Η γελοιοτητα των ελληνικων στιχων

γλυκε μου φαλακρα για σενα φτανω στα ακρα

"Μωρό μου μ' απογείωσες
κι υστερα με προσγείωσες
Με απαλλοτρίιιωσεεεες...
Μαζι μου ότι κι αν βίωσες
το θυσίιασεεεες
Με εχτισες (!) με σοβατισες (!)
και τωρα με γκρεμίζεις
και με τα μπαζα μου αλλου
λακουβες θα γεμιζεις..."

Νταίζη Ντούκουνα η τραγουδίστρια.

«Στο Κουκάκι στο Κουκάκι

κάθεσαι με το αντράκι

που στολίζει για έλατο

το δικό σου κέρατο»

(Αγνώστου)

κι ένα άλλο

«Καλύτερα με πίθηκο παρά με άντρα ανήθικο»

(Νίκος Καρβέλας)

Εβαλα τα γιορτινα μου

την γραβατα την ριγε

και σ ανεβασα στο καρο

με τα τζαμια τα φιμε!

Μπουγας

Κ ενα που δεν εγινε ακομα τραγουδι

Το πουλι μου οταν νυχτωνει

σαν τον μπατμαν σκαρφαλωνει

στις μοναχικες σου τρυπες

διωχνει βασανα και λυπες

Ειναι βαρυς σαν τον πονοδοντο

ο πονος της αγαπης

μα ειναι πιο επωδυνο

να σε π****ει αραπης!

Το εσρ το ενεκρινε ακριβως ετσι!

Οταν μιλάμε για γελοιότητα ελληνικού στίχου πρέπει να αναφερόμαστε μόνο σε μία εκτελέστρια...Αννα Γουλα

με στίχο όπως:

τα πίνω όλα, χαπια ουισκι και κόκα κόλα

βεβαια η εν λόγο περσόνα υποτίθεται σατιρίζει τον ελληνικό στίχο....