Δεν παίρνεις πια δεν παίρνεις πια να πεις πως μ’αγαπάς
Δεν παίρνεις πια να δεις αν ζω ή αν χώρια σου πεθαίνω
Κι εγώ σωπαίνω στο καλώδιο του Ο.Τ.Ε. και στο ποτέ σου απαντώ
Και περιμένω διαρκώς...
Τουρουρουρου,τουρουρουρουρου,......
Δεν παίρνεις πια δεν παίρνεις πια από τη Σαλονίκη
Στη μαύρη Αθήνα να με βρει η μακρινή φωνή σου
Κι εγώ μαζί σου να μιλώ ώσπου ο ύπνος να με πάρει στο μαξιλάρι
Με το τηλέφωνο ανοιχτό...
Δεν παίρνεις πια δεν τηλεφωνείς
Πάει καιρός να με θυμηθείς
Έτσι και εγώ θα το ξεριζώσω κι ας πάς στο καλό
Τουρουρουρου....
(Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο!!!)