Κοριτσια......................... και αγορια αν στα 17 μενατα εγκυος θα το κρατουσατε το παιδι και αν ναι η οχι γιατι??????????????????????Πιστευεται οτι σε αυτην την ηλικια θα μπορουσε καποιος να μεγαλωσει ενα μωρο και να του δωσει οτι χρειαζεται?
Μία εγκυμοσύνη στα 17, σαφώς κρίνεται πολύ πολύ νωρίς σαν γεγονός. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να στερήσεις το δικαίωμα σε μία ψυχούλα να ζήσει...Υπάρχουν γυναίκες που παλεύουν χρόνια και χρόνια να αποκτήσουν ένα μωράκι και δεν τα καταφέρνουν ή αν τα καταφέρουν, γίνεται με μεγάλη δυσκολία και μόχθο. Σίγουρα τα πράγματα δε θα είναι τόσο εύκολα, όσο θα ήταν αν αυτό το παιδί ερχόνταν στα 30... Για το λόγο ότι στα 30 έχεις και την ψυχολογία την κατάλληλη να μεγαλώσεις ένα παιδί ωριμάζοντας ταυτόχρονα και εσύ και να καλύψεις την οποιαδήποτε υλική του ανάγκη σε θέματα οικονομικού περιεχομένου... Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι μία 17χρονη δε θα τα πάει καλά σε αυτό το θέμα, γιατί όλα είναι θέμα ωριμότητας και θέμα στήριξης άλλων ατόμων: Οικογένεια, φίλοι....
Εγώ προσωπικά είμαι υπερ της διακοπής μιας εγκυμοσύνης όταν οι γονείς είναι ανίκανοι να χαρίσουν στο παιδί ένα καλό επίπεδο ζωής.Δεν μιλάω μόνο από συναισθηματικής πλευράς.Δυστυχώς ένα παιδί δεν μεγαλώνει μόνο με αγάπη όσο σημαντική και αν αυτή είναι.
Το θέμα δεν είναι απλά να γεννηθεί ένα παιδί.Το θέμα είναι αυτό το παιδί να ζήσει καλά.Εξάλλου το κατα πόσο θεωρείται άνθρωπος μέχρι το τρίτο μήνα (αν θυμάμαι καλά) που επιτρέπεται η διακοπή της κύησης είναι θέμα αμφιλεγόμενο.
Τώρα μια κοπέλα 17 ετών για μένα δεν είναι έτοιμη να γίνει μητέρα.Δεν είναι μόνο η ωριμότητα αυτής ή η οικογενειακή στήριξη.Είναι περισσότερο το γεγονός οτι μια έφηβη έχει πολλά ακόμα να ζήσει,θέλει να τα ζήσει και το γεγονός οτι κάποιος θα την περιορίσει ίσως αποδειχθεί μοιραίο και για τη ψυχολογία της μητέρας αλλά και του παιδιού.
Πολύ δύσκολη μου φαίνεται αυτή η κατάσταση...Καταρχάς κάνεις ό,τι μπορείς για να το αποφύγεις.Τώρα αν μείνεις έγκυος...Βασικά πρέπει να το συζητήσεις και με τον πατέρα,αλλά την τελευταία λέξη θα την πεις εσύ.Σίγουρα είναι μεγάλη ευθύνη ένα παιδί (ηθική & οικονομική).Και πέρα απ' αυτό (ακόμα κι αν το θες κι εσύ κι αυτός κι ακόμα κι αν συμφωνούν και οι οικογένειές σας) σκέψου ό,τι και οι 2 σας θα θυσιάσετε ένα σωρό πράγματα (την ελευθερία σας-άσχετα με τον αν θα παντρευτείτε ή όχι-τις σπουδές σου-εσύ τουλάχιστον για 9 μήνες και πιθανόν κι αυτός αν σας είναι απαραίτητα τα χρήματα-θα χάσετε την ξέγνοιαστη ζωή,ενώ δεν είστε καν έτοιμοι γι' αυτό.Και σκέψου ότι αν δεν εκτονωθείς όταν είσαι νέος χωρίς υποχρεώσεις,μετά θα πάθεις κρίση σε μεγαλύτερη ηλικία...και τι θα γίνει αν έχεις κι ένα μικρό παιδάκι να την πληρώνει??Με λίγα λόγια (αν και καταλαβαίνω ότι δεν είναι σωστό ηθικά,θρησκευτικά και ψυχολογικά) πιστεύω ότι σε μια τέτοια ηλικία,όταν δεν υπάρχει ωριμότητα και γενικότερα οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να μεγαλώσει ένα παιδί και να γίνει αργότερα ένας σωστός πολίτης) η έκτρωση είναι η μοναδική εναλλακτική, έστω κι αν είναι κάπως βίαιη.
----------------- Έλα και κάνε μουσική την τρέλα που με διαφεντεύει.....
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : TheDarkSideOfTheMoon στις 16-07-2009 20:59 ]
Στα 17 δεν ξέρεις τι σου γίνεται και νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα.
Αντε να είσαι ικανός-η να μεγαλώσεις κανα σκυλάκι και πολύ είναι.
Και το να το κρατάς παριστάνοντας το "υπέυθυνο άτομο", τον "μικρό βιοπαλαιστή" και την "ηρωιδα μάνα", δεν είναι μαγκιά, ξεροκεφαλία είναι. Εκτός βέβαια αν ζείς σε τίποτα τριτοκοσμικές κοινωνίες οπου το "μάνα στα δεκαπεντέμησι" είναι το φυσιολογικό.
Οι διάφορες αντιρρήσεις που είναι συνήθως επι ηθικολογικής και θρησκευτικής βάσης γίνονται σχεδόν πάντα εκ του ασφαλούς. Κατσε να σου έρθει ο "ταμπλάς" πρώτα και μετα θα σου πω εγώ ποσο εύκολα ξεχνάς τα ηθικα, τα φιλοσοφικά και τα θρησκευτικά!!!!
Επίσης despinakontogianni πολύ σωστα ετέθη το θέμα στα "ανάλαφρα θέματα και λοιπά αστεία" διότι ο τρόπος που τίθεται και συζητιέται είναι εξεραιτικά αναλαφρος σαν να λεγαμε:
"Βρίσκετε ένα γλυκούλι κουταβάκι στον δρόμο, θα το κρατούσατε ναι η όχι και γιατί?"
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : BAGRATION στις 30-08-2009 23:26 ]
Σην ζωή τις περισσότερες φορές χορεύουμε με τον ρυθμό που αυτή μας δίνει, και πολλά πράγματα ξεφεύγουν απο τον ελεγχό μας και κάνουμε και λάθη. Εγω προσωπικά δεν μπορώ να συμβουλεύσω κάποιον για το τι είναι σωστό η λάθος γιατί αυτό ειναι υποκειμενικό θέμα.
Το γεγονός μιας εγκυμοσύνης σε μικρή ηλικία ή σε οποιαδήποτε ηλικά την θεωρώ δώρο θεού και ευλογία εφ'όσον το άτομο είναι έτοιμο και μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του (με την βοήθεια των γονιών του). Επίσης σκέφτομαι τις τύψεις που θα ακολουθούν κάποιον σε όλη του την ζωή, αναλογίζοντας ότι διέκοψε κάτι τόσο όμορφο να γεννηθεί.
Εκτός αυτού δεν θεωρώ περισσότερο ώριμη κάποια γυναίκα στα τριάντα γιατί εμείς οι γυναίκες γεννιόμαστε έτοιμες για τον ρόλο της μητέρας. Επίσης πάντα υπάρχει μια δύναμη που μας βοηθά να ανταπεξέλθουμε στα δύσκολα, εφ'όσον έχουμε πίστη στον εαυτό μας και στην ίδια την ζωή. Μην σκέφτεσαι ότι θα χάσεις την ελευθερία σου αλλά προσπάθησε να μην βαλτώσεις και να συνδυάσεις σπουδές, επάγγελμα και το παίδί.... ολα γίνονται όταν έχεις εμπιστοσύνη στον ευαυτό σου και έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν και τους αγαπάς ...
Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το θέμα όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, εννοώντας ανεξάρτητα από το όποιο φύλο ανήκω οργανικά. Νομίζω πως κάθε περίπτωση εγκυμοσύνης στην ηλικία των 17 ετών, πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση. Σίγουρα η διαδικασία μίας άμβλωσης είναι ιδιαίτερη επικίνδυνη για κάθε γυναίκα, αλλά και αρκετά επώδυνη για το έμβρυο (αυτό το κατάλαβα βλέποντας σχετικό ντοκυμανταιρ). Πραγματικά, επώδυνο. Και σίγουρα, ένα έμβρυο έστω κι αν είναι κομμάτι του εαυτού μιας γυναίκας, δεν παύει να αποτελεί μια ζωή που έχει δικαίωμα να ζήσει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως συμφωνώ και με την εντελώς παράλογη και θρησκόληπτη άποψη της εκκλησίας περί παράνομων αμβλώσεων κτλ. Για να αποφασίσει μια γυναίκα (άλλες φορές με τον εκάστοτε πατέρα του παιδιού και άλλες όχι) είναι αποτέλεσμα των ειδικών συνθηκών ζωής της (η προσωπικότητά της, που μένει, πως ζει, οι σχέσεις της με την οικογένειά της, τι ονειρεύεται). Ας μην ξεχνάμε ότι μία γυναίκα 17 ετών βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο της ζωής της, στο σημείο που μόλις αρχίζει να ονειρεύεται και να κάνει τα πρώτα της βήματα σε ό,τι τελοσπάντων λέγεται "ζωή των μεγάλων". Παραδείγματα γυναικών που πήραν την απόφαση να φέρουν στον κόσμο τη ζωή που είχαν μέσα της. Αν και πέρασαν δυσκολίες από διάφορες απόψεις (οικονομικές, κοινωνικές, ζωτικής σημασίας εμπόδια) κατάφεραν με όση δύναμη και αποθέματα προσπάθειας έκρυβαν να ανταπεξέλθουν και να ζήσουν μια όχι και τόσο άνετη ζωή αλλά ταυτόχρονα και μία πλήρη ζωή με πολλές στιγμές χαράς όσο και λύπης. Άλλωστε η ζωή πάντα κάπως έτσι δεν κυλάει;
Βασικά πρέπει να το συζητήσεις και με τον πατέρα,αλλά την τελευταία λέξη θα την πεις εσύ.Σίγουρα είναι μεγάλη ευθύνη ένα παιδί (ηθική & οικονομική).Και πέρα απ' αυτό (ακόμα κι αν το θες κι εσύ κι αυτός κι ακόμα κι αν συμφωνούν και οι οικογένειές σας) σκέψου ό,τι και οι 2 σας θα θυσιάσετε ένα σωρό πράγματα (την ελευθερία σας-άσχετα με τον αν θα παντρευτείτε ή όχι-τις σπουδές σου-εσύ τουλάχιστον για 9 μήνες και πιθανόν κι αυτός αν σας είναι απαραίτητα τα χρήματα-θα χάσετε την ξέγνοιαστη ζωή,ενώ δεν είστε καν έτοιμοι γι' αυτό.Και σκέψου ότι αν δεν εκτονωθείς όταν είσαι νέος χωρίς υποχρεώσεις,μετά θα πάθεις κρίση σε μεγαλύτερη ηλικία...και τι θα γίνει αν έχεις κι ένα μικρό παιδάκι να την πληρώνει??Με λίγα λόγια (αν και καταλαβαίνω ότι δεν είναι σωστό ηθικά,θρησκευτικά και ψυχολογικά) πιστεύω ότι σε μια τέτοια ηλικία,όταν δεν υπάρχει ωριμότητα και γενικότερα οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να μεγαλώσει ένα παιδί και να γίνει αργότερα ένας σωστός πολίτης) η έκτρωση είναι η μοναδική εναλλακτική, έστω κι αν είναι κάπως βίαιη.
