Ξεφυλλίζοντας σήμερα το καινούριο ΔΙΦΩΝΟ, έπεσα πάνω σε μια στήλη η οποία διαφημίζει τις καινούριες κυκλοφορίες της δισκογραφικής εταιρίας "Καθρέφτης". Και .... εξεπλάγην όταν διάβασα για την παρακάτω δισκογραφική δουλειά :
ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΙΚΟΛΙΝΑΚΟΣ
ΣΕ ΜΙΑ ΑΧΤΙΔΑ ΦΩΤΟΣ
Με την πρώτη του δουλειά, η μουσική του γλυκιά και συνάμα επιθετική μας ταξιδεύει. Η φωνή του βελούδινη, μπάσα μας γοητεύει. www.nikolinakosmusic.gr
Nα το ξεκαθαρίσω : τη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ. Όμως, διαβάζοντας το όνομα του καλλιτέχνη, μού ξύπνησαν αναμνήσεις .... από τη στρατιωτική μου θητεία [και αυτός είναι ο λόγος που άνοιξα τόπικ για δισκογραφική δουλέιά που δεν έχω ακούσει, αλλιώς δεν θα το έκανα]. Το έχω ξαναγράψει, εδώ στο ΜΗ ... ό,τι θυμάμαι χαίρομαι 
.... Αφού, λοιπόν, έχω γράψει εδώ τόοοοσες ιστορίες από τα εφηβικά μου χρόνια στα 80ς .... ας γράψω και κάτι από τη στρατιωτική μου θητεία [] .......
Λοιπόν, με τον Άγγελο Νικολινάκο περί τα τέλη του 1997, αρχές 1998, υπηρετούσαμε μαζί στην ίδια μονάδα στην Αθήνα για κάποιους μήνες !!! Τόσο αυτός, όσο κι εγώ ... είχαμε ένα κοινό "ψώνιο" : Εκείνη την περίοδο γράφαμε ο καθένας μας τα τραγούδια του και .... ονειρευόμασταν ότι κάποτε βγαίνει η δισκογραφική μας δουλειά !!! Βέβαια, το στιλ του καθενός μας τελείως διαφορετικό : εγώ "γρατζουνούσα" το μπουζούκι μου και προσπαθούσα να κινηθώ σε λαϊκούς δρόμους, ενώ ο Νικολινάκος έπαιζε στην κιθάρα του τα ακόρντα του, προσπαθώντας .... να εντρυφήσει σε "παλιές μουσικές", από τα '50ς και τα '60ς !!! Τον θυμάμαι να έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον ΕΛΒΙΣ, στους ΜΠΗΤΛΣ, στους παλιούς crooners κλπ .... 'Οταν, δε, παίρναμε τις "εξόδους" μας, ο καθένας μας προσπαθούσε, όσο το επέτρεπε ο περιορισμένος χρόνος της εξόδου, να ασχοληθεί ... με το "ψώνιο" του : Εγώ "στρωνόμουν" στο απλό κασετοφωνάκι που είχα στο δωμάτιό μου, όπου δοκίμαζα τα καινούρια μου τραγούδια, ενώ ο Νικολινάκος .... πήγαινε σε στούντιο για να προβάρει τα δικά του τραγούδια [ήταν πιο ... προχωρημένος από μένα. Τον θυμάμαι να έχει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου την ηλεκτρική του κιθάρα, ούτως ώστε, όταν έρθει η ώρα της εξόδου .... να πάει κατευθείαν στο στούντιο] !!! Και όταν επιστρέφαμε από τις εξόδους μας, ήμασταν εφοδιασμένοι με ΚΑΣΕΤΕΣ, όπου είχαμε γράψει τα καινούρια μας τραγούδια, τις οποίες μοιράζαμε στους άλλους φαντάρους, που υπηρετούσαν στην ίδια μονάδα και .... περιμέναμε να ακούσουμε τις γνώμες τους !!!!! Απ' ό,τι θυμάμαι, τα τραγούδια του Νικολινάκου - που ακούγαμε από τις κασέτες που μάς μοίραζε - ήτανε μπαλάντες που παρέπεμπαν στα παλιά, με μελωδίες λιτές και στίχους απλούς και άμεσους που περιγράφουν στιγμές της καθημερινότητας. Επίσης, η φωνή του, χωρίς να είναι Η φωνή, είχε μια κάποια ζεστασιά. Φαντάζομαι ότι σε αυτό το κλίμα θα κινείται και το δισκογραφικό του ντεμπούτο (το οποίο, επαναλαμβάνω, δεν έχω ακούσει ακόμη, άλλωστε δεν θα 'ναι πάνω από 2 - 3 βδομάδες που κυκλοφόρησε) ......
Όταν απολυθήκαμε από το στρατό, σχεδόν το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν .... να πάω να ηχογραφήσω τα τραγούδια μου για το πρώτο cd μου. Κι αυτό ίσως να ήτανε λάθος μου, καθόσον πολλά πράγματα έγιναν βιαστικά και χωρίς πολλή περίσκεψη ..... Εν αντιθέσει με εμένα, ο Νικολινάκος άφησε το πράγμα να "ωριμάσει" μέσα του και, έτσι, ηχογραφήθηκε το δισκογραφικό του ντεμπούτο περίπου 11 χρόνια από τότε που απολυθήκαμε από το στρατό .... Και ... μάλλον έπραξε ορθώς .....
Η δε φωτογραφία του στο εξώφυλλο του cd, αλλά και κάποιες φωτογραφίες του που είδα σε διάφορες μουσικές ιστοσελίδες ... επιβεβαίωσαν την υποψία μου : ναι ρε συ, αυτός είναι, που υπηρετούσαμε μαζί στο στρατό και δίναμε τις κασέτες μας στους "συστρατιώτες" μας ....
Μετά από τα παραπάνω, καταλαβαίνετε τη χαρά και την έκπληξή μου μόλις πληροφορήθηκα το δισκογραφικό του ντεμπούτο .... Έτσι, δεν μένει παρά να τού ευχηθώ ολόψυχα ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στην πρώτη του δισκογραφική δουλειά αλλά και σε ό,τι κάνει από δω και στο εξής με τη μουσική ....
