Μια ανάμνηση...για της αναμνήσεις

Ένα πικρό παραμύθι για ένα μάγο ή ένα γλυκό παραμύθι για μια νεράιδα ή και ανάποδα…


Μια φορά κι ένα καιρό…..ένας μάγος αγάπησε μια νεράιδα.
«Μ’αγαπάς», τη ρώτησε μια μέρα.
Σ’αγαπώ του απάντησε.
«Πιο πολύ απ’οτιδήποτε στο κόσμο;»
«Όχι» του είπε η νεράιδα, «πιο πολύ αγαπώ τους κορυδαλλούς του δάσους»
Τότε ο μάγος με μια κίνηση εξαφάνισε του κορυδαλλούς από το δάσος.
Μια άλλη μέρα ξανά η ίδια ερώτηση:
« Μ’αγαπάς;»
«Σ’αγαπώ» τ’απάντησε η νεράιδα
«Πιο πολύ απ’οτιδήποτε στο κόσμο;»
«Όχι» του είπε «πιο πολύ αγαπώ το ρυάκι που κυλάει στο βουνό.»
Τότε ο μάγος με μια κίνηση έκανε το ρυάκι του βουνού να στερέψει.
Σε λίγες μέρες, τη ξαναρώτησε:
« Μ’αγαπάς;»
«Σ’αγαπώ»
«Πιο πολύ απ’οτιδήποτε στο κόσμο;»
«Όχι» του απάντησε βουρκωμένα η νεράιδα, «πιο πολύ αγαπώ το δάσος με τις κουμαριές.»
Τότε ο μάγος με μια κίνηση που έμοιαζε με τριγμό φωτιάς έκαψε το δάσος με τις κουμαριές.
Ξανά η ίδια ερώτηση:
« Μ’αγαπάς;»
«Σ’αγαπώ» τ’απάντησε η νεράιδα
«Πιο πολύ απ’οτιδήποτε στο κόσμο;»
«Όχι» του είπε με ένα λυγμό η νεράιδα… «πιο πολύ αγαπώ τον ήλιο».
Τότε ο μάγος έσβησε τον ήλιο και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι πέρασε τα χέρια του στους ωμούς της και ρώτησε:
« Μ’αγαπάς;»
«Σ’αγαπώ»
«Πιο πολύ απ’οτιδήποτε στο κόσμο;»
«Πιο πολύ απ’οτιδήποτε στο κόσμο» του απάντησε η νεράιδα κι αφέθηκε στο αγκάλιασμά του, και δεν του είπε ότι πιο πολύ αγαπάει την ανάμνηση απ΄τον ήλιο, τους κορυδαλλούς, το ρυάκι και το δάσος με τις κουμαριές…γιατί φοβήθηκε μήπως ο μάγος σβήσει την ανάμνηση τους.



Μια ανάμνηση δικιά μου από ένα παραμυθάκι για της αναμνήσεις, που μου χάρισαν κάποτε…αλλά που πολύ πιο μετά κατάλαβα τη σημασία και το συμβολισμό που είχε αυτή η κίνηση για μένα.

….όπου και να’σαι ,σ’ευχαριστώ για αυτές τις αναμνήσεις.

Δυστυχώς δε γνωρίζω τη πηγή γι’αυτό το παραμυθάκι…αλλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας…οπόταν συγχωρήστε με γι’αυτό, και αν κάποιος γνωρίζει κάτι για τη πηγή ή το συγγραφέα παρακαλώ να το αναφέρει.

:) den gnwrizw kati gia to paramythi - pera apo to oti moiazei para poly me ekeina tou oscar wilde - sto oti einai aitherio kai poly afhrimeno, kai omws leei gia kati pou einai trela oikeio kai se kanei para ligo na dakrizeis. oi anamnhseis einai ena periergo pragma - vasika pistevw pws einai kati to teleio, par;olo pou o kosmos leei pws prepei kaneis na skeftetai to mellon, kai oxi to parelthon. anyway. isws re gmt. pantws xairomai pou ethikses afto to thema, giati - den kserw - den einai polla kapws ta themata pou se aggizoun sthn psyxh. good luck!

Πολύ εγωϊστής πάντως ήτο ο μάγος ούτος....

egwisths? hm :) ti anthrwpino, pantws...

Μου θυμίζει τα "Παραμύθια απ' το τηλέφωνο" του Gianni Rodari.
Και μόλις τώρα ανακάλυψα ότι έχω χάσει το βιβλίο.
Σε ποιόν να το δάνεισα...?

Quote:

Το μέλος paintbox στις 12-12-2004 στις 22:41 έγραψε: :) den gnwrizw kati gia to paramythi - pera apo to oti moiazei para poly me ekeina tou oscar wilde - sto oti einai aitherio kai poly afhrimeno, kai omws leei gia kati pou einai trela oikeio kai se kanei para ligo na dakrizeis. oi anamnhseis einai ena periergo pragma - vasika pistevw pws einai kati to teleio, anyway. isws re gmt. pantws xairomai pou ethikses afto to thema, giati - den kserw - den einai polla kapws ta themata pou se aggizoun sthn psyxh. good luck!

Δεν έρχονται σε αντίθεση τα δύο( parolo pou o kosmos leei pws prepei kaneis na skeftetai to mellon, kai oxi to parelthon.)που λέγονται..απλά πιστεύω για να βαδίσεις μπροστά στο μέλλον στηρίζεσε στο παρελθόν, μαθαίνεις από αυτό και παραδειγματίζεσε για να προχωρήσεις..δε πρέπει να σε στοιχειώνει όμως..
Είναι όντως θέμα που αγγίζει πιστεύω...κι επειδή άγγιξε κι εμένα, για ακόμα μια φορά, μέσα από αυτό το μικρό παραμυθάκι που έπεσε ξανά στα χέρια μου σήμερα είπα να το μοιραστώ.

Εγωισμός και κτητικότητα..πολύ ανθρώπινο όντως...

Emena pantws mou thumizei tis istories tou Loudobikou..

Kai kathws skeftomai gia anamniseis ktl, mou erxetai sto mualo ena spotaki tou ERWTIKOU FM : ''Isws kapote na papsw na s'agapw..Pote omws den tha papsw n'agapw tis meres pou s'agapisa..! ''

Quote:

Το μέλος paintbox στις 12-12-2004 στις 23:02 έγραψε: egwisths? hm :) ti anthrwpino, pantws...

Δέν είναι εγωϊστής αυτός που εξαφανίζει αυτά τα πράγματα που αγαπάει η αγαπημένη του;

profanws, poly egwisths - aplws elega pws einai kati to anthrwpino - den einai kaneis teleios kai o magos fanerwse thn adynamia tou afth :) thn adynamia tou na einai pantodynamos xwris omws na noiazetai gia thn ousia - kai evtyxws. alla genikws re paidi mou - einai poly anthrwpino pragmatika skeftomai pws tha symvainei kati antistoixo opws sto paramythi oso yparxoun oi anthrwpoi - den einai kati kako - aplws etsi symvainei, oxi me olous - kai omws panta menei mia elpida sthn akritsa, h anamnysh pou den mporei kaneis na thn parei kai pou panta tha elafrynei kapoies dyskoles stigmes :)

ΔΙΑΦΩΝΩ!!!
Δεν ήταν ο μάγος εγωιστής, αλλά η νεράιδα...
Αφου κατάλαβε πως ότι αγαπούσε, ο μάγος το εξαφάνιζε, τότε γιατί συνέχισε να του λέει τι αγαπάει;;;
Γιατί δεν προσπάθησε να τα σώσει και το θυμήθηκε μόνο όταν σκέφτηκε ότι μπορεί να έχανε την ανάμνησή τους;;;
Της άρεσε απλώς να βλέπει τι μπορεί να κάνει ο μάγος για να κερδίσει την αγάπη της, γιατί αν πραγματικά αγαπούσε τον ήλιο, τους κορυδαλλούς, το ρυάκι και το δάσος με τις κουμαριές δεν θα τα εξέθετε ποτέ σε κίνδυνο.

Quote:

Το μέλος Aggelina στις 14-12-2004 στις 11:33 έγραψε: ΔΙΑΦΩΝΩ!!! Δεν ήταν ο μάγος εγωιστής, αλλά η νεράιδα... Αφου κατάλαβε πως ότι αγαπούσε, ο μάγος το εξαφάνιζε, τότε γιατί συνέχισε να του λέει τι αγαπάει;;; Γιατί δεν προσπάθησε να τα σώσει και το θυμήθηκε μόνο όταν σκέφτηκε ότι μπορεί να έχανε την ανάμνησή τους;;; Της άρεσε απλώς να βλέπει τι μπορεί να κάνει ο μάγος για να κερδίσει την αγάπη της, γιατί αν πραγματικά αγαπούσε τον ήλιο, τους κορυδαλλούς, το ρυάκι και το δάσος με τις κουμαριές δεν θα τα εξέθετε ποτέ σε κίνδυνο.

Είναι κι αυτή μια άποψη Αγγελίνα μου...αλλά είναι ένα συμβολικό παραμυθάκι...δε συζητάμε ποιος ήτανε πιο εγωιστής...αλλά λέμε για τη σημασία των αναμνήσεων.
Πάντως έστω κι έτσι, ίσως απλά η νεράιδα να θελε να ΄ναι ειλικρινής..μιας και είμαστε στα παραμύθια....

:) um -> nai - oute egw perimena mia tetoia ekdoxh - alla nai - sigoura einai mia apopsh -> vasika einai kalo na yparxoun polles diaforetikes apopseis, mono etsi vlepeis poso diaforetikoi einai oi anthrwpoi -> kai einai kati kalo giati polles fores zoume mes'ston eafto mas - kai anthrwpoi diaforetikoi oxi apo thn apopsh pou o enas einai kalyteros apo ton allon - apla diaforetikoi :) einai magiko na to antilamvanesai giati telika kseroume poly ligo o enas gia ton allon - kai epeita alloi lene pws variountai (polles fores eimai kai gw mesa se aftous) -> yparxoun tosa polla na anakalypseis :)

Κι εγώ όταν το διάβασα κόλλησα. Χωρίς να καταλάβω το γιατί, κάτι δε μου πήγαινε καλά. Και αν είναι συμβολικό, τι ακριβώς συμβολίζει;
Οσο για την νεράιδα, στο τέλος διάλεξε να μην είναι ειλικρινής! Τότε το θυμήθηκε;
Ενα είναι σίγουρο πάντως. Αν μου το έλεγε αυτό η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρή, θα πλάνταζα στο κλάμα. Δεν ενδείκνυται για παιδιά!

Quote:

Το μέλος andri14 στις 14-12-2004 στις 11:46 έγραψε: Είναι κι αυτή μια άποψη Αγγελίνα μου...αλλά είναι ένα συμβολικό παραμυθάκι...δε συζητάμε ποιος ήτανε πιο εγωιστής...αλλά λέμε για τη σημασία των αναμνήσεων. Πάντως έστω κι έτσι, ίσως απλά η νεράιδα να θελε να ΄ναι ειλικρινής..μιας και είμαστε στα παραμύθια.... [/I]