Αν και τα πιο πολλά έχουν ήδη αναφερθεί, θα ήθελα και εγώ να καταθέσω την άποψη μου στο θέμα αυτό.
Κατ'αρχάς πρέπει να πω ότι προφανώς και υπάρχουν κριτήρια αντικειμενικά για το αν ένας ΄τραγουδιστής ή και ένας καλλιτέχνης γενικότερα είναι καλός σε αυτό που κάνει. Πρώτον οι φωνητικές του ικανότητες. Είναι προφανές ότι ένας τραγουδιστής που δεν κολλώνει να τραγουδίσει live χωρις προετοιμασία είναι μάλλον καλύτερος από αυτόν που τραγουδάει "live" χρησιμοποιώντας playback...Ένα άλλο κριτήριο είναι η εμπορικότητα ενός τραγουδιστή. Δυστυχώς και αυτό θα πρέπει να ληφθεί ως κριτήριο στην επιτυχία του, χωρίς να σημαίνει ότι ένας πολλαπλά πλατινένιος δίσκος είναι καλύτερος καλλιτεχνικά από κάποιον που δεν είναι πλατινένιος. Έπειτα ένας καλός τραγουδιαστής κρίνεται από τις επιλογές και την αυτοσυνέπεια του. Κρίνεται επίσης από τη σχέση του με το κοινό του και το σεβασμό του προς τη τέχνη που υπηρετεί.
Πέραν όμως όλων αυτών, υπάρχουν κριτήρια, καθαρά υποκειμενικά, τα οποία καμμιά φορά υπερισχύουν οποιωνδήποτε άλλων ατελειών του τραγουδιστή. Έτσι δεν είναι λίγοι οι τραγουδιστές ή και μουσικοί που στην εποχή τους δεν κάναν επιτυχία αλλά αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον. Όπως επίσσης υπάρχουν και αυτοί που κρατιούνται μακρυά από τον κόσμο και το κοινό τους, ακολουθούν μια καθαρά μοναχική πορεία με βάση μόνο αυτό που θέλουν να κάνουν αυτοί και παρ'όλα αυτά είναι αναγνωρισμένοι. Έτσι είναι πραγματικά δύσκολο κανείς να ορίσει έναν καλό και έναν κακό καλλιτέχνη.
Για μένα προσωπικά θέλω ο τραγουδιστής να με συνεπαίρνει με τη φωνή του. Θέλω ακούγοντας τον να ανοίγει η ψυχή μου. Θέλω με τη φωνή του να ζωγραφίζει. Θέλω επίσης να έχει κάτι καινούριο να μου δώσει ή κάτι μοναδικά δικό του. Δεν με ενδιαφέρει να ακούσω το ίδιο καψουροτράγουδο σε 10 διαφορετικές variations μια άπό κάθε μπουζουκολαική αιδό που θεωρεί ότι το λέει καλύτερα. Επίσης δεν μου αρέσει η φτήνια και η ευκολία σε έναν καλλιτέχνη. Απεχθάνομαι π.χ. τον Φοίβο (τον συνθέτη) ο οποίος με ταχύτητα πολυβόλου γράφει τραγούδια σαν να ήταν το πιο απλό πράγμα στο κόσμο. Αυτός δεν είναι συνθέτης, αυτός είναι tsunami (ας μου επιτραπεί ο όρος). Νιώθω ότι ξεφεύγω λίγο από το θέμα αλλά όταν μιλάμε για ένα καλό τραγουδιστή, μπορούμε να μιλήσουμε κάλιστα και για έναν καλό συνθέτη. Και για να γυρίσω στον φίλτατο Φοίβο, αν και πολλοί είναι αυτοί που τον θεωρούν ευτελή, η αλήθεια είναι ότι είναι ο πιο "επιτυχημένος" (βασικά ο πιο εμπορικός) συνθέτης στην ελλάδα αυτή τη στιγμή και γράφει τραγούδια για τις πιο διάσημες τραγουδίστριες.
Τέλος πρέπει να πω ότι ένας καλλιτέχνης (ιδίως ένας τραγουδιστής) πρέπει να έχει ήθος και σοβαρότητα. ΝΑ έχει επίγνωση ότι αποτελεί πρότυπο για πολλούς ανθρώπους. Όμως αυτό δεν πρέπει να είναι κάτι το οποίο θα πρέπει κανείς να επιδιώξει. Ο τραγουδιστής δεν γίνεται τραγουδιστής για να γίνει διάσημος. Ο τραγουδιστής ασχολείται με το τραγουδί επειδή έχει κάτι να δώσει σε αυτό. Και υπό αυτή την έννοια όλες αυτές οι τραγουδίστριες και οι τραγουδιστές που τραγούδούν τραγούδια με ορίζοντα 2 μηνών, παρόλο που προφανώς χρησιμεύουν σε κάτι (να γεμίζουν τις τσέπες των δισκογραφικών και των νονών της νύχτας), για μένα δεν είναι τραγουδιστές.
(παρακαλώ τους fans του Φοίβου να μην με πυροβολήσουν, μια γνώμη εξεφρασα!
)
και τραγουδάνε χωρίς να σου πέρνουν τα αυτιά αλλα χωρίς όμως να σου προξενούν και συναισθήματα 
an exei kali fwni sigoura tha petixei..iparxoun omws k deuterevonta kritiria opws i emfanisi pou auto ine poli opisthodromiko stis meres mas afou oloi leme oti enas tragodistis ine kalos e prwto kritirio tin emfanisi. Gia paradeigma o Sakis Rouvas se OLES arsei logo tis emfanisis tou k oxi gia to an exei kali fwni. Emana prosopika den m aresei estw kian ime kritsi! 