Κλασσικό Τραγούδι Στην Ιταλία..

Αποφάσισα να ανοίξω ένα θέμα το οποίο το σκέφτομαι ως σενάριο εδώ και καιρό...

Κάνω κλασσικό τραγούδι εδώ και 2 μήνες και το έχω λατρέψει... Αλλά σκέφτομαι να πάω Ιταλία έτσι ώστε να το σπουδάσω εκεί... Μιας και εκεί γεννήθηκε, συνεπώς θα είμαι στην πηγή... Αξίζει μια τέτοιου είδους ενέργεια; Ισχύει ότι οι καθηγητές εκεί θα είναι καλύτεροι από ότι εδώ; Έχει κανείς παρόμοια εμπειρία;

Φιλε αν το αγαπαs τοσο πολυ,να παs,γιατι μονο εξωτερικο ,μπορειs να κανειs κατι με αυτο.......

Αυτο που εισπραττω σαν πρωτη γευση απο τα γραφομενα σου ειναι οτι εισαι ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ με το κλασσικο τραγουδι...

Θα ηθελα αν εχεις την καλοσυνη να μας πεις τους κυριους λογους που σε κανουν να λατρευεις το κλασσικο τραγουδι...

Επιπλεον να μας πεις γιατι σκεφτεσαι να πας στην Ιταλια για να το νσπουδασεις...δεν εισαι ικανοποπιημενος και τοσο απο τον εδω καθηγητη σου?

Ειναι γεγονος πως στην Ιταλια,τη γενετειρα χωρα του λεγομενου bel canto,θα βρεις σιγουρα καλυτεροι επιπεδο σπουδων...Παρε μερικα Link που μπορει να σε βοηθησουν στο ψαξιμο σου

http://www.vocalist.org/regional/italy.html

http://www.voceecanto.it/voceecanto/Voce%20%26%20Canto.html

Απο εκει και περα τωρα επετρεψε μου να καταθεσω και την προσωπικη μου αποψη για το κλασσικο τραγουδι τοσο ως μαθητευομενος σε αυτο για καποιο καιρο,οσο και σαν ακροατης αυτου...

Θετικα κλασσικου τραγουδιου:ΑΨΟΓΗ τεχνικη,καθαροτητα φωνης,ασφαλεια και φυσικα η μεγιστη δυνατη εκταση και ενταση της φωνης...

Αρνητικα κλασσικου:ΤΟ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΙΧΟ...πληρης ισοπεδωση της αρθρωσης οι λεξεις δεν ακουγονται σχεδονξ καθολου η ακουγονται με αλλοιωμενο νοημα...Τι νοημα εχει λοιπον να τραγουδας αν δεν μπορει ο ακροατης να σε καταλαβει στη μητρικη σου γλωσσα την ελληνικη?

ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΩΣ ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ...Για να γινει αυτο εκτος του οτι πρεπει να εχεις μια τετοια φωνη που να μπορει να δειχνει τη μοναδικοτητα του ηχοχρωματος της μεσα απο την πληρως ισοπεδωτικη κλασσικη χροια,θα πρεπει να διοαθετεις και ιδιαιτερες ερμηνευτικες ικανοτητες,ικανοτητα να εισαι και ΗΘΟΠΟΙΟΣ εκτος απο τρεαγουδιστης,δεδομενου οτι οι κλασσικοι ρολοι ειναι ιδιαιτερα υψηλων απαιτησεων...

ΕΠΙΣΗΣ στο κλασσικο τραγουδι στενευουν κατα πολυ τα περιθωρια προσωπικης δημιουργιας...το να γραψεις κατι δικο σου καιθ να το ταργουδησεις ας πουμε με το δικο σου τροπο...

Σαν τελικο συμπερασμα εχω να πω το εξης:Για να μπορεσεις να τιθασεψεις και να κανεις δικο σου το κλασσικο τραγουδι,πρεπει να γινεις καλυτερος απο αυτο...

Δε νομιζω οτι υπαρχουν θετικα ή αρνητικα στο κλασικο τραγουδι...Ολα εχουν να κανουν με το τι ειδος ενδιαφερεται κανεις να ασχοληθει.Προφανως αν τον ενδιαφερει η οπερα και η κλασικη μουσικη, το κλασικο τραγουδι ειναι μονοδρομος.

Οσο για την αψογη τεχνικη επιτρεψε μου να διαφωνισω.Το κλασικο τραγουδι ειναι κ αυτο τραγουδι οπως ολα τα αλλα.Αυτο σημαινει οτι υπαρχουν καλοι και κακοι τραγουδιστες.

Επισης δεν (πρεπει να) υπαρχει καμια ισοπεδωση της αρθρωσης! Ισα ισα που ειναι ενα απο τα βασικα σημεια τεχνικης που διδασκεται ενας τραγουδιστης.Πως θα ακουστει μια λεξη καθαρα σ ενα μεγαλο θεατρο χωρις μικροφωνο?Μονο με πολυ καλη αρθρωση.Γι αυτο που λες για την ελληνικη γλωσσα θα συμφωνησω εν μερει.Δεν το 'χουμε στην παραδοση μας γι αυτο ξενιζει.

Για την καριερα τωρα...Τα πραγματα ειναι οντως δυσκολα.Αλλα αυτο ισχυει κυριως για την Ελλαδα.Στο εξωτερικο μπορει κανεις να βρει πολυ πιο ευκολα δουλεια καθως υπαρχουν δεκαδες θεατρα μικρα και μεγαλα σε καθε πολη, εκκλησιες οπου παιζονται ορατορια κλπ κλπ.Εδω μια καημενη λυρικη εχουμε....

Παντως στον MrChristos θα ελεγα να περιμενεις γιατι κανεις πολυ μικρο διαστημα τραγουδι!Κανε ενα-δυο χρονια, δες πως θα πας και αν εξακολουθεις να το θελεις, και απο κει και περα ψαξτο καλα.Δεν υπαρχει μονο η Ιταλια.Η Γερμανια και η Αυστρια εχουν πολυ καλες ακαδημιες μουσικης!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Lucifersam στις 25-03-2010 18:44 ]

Ναι στο κλασσικό είναι ελάχιστες, αλλα παλι καλά που στο μοντερνο είναι πολλες...

(Βραδυνό Μπλάκ Χιουμορ)

Δεν σημαινει οτι πάντα στο εξωτερικο ειναι πάντα οι τέλειοι καθηγητες εχω την  εμπειρια να σου απαντησω σ αυτο το θέμα Εγω ειχα την μεγαλη τυχη εκτος απο το εξωτερικο να βρω οταν σπουδαζα τις καλυτερες καθηγητιες εδω στην χώρα μας αναφερομαι στην Κα Φανη Αιδαλή,Κίτσα Δαμασιωτη και Αγγελα Λαλαούνη, Το οτι ισως μπορει καποιος να εχει περισσοτερες ευκαιριες στο κλασικο τραγούδι ναι....δεν ειναι ομως το ιδιο και για τους δασκάλους ειναι θεμα ερευνας και τυχης. Ο δρομος της παιδειας του κλασικου τραγουδιου δεν ειναι ευκολος.Μην ενθουσιάζεσαι,ο χρονος και η πορεία σου και η μελέτη σου θα δειξουν.....Εξαλλου θελει αρκετα χρονια για την αποκτηση του πτυχιου η διπλωματος ΜΟΝΩΔΙΑΣ και εχει και παρακολουθηση 1Ο υποχρεωτικων μαθημάτων, που παράλληλα με τις σπουδες σου στο τραγουδι πρεπει παραλληλα να περατωθουν,=θεωρία,αρμονια,σολφεζ,πιανο. Ιστορία μουσικης,μορφολογια,μελοδραματικη,ορθη προφορα ξένων κειμένων,πρακτικο διδασκαλειο,Πριμα Βίστα=.Μακαρι ο ενθουσιασμός σου να εχει διαρκεια.ΚΑΙ αυτα τα λεω επειδη το ασκω το αντικειμενο και εχοντας δωσει περισσοτερα απο 45 πτυχια και διπλωματα σε μαθητες μου απο αναγν,ωδεια της χωρας μας. Καλη συνέχεια καιι προκοπη

Χααα χα χααα! Θα συμφωνήσω απόλυτα με το μπλακ χιούμορ! Γενικά καλό νομίζω είναι να μη βάζουμε σε καλούπια τις καταστάσεις γιατί τότε οδεύουμε προς συμβιβασμό και εδώ κολλάει το ανέκδοτο:

"Ήταν ένας μουσικός, αλλά και ο φίλος του φτωχός ήτανε"

Οπότε συμπερασματικά θα λέγαμε ότι με τη λογική, καλό θα ήταν να μην ασχολείται κανείς με την τέχνη γιατί δεν έχει χρήμα.

Η δική μου εμπειρία έχει αποδείξει πως εάν αγαπάς αυτό που κάνεις και δουλεύεις σκληρά, ότι είδος μουσικής και αν είναι αυτό που σου αρέσει, θα σου δώσει και δουλειά και ευχαρίστηση.

Κι έπειτα, μια ζωή την έχουμε. Είναι και μικρή... να μην κάνουμε αυτά που αγαπάμε;

Γιατί το γειώντεται βρε παιδιά το παιδί; Όλα τα παραπάνω είναι μια υπέροχη πορεία, δεν είναι βασανιστήρια! Η ιστορία της μουσικής είναι υπέροχη! Όλη η διαδρομή είναι υπέροχη όταν σε ενδιαφέρει το αντικείμενο. Δεν είναι σχολείο, να ξυπνάς το πρωί με ένα "ωχ" και να σκέφτεσαι πώς θα την κάνεις κοπάνα. Συνήθως, εάν πραγματικά αγαπάς το αντικείμενο, δεν σου φτάνει η γνώση που παίρνεις από το ωδείο και σκαλίζεις ότι βιβλίο περνάει από το χέρι σου. Την εποχή που σπούδαζα αυτή την "υποχρεωτική" εκπαίδευση, είχα ενθουσιαστεί τόσο, που μελετούσα δέκα ώρες την ημέρα! Είχα ξεχάσει πώς μοιάζει ο έξω κόσμος. Και αυτός ο ενθουσιασμός δεν έσβησε ποτέ. Αυτός είναι ο μουσικός. Ένας αιώνιος μαθητής που διψάει να μάθει περισσότερα πράγματα. Εάν αυτή η δίψα σβήσει, τότε μένεις στάσιμος. Και είσαι σαν τον στάσιμο γιατρό, που η επιστήμη του τον ξεπέρασε.

Όσο για την Ιταλία, δεν ξέρω αν έχει καλύτερους καθηγητές, αλλά είναι γνωστό ότι στα θέματα της παιδείας εδώ στην Ελλάδα πάσχουμε. Ίσως έξω να είναι πιο οργανωμένοι - αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να μας το πει κάποιος που σπούδασε έξω.