Νικολας Ασιμος

Quote:

Το μέλος vasiloukos στις 30-01-2006 στις 14:56 έγραψε: Kalouka υπάρχει καμία των περιπτώσεων να ακούσουμε αυτό το σπάνιο υλικό που έχεις;;;;

΄τώρα είμαι στο στάδιο της επεξεργασίας το χωρίζω σε κομμάτια γιατί το έχω σε ενα κομματι 2 ωρών
θα δούμε κάτι μπορεί να γίνει.................

Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ

Bρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση δεν θα σου παρά-κοστήσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώναπου τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν

'Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ

Bρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα και μια ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ................ΓΙΑ ΟΛΑ!

Bρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω??

Νά'σαι καλά kalouka,

σκέφτηκα να σε ρωτήσω και εγώ, απλά μετά σκέφτηκα ότι ίσως ήταν κάτι πολύ προσωπικό και δίστασα

>>για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ>>>
>>για το χαμένο μου αγώνα που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'>>

εδώ ήδη ο Άσιμος ένιωσε νικημένος από το σύστημα...

Aφιερωμένο στον Νικόλα Ασιμο από τον Σταμάτη Μεσημέρη στο τραγούδι του ΦΙΤΙΛΙ[1989]επίκαιρο παρά ποτέ:
" Κάνει μιά ψύχρα πάλι μόνος
δε βρίσκει ταίρι η σιωπή
το σήριαλ κλέφτης κι'αστυνόμος
παίζω ξανά απ' την αρχή.
Σινιάλο κάνω απ'τη βεράντα
για τη Πυθία των Δελφών
μα εσύ έχεις φτάσει τα σαράντα
και καταπίνεις τα stedon.
Πού να με βρώ πού να με βρώ...

Κι άλλο ένα υπάρχει.. Λέγεται "Στο καλό", είναι αφιερωμένο στον Άσιμο κ τον Σιδηρόπουλο από τον Μεσημέρη και τις "Ρωγμές" όπου κιθάρες σε αυτόν τον δίσκο έπαιξε ο "vouliakis"...

Αν δε κάνω λάθος παιδιά σε αυτό τον καταπληκτικό δίσκο που έπειξε τις κιθάρες ο Βουγιάκης ο τίτλος πρέπει να είναι ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΠΛΗΘΟΣ με ένα εξαίσιο εξώφυλλο[διορθώστε με αν δε θυμάμαι καλά].

Για το anthos >>>

Με είχες ρωτήσει σ' ένα άλλο thread πώς είναι δυνατόν ν' ακούω τους μεταθανάτιους δίσκους του Άσιμου και να μ' αρέσουν...

Από τα ολίγα που έχω ακούσει [Το φανάρι του Διογένη + Το φαλημέντο του κόσμου - Γιουσουρούμ] - δεν έχω ακούσει το Βιομηχανία του Πεζοδρομίου- το αποτέλεσμα νομίζω ότι έλαμψε... Αυτό το λέει κι ο Αλλαμανής στο βιβλίο του και πραγματικά με βρίσκει σύμφωνο ότι η επεξεργασία των οργάνων και της όλης παραγωγής μπορεί να μη ξέρουμε αν θα έβρισκε σύμφωνο τον Άσιμο, αλλά νομίζω ότι τα τραγούδια αναδείχτηκαν περισσότερο... Βέβαια θα μου πεις -και συμφωνώ- ότι οι προσωπικές ηχογραφήσεις και από αρχειακής-ιστορικής αλλά και πολύ περισσότερο καλλιτεχνικής άποψης εκφράζουν εν μέρει το δημιουργό τους και αναδεικνύουν (πάλι εν μέρει) την άποψή του περί της εκτέλεσης των τραγουδιών... Ώστόσο ακριβώς επειδή είναι ερασιτεχνικές -αν και πολλές φορές ενδιαφέρουσες και διαφορετικές- μια επεξεργασία μπορεί και τους δίνει έναν άλλο αέρα (προσωπική πάντα άποψη...)... Άλλωστε κι οι διαφορές του ΞΑΝΑΠΕΣ απ' το ΦΑΛΗΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ [ο πρώτος μοναδικός εν ζωή δίσκος του Άσιμου κι ο δεύτερος, ο 2ος μεταθανάτιος που κρατήθηκε η φωνή του Νικόλα αλλά έγινε περαιτέρω επεξεργασία] ως ύφος - πνεύμα είναι ελάχιστες... δηλ. η επεξεργασία έλαβε υπ' όψη της και το προσωπικό στίγμα του Άσιμου...

Να σου πω τι πιστεύω ότι πρέπει να γίνει; Να εκδοθεί ΟΛΟ το ''παράνομο" έργο του Άσιμου ΑΥΤΟΥΣΙΟ και απο 'κει και πέρα όποιος παραγωγός-καλλιτέχνης θέλει να ακολουθήσει τη λογική της επεξεργασίας των τραγουδιών σε όλο το έργο ή σε κάποια κομμάτια να το κάνει.... Έτσι, το κοινό θα μπορέσει να έρθει σε επαφή και με τις αυθεντικές ηχογραφήσεις (οι οποίες μπορεί να διατηρούν το πνεύμα του Άσιμου αλλά πού ξέρουμε πώς θα κατέληγαν αν έβγαιναν σε δίσκο αν ήτανε ο Άσιμος εν ζωή) και με τις επεξεργασμένες... κι ο καθένας παίρνει ότι θέλει...

Quote:

Το μέλος SWEETHOPE στις 31-01-2006 στις 16:15 έγραψε: Αν δε κάνω λάθος παιδιά σε αυτό τον καταπληκτικό δίσκο που έπειξε τις κιθάρες ο Βουγιάκης ο τίτλος πρέπει να είναι ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΠΛΗΘΟΣ με ένα εξαίσιο εξώφυλλο[διορθώστε με αν δε θυμάμαι καλά].

Εχεις δικιο για τις κιθάρες..
Ωστόσο πιστεύω πως αξίζει το κόπο να το δείτε κι αυτό όσοι δε το ξέρετε...

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ - 1939 (ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΝΤΑΛΙ)

....Μήπως και πάλι, συναντηθούμε
στα όνειρα μας κι αγαπηθούμε
στο καλό....

@ vasiloukos

>>Από τα ολίγα που έχω ακούσει [Το φανάρι του Διογένη + Το φαλημέντο του κόσμου - Γιουσουρούμ] - δεν έχω ακούσει το Βιομηχανία του Πεζοδρομίου- το αποτέλεσμα νομίζω ότι έλαμψε... Αυτό το λέει κι ο Αλλαμανής στο βιβλίο του και πραγματικά με βρίσκει σύμφωνο ότι η επεξεργασία των οργάνων και της όλης παραγωγής μπορεί να μη ξέρουμε αν θα έβρισκε σύμφωνο τον Άσιμο, αλλά νομίζω ότι τα τραγούδια αναδείχτηκαν περισσότερο...>>>

Δεν νομίζω να εκφράστηκε με αυτά τα λόγια ο Αλλαμανής (ότι έλαμψε δηλαδή) και ούτε μπορώ να ανατρέξω στο βιβλίο διότι το έχω δανείσει. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε πει στα σίγουρα ότι τα τραγούδια πρέπει να δοθούν όπως ήταν, φτωχικά και περήφανα χωρίς αλλοιώσεις...Από την άλλη, να λέμε ότι ο ίδιος ο δημιουργός μπορεί να μην ήταν σύμφωνος αλλά "τα τραγούδια αναδείχτηκαν περισσότερο" είναι προσωπικά για μένα παράδοξο. Ο ίδιος ο δημιουργός διαλέγει αυτό που θέλει για πολλούς λόγους. Δεν μπορούμε εμείς μετά τον θάνατο του να λέμε ότι "τα τραγούδια αναδείχτηκαν περισσότερο" από αυτό που ο ίδιος ήθελε να τα αναδείξει.

>>> Άλλωστε κι οι διαφορές του ΞΑΝΑΠΕΣ απ' το ΦΑΛΗΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ [ο πρώτος μοναδικός εν ζωή δίσκος του Άσιμου κι ο δεύτερος, ο 2ος μεταθανάτιος που κρατήθηκε η φωνή του Νικόλα αλλά έγινε περαιτέρω επεξεργασία] ως ύφος - πνεύμα είναι ελάχιστες... δηλ. η επεξεργασία έλαβε υπ' όψη της και το προσωπικό στίγμα του Άσιμου...>>>

Ο ίδιος ήθελε ας πούμε το Γιουσουρούμ να ακούγεται με πιο βαρετό τρόπο και πιο μουντό χρησιμοποιόντας διαφορετική μουσική. Ειδικά στο φαλημέντο του κόσμου - Γιουσουρούμ που το τραγουδά ο ΒΠ. Να προσπαθήσεις να εμπορικοποιήσεις ένα διαμάντι με ντραμάκια και σόλο ηλεκτρικής κιθάρας που παίζουν οι 16χρονοι, είναι "ιεροσυλία". Μπορεί αυτό να ξέρει να κάνει ο Βασίλης αλλά έπρεπε να σεβαστεί κατά την ταπεινή μου άποψη τον τρόπο που ήθελε ο Άσιμος να ακούγεται το Γιουσουρούμ. Ακόμη και στα live το Γιουσουρούμ παιζόταν πάντα με μουντό τρόπο και όχι με χαζοχαρούμενα riffakia...Ή ακόμη να μπαίνουν συνεχώς πιάνα στην Μπαταρία και μετά να ρίχνουν και σε πιο γρήγορο ρυθμό τις κιθάρες και το όλο τραγούδι...Γιατί? Για να είναι πιο αρεστό ακουστικά στο αυτί?? Τα λόγια είναι τα ίδια αλλά εγω προσωπικά δεν μπορώ να συγκρίνω τις εκτελέσεις ΕΙΔΙΚΑ όταν ξέρεις την όλη ιστορία του Άσιμου. Και ο Άσιμος τραγουδούσε αυτά που έζησε. Οι μεταθανάτιοι δεν μπορούν να συλλάβουν τις στιγμές που ζούσε ο Άσιμος όταν τα ηχογραφούσε.

Μπορεί να ακούγομαι απόλυτος αλλά αυτό νιώθω και πιστεύω. Έτσι και αλλιώς ο καθένας ακούει ότι του γουστάρει βάση των γούστων του.


@ fantasma

Τον τίτλο τον ξέρεις και ξενόγλωσσο??

Νά'σται όλοι καλά παιδιά...

δυστυχώς θα σε στεναχωρήσω...
αυτό ακριβώς λέει στο πίσω μέρος του δίσκου.
Ρώτησα κανα δυο γνωστούς και δε ξέρουν ούτε κι αυτοι να μου πουν...
καλησπέρα.....

@ Anthos

Βασικά εμένα οι επανεκτελέσεις με τον Παπ/ νου στο Φαλημέντο του κόσμου μ' αρέσουνε και ειδικά το Γιουσουρούμ. Στο "Φανάρι του Διογένη" και τα δύο τραγούδια είχαν κυκλοφορήσει με τη φωνή του Άσιμου στο πνεύμα των ηχογραφήσεων του Άσιμου... δεν το βρίσκω κακό ο Παπ/ νου να κάνει επανεκτέλεση των τραγουδιών αυτών που είχαν ήδη εκδοθεί με τη φωνή του Άσιμου... Βέβαια αυτό είναι προσωπική άποψη -κατ' εμέ η διασκευή του Γιουσουρούμ είναι πολύ καλή.

Ο Αλλαμανής συγκεκριμένα λέει [έχω μπροστά μου το βιβλίο]: "...Συγκρίνοντας αυτά τα τραγούδια με τις εκτελέσεις τους στις παράνομες κασέτες, οι διαφορές είναι μεγάλες. Το τελικό αποτέλεσμα στο δίσκο του 1992 είναι ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΟ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΤΙΚΑ και ΠΙΟ ΛΑΜΠΕΡΟ. Βεβαίως, η "αυθαιρεσία" των επανενορχηστρώσεων ερήμην του δημιουργού είναι προφανής. Ωστόσο, το δίλημμα που τέθηκε τότε ήταν ή να διατηρηθεί ζωντανό ένα τμήμα του έργου του (μέσα, έστω, από αυτή την αυθαιρεσία) ή να αφεθεί έρμαιο της τύχης. .... Το "πείραμα" -κι εδώ πια είναι θέμα προσωπικής άποψης- δεν αδίκησε καθόλου τα τραγούδια του Άσιμου. Έδειξε έναν από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε κανείς να τα χειριστεί...." [Γ.Ι.Αλλαμανής]

Πάντως Anthos είναι θέμα προσωπικό από ένα σημείο και πέρα.... π.χ. μη ξεχνάμε ότι η "γνωστή" εκτέλεση του Μπαγάσα στο μεταθανάτιο "Φανάρι του Διογένη" δεν είναι η "αυθεντική" με τη στενή έννοια, μιας και στην παράνομη κασέτα το τραγούδι έχει μέσα σύνθια και τη φωνή της αξεπέραστης Σωτηρίας Λεονάρδου... εκ νέου μετά έγιναν οι διάφορες "επεμβάσεις" στο μεταθανάτιο δίσκο... θα μου πεις εδώ συμφωνούμε περί μεταθανάτιων δίσκων....

Πάντως οι λίγες επανεκτελέσεις τραγουδιών του Άσιμου -άσχετα από τα πρέπει κλπ και ειδικά από τον Παπ/νου- πιστεύω ότι ήταν επιτυχημένες... Κανονικά όμως έπρεπε να έχει εκδοθεί το έργο πρώτα ολόκληρο και μετά ο καθείς να έκανε ότι ήθελε με διασκευές...

Όπως σου είπα φίλε vasiloukos, είναι θέμα γούστου με την διαφορά μας να είναι έτη φωτός ειδικά στο Γιουσουρούμ. Προφανώς θα σου αρέσει και ο Βασίλης ακουστικά και εδώ μπορεί να ξεκινά και η διαφορά μας.

Νά'σαι καλά.

Σαν σήμερα, στις 17 Μαρτίου 1988, ο Άσιμος βρέθηκε κρεμασμένος σπίτι του.



-Τα ζώα μπορεί να φωνάζουνε και να πλακώνονται στις μπουνιές
Ποτέ όμως δε χρησιμοποιούν τη σπιουνιά, τους μπάτσους, ή άλλα
συγγενή ζώα για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές,
πράγμα που συνηθίζεται στην κοινωνία των ανθρώπων που δεν είναι δυστυχώς ζώα.
Η κοινωνία των ανδρών είναι σιχαμερή
Η κοινωνία των γυναικών το ίδιο
Ζήτω η κοινωνία των παιδιών και των ζώων, όχι όλων. Αυτών που
δεν έχουν αποχτήσει ακόμη ανθρώπινες συνήθειες.

"Αναζητώντας Κροκανθρώπους"

Να΄ταν τρελλός η παλληκάρι
Να‘ταν φτωχός η βασιλιάς .......................

Νικόλα ζεις εσύ μας οδηγείς Venceremos Venceremos

προσπαθώ μέσα απο δήθεν ερωτικά τραγουδάκια
να σας πω κάποια πραγματάκια

Νικόλας Ασιμος (1987)

Quote:

Δημοσιεύθηκε: 17-03-2006 στις 14:21 Νικόλα ζεις εσύ μας οδηγείς Venceremos Venceremos ----------------- Πες μου ενα ψεμα, ν'αποκοιμηθώ Ν.Ασιμος

Ουλαλούμ

Ήταν σαν να σε πρόσμενα κυρά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα
κι έλεγα θα ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάση

Θα ‘ρθει αφού φτεράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει φώτα και βροχή
το νιο φεγγάρι

Και να το κάθισμα σου συγυρνώ
στολνώ τη κάμαρα μου αγριομέντα
και να μαζί σου κιόλα αρχινώ
χρυσή κουβέντα

Πώς να θα μείνει ο κόσμος με το μπα
που μ’ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει
καπνός και τάχας σύγνεφα θαμπά
προς την σελήνη

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ
κίνησα να σε βρω στο δρόμο ωϊμένα
μα σκόνταφτες όπου εσκόνταφτα χρυσή
κι εσύ με μένα

Τόσο πολύ μ’ αγάπησες κυρά
που άκουγα διπλά τα βήματα μου
έπεφτα εγώ στραβός μες στα νερά
κι εσύ κοντά μου

Δεν γνωρίζω εαν έχει αναφερθεί και αλλού, αλλά σε αυτή την ιστοσελίδα μπορείτε να αποκτήσετε ένα CD με το σύνολο (σχεδόν) της μουσικής του Νικόλα Άσιμου σε μορφή MP3.
Αξίζει τον κόπο.

Ο Νικόλας του σαρκασμού
Ο Νικόλας που έβγαλε κοροϊδευτικά τη γλώσσα σε οχτρούς και "συντρόφους", οχι μόνο για το "τότε", αλλά και για το Τώρα και το Πάντα
Ο Νικόλας που δεν "αυτοκτόνησε", παρα μόνο έγραψε την διαθήκη του με το μαύρο χρώμα του μυαλού του να εκρήγνυται σε κάθε στίχο με φώς...επαναστατημένο...

Ο Νικόλας έκανε το μαύρο του αστέρι...αυτόφωτο...άσβεστο...να συνεχίσει να ενοχλεί Εκείνους...
Ξέρουν αυτοί

Ο Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 20 Αυγούστου του 1949 από γονείς Κοζανίτες. Μικρός υπήρξε αρκετά φιλομαθής. Το 1967 γράφεται στην Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ.. Τα χρόνια της φοιτητικής του ζωής ασχολήθηκε ενεργά με το θέατρο, ενώ παράλληλα έγραφε τραγούδια και τραγουδούσε σε μπουάτ. Συχνά είχε προβλήματα με την αστυνομία, αφού βρισκόμαστε στην περίοδο της Χούντας και της λογοκρισίας που αυτή επιβάλει.
Το 1973 φεύγει από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στην Αθήνα. Συνεχίζει να ασχολείται με το θέατρο και τελειώνει μία ιδιωτική σχολή Δραματικής τέχνης. Γράφει τραγούδια τα οποία δε δισκογραφεί επίσημα, αλλά τα γράφει μόνος του σε κασέτες τις οποίες πουλάει σε διάφορους δρόμους της Αθήνας. Δίνει ακόμα μουσικές παραστάσεις σε μπουάτ της Πλάκας, και συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Ζουγανέλλης, ο Σάκης Μπουλάς, ο Θανάσης Γκαϊφύλιας και η Κατερίνα Γώγου. Το 1976 απέκτησε μία κόρη από την σχέση του με την Λίλιαν Χαριτάκη, εκτός του θεσμού του γάμου.
Η πρώτη του συμετοχή στη δισκογραφία ήταν το 1974 με το single Ρωμιός- Μηχανισμός. Το 1977 φυλακίστηκε προσωρινά μαζί με άλλους 5 εκδότες και συγγραφείς. Αποφυλακίστηκαν και οι 5 μετά από πρωτοβουλία του Διονύση Σαββόπουλου. Το 1978 κατατάχτηκε στον στρατό. Ωστόσο δεν υπηρέτησε, αλλά πήρε απαλλαγή στράτευσης για ψυχολογικούς λόγους. Την περίδο 1980 - 1981 έγραψε το βιβλίο του Αναζητώντας Κροκανθρώπους το οποίο δεν εκδόθηκε επίσημα, αλλά κυκλοφόρησε από τον ίδιο σε φωτοτυπημένα αντίγραφα. Τα τελευταία χρόνια, και μετά τον θανάτό του, το βιβλίο αυτό έχει κυκλοφορήσει και από εκδοτικό οίκο.
Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο δίσκο του μακράς διάρκειας με τίτλο Ο ΞΑΝΑΠΕΣ. Το 1987 κατηγορήθηκε για το βιασμό μίας κοπέλας και οδηγήθηκε για λίγο στο ψυχιατρείο. Το γεγονός αυτό είχε σημαντικές συνέπειες στη ψυχολογία του και στις 17 Μαρτίου του 1988 κρεμάστηκε και αυτοκτόνησε.

[Επεξεργασία]
Δισκογραφία
Οι "παράνομες κασσέτες", όπως ήθελε ο ίδιος να τις ονομάζει λόγω του στιχουργικού τους περιεχομένου, ηχογραφήθηκαν σε σπίτια ή άλλους κατάλληλους (ή μη!!) τόπους με διάφορους μουσικούς και διακινούνταν 'υπόγεια' μέσω του ίδιου του καλλιτέχνη ή φίλων του, αποφεύγοντας έτσι την εκμετάλλευση των συνθέσεών του από τις δισκογραφικές εταιρίες. Όταν εν ζωή, ηχογράφησε, πλην των κασσετών, ενα single με 2 τραγούδια, ένα δίσκο και συμμετέιχε σε δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με 5 δικές του συνθέσεις. Οι υπόλοιπες εκδόσεις τραγουδιών του είναι μεταθανάτιες.

1974, Ρωμιός- Μηχανισμός, single.
1978, 'Παράνομη κασσέτα Νο.000001' "Kασσέτα με το βαρέλι που για να βγει το σπάει"
1979, "Τριπλή κασσέτα μπελά με χωρίς ταμπέλα" που περιέχει:
'Παράνομη κασσέτα No.000002' "Είμαι παλιάνθρωπος"
'Παράνομη κασσέτα No.000003' "Γιατί φοράς κλουβί"
'Παράνομη κασσέτα No.000004' "Klaste eleftheros"
1982, Ο Ξαναπές . Συμμετέχουν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χάρις Αλεξίου.
1986, "Τριπλή κασσέτα" που περιέχει:
'Παράνομη κασσέτα No.000005' "Ο Σάλιαγκας"
'Παράνομη κασσέτα No.000006' "Η Ζαβολιά"
'Παράνομη κασσέτα No.000007' "Πάλι στην Ξεφτίλα"
1987, 'Παράνομη κασσέτα No.000008' "Το Φανάρι του Διογένη"
1987, Συμμετοχή με 5 τραγούδια στο δίσκο "Χαιρετίσματα" του τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
1988, Συμμετοχή στο δίσκο "Ήχοι του Χειμώνα" με το τραγούδι "Πάλι στην ξεφτίλα".
1989, "Το Φανάρι του Διογένη". Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε μετά θάνατον και περιέχει κομμάτια από την 'Παράνομη κασσέτα No.000008' με μερικές απουσίες λόγω παρέμβασης από την δισκογραφική εταιρία. Συμμετέχει η Σωτηρία Λεονάρδου.
1992, "Στο φαλημέντο του κόσμου". Mετά θάνατον. Περιέχει επιλογές από τις παράνομες κασσέτες. Συμμετέχει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
1997, Το συγκρότημα Magic de Spell διασκευάζει το τραγούδι "Μπαταρία" του Νικόλα Άσιμου στο cd single τους "Ο Φόβος έχει όνομα".
1997, Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου διασκεύαζει 5 τραγούδια του Νικόλα Άσιμου στο δίσκο "Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ".
2000, Το συγκρότημα Ενδελέχεια διασκευάζει το τραγούδι "Μπαγάσας" του Νικόλα Άσιμου στο cd single τους "Καθρέφτης".
2002, Συλλογή (2 cd) ονομαζόμενη "Βιομηχανία του πεζοδρομίου" με επιλογές από τις παράνομες κασσέτες του Νικόλα Άσιμου