Freakhood, ενώ σου αναγνωρίζω δίκιο σου βρίσκω ταυτόχρονα κι άδικο. Δεν μπορεί οι ιδεολογίες μας να δικαιώνονται μέσα από το "φρέσκο θάνατο". Γϊνονται κι αυτές "πτωματοφάγες". Ας αφήσουμε το χρόνο να περάσει, να περάσει το θέμα από την επικαιρότητα στην ιστορία και να το εξετάσουμε από όλες τις πλευρές. Προς το παρόν εκοιμήθη ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ, όσο καλό, στραβό, λειψό κι άν επιθυμούμε να τον κρίνουμε. Με τον ίδιο τρόπο που θα σεβαστώ το χαμό κάθε ανθρώπου, θα σεβαστώ κι εκείνου.
Επίσης δεν μπορούμε να μιλάμε για ταλέντο αποθανόντος. Αποτελεί πλέον ένα κομμάτι του παρελθόντος. Όπως ακριβώς δεν θα πει κάποιος ότι ο Σαίξπηρ είχε ταλέντο. Δεν αξιολογείται πλέον ο άνθρωπος, αλλά το έργο του, η παγκόσμια διαθήκη, όπως κι άν τη δεί ο καθένας.
Μήτε σε αυτή τη ζωή, μήτε στην επόμενη γεννιούνται και σβήνουν οι άνθρωποι ως βασιλιάδες. Αρχικά γεννιούνται και τελικά κοιμούνται ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ο καθένας παλεύει από το πόστο του, με την ξεχωριστή του ύπαρξη, τόσο για τη ζωή του και για τη ζωή των άλλων. Αν το κοινωνικό πόστο που του ανατίθεται είναι βαρύνουσας σημασίας, φέρει το βάρος του πόστου του δια βίου - το δικό του Σταυρό - για χάρη των υπολοίπων. Και κάποιοι σταυροί είναι βαρύτεροι, κάποιες ανηφόρες πιο απότομες και για κάποιον το ξύδι που θα του ακουμπήσουν στο στόμα οξύτερο.
Ας τον αφήσουμε να ησυχάσει στον ύπνο του, για να ημερέψουμε κι εμείς στον ξύπνιο μας.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 03-08-2009 15:08 ]