Να σε βλέπω να γελάς : Γνώμες...

Καλημέρα σε όλους...
Εδώ και μερικό καιρό, αφότου αγόρασα τον καινούργιο δίσκο της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, αναρωτιόμουν τι λέει ο υπόλοιπος κόσμος για αυτό. Πρόσφατα μάλιστα διάβασα ότι το cd εξαντλήθηκε και επανακυκλοφορεί και εντυπωσιάστικα αν σκεφτεί κανείς ότι ,κατ'εμέ τουλάχιστον, δεν είναι από τις καλύτερες δουλειές της. Έχοντας παρακολουθήσει τη πορεία της στο σύνολο της (όσο μπορώ μέσα από τα cd διότι είμαι μόνο 20 ετών) μπορώ να πώ ότι προφανώς το καινούριο cd έχει εμφανής ελλείψεις τόσο στο στίχο όσο και στη μουσική (εξάλλου λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να συγκριθούν με τον Κραουνάκη, τον Αντύπα, την Νικολακοπούλου...). ΠΑρ'όλα αυτά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι είναι ένα ξεσηκωτικό cd που σε κάνει να θέλεις να τραγουδήσεις μαζί και εσύ, να χορέψεις στο ρυθμό του.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η νέα δουλειά της Άλκηστης είναι μια προσπάθεια για διεύρυνση του κοινού της (και πράγματι έχω ακούσει από ανθρώπους που την απεχθάνονται ότι το καινούριο της cd είναι ωραίο). Η τεχνική της και η αρτιότητα και η δύναμη της φωνής της είναι πάντα πολύ υψηλές, αν και τα τραγούδια δεν είναι πάντα πρόσφορα για να αναδείξουν το πραγματικό μέγεθος της φωνής της...Ευελπιστώ ότι το επόμενο cd της (το οποίο θα είναι αποκλειστικά σε μουσική του Στέφανου Κορκολή) θα είναι πιο αντάξιο της!

Τραγούδια που ξεχωρίζω απο το καινούριο cd:
Ολα αυτά που φοβάμαι
Προλαβαίνω
Καλημέρα
Χαρτοκιβώτια Νουνού (γιατί μου θύμισε κάτι από την παλία Άλκηστη του Κραουνάκη)
Sorry για το μεγάλο post. Ευελπιστώ να ακούσω τις γνώμες σας!

Δηλώνω fan της Πρωτοψάλτη εδώ και χρόνια.
Το καινούριο της cd πιστεύω πως είναι από τα καλύτερα που παρουσιάστηκαν την τελευταία χρονιά.
Τα τραγούδια είναι κάπως πιο ήπια σε σχέση με προηγούμενες δουλειές της, αλλά ακούγονται όλα ευχάριστα. Είναι ένα cd που δε σε κουράζει!
Το "Ολα αυτά που φοβάμαι" αν και διασκευή, είναι υπέροχο κομμάτι.

Δεν το έχω ακούσει ακόμα ολόκληρο, πάντως ό,τι μέχοω ακούσει μέχρι στιγμής μου άρεσε. Θεωρώ ότι για την εποχή αυτή, συγκρινόμενο με άλλες δουλειές, είναι αρκούντως ικανοποιητική δουλειά. Έχει κάπου είδους πρωτοτυπία για την Πρωτοψάλτη και σίγουρα ανήκει στην εποχή του.
Πάντως εγώ είχα μείνει εξαιρετικά ικανοποιημένος και από το προηγούμενο, που σίγουρα ήταν χαμηλών τόνων και καθόλου ''ξεσηκωτικό''. Όμως υστερούσε στο γεγονός ότι έμπλεχε μεταξύ τους τραγούδια διαφορετικού είδους και ύφους, χωρίς δηλαδή να υπάρχει μια κεντρική ιδέα και γενικά μια συνοχή. Το καινούριο διαφέρει ως προς αυτό και μου φαίνεται τουλάχιστον πιο προσεγμένο.
Όμως όλα αυτά δεν κρίνονται μόνο στην πρώτη εντύπωση, αλλά κυρίως ο χρόνος είναι αυτός που θα τα δικαιώσει ή θα τα τιμωρήσει...