637 online · 210.833 μέλη
πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί,δεν είμαστε όλοι το ίδιο,δεν ακούμε όλοι τα ίδα πράγματα
αλλά δεν είμαι της άποψης ότι ντε και καλά μόνο στο έντεχνο υπάρχουν αξιόλογα τραγούδια
και στο εμπορικό υπάρχουν πολύ όμορφα τραγούδια,μειοψηφία μεν αλλά υπάρχουν έστω και αυτά
Γειά σας και πάλι. Λοιπόν η μουσική είναι επιστήμη. Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Ότι θέλει μπορεί να κάνει ο καθένας αλλά δεν σημαίνει ότι κάνει μουσική... Ας μην τα κάνουμε όλα κυμά. Δεν πάμε πουθενά έτσι.
Όποιος ξέρει ότι η ασπιρίνη κάνει καλό στον πονοκέφαλο δεν είναι γιατρός και δεν κάνει ιατρική. 'Όποιος ξέρει ότι η γή γυρίζει δεν είναι φυσικός... Μην τρελαθούμε τελείως. Ζούμε στην εποχή της ισοπέδωσης των πάντων και την αποδεχόμαστε σαν δεδομένη αλήθεια. Γιαυτό δεν υπάρχουν αξίες, έχει χαθεί η αισθητική κλπ, κλπ, κλπ.
Επειδή η μουσική είναι και τέχνη και επειδή η τέχνη έχει να κάνει και με την έκφραση (ψυχή) χάσαμε βασικές αλήθειες, π.χ. ότι υπάρχουν κανόνες, ιστορική γνώση, σχέση της μουσκής με την κοινωνία, με την αισθητική, με την τεχνική, κλπ.
Θέλει πολλά χρόνια για να γίνει κάποιος μουσικός, Πάρα πολλά. Το εαν ταλέντο και δημιουργικότητα είναι άλλο θέμα....
Το έχω ξαναγράψει κάπου σε ένα παρόμοιο θέμα γι'αυτό θα είμαι σύντομος.Γνώμη μου είναι πως υπάρχει καλή και κακή μουσική.Υπάρχουν καλά <<έντεχνα>> και καλά εμπορικά όπως συμβαίνει και το αντίθετο.Εμείς σαν ακροατές και σαν φίλοι της μουσικής δεν θα πρέπει να βάζουμε τέτοιου είδους ταμπέλες.Δεν μας εξυπηρετούν κάπου,σε αντίθεση με κάποιους άλλους που βολεύονται από την δήθεν κόντρα μεταξύ εμπορικών και έντεχνων για να πουλήσουν τηλεθέαση και φυλλάδες.Η μουσική βιομηχανία έχει μιά τάση για ομογενοποίηση.Αλλά ο κόσμος έχει δείξει πολλες φορές ότι μπορεί να διαλέγει τα όμορφα από παντού.
-----------------
Πιστέψτε αυτούς που ψάχνουν την αλήθεια.Αμφιβάλετε για εκείνους που τη βρίσκουν.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gikostas στις 04-01-2009 21:57 ]
|
Η μουσική είναι τέχνη. Η αληθινή τέχνη είναι ανιδιοτελής και υπεράνω χρημάτων.
ΥΓ: Και η τέχνη είναι κατεξοχήν πολιτική (αυτό δεν το λένε μόνο οι αρχαίοι μας φιλοσοφοι αλλά και οι σύγχρονοι). Σήμερα, η σχέση τέχνης και πολιτικής σχεδόν δεν υφίσταται. Άρα δεν υπάρχει τέχνη. Είναι κάτι άλλο αλλά όχι τέχνη. Διότι άλλο το να είσαι βιρτουόζος και άλλο το να κάνεις τέχνη. Καμιά φορά ίσως συμβαδίζουν μα απειροελάχιστα.
Ωραια ας αποδεχτουμε οτι δεν υπαρχει τεχνη στις μερες μας.....
τι γινετε τωρα? τι κανουμε εμεις? γιατι παρακολουθουμε καποιες μουσικες αφου καμια δεν ειναι τεχνη, εφοσον δεν υφισταται και τεχνη πια.
Ας μην ισοπεδωνουμε τα παντα....
Και στην τελικη, τι ειναι τεχνη? ποιος μπορει και δικαιουται να την ορισει ως κατι μεμωνομενο?
Κανεις..... γιατι η τεχνη δεν εχει εννιαια μορφη.
Για μενα η τεχνη είναι κάτι υποκειμενικό.
Το μόνο σιγουρο είναι ότι δεν θα μπορούσα να ακουσω ένα τραγούδι που εχει γραφρεί μονο για τα λεφτά. Γιατί το εμπορικό τραγούδι αυτό ειναί και τιποτα αλλο....
Αναφέρατε διαφορά ανάμεσα σε εμπορικό και και διαχρονικό τραγούδι , όχι σε εμπορικό και έντεχνο!! γιατί? αυτά που δεν είναι έντεχνα , είναι άτεχνα?
Ενα τραγούδι είναι η έκφαση του καθενός μας , αυτα που νιώθουμε που αγαπάμε που μισούμε , και η μουσική είναι ο φορέας για να το μεταδόσουμε σε τρίτους.Μαζι πρέπει να έχουν μια αρμονία , να δένουν για να ολοκληρωθούν σαν ένα έργο τέχνης.
Τώρα η ποιότητα του έργου αυτού εξαρτάται από που τους παράγωντες που γνωρίζουν όλοι οι μουσικοί .
Το εμπορικό τραγούδι έχει να κάνει σχέσει μόνο για την διασκέδαση και τον χορό του κοινού.Και επιδεί οι δισκογραφικές εταιρίες πρέπει πάντα να βγάζουν λευτά, αλλά και ο κόσμος που βαριέται να ακούει τα ίδια , φτιάχνουν τραγούδια για ένα φεγγάρι και μόνο.
Το διαχρονικό τραγούδι που αμφιβάλω αν υπάρχουν συγγραφείς και μουσικοί στην εποχή μας , και αυτοί είναι λίγοι , έχει να κάνει σχέσει με ποιότητα καλιτεχνών.Με ποιότητα στίχων που εμπνέυοντε από την ζωή και τα ψυχηκά μας προβλήματα , ήτε ζούμε τώρα ήτε θα ζήσουμε μετά από 50 χρόνια .Αυτό το έχουν αποδείξει πάρα πολύ. ως παράδηγμα (βρέχει φωτιά στην στράτα μου).Αυτό δεν γράφτηκε για διαχρονικό έγινε από μόνο του .(Το φιλαράκι. της Βόσσου) κ.λπ. Αυτά αλλά και πολλά άλλα που ακούγονται απο παλία , είναι μέσα από τα βιώματα της ζωής.
Οι καινούργοι τραγουδιστές θέλουν να κάνουν καριέρα να αναδιχτούν.΄Κι αύτό το καταφέρνεις γρήγορα με το εμπορικό τραγούδι. Και όποιος κρατήσει!!!!!!!!
Οι παλοί τραγουδιστές δεν έχουν την ανάγκη αυτή και μπήκαν στη φάση ποιό ποιοτηκού τραγουδιού.
Λίγα λόγια σας είπα για την συγκεκριμένη μουσική επικράτιση.Και αν θέλετε να μάθετε γιατί τα τραγούδια μας έχουν λόγια ίδια με διαφορετικό τρόπο.Από που προέρχονται αλλά και μια ιστορική διαδρομή των ελληνικών τραγουδιών ευχαρίστως παιδιά να σας γράψω.
Ακης Εαρινός ...
|
Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Σ. Έχεις πιάσει φίλε όλη την ουσία. Είναι ακριβώς όπως τα λες. Η μουσική είναι επιστήμη, στηρίζεται σε πολυ συγκεκριμένους κανόνες ("παγκόσμια θεωρήματα" όπως θα έλεγε ένας μαθηματικός) οι οποίοι κανόνες στηρίζονται στον τρόπο με τον οποίο είναι φτιαγμένο το αυτί, στην ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΟΥ.
Ο καλός μουσικός είναι 95% δουλειά και μάθηση και 5% ταλέντο.
Ωραία... Κι ότι περνούσα μια κρίση ταυτότητας. Όταν λοιπόν συστήνομαι, πλέον δεν θα λέω "ντραμίστας", θα λέω "επιστήμονας".
|
Κατ' αρχήν, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι θεωρώ σωστότερο τον όρο "ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ" του αυτιού και όχι "ΒΙΟΛΟΓΙΑ", καθότι το αυτί εντάσσεται στον ενιαίο ανθρώπινο οργανισμό και δεν αποτελεί διακριτή οντότητα, ώστε να διαθέτει τη δική του "βιολογία".
Κατα δέυτερο, να συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου, στο ότι η μουσική στηρίζεται σε κανόνες που γίνονται με βάση το (και ΓΙΑ το) ακουστικό σύστημα του ανθρώπου, αλλά αυτό δε είναι επιχείρημα να στηρίξεις την άποψή σου, ότι η μουσική είναι επιστήμη! αφού ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός (περιλαμβανομένης και της τεχνολογίας) ασφαλώς και έχει φτιαχτεί στα μέτρα μας! Έτσι, τόσο την επιστήμη όσο και τη τέχνη, τις αντιλαμβανόμαστε μέσα από τα αισθητήρια όργανα μας, σε πρώτη φάση.
Το αισθητικό ή καλλιτεχνικό κριτήριο που καθορίζει, εν πολλοίς, και τη ποιότητα της παραγώμενης "τέχνης" (με την ευρεία έννοια του όρου) είναι βέβαια, μιά μεγάλη συζήτηση...
Τέλος, θέλω να παραθέσω ένα απόσπασμα από πρόσφατη συνέντευξη του Έλληνα μαθηματικού, συγγραφέα, σκηνοθέτη (και όχι μόνο...) Απόστολου Δοξιάδη (http://www.sff.gr/forums/index.php?s=f57147464fd073bf5284a3196599c328&showtopic=7960&pid=102418&st=0&#entry102418), που πιθανό να αμβλύνει τους ακραίους διαχωρισμούς (άσπρο-μαύρο) ανάμεσα σε επιστήμη και τέχνη:
"-Ερώτηση Δημοσιογράφου: Η τέχνη όμως δεν προσεγγίζεται μόνο εγκεφαλικά. Εννοείται πρώτα σε συναισθηματικό επίπεδο.
«Το συναίσθημα είναι το υπέδαφος επάνω στο οποίο λειτουργώ. Οταν γράφω ξεχνάω τις θεωρίες. Τις θυμάμαι ξανά όταν προσπαθώ να βάλω σε τάξη τα πράγματα που έχω γράψει, όταν μια πιο συστηματική μεθοδολογία μετράει. Αλίμονο όμως σε εκείνον που πάει να γράψει με κανόνες. Δεν μπορεί να γίνει ούτε στη μουσική. Η φούγκα, που είναι ίσως η πιο μαθηματικά περιγράψιμη μορφή μουσικής, έχει το παράδοξο ότι ο Μπαχ που κατάλαβε καλύτερα από όλους θεωρητικά την αυστηρή φόρμα της φούγκας είναι και ο μόνος που έγραψε πραγματικά μεγάλες φούγκες. Οι άλλοι κατάφεραν να μιμηθούν τέλεια τα μαθηματικά της αλλά καθόλου την έμπνευσή της. Ακριβώς το ίδιο ισχύει στα μαθηματικά. Το να καταλάβει κανείς λογικά τα μαθηματικά δεν σημαίνει ότι γίνεται μεγάλος μαθηματικός. Οι μεγάλες ανακαλύψεις και ανατροπές γίνονται με τα άλματα της έμπνευσης και της φαντασίας».
Φιλικά
-----------------
“To pass through life and miss the music is to miss out on one of the best things about living.” —Art Blakey
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Bosey στις 09-01-2009 15:09 ]
|
Συμφωνώ απόλυτα σε ότι γράφεις. Η σύντομη και γρήγορη απάντησή μου ήταν και η αιτία για την επιπόλαιη μάλλον αρχική τοποθέτησή μου. Σαφώς φυσιολογία αντί βιολογίας και σαφώς η τέχνη δεν προσεγγίζεται μόνο εγκεφαλικά. Εννοείται πρώτα σε συναισθηματικό επίπεδο. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε να συνθέσει και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής.
Ήθελα απλώς να υπογραμμίσω μία βασική συνιστώσα της τέχνης, που είναι η επιστημονική της θεώρηση, η οποία συνιστώσα στις μέρες μας τείνει να ξεχαστεί εντελώς (πιθανότα και σκοπίμως) με αποτέλεσμα να βγαίνουν στην επιφάνεια τα καθιζήματα, τα οποία ως γνωστόν λόγω βάρους πάνε πάντα στον πάτο του ποτηριού.
αλλο εντεχνο...αλλο εμπορικο...δεν ειναι ολα ιδια και η μουσικη δεν ειναι παντα και μονο μια!
αλλο φαραντουρη και αλλο στανιση,αλλο μαραβεγιας και αλλο πανταζης!αλλο τωρα αν υπαρχουν και καποια τραγουδιΑ καλα στο λεγομενο εμπορικο τραγουδι...υπαρχουν...οπως και στο εντεχνο,καποια εγιναν μεγαλες εμπορικες επιτυχιες!
|
Όλα είναι εμπορικά.
Ακόμα και αυτά που θεωρούνται ποιοτικά. Εμπόριο είναι. Μουσική βιομηχανία.
Όλα? Όχι όλα.
Σε πείσμα των καιρών, υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες και κάποιες μπάντες που διαθέτουν δωρεάν το cd τους. Εκεί ίσως μπορέσουμε να διακρίνουμε κάποια αυθεντικά ψήγματα (αν υπάρχουν).
Κατά τα άλλα μπορεί η μουσική να είναι και επιστήμη όπως γράφει κάποιος.
Πάνω από όλα όμως είναι εμπόριο διότι αυτό τον ρόλο επιτελεί (δυστυχώς...)
Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
|
that's the point
Κατ’ αρχήν ο διαχωρισμός αυτός αφορά μόνο σ’ αυτούς που είναι κατά βάση ακροατές και όχι επαγγελματίες μουσικοί ή θεωρητικοί της μουσικής ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δε νομίζω ότι μιλάμε για δύο διαφορετικές και διακριτές κατηγορίες. Αλλιώς θα τα ξεχωρίζαμε σε έντεχνα και άτεχνα. Ή σε εμπορικά και αζήτητα. Το πρόβλημα το έχουν αυτοί που θλελουν να ανήκουν στη μία ή την άλλη πλευρά.
Ο όρος άρχισε να ακούγεται στο τέλος της δεκαετίας του ’70 και πιο έντονα στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Όταν δηλαδή όλοι αυτοί οι καλιτέχνες έγιναν πιο εμπορικοί. Χρειαζόταν ένα όρος για να καλύψει αυτούς που δεν ήταν λαϊκοί με την έννοια του Στρ. Διονυσίου, δεν ήταν στο «ελαφρύ ρεπερτόριο» με τον Πάριο και τη Μαρινέλλα, δεν ήταν μοντέρνοι όπως ο Πασχάλης και η Μπέσυ Αργυράκη, δεν ήταν όμως και τόσο ροκ να τους βάλουμε μαζί με τον Παπακωνσταντίνου και τον Πανούση, μας είχε τελειώσει και το πολιτικό τραγούδι...Τι τους κάνουμε αυτούς; Αυτούς που θα ξεκινάνε από τις όχθες του Χατζιδάκι και θα φτάνουν μέχρι τους πρόποδες του ρεμπέτικου; Έντεχνο.
Μπορεί να κάνεις τέχνη για την τέχνη και να είσαι και εμπορικός. Εμπορική είναι π.χ. η Πρωτοψάλτη με έναν από του ποιοτικότερους δίσκους των ’90s (παραδέχτηκα). Μπορεί να έχεις αναξάντλητες μουσικές δυνατότητες και να γράφεις το «Γλάρο» για τη Βουγιουκλάκη όπως ο Χατζιδάκις. Θα «έσβηνες» τον Χατζιδάκι από τους «έντεχνους» γι’ αυτό και αρκετά ακόμη τραγούδια του αυτού του στυλ; Μαλλον όχι. Μπορεί να ξεκινήσεις να κάνεις κάτι «έντεχνο» και να σου βγεί ένα απλό «σκυλάδικο» όπως έκανε ο Ορφέας Περρίδης με το «κάτι μου κρύβεις». Τη διασκευή που έκανε η Αρβανιτάκη στο Mona Lisa του Mango (νομίζω λέγεται «μην ορκίζεσαι») μπορεί να την πει κανείς «έντεχνο»; Ακόμη μπορεί να ξεκινήσεις να κάνεις κάτι πραγματικά για εμπορικούς λόγους (Μαν. Αγγελόπουλος κ.α.) στην εποχή σου οι «έντεχνοι» να θέλουν να σε ρίξουν στο πυρ το εξώτερο και οι επόμενη γεννιά «έντεχνων» μουσικών (Γ. Κότσιρας κ.α.) να σε λατρεύει και να διαιωνίζει τα τραγούδια σου. (Να περιμένω κάτι και για το «φωτιά στα Σαββατόβραδα» σε κάποιο live album της επόμενης Τσαλιγοπούλου; Ποιος ξέρει;)
Μήπως τελικά η μουσική χωρίζεται μόνο σε τρεις (διαφορετικές φυσικά για τον καθένα) κατηγορίες; 1η Αυτά που μ’ αρέσουν, 2η Αυτά που μου ψιλιαρέσουν και 3η αυτά που δεν θέλω να τα ξανακούσω;
Υ.Γ. Συγγνώμη που χρησιμοποιώ περισσότερο ονόματα τραγουδιστών και όχι συνθετών αλλά επειδή το (ψευτο)δίλημμα είναι ουσιαστικά δισκογραφικής φύσης με αυτούς τους όρους νομίζω είναι καλύτερα να το συζητήσουμε.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : princethomas στις 11-01-2009 02:42 ]
|
και εγώ έτσι πιστεύω ότι θα έπρεπε να χωρίζεται η μουσική..........
Για τον καθένα είναι κατι διαφορετικό για κάθε στιγμή, είναι αυτό που τον εκφράζει την κάθε στιγμη.......αναλογα με τα συναισθήματα του. Mπορεί να θές να ακούσεις μακρόπουλο ή να θες να ακούσεις coldplay ή prodigy.............
|
Επιστημη φιλε μου,ειναι να εισαι και γιατρος που θεραπευεις και επιστημονας που ερευνας.Μπροστα σε αυτα που θα οδηγησουν τον ανθρωπο στην λυτρωση η την καταστροφη η μουσικη ειναι μια μπουρδα και μιση.Υπαρχει βιβλιογραφια πανω σε ενα θεμα(μου διαφευγει) οπου λεει το εξης...οταν ενας ανθρωπος ποναει και παει σε πεντε γιατρους με διαφορετικες ειδικοτητες ο καθενας , θα του βρουν πεντε διαφορετικες ασθενειες.Επειδη λοιπον εδω μιλαμε για μουσικη μην νομιζουμε κιολας οτι κατεχουμε ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ.Την ψυχη μας βγαζουμε ο καθενας για τους δικους του σεβαστους λογους και για την δικη του σεβαστη αποψη και με την δικη του πορεια,και εαν υπηρχε δικαστηριο μουσικων οργανων οι πιο πολλοι απο εμας θα ειχαμε "φαει"την εσχατη των ποινων..Η ισοπεδωση λοιπον μην αρχιζει απο τους αλλους και σταματαει στους αλλους αλλα και σε αυτα που εμεις πρωτα λεμε!Η μουσικη δεν ειναι "Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ".Ειναι τροπος εκφρασης και ο σεβασμος ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.(Παρολο που και εγω δεν τον τηρω πολλες φορες και βγαινω απο τα ρουχα μου λογω της προαναφερθεισας ισοπεδωσης)
Οσον αφορα την γνωση του να κανεις μουσικη τωρα.....Εχω ακουσει απο μουσικους(οπως εγω τους εννοω)να ξερουν τρια ακορντα που με εχουν κανει να κλαψω ,μεχρι απιστευτους μουσικους οπου απο την αδιαφορια δεν πεταρισε ουτε το ματι μου!!!!Ο καθενας λοιπον φιλε μου μπορει να κανει οτι θελει αλλα η ψυχη οδηγει την πενα στην χορδη και την μπακετα στο δερμα.Αν αυτος που το κανει ξερει την ιστορια της μουσικης του Βορνεο ,εχει σπουδασει βυζαντινη μουσικη η μαζευει μεροκαματο στην Ερμου και την Ακαδημιας,εμενα μου περισσευει.Ακουω μουσικη.Το ποσο ανοιχτο ειναι το μυαλο μου για να καταλαβω τους λογους που ο καθενας παιζει ειναι θεμα εμπειριας και δεν ειναι το ζητουμενο εδω!!
Τελος......μου κανει τρομερη εντυπωση αν οχι τιποτε αλλο οτι χρησιμοποιης την λεξη "κανονες".Εσυ περισοτερο απο ολους θα επρεπε να ξερεις οτι στην μουσικη ανα τους αιωνες αυτοι που εσπασαν αυτους τους κανονες και μονο αυτοι εγραψαν ιστορια.Και μαλιστα θα ελεγα οτι υπηρξαν δυο ειδων καλλιτεχνων(...και πολυ περισοτερο αλλων επιστημονων..) διαχρονικα.Αυτοι που εκαναν βηματα μπροστα, βασιζομενοι στους κανονες των αλλων(πραγμα που χρειαζεται υπερμετρη προσπαθεια,ισως ακομα και στα ορια της βιολογικης μας υπαρξης)....ΑΛΛΑ....και αυτοι που αγνοουσαν εντελως ακομα και τους βασικους κανονες.Μαλιστα θα πω οτι αυτοι ηταν και οι πιο τολμηροι(στην μουσικη τα τελευταια εξηντα χρονια δεκαδες παραδειγματα αυτοδιδακτων).Οποιος λοιπον θελει να βαλει κανονες ,να μαθει ιστορια,τεχνικη και οτι αλλο, μπορει στο τελος να απογοητευτει βλεποντας οτι τελικα το Ντο ματζορε δεν προκειται να αλλαξει στους αιωνες των αιωνων ...αμην.Και εκει που θα επρεπε να βρεις την ψυχη σου τελικα θα βλεπεις αγκυλωμενα σχηματακια πανω σε πεντε γραμμες.Και τοτε παλι καποιος απο κατω θα χασμουρηθει κρυφα μην μπορωντας να αντεξει τους κανονες την τεχνικη και την ολη σου την γνωση σε ενα διωρο προγραμμα.(παρα μονο οι εντελως εξιδεικευμενοι,και με αυτους δεν θελω να ειμαι!!!!)
Εγω φιλε μου απο την στιγμη που βλεπω καποιον να κραταει μουσικο οργανο ,πριν χτυπησει νοτα τον θεωρω μουσικο.Ξερω οτι αντι να υποκυψει στα ναρκωτικα,την τηλεορασιοκρατια,την απαθεια,την ανταγωνιστικοτητα των μετριων θα παει με τα φιλαρακια του και θα γρατζουνισει σε ενα στουντιο σε ενα σπιτι η σε ενα ωδειο αν προτιμας και σε οποιο ειδος του γουσταρει.Λαικο,σκυλαδικο,ροκ,χεβυ μεταλ...οτι και να ειναι!
Αυτο μου φτιαχνει μια εικονα σεβασμου περα απο κανονες και γνωση.Ουτως η αλλως δεν παιρνω ποτε σαν δεδομενο την αξια και την αισθητικη κανενος.Το ταλεντο και η δημιουργηκοτητα ειναι αλλο θεμα..........
(Ο σεβασμος μου απεριοριστος και αυτο αλλωστε φαινεται απο την μεγαλη μου απαντηση στην μικρη σου επισημανση)
|
Ετσι λοιπον και στην μουσικη εχω ακουσει 95% δουλεια και μαθηση και το ξερασα μαζι με την μπομπα που ηπια και εμεινα με την εντυπωση του καλου μουσικου.Εχω ακουσει ομως και το αντιθετο με 95%ταλεντο και ηθελα 4 αυτια και 4 ματια.Εχω ακουσει ομως και τα δυο σε ισσοροπια και απλα βρεθηκα σε εκσταση!!
Ευτυχως ολοι μπορουν να μαθουν να παιζουν μουσικη σημερα γιατι τωρα πια ειναι κοινωνικα αποδεκτο αλλα δυστηχως τοσο ελαχιστοι θα καταλαβουν οτι εχουν ταλεντο για να το κανουν σωστα.Σιγουρα θα γινουν"καλοι μουσικοι"στα αυτια των μετριων και εκει θα μεινουν!!!
Δουλεια και μαθηση ειναι ο προορισμος.Το να ανακαλυψεις το ταλεντο σου ειναι ολο το ταξιδι.Δεν θα πηγαινα ποτε στην χωρα των"καλων μουσικων"εαν ελειπε κατι απο ολα αυτα.
Οταν εσεις γυρισετε πεστε μου εντυπωσεις!!!
Θα μιλήσω ως απλή ακροάτρια που ξέρω ελάχιστα εώς καθόλου από μουσικούς κανόνες! Συμφωνώ απόλυτα με τον INTHEFORESΤ όσο αφορά τη δουλεία και τη γνώση και το ταλέντο!
Όσο για τη διάκριση μεταξύ "έντεχνου" και εμπορικού τραγουδιού, απλά θα πώ την άποψή μου η οποία είναι μόνο άποψη και σε καμία περίπτωση κανόνας! Δε συμφωνώ με τον όρο "έντεχνο", αλλά από τη στιγμή που έχει επικρατήσει και όλοι πλέον ξέρουμε πάνω-κατω τί εννοούμε με τον όρο αυτό, τον δέχομαι καθαρά σαν όρο και όχι στην ουσία της λέξης! Το ίδιο ισχύει και για τον όρο "εμπορικό".
Απλά αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ είναι ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ ποιοτικού και ευτελούς τραγουδιού! Ναι μεν η μουσική είναι μία αλλά ας μην τα βάζουμε όλα σε ένα σακί! Δεν μπορώ να βάλω στην ίδια θέση την Άντζελα Δημητρίου και την Άλκιστις Πρωτοψάλτη! Ούτε τον Καρβέλα με τον Θάνο Μικρούτσικο!
Συνεπώς αυτοί οι όροι απλά χρησιμοποιούνται για καθημερινή συνενόηση και όχι με την ακριβή τους σημασία. Εντούτοις υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε ποιοτική και μη ποιοτική μουσικη, διάκριση την οποία μάλιστα αποδέχονται άνθρωποι που ακούνε τη μία ή την άλλη ή και τις δύο!
-----------------
αλλά τί νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : palmos στις 13-01-2009 00:08 ]
