Εθνικισμος ή Ελληνισμος?

Με αφορμη την επετειο της 25ης Μαρτιου πιστευεται πως η Ελληνικη σημαια θα πρεπει να κυματιζει σε ολα τα Ελληνικα μπαλκονια κατα την παραδοση΄? Θεωρειτε πως αυτες οι ενεργειες ειναι ξεπερασμενες & υποδηλωνουν εθνικιστικες τασεις ή απλα αξιες που πρεπει να μεινουν αναλλοιωτες στο χρονο?

Οι Έλληνες είμαστε των άκρων.Γι'αυτό και στην εποχή μας υποφέρουμε είτε από προγονοπληξία και εθνικισμό είτε από ξενομανία και εθνική λησμονιά.Η ευρωπαϊκή ένωση δεν κατάφερε να μας κάνει να αντιληφθούμε ότι δεν είναι πια τα κράτη που έχουν σημασία αλλά οι ανθρώποι ως άτομα.Πολλές φορές αθτή η υπεροψία μας και η μεγαλοφροσύνη μας, μας κάνουν να γινόμαστε και αντιπαθείς ως λαός αλλά και ασυναίσθητα να προκαλούμε έριδες.Αυτό είναι γεγονός.Εξάλλου η υπερβολική προσκόλληση στο ένδοξο παρελθόν μας ίσως και να αποτελεί παράγοντα καθυστερησης του πολιτισμού μας σε κάποιους τομείς.
Όμως όχι.Δεν είναι η σημαία σύμβολο εθνικισμού αλλά υγειούς εθνισμού.Γιατί φέρνει εκείνη την ιδεατή ισορροπία που μας θέλει καλους Έλληνες πατριώτες αλλά και μας βοηθά να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις για να προχωρήσουμε κι όχι στη μνήμη απλά των προγόνων μας. Αυτή η σημαία ήταν που κράτησε ψηλά τον ελληνισμό το 1821 αλλά και το '40 και στη Χούντα και σε όλους τους αγώνες, ένοπλους και μη. Στην Ευρώπη είπε ο Ε.Βενιζέλος πρέπει να επιτύχουμε τη δημιουργία ενός "πολιτισμού των πολιτισμών", ένα αρμονικό ψηφιδωτό από ήθη, έθιμα, κουλτούρα και παραδόσεις όλων των ευρωπαϊκών κρατών και το χρώμα που εμείς θα προσθέσουμε σ'αυτό το ψηφιδωτό είναι το γαλανόλευκο. Αυτή είναι η Ελλάδα- η σημαία της.
Τώρα εάν δεν τηρείται το έθιμο να μπαίνει η σημαία στα μπαλκόνια κάθε εθνική γιορτή δεν νομίζω να είναι φαινόμενο ανησυχητικό. Κάποτε οι σημαίες έμπαιναν και σε όλες τις θρησκευτικές γιορτές ενώ σε άλλα σπίτια έμεναν μόνιμα κρεμασμένες. Δε μας κάνει λιγότερο Έλληνες το να μην επιδεικνύουμε τη σημαία μας φτάνει αν μη τη βγάζουμε ποτέ από το μυαλό μας. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί που σημαιοστολίζονται το κάνουν εντελώς τυπικά, απλά για το θεαθείναι. Σπουδαίο ήταν να επιδεικνύεις τη σημαία σε καιρους που απαγορευόταν. Τώρα είτε το κάνεις είτε όχι δε νομίζω να κάνει ιδιαίτερη διαφορά εάν δεν νιώθεις αυτήν την πράξη βαθιά μέσα στην εθνική σου συνείδηση ώς χρέος για τον εαυτό σου.

Το να βάζουμε την Ελληνική σημαία στα μπαλκόνια την επέτειο της Επανάστασης φυσικά και ΔΕΝ είναι Εθνικισμός!

Είναι μερικά πράγματα που πρέπει να τα θυμόμαστε.
Κάποιοι άνθρωποι πριν 2 αιώνες πολέμησαν για να αποκτήσουμε την ελευθερία μας, πολέμησαν για το δικαίωμά τους για πατρίδα θυσιάζοντας την ζωή τους απέναντι σε έναν εχθρό που φαινόταν αήττητος. "Μας έλεγαν τρελούς" έλεγε ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά τους. Τέτοιες πράξεις ηρωισμού και ανδρείας δεν θα πρέπει να ξεχνιόνται.

¶λλο αγαπώ την πατρίδα μου, κι άλλο θεωρώ ότι η φυλή μου είναι ανώτερη απ' όλες.
Το δεύτερο είναι ο εθνικισμός.
Το πρώτο είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Αναμφισβητητα πιστευω οτι το να υψωνουμε τη σημαια στις Εθνικες επετείους είναι μια παραδοση που πρεπει να τηρουμε και δεν την θεωρω καθολου εθνικιστικη. Αντιθετα πιστευω οτι κι αλλες παραδοσεις τις οποιες εχουμε ξεχασει πρεπει να θυμηθουμε και να τηρουμε. Δυστυχως φοβαμαι οτι οι νεοι ανθρωποι δεν καταλαβαινουν την αξια της παραδοσης, ντρεπονται να ακουσουν και να μαθουν την παραδοσιακη μουσικη, δεν συνειδητοποιουν την αξια του παρελθοντος του εθνους μας.
Γιατι χωρις την ιστορια μας, τις παραδοσεις μας, τα ηθη και τα εθιμα μας τι μενει στην ελληνικη μας ταυτοτητα?

Τήρηση των παραδοσέων σε μια εποχή που λανσάρει την εξίσωση των λαών στο όνομα της παγκοσμιοποίησης.Οι Έλληνες έχόυν μεγάλη ιστορία να θυμούνται και γερούς δεσμούς που τους συνδέουν με το παρελθόν κάτι που δεν έχουν οι νεοσύστατοι λαοί.Είναι τιμή μας να επειδεικνύουμε τον ηρωισμό μας ειδικά σήμερα που η λέξη ήρωας έχει εκφυλιστεί.Θα πρέπει να είμαστε περήφανοι που καταφέραμε να γράψουμε από τις πιο καλες σελίδες της ιστορίας και οι περισσοτέροι θα μας θυμούνται για κάτι καλό κι όχι σαν μερικούς που θέλουν να μείνουν στην ιστορία γράφοντας μαύρες σελίδες.Αρκεί να μη μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν και να αγωνιστούμε για το μέλλον.Πλέον ο αγώνας μας δε θα γίνει με όπλα αλλά με ιδέες...

Prepei na timoume kai na eimaste eugnwmones se ekeinous pou fronthsan na zoume "eleu8eroi". To na upswsoume thn Ellhnikh shmaia pros timhn tous einai isws to ligotero pou mporoume na kanoume...

Auto pou prepei einai na muhsoume thn andreia tous kai na zoume fileleu8era...

ligaki xioumor...

Tα ρεμάλια οι Έλληνες

Ένας λαός απρόβλεπτος, που λατρεύει τον πρωινό ύπνο και το αραλίκι, αλλά έρχεται δεύτερος σ' εργατικότητα στον κόσμο μετά τα τζαπόνια (δες τι μαθαίνεις μαζί μου)!!!

Ένα έθνος καταχρεωμένο, με καταθέσεις όμως στην Ελβετία (sic). Ένας λαός που πεινάει (θεωρητικά), αλλά το καλοκαίρι μένει στο πολυτελές ξενοδοχείο, στη διπλανή σουίτα με τον Aγγλο που έκανε οικονομίες όλον τον χρόνο για να 'ρθει διακοπές εδώ που είναι καλά και φτηνά. Και του πηδάμε και την γκόμενα και τον σπάμε και στο ξύλο, άμα ζητήσει τα ρέστα του, και τον στήνουμε και στο αεροδρόμιο μερικές μέρες, για να εμπεδώσει τη δύναμη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, που διεκδικεί περισσότερα λεφτά και λιγότερη δουλειά.

Η Ευρώπη θέλει να βάλει την Ελλάδα στο ένα της παπούτσι, αλλά το πιο πιθανό είναι να καταλήξει η ίδια να περπατάει ξυπόλητη. Ποιος άλλος λαός έβγαλε ποτέ άσμα, με ενδεικτικούς για την ψυχολογία της βαριεστιμάρας στίχους: "Θα πουλήσω το ρολόι και θα πάρω κομπολόι"; (μπορώ. Που αν το πεις αυτό σε Γερμανό θα πέσει κάτω λιπόθυμος και θα κάνεις ένα μικρό Παγκόσμιο για να τον συνεφέρεις. Τη ρεμαλοσύνη μην την κλαις. Αλλά, ναι, να τη φοβάσαι, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει.

Τα ρεμάλια είναι παντοτινά κι εμείς χρόνια τώρα επιβιώνουμε ως έθνος χάρη στην τσαχπινιά και τη ρεμαλιά μας (σκίσε τη γάτα!. Ο Έλληνας έχει την ψυχολογία του αμετανόητου ρεμαλιού γραμμένη στο DNA του (επιστροφές δεν γίνονται δεκτές). Εγωιστές, καλοπερασάκηδες, ζαμανφουτίστες, τεμπέληδες (έχουμε και τις αρετές μας), άστατοι, απρόβλεπτοι (προσέχεις για να έχεις), τσαμπουκάδες, αιώνια ανώριμοι (όχι, δεν το μετράω για ελάττωμα). Και παρόλα αυτά γοητευτικοί (έναν καθρέφτη!. Mια χώρα φτωχή, που τα παίρνει από τους πλούσιους συγγενείς της, για να πληρώσει τα βερεσέδια στον μπακάλη και καταλήγει να τρώει στα μπουζούκια τους λογαριασμούς Δ.E.H.,O.T.E. και EYΔAΠ, για τα μάτια τής απέναντι ξανθιάς (τις μελαχρινές, ως γνωστόν, τις παντρεύονται, οπότε περιμένουν στο σπίτι με τα μωρά)...

Εμείς είμαστε Βαλκάνιοι κι αν κάτι θα 'χαμε να υποστηρίξουμε ως μοντέλο, θα 'ταν αυτό που 'ναι γραμμένο στο DNA μας. Γι' αυτό ακριβώς εκνευρίζομαι με τους απέξω -και με τους μέσα μερικές φορές- όταν δεν δείχνουν το σέβας που έχουν υποχρέωση να εκφράζουν. Γονυπετείς, δηλαδή, και με ταπεινότητα. Και δεν είναι ότι δεν μας γουστάρουν ή ότι δεν τους λέει η χώρα μας. Είναι το αιώνιο κόμπλεξ που θα νιώθουν πάντα οι χθεσινοί γι' αυτούς που τους φωτίσανε.

Έτσι η Kατρίν -δημοσιογράφος εκ Παρισίων, πρώην γκόμενα του κολλητού μου, διαμένουσα εν Eλλάδι- πίνοντας τη φραπεδιά της κάτω από μουριά στην Πλάκα, ακουμπώντας τα ποδαράκια της σε δυο καρέκλες και τα χεράκια της σε άλλες δυο, έβριζε με τα σπαστά ελληνικά της την Eλλάδα και τους Έλληνες. Τα καμάκια, τους σερβιτόρους, τους ταξιτζήδες, τον Παπανδρέου –γιατί τραβιότανε (από τότε) με τη Mιμή- τις συνήθειές μας, εμένα, τον γκόμενό της, και έχουν περάσει από τότε 10 χρόνια και ακόμη ζει και δουλεύει στην Aθήνα. Στη χώρα της δεν θα τόλμαγε να απλώσει την ποδάρα στην καρέκλα και τον καφέ της δεν θα τσακιζόντουσαν να της τον κεράσουν. Στη χώρα της ο Γάλλος είναι. Γάλλος κι ο Ξένος είναι Ξένος!

Όταν οι Ευρωπαίοι κοιμούνται κι ονειρεύονται τις καλοκαιρινές τους διακοπές στην Ελλάδα, εμείς αναστενάζουμε πάνω σε τραπέζια, έχουμε κυκλοφοριακό στις 4 το ξημέρωμα στην παραλιακή, παρκάρουμε μες στη μέση στην Ομόνοια για να πάρουμε εφημερίδες, πλακωνόμαστε στα φιλιά κι αν τύχει -όχι σπάνια- πλακωνόμαστε και στις σφαλιάρες μεταξύ μας. Όλοι μας θέλουμε να 'μαστε πρωθυπουργοί, γιατί εκτός απ' τη δόξα θα βάζαμε και τάξη σ' αυτόν τον τόπο κι όλοι μας έχουμε άποψη για όλα. Πουθενά στον κόσμο δεν βγαίνουν στους δρόμους οι γαύροι για να πανηγυρίσουν που έχασε ο ΠΑΟ απ' τον Aγιαξ, και δυο γειτονιές παραπέρα να πανηγυρίζουν οι Παναθηναϊκοί που έχασαν μεν, αλλά έφτασαν πολύ κοντά στη νίκη δε. Εκτός όλων αυτών των αρετών, πίνουμε, καπνίζουμε -τα φουγάρα της Ευρώπης- βρίζουμε και ζούμε και παραπάνω απ' όλους τους Eυρωπαίους. Θεοί; Θεοί.

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σ' όλο τον κόσμο, βρίσκεις από κάτω Ελληνάρα, ο οποίος διαπρέπει κιόλας σ'αυτή τη χώρα που ξέπεσε. Δεν ξέρω αν φταίει το κύτταρό μας, αλλά αυτόν ακριβώς που διαπρέπει τον φθονούμε, σπανίως τον στηρίζουμε -εκτός κι αν έχει γίνει μακαρίτης- και συνήθως πριν διαπρέψει έξω, εδώ τον έχουμε πετροβολήσει. Στα μεγαλύτερα ινστιτούτα ερευνών, στα πανεπιστήμια, στα καζίνα, ακόμα και στις φυλακές, οι καλύτερες μούρες που κάνουν καριέρα είναι ελληνικές.

Γι' αυτό γουστάρω που 'μαι Έλληνας και Βαλκάνιος, που λιάζομαι στο Aιγαίο, που κλαίω με τον Πύρρο Δήμα, που γελάω με τον Χατζηχρήστο στον Ηλία Tου 16ου (fake μπάτσος που από τσιλιαδόρος γίνεται εξουσία), με την καφετζού Βασιλειάδου. Γουστάρω τις ΔΕΛΤΑ στις γειτονιές -που εκτός από τοματάκι ΚΥΚΝΟΣ, ρίχνεις και μια πολιτική ανάλυση. Γουστάρω τα θερινά τα σινεμά, γουστάρω που έχουμε τα χιλιάδες μπαρ, κλαμπ, ταβέρνες, σουβλατζίδικα (συνήθως τα λένε Τ' ΑΓΡΑΦΑ), γουστάρω που 'χουμε ταξιτζήδες με πτυχίο αρχιτέκτονα, που ακόμα κουτσομπολεύουμε, που έχουμε τέλεια φέτα. Γουστάρω ούζα στο Πλωμάρι στη Μυτιλήνη, ρακιά και Ψαραντώνη στα Ανώγεια, τις πίπιζες στο πανηγύρι του 'η Συμιού στο Μεσολόγγι και γουστάρω που στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλικάρια. Γουστάρω τον φαντάρο στην Ευδοκία, που χορεύει ζεϊμπέκικο, γουστάρω τον ψαρά στ' ανοιχτά της Kαλύμνου, γουστάρω που είμαι απ' την ίδια χώρα με τον Ελύτη, που πάνε κι έρχονται τα κεράσματα στο σύστριγκλο που γίνεται τις νύχτες, γουστάρω τον Καζαντζίδη και τον Δαμιανό, γουστάρω που ψηφίζω συνήθως λάθος και που 'μαι στη μέση ανάμεσα σ' Ανατολή και Δύση και στη γυναίκα μου και τη μαμά μου. Γενικά, γουστάρω πολύ που είμαι Έλληνας και Βαλκάνιος. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει !!!

k ego poli ta goustaro ola auta k alla polla akoma!!!!k ti simaia sto mpalkoni mou goustaro!!!

nomizo alinda oti bebaia mono emeis mporoume na exoyme autognosia.oxi na to paineutoume alla parola ta problhmata eimaste oti eipes.poli oraio to keimeno soy.

euxaristw!!! an kai to keimeno den einai diko mou!!! to exei grapsei enas ELLHNARAS apo ena allo site pou episkeptomoun kai mou arese toso polu pou h8ela na sas to dei3w!

Παιδια ευχαριστω ειλικρινα για τις απαντησεις σας.Χαιρομαι που σε ολες υπαρχει ενας κοινος παρονομαστης.Διατηρουμε την παραδοση αλλα τα βλεμματα μας ειναι στραμμενα μπροστα.
Αlinda μου παλι εγραψες
Που πας & τα βρισκεις βρε αθεοφοβη ολα αυτα??????
Ελπιζω να δω & αλλες απαντησεις & αλλες ιδεες & αποψεις περι του θεματος.Και παλι σας ευχαριστω

Το ότι η ελληνική σημαία είναι ένα εθνικό σύμβολο δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δείχνουνε αυτό που νοιώθουμε τι είμαστε :) Το θέμα είναι τι νοιώθουμε κι όχι τι δείχνουμε... Πίστεψέ με :) αυτό που νοιώθουμε φαίνεται και χωρίς επείδηξη :)

Παράθεση: Το μέλος edelweiss στις 12-05-2007 στις 15:24 έγραψε... Το ότι η ελληνική σημαία είναι ένα εθνικό σύμβολο δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δείχνουνε αυτό που νοιώθουμε τι είμαστε :) Το θέμα είναι τι νοιώθουμε κι όχι τι δείχνουμε... Πίστεψέ με :) αυτό που νοιώθουμε φαίνεται και χωρίς επείδηξη :)

Δηλαδη βγαζοντας στο μπαλκονι σου μια μερα το χρονο (αντε 2) την Ελληνικη σημαια, θεωρεις πως κανεις επιδειξη;; Νομιζω πως προσβαλεις πολυ κοσμο με αυτο που λες (και μαζι με αυτους και μενα).

Ναι, εθνική επέτειος, γιορτή της πατρίδας. Άρα γιορτή και της σημαίας!
Τις παραδόσεις που δεν πειράζουνε κανένα, έχουμε καθήκον να τις διατηρήσουμε.
Η ανάρτηση της σημαίας, δηλώνει υγειή εθνικισμό,αγάπη για την πατρίδα και όχι περιφρόνηση προς άλλη φυλή-αρρωστημένο εθνικισμό.

Εξάλλου, δεν είμαστε μόνοι, οι Έλληνες, που αναρτούμε τη σημαία μας σε εθνικές ή κρατικές επετείους. Χωρίς να μετρήσουμε την πατριδολατρεία που ξυπνά στον μέσο πολίτη του κόσμου, με κάθε ποδοσφαιρική διοργάνωση. Αλλά εκεί επιτρέπεται, δεν συγχέεται με τον εθνικισμό.

Συμφωνώ με αυτο που έγραψε στις 24.03.2003, 15:40 ο Astron αλλά μη ξεχνάμε βέβαια.........

Παράθεση: Το μέλος movflower στις 13-05-2007 στις 00:39 έγραψε... Χωρίς να μετρήσουμε την πατριδολατρεία που ξυπνά στον μέσο πολίτη του κόσμου, με κάθε ποδοσφαιρική διοργάνωση. Αλλά εκεί επιτρέπεται, δεν συγχέεται με τον εθνικισμό.

.....αυτό!

Παράθεση: Το μέλος tsibitos στις 12-05-2007 στις 17:38 έγραψε... Παράθεση: Το μέλος edelweiss στις 12-05-2007 στις 15:24 έγραψε... Το ότι η ελληνική σημαία είναι ένα εθνικό σύμβολο δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δείχνουνε αυτό που νοιώθουμε τι είμαστε :) Το θέμα είναι τι νοιώθουμε κι όχι τι δείχνουμε... Πίστεψέ με :) αυτό που νοιώθουμε φαίνεται και χωρίς επείδηξη :) Δηλαδη βγαζοντας στο μπαλκονι σου μια μερα το χρονο (αντε 2) την Ελληνικη σημαια, θεωρεις πως κανεις επιδειξη;; Νομιζω πως προσβαλεις πολυ κοσμο με αυτο που λες (και μαζι με αυτους και μενα).

Όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται !!! άμα νοιώθεις αυτά που συμβολίζει η ελληνική σημαία και για την ιστορική μέρα της 25η μαρτίου. Να το κάνεις. Αλλά σκέψου π.χ. τα παιδιά που λένε ουφφφ άλλη μια φορά παρέλαση... Εγώ μέσα από την ανατροφή που μου έδωσε η οικογένειά μου περίμενα πως και πως αυτή τη μέρα για να κάνω παρέλαση, οπότε συμπαιρένεις την ανατροφή στην οικογένειά τους και αναρωτιέσαι αν αυτοί οι άνθρωποι τελικά είναι Έλληνες κι όχι "Έλληνες".
Με αυτή την έννοια το είπα. Το σύμβολο, για μένα είναι το τελευταίο που θα κοιτάξω σε ένα σπίτι αν υπάρχει. Το θέμα είναι αυτό που κάνουμε να το νοιώθουμε, να είμαστε ποτισμένοι με αυτό.