Ζεϊμπέκικο

ακουστε λοιπον και την δικη μου διασταση του θεματος και συγγνωμη για την κουραστικη εισαγωγη. καταγομαι λοιπον απο ενα χςριο τησ λεσβου, χριστουγεννα του 2001 και εχει πεθανει ο παππους μου πολυ προσφατα και η οικογενειακη ατμοσφαιρα ειναι τεταμενη. χρονια ακουγα στα πανηγυρια απο τους χωριανους πως ο κωνσταντινος(ο πατερας μου) χορευει το καλυτερο ζεμπεκικο που εχουν δει αλλα εγω ποτε δεν τον ειχα δει. με τα πολλα καταφερνω τους γονεις μου ωστε να βγουμε το βραδυ της πρωτοχρονιας στην πλατεια να διασκεδασουμε. εμεις σαν νεοι τοθ διναμε και καταλαβαινε απο χορο. απο ωρα στο μουσικο προγραμμα επαιζαν τα ζεμπεκικα και ολοι χορευαν ευθυμοι ωσπου το τραγουδι ΚΥΡΑ ΖΩΗ του μητροπανου ξεκινησε. σηκωθηκε ο πατερας μου και πηγε στην μεση. ολοι οι αλλοι που χορευαν εκατσαν κατω και απολαυσαν τον πατερα μου να χορευει το πραγματικο ζεμπεκικο για τον χαμο του πατερα του. απλα ανατριχιασα, συγκινηθηκα και ενιωσα υπερηφανος. καταλαβα τον λογο που δεν τον ειχα δει να χορευει ως εκεινη την μερα. οταν τελειωσε ο χορος και γυρισε στο τραπεζι ηταν βουρκωμενος και δεν ξαναμιλησε ολο το βραδυ σε κανενα. απο εκεινη την μερα σταματησα να χορευω το ζεμπεκικο καθε φορα που το ακουω. μονο μια φορα απο τοτε το χορεψα για εναν πολυχρονο δεσμο που τελειωσε αδικα. μακαρι να μην ζησω να ξαναδω τον πατερα μου να χορευει τον χορο του πονου οπως τοτε που σηκωθηκε και διδαξε πώς και ποτε κυριως χορευεται ετουτος ο λεβεντικος χορος. συγγνωμη αν κουρασα αλλα ηθελα να γραψω κατι για το ζεμπεκικο που με στιγματησε.