H απαντηση ειναι απλη...
Οταν θεωρεισαι δασκαλος, μουσικος, υπερτατο μουσικο ον, κλπ και δεν μπορεσες ποτε να ξεφυγεις ουσιαστικα απο την εγχωρια αγορα ή να πετυχεις μια σειρα σοβαρων ονειρων, τοτε απαξιωνεις κι οσους νεοτερους κυνηγανε ( ασχετα εαν μπορουν ή οχι ) τα ιδια ή καλυτερα ονειρα!
Ειναι κλασσικο φαινομενο το οποιο χαρακτηριζει εντονα τους μεγαλους ( και σε ηλικια, αλλα και σε γνωσεις ) μουσικους της ελληνικης επικρατειας!
...ειμαστε σαν ενα κουβα με καβουρια..Οταν ενα παει να ανεβει στο χειλος του κουβα, τα αλλα πεφτουν και το τραβανε κατω!