Πόσες φορές αναρωτηθήκατε;;;
Μη βλέπεις μόνο τη μια όψη του νομίσματος...
Υπάρχει η περίπτωση που η απόσταση που μας χωρίζει με τον άνθρωπό μας να είναι μεγάλη αλλά να μετριέται σε χιλιόμετρα.
Τι γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος αυτός είναι δίπλα μας και η απόσταση εξακολουθεί να υπάρχει; Πως μετριέται αυτή η απόσταση και το σημαντικότερο, πως καλύπτεται;
Αν μπορούσα να διαλέξω, θα προτιμούσα να είναι μακριά το υλικό κομμάτι του εαυτού μου γιατί η ψυχή μπορεί και ταξιδεύει...
εχει δικιο η Aggelina[
Τι γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος αυτός είναι δίπλα μας και η απόσταση εξακολουθεί να υπάρχει; Πως μετριέται αυτή η απόσταση και το σημαντικότερο, πως καλύπτεται; ] ετσι κ εγω χωρισα κ ξεκιναω απο 0 χλμ,
''Λένε πως κάθε σημαντική σχέση χρειάζεται την τέχνη των αποστάσεων. Από τη στιγμή που η προσέγγιση αφήνεται στην αταξία της ανεξέλενκτης ματαιοδοξίας, οι λεπτές ισσοροπίες της κλυδωνλιζονται πάνω σε χάος.
Ο έρωτας, λένε, ζει την ανυψωτική του ουσία μονάχα από μακρυά. Δεν γίνεται κανείς να αποφύγει την αβάσταχτη έλξη του φιλιού, το χάδι, όμως από τη στιγμή που τα χειλή του φιλιού αγγίζονται, μέσα στην ίδια την ευδαιμονία της έκστασης ξεκινά να βαδίζει κι ο ύποπτος βηματισμός της φθοράς..''
(Μ. Βαμβουνάκη)
..τόσο μακρυά και ευτυχώς τόσο κοντά μου ίσως θα έπρεπε να λέμε....
τυχεροί θα πρέπει να θεωρούμαστε αμα νιώθουμε ανθρώπους κοντά μας κι ας είναι μακρια....αν και είναι δύσκολο.
einai pragmatika omos adiko to mono pou se xorizei me ena atomo na nai i apostasi, kai atoma ta opoia apo 8ema xlm einai koda na min ektimane auto pou exoun metaksi tous k na exoun to "s'agapo" gia kalimera.
oses omos pio polles fourtounes perasei mia sxesi toso pio dinati ginetai
Πάρα πολλές..μακάρι να μηδένιζα και τις δύο αποστάσεις..να μην υπήρχαν φραγμοί στα συναισθήματα και ας καιγόμουν μέσα σε αυτά έστω και για λίγο..
. . . δεν αναρωτιέμαι που να'σαι . . . γιατί όπου κι αν πάω μαζί σε κουβαλάω . . . !
Jimy
10.02.2007, 23:09
εγώ θα έθετα την εξής διαπίστωση : " Τόσο κοντά μου, μα τόσο μακριά μου. ."
Πολλες φορες.....Αλλα να σ πω την αλληθεια οταν εισαι ερωτευμενος δεν κοιτας την αποσταση απλα περιμενεις πως κ πως τη μερα που θα βρεθεις στην αγκαλια του αλλου σ μισου....Η γευση ενος φιλιου μενει για πολυ καιρο αποτυπωμενη στα χειλη σ....!
Δυστυχώς συμβαίνει... Και δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει αναρωτηθεί κάτι τέτοιο....
Όταν ο άνθρωπος αυτός είναι δίπλα μας και αισθανόμαστε ένα τοίχος ανάμεσά μας, καλό είναι να υπάρχει επικοινωνία, μπορεί κι ο άλλος το ίδιο ακριβώς να σκέφτεται.. αλλά όπως κι εμείς να μην τολμάει να το κάνει θέμα..
Αυτό που με εκνευρίζει με τη ρουφιάνα τη ζωή, είναι ότι με όποιους ανθρώπους νιώθω πως έχω δεθεί συναισθηματικά [σε φιλικό επίπεδο] κάτι συμβαίνει και μετακομίζουν σε άλλες πόλεις με αποτέλεσμα να χανόμαστε... Κάθε φορά νιώθω να φεύγει κι ένα κομμάτι μου μαζί τους, [έχω διασκορπιστεί σε Τρίκαλα, Σκιάθο, Σαλόνικα σε κανά χρόνο θα φύγει και η συγκάτοικός μου Κύπρο λολολολολολολολολ]
Αυτό τέσπα με εκνευρίζει αφάνταστα...
