19 Ιανουαρίου 2005, ώρα 12:00 στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ στην Ακαδημίας 20:
η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου της δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας Άννας Στεργίου, με τίτλο: "Τα μάτια του φόβου", εκδ. Λιβάνη. Για την έκδοση θα μιλήσουν οι: Nικήτας Kακλαμάνης, Aλέκος Παπαδόπουλος και Φώτης Kουβέλης.
"Άνοιξε τα μάτιά της. Αισθάνθηκε έντονο τσούξιμο και τα ξανάκλεισε αστραπιαία. Πολύ αργά αυτή τη φορά σχεδόν τελετουργικά, τα ξανάνοιξε.
Έγειρε λίγο δεξιά το κεφάλι της. Τέντωσε το λαιμό της προς τα πάνω.
Πού βρισκόταν;" Ετσι, αρχίζει η περιπλάνηση στον κόσμο των ψυχικά αρρώστων, που πραγματεύεται η Άννα Στεργίου στο πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο: "Τα μάτια του φόβου", που εκδόθηκε πριν λίγες μέρες και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Με σπουδές Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και δεκαετή θητεία στη δημοσιογραφία από τις στήλες της "Ελευθεροτυπίας", η συγγραφέας του βιβλίου, επεξεργάζεται και καταγράφει εικόνες και σκηνές από το άσυλο, με φόντο τη δύσκολη περίοδο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.
Μέσα στις 230 σελίδες του μυθιστορήματος ξετυλίγεται το νήμα των ψυχιατρείων, όπως λειτούργησαν στο παρελθόν στη χώρα μας. Κεντρικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι ο ψυχίατρος Αλέξανδρος Σαμουηλίδης, η τρόφιμος Νίκη και μία η ηλικιωμένη νοσοκόμα, η κυρία Χρυσάνθη.
Ο Αλέξανδρος, γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, που έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Γερμανία αναλαμβάνει να διοικήσει το Ιδρυμα, που βρίσκεται σ΄ένα απομονωμένο νησί του Αιγαίου.
Αφ΄ενός πιστεύει ότι εν μία νυκτί όχι απλώς θα λύσει τα προβλήματα των ψυχικά ασθενών αφ΄ετέρου βλέπει το διορισμό του ως βήμα για την ταχεία ανέλιξή του στην ιεραρχία των ιατρικών επιστημονικών κύκλων.
Μολονότι έχει την καλή διάθεση και διαθέτει γνώσεις Ιατρικής, γρήγορα θα διαπιστώσει ότι είναι αδαής στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής.
Το όραμά του για βελτίωση των συνθηκών ζωής των αρρώστων βαλτώνει καθημερινά ολοένα και περισσότερο εξαιτίας των προβλημάτων που βιώνει μέσα στο Ιδρυμα.
Η καθημερινή επαφή με τους ασθενείς αρχίζει να τον θέτει προ των ευθυνών του και ν' αμφισβητεί τις αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκε.
Οδυνηρή είναι και η περιπλάνηση τους λαβύρινθους του μυαλού της Νίκης, της τροφίμου του ασύλου, που ο Αλέξανδρος επιχειρεί με νέες μεθόδους να την βοηθήσει να ξετυλίξει το κουβάρι της μνήμης, η οποία όταν αποκαλύπτεται είναι χειρότερη από την πραγματικότητα του ασύλου.
Η κυρία Χρυσάνθη, η ηλικιωμένη νησιώτισσα, νοσοκόμα είναι ο συνδετικός κρίκος με τους ασθενείς.
Είναι η μόνη, που παρά τα δικά της προβλήματα, στέκεται αρωγός και φάρος ελπίδας για τους τροφίμους.
Τους αγκαλιάζει με τρυφερότητα, τους συμπαραστέκεται και τους προσέχει σα να ήταν παιδιά της.
Είναι το αντίδοντο σ΄ένα κόσμο που λειτουργεί αντίστροφα, όπου η ελπίδα φαντάζει θολή, μάταιη ακόμη και ανύπαρκτη.
Παράλληλα εναλλάσσονται και οι ιστορίες των άλλων τροφίμων, ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, αριστερών αντιφρονούντων από τα ξερονήσια, χασικλήδων που πετάχτηκαν στο άσυλο και των κατοίκων του νησιού, που ζουν τις δικές τους αγωνίες, χαρές και λύπες. Αλήθεια και ψέμα εναλλάσσονται στο βιβλίο, τρέλα και λογική αναμετρώνεται σ΄έναν αγώνα μέχρι τελικής πτώσης ποιά θα επικρατήσει. "
Πηγή:
viotianews.gr
