Ευγένιος Σπαθάρης

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είδα αρκετές (για όσους υπολογίζουν την ποσότητα) παραστάσεις σαν παιδάκι. Είναι από τα λίγα πράγματα που θυμάμαι με λεπτομέριες από τις ηλικίες των 3, 4 ή 5 χρόνων...

Χωρίς πολλά-πολλά (που δεν θα άρεσαν και στον ίδιο)... ΑΝΤΙΟ κύριε Ευγένιε.

@ jorge

δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο απαντάς εριστικά; εσύ προφανώς ανήκεις στο 10% που έγραψα.

@guitarteacher

μάλιστα.... εμένα η ερώτησή μου, που δεν ήταν ρητορική, ήταν "πόσοι εχετε πάει έστω και μία φορά, όχι σε παράσταση του ιδίου, αλλά γενικότερα σε παράσταση του θέατρου σκιών".

@κwstasagas

Η λέξη "ιεροκύρηκας" ήταν υπερβολική.  Απλά όταν εκθειάζουμε έναν καλλιτέχνη για το έργο του, εξυπακούεται ότι αφενός μεν γνωρίζουμε το έργο του, αφετέρου μας συγκινεί το έργο του (γι'αυτό και τον εκθειάζουμε και δεν τον παραδεχόμαστε απλά).

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : oscarpeterson στις 13-05-2009 12:40 ]

Θεωρώ ότι είσαι εντελώς λάθος!

Όλοι, όσοι  αποδίδουν - έστω και με αυτόν τον τρόπο ( μέσω του «ποστ» ) - τον ύστατο χαιρετισμό σε αυτόν τον άνθρωπο το κάνουν γιατί το νιώθουν και το έχουν ανάγκη. Όλοι λίγο πολύ αναγνωρίζουν – άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο – ότι έχουν επηρεαστεί θετικά από το έργο του!

Και αν δεν τον έχουν δεί από κοντά τι έγινε; Μόνο που αφιερώνεις χρόνο έστω και στην τηλεόραση σημαίνει ότι σε επηρεάζει! Εσύ έχεις δει από κοντά όλα τα αγαπημένα σου συγκροτήματα και τους ηθοποιούς; Και αν εσύ έχεις την δυνατότητα να το κάνεις, δεν σημαίνει ότι όλοι μπορούν για πολλούς και διάφορους λόγους.

Ο Ευγένιος Σπαθάρης ήταν καλλιτέχνης καθολικής αποδοχής και αυτό τον κατατάσσει σε μια ειδική - και σπάνια - κατηγορία καλλιτεχνών!

Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο στον άνθρωπο που μόνο όμορφες αναμνήσεις μας αφήνει!

Πραγματικά πότε μάθαμε για τον Σπαθάρη; Δεν ξέρω... Έχω την εντύπωση ότι τον έμαθα μαζί με τα ονόματα των δικών μου ανθρώπων, στα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Τον βλέπαμε στην τηλεόραση - μεγάλωσα σε επαρχία, πως να τον έβλεπα στο θέατρο; - κόβαμε χαρτόνια, πανιά, βρίσκαμε και τις φιγούρες και στήναμε παραστάσεις όπως αυτός...

Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας...