Θα ήθελα να σας ρωτήσω την άποψη σας σχετικά ,με έναν μεγάλο καλλιιτέχνη. Τον Frank Zappa. Προσωπικά πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους μου μουσικούς. Για αυτό και θα ήθελα να ακούσω και άλλα άτομα τι γνώμη που έχουν σχετικά με τη μουσική του.
Ένας Αμερικάνος μουσικοκριτικός είχε γράψει ότι "στα δισκάδικα θα έπρεπε να υπάρχει μια τελείως ξεχωριστή κατηγορία: Frank Zappa". Σωστός ο παίκτης. Διότι, πώς να τον κατατάξεις?
Η απόλυτη έννοια του αυτόνομου μουσικού. Συνέθετε, τραγουδούσε, έγραφε τους στίχους, έπαιζε κιθάρα, έφτιαξε στο τέλος και τη δική του δισκογραφική... Εναντιώθηκε στο σύστημα και βγήκε νικητής. Τρεις φορές τον έχω δει λάιβ, με διαφορετικές μπάντες κάθε φορά, η μια καλύτερη από την άλλη... Για κάποιο λόγο, οι περισσότεροι κιθαρίστες δεν τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση... Ίσως παραήταν ακαταλαβίστικος για κάποιους, ίσως δεν τους άρεσε ο τόνος της κιθάρας του (έπαιζε πολύ στα "μεσαία")...
Αγαπημένη μου στιγμή: νωρίς στην καριέρα του, στα σίξτις, τηλεπαρουσιαστής, ανάπηρος στο ένα πόδι, του την μπαίνει: "Έχεις πολύ μακριά μαλλιά, τι είσαι... χίπις?". Και η απάντηση του Zappa: "Έχεις ξύλινο πόδι. Τι είσαι... τραπέζι?"
Ο Zappa, μαζι με ορισμενους αλλους μεγαλους οπως ο Miles Davis, ειναι (imho) για τη συγχρονη μουσικη (δεν ειπα ροκ, δεν ειπα jazz, ειπα συγχρονη μουσικη) οτι ηταν ο Beethoven και ο Mozart για την κλασσικη μουσικη.
Χωρις ΚΑΝΕΝΑ ιχνος υπερβολης. Εγω εκει περα τον βαζω.
Djmetronomos, οσον αφορα τις 3 εμφανισεις του που εχεις δει...δε μπορεις να ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ ποσο σε ζηλευω.
Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας παιδιά. Έμαθα κάποια πράγματα για τον Zappa που δε τα γνώριζα καθόλου. Σαφώς πρόκειται για μεγαλοφυία. Εξαίρετος κιθαρίστας με ένα δικό του άπαιχτο στυλ μουσικής που δεν το συναντάς πουθενά αλλού.
Και djmetronomos. Ζηλεύω επίσης!! Το πόσο θα ήθελα να δω τον Zappa από κοντά, δεν περιγράφεται!!
Η απάντησή μου στο τόπικ αυτό δεν θα είναι τίποτε άλλο από μία στροφή ενός τραγουδιού του κ. Ζάππα και, συγκεκριμένα, από το Mom And Dad [Μαμά και Μπαμπάς] που περιέχεται στον δίσκο Frank Zappa & The Mothers Of Invention "We 're Only In It For The Money" έτους 1968. Τη στροφή την παραθέτω από τη μετάφρασή της, όπως αυτή περιέχεται στο βιβλίο του Κώστα Αρβανίτη "Ανθολογία Rock Ποίησης", εκδόσεις "πρίσμα" 1994, Α΄ τόμος σελ. 125. Ω ναι, ο κ. Ζάππα ήταν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ποιητής, που τα έλεγε τα πράγματα "με το όνομά τους" .....
Σου περίσεψε ποτέ ένα λεπτό, για να συγκινηθείς αληθινά μεταξύ βελούδινης λοσιόν προσώπου και κρέμας υδρατάν; Είπες ποτέ στα παιδιά σου πως χαίρεσαι που μπορούν και σκέφτονται; Τους είπες ποτέ πως τ' αγαπάς; Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί η κόρη σου φαινόταν τόσο λυπημένη; Είναι μεγάλο βάσανο να πρέπει ν' αγαπάς μια πλαστική μάνα κι έναν πλαστικό μπαμπά.
Το οποίο, συν τοις άλλοις, είναι και το πρώτο τραγούδι από Φρανκ Ζάππα που άκουσα [ας είναι καλά το ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ της Θεσσαλονίκης εκεί γύρω στο 1990]. Frank Zappa plus Captain Beefheart [ελληνιστί .... Καπετάν Μπιφτεκόκαρδος ] ..... τι φοβερός συνδυασμός !!!! Κι αυτές οι μπλουζο - ψυχεδελικές κιθάρες του Φρανκ .... καταπληκτικές .....
Τέλος .... βλέπω πολλούς, ηλικίας 50 - 60 ετών, είτε από το χώρο της μουσικής, είτε από το χώρο της πολιτικής, όποτε δίνουν συνέντευξη και μιλάνε για τη ζωή τους να μην παραλείπουν να αναφέρουν [προδήλως υποκριτικά φυσικά] "όταν ήμουν έφηβος ή πολύ νέος άκουγα Φρανκ Ζάππα" !!!! Εμ, τι να κάνουμε, αυτή η "ατάκα" ταιριάζει σε όποιον 50άρη - 60άρη θέλει να διαμορφώσει το προφίλ ενός κάποτε "ψαγμένου" / "σκεπτόμενου" / "ανατρεπτικού" κλπ κλπ κλπ νέου ή εφήβου .... Σε αυτούς ένα μόνο έχω να πω : Βρε, ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΦΡΑΝΚ ΖΑΠΠΑ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ !!!! Βρε, ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΤΕΙ ..........
----------------- Ανακηρύσσω σε "καλύτερη συναυλία που έγινε στην Αθήνα τη δεκαετία που μας πέρασε" αυτή των Caravan στο "Ρόδον" στις 16 - 4 - 2005. Οι βετεράνοι ψυχεδελοροκάδες απ' το Καντέρμπουρι έπαιξαν απίστευτα μπροστά σε 30 άτομα
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kwstasagas στις 16-01-2010 10:46 ]
Ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος για να μείνω αμέτοχος. Οπότε, εδώ είμαι πάλι. Σχετικά με τις συναυλίες που είδα: Ήταν όλες στη Νέα Υόρκη. Ο Frank Zappa είχε μια παράδοση να παίζει στη Νέα Υόρκη τη μέρα που γιορτάζουν το Halloween (31 Οκτωβρίου). Είναι η μέρα που όλοι μεταμφιέζονται και τα παιδιά πάνε από σπίτι σε σπίτι και ζητούν γλυκά. Στις ΗΠΑ δεν γιορτάζουν τις Απόκριες όπως εμείς, με εξαίρεση τη Νέα Ορλεάνη όπου γίνεται και καρναβάλι (Mardi Gras). Τέλος πάντων, οι συναυλίες είχαν κάτι το σουρεαλιστικό διότι οι φαν έρχονταν μασκαρεμένοι! Θυμάμαι μια από αυτές, το 1976 (που κυκλοφόρησε και σε διπλό δίσκο "Zappa In New York"), όπου στο φινάλε ο Zappa φώναξε στη σκηνή κάποιους θεατές, να χορεύουν όλοι μαζί, ειδικά θυμάμαι ένα ζευγάρι ντυμένο γαλοπούλες να χοροπηδά, με τον Zappa να επινοεί επι τόπου χορογραφίες!!! Ήταν σα σκηνή από ταινία των Marx Brothers... Εκτός από την αυτοβιογραφία του, έχω ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο να προτείνω - για όσους ξέρουν καλά αγγλικά: "FRANK ZAPPA THE NEGATIVE DIALECTICS OF POODLE PLAY" του Ben Watson. Παρουσιάζει κάθε δίσκο που έβγαλε ο Zappa, αναφέροντας πολλούς συμβολισμούς που πιθανόν να μας έχουν ξεφύγει, και διαπιστώνει ότι υπάρχει κάποιο "continuity", δηλαδή οι δίσκοι συνδέονται μεταξύ τους, είτε με κάποια αναφορά στους στίχους, είτε με κάποια ζωγραφιά στο εξώφυλλο, κλπ... Επίσης, αποσπάσματα από συνεντεύξεις και εις βάθος ανάλυση της φιλισοφίας του Frank Zappa.
Αλήθεια;; Φοβερο!! Δεν ήξερα ότι οι δίσκοι του Zappa συνδέονται μεταξύ τους. Έχω παρατητρήσει κι εγώ κάποιες ομοιότητες στους στίχους του Zappa σε διαφορετικούς δίσκους, όπως ο στίχος "the poodle bites it, the poodle chews it" αλλά τέτοιες ομοιότητες δεν τις φανταζόμουν καθόλου!! Το βιβλίο που ανέφερες θα μου ήταν πολύ χρήσιμο, μιας και είμαι από τους τύπους που όταν ασχολούνται με κάτι θέλουν να ξέρουν οτιδήποτε σχετικά μ' αυτό.
Όσο για το περιστατικό που ανέφερες, με κάνει να ζηλεύω ακόμα πιο πολύ που δεν ήμουνα εκεί!!!!
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω μια ατάκα του Frank Ζappa, η οποία μου έχει αρέσει πολύ:
"Η πληροφορία δεν είναι γνώση. Η γνώση δεν είναι σοφία. Η σοφία δεν είναι αλήθεια. Η αλήθεια δεν είναι ομορφιά. Η ομορφιά δεν είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι μουσική. Η μουσική είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ.."
Στίχος που προέρχεται από το άλμπουμ του "Joe's Garage".
Το οποίο, συν τοις άλλοις, είναι και το πρώτο τραγούδι από Φρανκ Ζάππα που άκουσα [ας είναι καλά το ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ της Θεσσαλονίκης εκεί γύρω στο 1990]. Frank Zappa plus Captain Beefheart [ελληνιστί .... Καπετάν Μπιφτεκόκαρδος
Γίνομαι σχολαστικός, το ξέρω, όμως "Μπιφτέκι" είναι το "Burger". ¨Beef" είναι το "Βοδινό κρέας"...
Beefheart, λοιπόν, είναι η βοδινή καρδιά. Στη βιογραφία που έγραψε ο Zappa αναφέρει πώς προέκυψε η ονομασία. Έχει να κάνει με ένα θείο του Don Van Vliet που συνήθιζε να κατουράει με την πόρτα του μπάνιου ανοιχτή... Η κοπέλα του Don σχολίασε ότι την είχε μεγάλη, σαν μια "beef heart". Aργότερα, ο Don υιοθέτησε αυτό το όνομα...
Το μέλος rollinngstone στις 16-01-2010 στις 19:24 έγραψε...
Nα προσθέσω επίσης ότι, ο Zappa κυκλοφόρησε και έναν δίσκο με αυτόν τον Captain Beefheart όνοματι Bongo Ferry εν έτοι 1975.
ok, κουράστηκα να διορθώνω... όμως... ο τίτλος είναι "Bongo Fury" - ηχογραφημένο λάιβ στο Τέξας (εκτός από 2 κομμάτια, αν θυμάμαι καλά) και η αρχή της συνεργασίας του με τον φοβερό ντραμίστα, Terry Bozzio. Είχαν προηγηθεί όμως άλλα - γκρουπ στην εφηβεία τους, όταν οι δύο ήταν κολλητοί, παραγωγή του Zappa στο Trout Mask Replica του Beefheart, κλπ, κλπ... Και βεβαια, η φοβερή ερμηνεία του Beefheart στο "Willie The Pimp" από το προσωπικό άλμπουμ του Zappa, Hot Rats (1969).
----------------- "Energy Fools The Magician"
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : djmetronomos στις 16-01-2010 19:34 ]
djmetronome, η ..... μετάφραση στα ελληνικά του Captain Beefheart δεν είναι δική μου !!!! Σε κάποιο μουσικό έντυπο [μάλλον στο ΔΙΦΩΝΟ] τη διάβασα έτσι και, επειδή μού άρεσε, την συγκράτησα και την παρέθεσα στο ποστ μου ......
Και, εννοείται, πράττεις πολύ καλά που μάς διορθώνεις .....
No problem... Αρκεί που αγαπάς τον Zappa! Βλέπεις, είμαι φανατικός Ζαπόφιλος, τι να κάνω? Όσο για τον ελληνικό μουσικό τύπο, έχω διαβάσει κατά καιρούς διάφορα μαργαριτάρια. Δεν φταις εσύ...
Θέλω να νομίζω (νομίζεις φιλαράκι :p) πως βλέπω τα πράματα λίγο παραπέρα και "πίσω απ' τις γραμμές", οπότε ας μου επιτραπεί να πω (σε αυτούς που δεν τον ξέρουν) πως τα "καλλίτερα" (αυτά που ξεχωρίζω τελοσπάντων...) τραγούδια του είναι :
-Don't Eat The Yellow Snow -Camarillo Brillo -Catholic Girls -Muffin' Man -Ring Of Fire (live cover, it's a MUST!!!) -He's So Gay -Titties And Beer -Flower Punk -Bobby Brown
μα ο καλλίτερος Frank Zappa βρίσκεται εδώ, σ' αυτά που έχει πει κι όχι στη μουσική του (σ' αυτό το σημείο μου πετάτε τομάτες). Sorry, αλλά έτσι τον έμαθα, έτσι μ' αρέσει ο τύπος!
Yes!!! Νόμιζα ότι θα έμπαινε στ' αζήτητα το θέμα, αλλά ξαναγύρισε. Γέλασα πολύ με την περιγραφή του Steve Vai - το να κάνεις audition για τον Frankie δεν ήταν εύκολο πράγμα. Θυμήθηκα και μια συνέντευξη του ντραμίστα Terry Bozzio.. Έλεγε ότι στις συναυλίες έπρεπε να τον παρακολουθεί συνεχώς διότι αν έπιανε τα μαλλιά του και τα σήκωνε προς μια κατεύθυνση, το τραγούδι που παιζόταν έπρεπε να γίνει swing, προς μιαν άλλη έπρεπε να το κάνουν reggae, κ.ο.κ.
...και σε τούτο δα το σημείο να υπενθυμίσω στο φίλτατο djmetronomo τη θεϊκή υπόσταση του Terry Bozzio (!!!). Δεν παίζεται με τίποτα το άτομο!
Προσωπικά, μαζί με τους Stewart Copeland (The Police), Neil Peart (Rush), Danny Carrey (Tool) και Matt Tong (Bloc Party) αποτελούν την αγαπημένη μου ever 5άδα drummers!
αυτά προς το παρόν, ας γυρίσουμε στο κυρίως θέμα...
