'Οταν ήμουν στο δημοτικό κάποια απογεύματα πήγαινα σε ένα σινεμά να ''βοηθήσω'' τον ηλεκτρολόγο που δούλευε εκεί και ήταν γείτονας και γνωριζόμασταν...Στην ουσία έλεγχα τα καρβουνάκια,μάζευα χειροκίνητα την ταινία,πρόσεχα αν τύχει και κοπεί η ταινία ώστε να φωνάξω τον ηλεκτρολόγο...
Ο σινεμάς είχε καταντήσει να παίζει τσόντες και για αυτό αν ερχόταν η αστυνομία-συνήθως ερχόντουσαν αστυνομικοί για να δουν τσάμπα ταινίες-δεν έπρεπε να κατεβαίνω για να μη με δουν...
Η μηχανή ήταν λίγο πιο εξελιγμένο μηχάνημα από αυτό της φωτογραφίας.....
Τώρα το σινεμά δεν υπάρχει...Είναι κατάστημα....
Χρόνια μετά ξανασυνάντησα τον άνθρωπο τυχαία,θυμηθήκαμε τα παλιά και με κάλεσε να πάω στο καινούριο σινεμά που δουλεύει,ένα multiplex...Από περιέργια πήγα...
Καμιά σχέση...Δεν υπάρχουν καρβουνάκια...Τα μηχανήματα είναι αθόρυβα-που εκείνος ο θόρυβος που σου έπαιρνε τα αυτιά.....Η ταινία μαζέυεται πατώντας ένα κουμπάκι...Που το μάζεμα με το χέρι...Θυμάμαι τις πολύ μεγάλες ταινίες που προεξήχαν από τις μπομπίνες και έπρεπε να προσέχεις πως θα τις μαζέψεις....Θυμάμαι την φάση που κοβόταν η ταινία και έπρεπε να την κολλήσης...Ή τον πανικό όταν αυτό συνέβαινε την ώρα της προβολής....
Τώρα όλα ελέγχονται από υπολογιστή...Δεν χρειάζεται να έχεις τον νου στα καρβουνάκια που ή κολούσαν ή το πιθανότερο απομακρύνοντουσαν και σκοτίνιαζε η οθόνη και φώναζε ο κόσμος...Ή που έπρεπε να αλλάξεις...
Υπάρχει οθόνη για να βλέπεις τι ή και πως δείχνει...Οι καρέκλες είναι άνετες....Που το άβολο σκαμπό που υπήρχε πίσω από το παραθυράκι...
Δεν λέω καλά όλα αυτά...
Αλλά προτιμούσα το παλιό στυλ...Το νέο μου φάνηκε κάτι άοσμο/άχρωμο/ουδέτερο...
Και δεν φαντάζομαι να μείνει στη μνήμη μου για πολύ...