Αν και είναι αρκετά θα αρχίσω με ένα...
"Ερωτικό"
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή,
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις..
Σκέπασε αλμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ'τους Δελφούς γλυκό νερό,
στα δυο μου 'πες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ'αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του Παραδείσου..
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά,
πως να ημερέψει ο νους μ'ένα σεντόνι
πως να δεθεί η μεσόγειος με σκοινιά,
αγάπη που σε λέγαμ'Αντιγόνη..
Ποιά νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω,
εδώ είναι Αττική,φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι..