Ας μοιραστούμε αναγνώσεις...

Γράφουμε κάτι που μας άρεσε ή κάνουμε βιβλιοπροτάσεις...

Αν δεν έχεις τη δύναμη και τα κότσια να κανονίσεις εσύ τη ζωή σου, αν επιμένεις να αφήσεις τη μοίρα σου στα χέρια των θεών, τότε και οι θεοί θα ανταμείψουν την αδυναμία σου ρίχνοντας κάνα δυο περιγέλια σε βάρος σου. Έτσι και αποτύχεις να κουμαντάρεις το πλοίο σου μην ξαφνιαστείς όταν ανακαλύψεις σε τι απαράδεκτο λιμάνι έχεις αράξει.

Το τίμημα του αυτοκαθορισμού δεν είναι ποτέ φτηνό και σε μερικές περιπτώσεις, είναι αδιανόητα ακριβό. Αλλά αν θέλεις να κατακτήσεις κάτι το θαυμαστό είναι ακριβώς το αδιανόητο εκείνο που πρέπει να έχεις κατά νου! (Τομ Ρόμπινς)


λίγα κύματα πιο πέρα από το κακό παφλάζει το καλό... διάλεξε νερά και κολύμπα...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: AlienP on 22-01-2005 14:38 ]

Κανείς δεν μπορεί να χωρέσει στο νου του το πόσο ελεύθερος είναι. Δεν συλλαμβάνεται ο θυελλώδης άνεμος που φυσάει ορμητικός έξω από το σφαλισμένο σου δωμάτιο. Ασφαλισμένος τον ακούς και πληγώνεσαι. Ο φόβος σου σε πληγώνει, γιατί όποιος φοβάται ζει ζωή μισή. Μισή που σβήνει προς το καθόλου. Έξω πνέει και σφυρίζει, και ό,τι μέσα μας είναι πνοή και άνεμος, ερωτευμένο ξυπνά και γυρεύει να φύγει μαζί του, με όλα τα πι και τα νι του πνεύματος που είναι η φύχη μας.. ( Μ.Βαμβουνάκη)

Υ.Γ. Ωραιο θέμα Πηγή!

"Είναι επικίνδυνο να ζητήσεις μια συμβουλή
αλλά είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνο να τη δώσεις"

"Μέσα στον καθένα μας υπάρχει ένας άγγελος και ένας δαίμονας
και οι φωνές τους μοιάζουν πολύ"

"Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να χαμηλώσει το κεφάλι, αλλιώς χάνει από το οπτικό του πεδίο τον ορίζοντα των ονείρων του"

"Η θέληση είναι μια λέξη γεμάτη τεχνάσματα"

από τον "Πολεμιστή του φωτός" του Paulo Coelho

"Ανέβηκα στους ώμους των πατέρων μου, να δω μακρύτερα το μέλλον"
Ν. Καζαντζάκης

"Αν μπορείς να πατήσεις στη στάχτη των ονείρων σου, χωρίς να νιώσεις τον πόνο στις πληγές σου, τότε πες: Ζωή σε νίκησα "



"Οι άνθρωποι πεθαίνουν σε μια στιγμή και έχουν την απαίτηση να μάθουν τι είναι θάνατος, ενώ ζούνε τόσα χρόνια και δεν ξέρουν τι σημαίνει ζωή"



"Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις...
Paulo Coehlo (Αλχημιστής)


ποιήμα
¨Η πόλις - Κ. Καβάφης

Είπες:"Θα πάγω σ'άλλη γη, θα πάγω σ'άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή.
Κ'ειν'η καρδιά μου-σα νεκρός-θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μείνει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα".

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δε θαβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ'ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού-μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ'όλην την γη την χάλασες

''Aν δεν φτασεις την αληθεια δεν θα μπορεσεις να την διορθωσεις.
Ωστοσο,αν δεν την διορθωσεις δεν θα μπορεσεις να την φτασεις.
Εν τω μεταξυ μην το βαζεις κατω..'' -Ζοζε Σαραμαγκου

''Isn't gratitude simply another name for weakness, for dependency?''

''For after all, what can memory do, the poor thing? It is only capable of retaining a paltry little scrap of the past, and no one knows why just this scrap and not some other one, since in each of us the choice occurs mysteriously, outside our will or our interests. We won't understand a thing about human life if we persist in avoiding the most obvious fact: that a reality no longer is what it was when it was; it cannot be reconstructed.''

''For how can a person with no knowledge of the future understand the meaning of the present? If we do not know what future the present is leading us toward, how can we say whether the present is good or bad, whether it deserves our concurrence, or our suspicion, or our hatred?''

Milan Kundera - Ignorance

Every answer found begs another question,
The further you go, the less you know,
The less I know...



[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Sofia on 22-01-2005 13:03 ]

su-per topic! Epifilassome...

Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν·
και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν,
μα στο Kαλό κ' εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν·
και των Αρμάτω' οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
του Έρωτος οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη

Βιτσέντζος Κορνάρος απο τον Ερωτόκριτο

"Το μυστήριο της Κρήτης είναι βαθύ - όποιος πατήσει στο νησί τούτο νοιώθει μυστηριώδη δύναμη, ζεστή, αγαθή, να διακλαδίζεται στις φλέβες του και τη ψυχή του να μεγαλώνει"



Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο




[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: composer on 22-01-2005 14:11 ]

Παιδιά χαίρομαι που καλοδεχτήκατε αυτό το θέμα...

Το σημαντικό δεν είναι να σκεφτόμαστε πολύ, αλλά να αγαπάμε πολύ! Έτσι, κάντε εκείνο που σας ωθεί καλύτερα προς την Αγάπη…
Αγία Τερέζα Αβίλης

''...μα οι ανθρωποι κλαινεαπο αβασραχτη λυπη ή απο αβασταχτη χαρα. Δεν κλαινε ποτε απο απογνωση!''

''Εισαι σκλαβος?Απο τη στιγμη που το ξερεις, παυεις να εισαι.''

''Ενας ειναι ο Θεος για ολους. Οι ανθρωποι τον χωρισαν σε κομματα.Τι διαφορα αναμεσα στον καθολικο, τον ορθοδοξο, τον εβραιο ή τον μωαμεθανο... Ολοι προσευχονται στο μοναδικο Θεο, λενε ο δικος μου Θεος, και ειναι ο Θεος του Συμπαντος.''

''Το δεντρο της φιλιας δεν φυτρωνει απο μονο του. Με τα δακρυα πεταει κλαδια,φυλλα και ανθιζει. Με τα δακρυα της αγαπης σας ποτιζοντα βαθυα οι ριζες του. Ο μονος εχθρος της φιλιας ειναι τα στεγνα ματια, η αδιαφορη καρδια, η ψυχρη λογικη που μ' ενα κουτσουρεμενο μολυβι γραφειστο μπακαλοτεφτερο της : τοσα δινω, τοσα παιρνω. Λες και η φιλια ειναι φεατ, να τη ζυγιαζεις και να την πουλας...''

''Αραγε ποσο ειναι σωστο και δικαιο , οι ευχες και οι ορκοι για μας τους μικρους?
Ποσο δεν μας απαγορευεται να λεμε δικες μας απλες, ησυχες λεξεις?
Ποσο ειναι αναγκη για μια ενοχη, ενα φοβο, μια αληθεια?
Ολα να τα' χαμε, να τα νικουσαμε και τα μεγαλα, τα απλησιαστα, δικα μας να καναμε...''

Κική Δημουλά - Ο Πληθυντικός Αριθμός

Ο έρωτας,
όνομά ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.


Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.


Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.


Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θυληκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

''-Adieu, dit-il...
-Adieu, dit le renard. Voici mon secret. Il est tres simple: on ne voit bien qu'avec le coeur. L'essentiel est invisible pour les yeux.
-L'essentiel est invisible pour les yeux, repeta le petit prince, a fin de se souvenir.
-C'est le temps que tu as perdu pour ta rose qui fait ta rose si importante.
-C'est le tempsque j'ai perdu pour ma rose...fit le petit prince, a fin de se souvenir.
-Les hommes ont oublie cette verite, dit le renard. Mais tu ne dois pas l'oublier. Tu deviens responsable pour toujours de se que tu as apprivoise. Tu es responsable de ta rose...
-Je suis responsable de ma rose...repeta le petit prince, afin de se souvenir.''

Le Petit Prince -Antoine de Saint-Exupery

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.



Μαρία Πολυδούρη!!! αχ αχ αχ

Ξέρεις, κάθε ταξίδι

ανοίγεται στα περιστέρια.

Όλος ο κόσμος ακουμπάει

στη θάλασσα και τη στεριά.

Θα πιάσουμε το σύννεφο, θα βγούμε

από τη συμφορά του χρόνου.

Απ' την άλλη όψη της κακοτυχιάς

θα παίξουμε τον ήλιο μας στα δάχτυλα.

Στις εξοχές της ανοιχτής καρδιάς

θα δούμε να ξαναγεννιέται ο κόσμος...

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Kahlil Gibran:
"Τα τρία μυρμήγκια"

Τρία μυρμήγκια αντάμωσαν πάνω στη μύτη ενός ανθρώπου, που ήταν ξαπλωμένος και κοιμόταν στον ήλιο. Χαιρετήθηκαν, σύμφωνα με τα έθιμα της φυλής τους, και στάθηκαν εκεί κι άρχισαν την κουβέντα.

Το πρώτο μυρμήγκι είπε : "Αυτοί οι λόφοι κι αυτές οι πεδιάδες είναι οι πιο άγονες που έχω γνωρίσει. Ψάχνω ολημερίς για κανένα σποράκι, αλλά δε βρίσκω τίποτε". Το δεύτερο μυρμήγκι είπε : "Ούτε εγώ βρήκα τίποτε, μολονότι έψαξα κάθε γωνιά και ξέφωτο. Αυτή είναι θαρρώ η χώρα εκείνη που ο λαός μου την ονομάζει μαλακιά και κινούμενη γη, όπου τίποτα δε φυτρώνει". Το τρίτο μυρμήγκι σήκωσε τότε το κεφάλι και είπε : "Φίλοι μου, αυτή τη στιγμή στεκόμαστε πάνω στη μύτη του Υπέρτατου Μυρμηγκιού, του ισχυρού και άπειρου Μυρμηγκιού. Το σώμα του είναι τόσο μεγάλο ώστε δεν μπορούμε να το δούμε. Η σκιά του είναι τόσο μεγάλη, ώστε δεν μπορούμε να την ανιχνεύσουμε. Η φωνή του είναι τόσο δυνατή, ώστε δεν μπορούμε να την ακούσουμε. Και είναι ο Πανταχού παρών".

Όταν το τρίτο μυρμήγκι είπε αυτά τα λόγια, ο άνθρωπος γύρισε στον ύπνο του, σήκωσε το χέρι του, κι έξυσε τη μύτη του. Τα τρία μυρμήγκια έγιναν λιώμα .

(απόσπασμα από το "Ο Τρελός" )

Quote:

Το μέλος Sofia στις 23-01-2005 στις 01:44 έγραψε: ''-Adieu, dit-il... -Adieu, dit le renard. Voici mon secret. Il est tres simple: on ne voit bien qu'avec le coeur. L'essentiel est invisible pour les yeux. -L'essentiel est invisible pour les yeux, repeta le petit prince, a fin de se souvenir. -C'est le temps que tu as perdu pour ta rose qui fait ta rose si importante. -C'est le tempsque j'ai perdu pour ma rose...fit le petit prince, a fin de se souvenir. -Les hommes ont oublie cette verite, dit le renard. Mais tu ne dois pas l'oublier. Tu deviens responsable pour toujours de se que tu as apprivoise. Tu es responsable de ta rose... -Je suis responsable de ma rose...repeta le petit prince, afin de se souvenir.'' Le Petit Prince -Antoine de Saint-Exupery

Φαντάζομαι πως δε μιλούν όλοι Γαλλικά εδώ μέσα, γι' αυτό σας μετάφρασα το κείμενάκι που μας έγραψε η Σοφούλα...

Αντίο, είπε εκείνος
Αντίο, είπε η αλεπού. Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι απλούστατο: δεν βλέπουμε καλύτερα παρά με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια.
-το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια. Επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
-Είναι ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό!
-Είναι ο χρόνος που έχασα για το τριαντάφυλλό μου… είπε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
-οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού, μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για όσα ημερώνεις. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…
-είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.

ο αρχαιος σοφος Πρωταγορας ειχε πολλους φιλους αλλα και αρκετους εχθρους.οταν η κορη του μεγαλωσε κ ηρθε σε ηλικια γαμου αποφασισε να την παντρεψει οχι με καποιον φιλο του αλλα με καποιον απο τους εχθρους του.μετα απο τον γαμο ενας απο τους μαθητες του τον ρωτησε γιατι εδωσε την κορη του στον εχθρο του.τοτε ο Πρωταγορας του εξηγησε οτι το εκανε για να τον εκδικηθει.η κορη μου του ειπε ,ειναι μια απο τις χειροτερες γυναικες που εχω γνωρισει,κ απο σημερα θα εχω ησυχη την συνειδηση μου γιατι φορτωσα ενα βασανο ακομα στον εχθρο μου.

Quote:

Το μέλος AlienP στις 23-01-2005 στις 14:37 έγραψε: Φαντάζομαι πως δε μιλούν όλοι Γαλλικά εδώ μέσα, γι' αυτό σας μετάφρασα το κείμενάκι που μας έγραψε η Σοφούλα... [/I]

Ποιός είσαι εσύ
με το τυφλό φεγγάρι
γύρω στο μπρούτζινο λαιμό σου
και τα σαράντα μελτέμια της Κυρήνειας
στα μαλλιά;
Τάχα,
μην είσαι ο Ενδυμίωνας
με τα σπασμένα μπράτσα
που περιμένεις,
αιώνες τώρα,
τον κασμά κάποιου σοφού,
ν’ ανοίξει μονοπάτι
μέχρι την κλίνη
όπου η καρδιά μου, Εκάτη στέρφα,
σε προσμένει.

(ΚΥΠΡΙΑΚΟ, απ’ τα Πέτρινα Πέλαγα του Νίκου Γιαλούρη- Χίος 1997)

"Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ'αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή
σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ και να σε πηγαίνω
Μεσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας
στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τί" και το "έ"
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό
πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κλιματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά
που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το
εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ΄ άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες τους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα."

Ένα απόσπασμα από το αγαπημένο Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Steppenwolf on 23-01-2005 23:44 ]