Πολλοί από τους παραπάνω έχετε πιστεύω διατυπώσει σωστά πράγματα, αν και δεν συμφωνούν μεταξύ τους, και αναδείξατε διάφορετικές πλευρές της μουσικής βιομηχανίας, θετικές ή όχι, αλλά σωστές οι περισσότερες.
Πράγματι χάρι στις δισκογραφικές εταιρίες, βγήκανε στην επιφάνεια έργα πολύ αξιόλογα, πραγματικά αριστουργήματα αν το σκεφτεί κανείς. Αλλά το τίμημα του να τα ακούσεις είναι βαρύ. Πολλές φορές βλέπω σε κάποιο δισκοπωλείο έναν δίσκο και σκέφτομαι "να τον πάρω, να μην τον πάρω". Στο τέλος συχνά καταλήγω στην πειρατεία...αυτό είναι άλλο θέμα τώρα. Θέλω να πω ότι η δισκογραφία είναι λεφτά και μόνο λεφτά. Δεν τους ενδιαφέρει τους παραγωγούς πόσο αριστούργημα είναι ένα έργο, αλλά πόσο εμπορεύσιμο (και ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές αριστούργημα και χρήμα εχουνε μια σχέση, όχι αλληλένδετη).
Από την άλλη υπάρχει και το ίντερνετ. Ναι, στις μέρες μας μπορείς να διαδιώσεις το δημιούργημά σου στον κυβερνοχώρο, όπου υπάρχουνε ίσως περισσότερες πιθανότητες, από οπουδήποτε αλλού να γίνει αρεστό στον κοσμο. Και φυσικά με το κλείσιμο των δισκογραφικών κάτι τέτοιο θα αυξηθεί κατακόρυφα.
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι οι δισκογραφικές εταιρίες, "΄πίνουν" το αίμα στην κυριολεξία των νέων καλλιτεχνών, τσεπώνοντας αυτές όλη την κονόμα και αφήνοντας τον δημιουργό με ένα φτωχό μισθό. Πολλά μεγάλα ταλαντούχα συγκροτήματα την πάθανε με αυτόν τον τρόπο, για αυτό και πολλοί από αυτούς αφού είχανε γίνει τόσο διασημοι, που μπορούσανε να αποστασιοποιηθούν από τις εταιρίες, φτιάξανε δικές τους. Παράδειγμα οι Led Zeppelin που ίδρυσαν την Swan Song. Και μάλιστα πολλοί καλλιτέχνες αποτύπωσαν αυτήν την εγκμετάλλευση μέσω των τραγουδιών τους. Τρανό παράδειγμα οι Pink Floyd με το Have A Cigar, το οποίο κυκλοφόρισε μετά το Dark Side Of The Moon.
Πιστεύω πιο σωστά τα λέει ο StavmanR και ο Hastaroth. Ο πρώτος επισημαίνει να μην οδηγούμαστε στις δαιμονοποιήσεις και είτε "θάβουμε" την μουσική βιομηχανία, είτε την εξυψώνουμε, πράγμα πολύ σωστό, κατά την άποψή μου. Και ο δεύτερος συμπληρώνει μιλωντας για την κυκλοφορία πολλών νέων δημιουργιών μέσω διαδικτύου και για τις ανάγκες, για τις οποίες δημιουργήθηκαν οι δισκογραφικές εταιρίες.
Πιστεύω πως έχουνε την σκοτεινή και τη φωτεινή πλευρά τους. Ανέδειξαν πολλά εξαιρετικά μουσικά έργα, αλλά αρχίζουνε να φθίνουνε. Τώρα πια υπάρχουνε και άλλα μέσα προώθησης των δημιουργιών σου, αντί να τρέχεις και να ζητάς να σου κυκλοφορήσουνε τα τραγούδια σου. Με λίγα λόγια, δεν είναι πια απαραίτητες.
