Το -αναγκαίο- κακό με τα δημοψηφίσματα είναι ότι οι επιλογές είναι πάντα fixed και συνήθως αφορούν στα πιο δημοφιλή-διαφημισμένα αντικείμενα, για να είναι πιο αντιπροσωπευτικά. Έτσι, κάποιοιο δίσκοι που δεν είναι mainstream, δεν εκπροσωπούνται.
Δεν με ικανοποίησε το 2004 δισκογραφικά. Λίγες ήταν οι πραγματικά καλές δουλειές. Οι περισσότερες κινήθηκαν σε μέτρια επίπεδα, με 1-2 καλά κομμάτια και όλα τα υπόλοιπα του δίσκου να γεμίζουν απλά το χώρο. Φυσικά, υπήρξαν και οι εξαιρέσεις.
Να μου επιτρέψετε λοιπόν να πρωτοτυπήσω κι εγώ με τη σειρά μου. Δεν θα ήθελα να μπω στη λογική του σημαντικότερου δίσκου, για δυο λόγους: προϋποθέτει πολλή σκέψη για να μην αδικηθεί κανένας δίσκος και από την άλλη δε μου αρέσει να βλέπω συγκριτικά τη μουσική, δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος να το βάλω στη ζυγαριά.
Θα πω λοιπόν ότι ένας δίσκος που τον ακούω ολόκληρο και με μεγάλη ευχαρίστηση είναι η εξαιρετική δουλειά των Human Touch, το "Movin'". 3 άριστοι μουσικοί, με όλη τη σημασία της λέξης (και πολύ καλά παιδιά επίσης), που συνδυάζονται άψογα. Πανέξυπνες jazz & ethnic ενορχηστρώσεις, φαντασία, δεξιοτεχνία, ο παλμός της μουσικής, μελωδίες που μου θυμίζουν αξέχαστες και μαγευτικές βραδιές στο "Αλάβαστρον" είναι μερικά από τα στοιχεία που με κάνουν να ξεχωρίζω αυτόν το δίσκο. Κυρίως, είναι ένας δίσκος που σέβεται πάνω από όλα τον ακροατή. Και αυτό, πέρα από τη δεξιοτεχνία και τις σπουδές και τις διακρίσεις τους, μετρά πάρα πολύ για μένα. Και εις ανώτερα, παιδιά