Όλη η αληθεια, πρέπει να αντιδράσουμε!

Freakhoοd,

έχω ζητήσει πολλές φορές να μου δώσει κάποιος τον ορισμό της τέχνης. Ουδέποτε τον έλαβα. Και μεταξύ μας ούτε και θα τον λάβω ποτέ. Κι αυτό διότι τα πάντα στη ζωή αποτελούν έκφραση ατομική ή κοινωνική. Και κάθε είδους έκφραση αποτελεί τέχνη (εκ του τίτκω=γεννώ, δημιουργώ). Κάθε στιγμή στη ζωή του ανθρώπου περιλαμβάνει δημιουργία, μοναδικότητα και έκφραση.

Αυτό που εμείς μάθαμε να αποκαλούμε τέχνη είναι ένας λόγιος τρόπος σύμβατικής έκφρασης του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται δηλαδή για οργανωμένες εκφράσεις που ξεπερνούν τις αντίστοιχες της καθημερινότητας. Έτσι, όταν ο Καζαντζάκης πήγαινε στο μανάβη της γειτονιάς του προφανώς δεν συνενοούνταν με εξεζητημένες λέξεις και λογοτεχνικά στοιχεία, αλλά με απλές καθημερινές έννοιες. Όχι διότι υποτιμούσε το γείτονα μανάβη, αλλά διότι ένα είδος τέχνης αποτελεί και η προσέγγιση, η επικοινωνία. Η απλή επικοινωνία που ξεφεύγει από τα πλαίσια της διάνοιας. Η οποία αποτελεί εξίσου τέχνη και μας κάνει να φαινόμαστε επικοινωνιακά κακότεχνοι.

Για του λόγου το αληθές, σε βάζω στη διαδικασία να σκεφτείς το λόγο για τον οποίο ο μαρμαράς, ο μπετατζής, ο μηχανολόγος κλπ. ονομάζονται τεχνίτες (οι φέροντες την αντίστοιχη τέχνη).

Και μόνο το γεγονός ότι αναφέρεσαι σε 'αυθεντική τέχνη' σε κατατάσσει στην κατηγορία των ελιτιστών. Εκείνων δηλαδή που πιστεύουν στην αριστοκρατία της τέχνης. Και μην μπερδέψεις την έννοια αριστοκρατία με κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Αναφέρομαι καθαρά ενδοτεχνικά. Έχεις πλάσει στο νου σου μία ανώτερη μορφή τέχνης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιδιότητες και συνεχώς αναφέρεσαι σε εκείνη.

Για την ανιδιοτέλεια της τέχνης έχω εκτεταμένα αναλύσει τις θέσεις μου. Κάθε είδους έκφραση κορυφώνεται στην ανιδιοτέλειά της, καθώς είναι ο μόνος τρόπος να προκαλέσει έκσταση (διάχυση του εγώ στο εσύ) τόσο στον πομπό όσο και στον δέκτη της. Μα, κάτω από αυτό το πρίσμα η ανιδιοτελής αρτοποιΐα, όπως έγραψα παραπάνω, αποτελεί πραγματική έκφραση τέχνης, καθώς ξεπερνά τη φοβικότητα και την αγωνία του 'εγώ' και προσφέρει στο 'εσύ'. Το ίδιο συμβαίνει με όλα. Ακόμα και στην οδήγηση, όταν το να σκέφτεσαι μην τυχόν τραυματίσεις ή ενοχλήσεις κάποιον άλλο, οδηγώντας παραδειγματικά στις ημέρες μας, αποτελεί πραγματική τέχνη που προσφέρει τεράστιο πνευματικό έργο.

Δεν έχω σκοπό να αναλύσω κουβέντες άλλων (Μαρκούζε, Μπρεχτ) γιατί θα γεμίσουμε το χώρο αυτό με ανούσια δεδομένα. Είναι σημαντικό να ξαναδιαβάσεις προσεκτικά τα έργα τους και να δεις από μία δεύτερη ματιά, αν αυτά που γράφουν και λένε ταυτίζονται με εκείνα που εσύ υπονοείς. Και σε τελική ανάλυση, αν μπορούμε να κλείνουμε το σύνολο του όρου 'τέχνη' στα όρια μίας πρότασης που φάσκει και αντιφάσκει (κάθε κοινωνία είναι κατεστημένη, δηλαδή οργανωμένη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο).

Τέλος, πουθενά δεν εννόησα μήτε και υπονόησα ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος είναι βλαξ. Είτε πουλά είτε δεν πουλά, δεν ταυτίζω τη βλακεία με το σύνολο της ύπαρξης. Κάθε άνθρωπος έχει τις αγωνίες και τις ανησυχίες του, που άλλοτε συμπιέζονται μέσα στην καθημερινότητα και την ατομική συνείδηση κι άλλοτε υπερβαίνει τα ατομικά όρια και εξωτερικεύεται ως κοινωνία συναισθημάτων και νοημάτων.

Για να συζητήσει κανείς περί του ελεύθερου downloading, πρέπει να έχει υπόψη του όλες τις παραμέτρους της διακίνησης πνευματικών στοιχείων στις κοινωνίες. Το θέμα είναι ευρύτερο από όσο μπορεί κανείς να φανταστεί. Ο βασικός λόγος για τον οποίο καταρρέουμε ως κοινωνία είναι ότι κάθε φορά που χτίζουμε κάτι, δημιουργούμε τις συνθήκες να γκρεμιστούν δεκαπλάσια. Και κάθε φορά που φτιάχνουμε έναν κανόνα, αποδιοργανώνουμε ακούσια ή εκούσια δεκαπλάσιους.

Προσωπικά θα εκτιμούσα ως μοναδική τέχνη την θέσπιση νόμου (κανόνα κοινά αποδεκτού και μη αναιρέσιμου) που θα προέβλεπε τη δωρεάν σίτιση, ύδρευση και στέγαση κάθε ανθρώπου στην κοινωνία μας. Ετούτο θα ήταν ένα τεράστιο πνευματικό έργο και μία μοναδική κληρονομιά για τους ανθρώπους των επόμενων γενεών. Γιατί αφενός δεν θα είχαμε άστεγους και πεινασμένους κι αφετέρου ο άνθρωπος απαλλαγμένος από τον τρόμο της λιμοκτονίας θα είχε όλο το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθεί δημιουργικά με τα υπόλοιπα.

Το downloading, είναι μία δευτερεύουσα συνθήκη μίας δευτερεύουσας ελευθεριότητας που καταλήγει σε δευτερεύουσες αξιώσεις. Δεν με απασχολεί ως πρωτογενές θέμα στο βαθμό που του αποδίδεται.

Φίλε pentatonikos δεν χρειάζεται να ψάχνεις να βρεις καινούρια επιχειρήματα. Ή συμφωνείς ή διαφωνείς. Σε όλα όσα γράφεις μπορώ να σου απαντήσω. Για παράδειγμα, φυσικά και τον κάθε Κιάμο τον νοιάζει η επιτυχία του δίσκου του γιατί αλλιώς δεν θα βγάζει αυτά που βγάζει...

Πλήρωσες για το δικαίωμα να πάρεις τα τραγούδια να τα ακούς σπίτι σου. Όχι να τα παίζεις δημοσίως και άρα να βγάζεις φράγκα από αυτά. Αυτοί οι νόμοι δεν φτιάχτηκαν αποκλειστικά για ιδιώτες, αλλά ιδιαίτερα για τους κερδοσκόπους της μουσικής...

Όσο για το πρίν το 2004 είναι πονεμένη ιστορία. Αυτοί που έβγαλαν χρήματα είναι πολύ πριν το 2004. Η νεότερη γενιά του 90 και του 2000 δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, με ελάχιστες φυσικά εξαιρέσεις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς να σου απαγορεύει να το κάνεις mp3, wav, ac3 ότι σου κάνει κέφι τέλος πάντων. Να μην το χαρίζεις μέσω διαδικτύου βάζοντας banners από τα οποία κερδοσκοπείς σου απαγορεύουν...

Επειδή μάλλον δεν γνωρίζεις τι σημαίνει open source σε ενημερώνω πως για ορισμένα ήδη software υπάρχει νομοθεσία που απαγορεύει την μη παροχή δωρεάν λογισμικού. Όπως για παράδειγμα προγράμματα επεξεργασίας κειμένου, περιηγητές internet κτλ. Πρέπει να γνωρίζεις πως όλες αυτές οι εταιρίες, όπως η mozilla για παράδειγμα, χρηματοδοτούνται από εταιρίες όπως η microsoft αλλά και για εκπαιδευτικούς λόγους από διάφορα Πανεπιστήμια, για να μπορεί να υπάρχει δωρεάν παροχή των βασικών λογισμικών με τον όρο να μην είναι άμεσα ανταγωνιστικά και να γλυτώνουν το κυνήγι της νομοθεσίας περί μονοπωλείου. Γι αυτό και δεν θα βρεις ποτέ τόσο ολοκληρωμένη σουΐτα όπως το office ή πρόγραμμα επαξεργασίας εικόνας όπως το Photoshop κτλπ...

Επίσης σίγουρα δεν θα νοιώσω τις ίδιες τύψεις κλέβοντας την Microsoft από το να κλέψω τον Πέτρο Δουρδουμπάκη. Έχει κάποιες διαφορές. Δεν νομίζεις; Παρόλα αυτά και πάλι θα νοιώσω τύψεις για την κλοπή της σκληρής δουλειάς κάποιου φουκαρά προγραμματιστή...

Το έργο του Hendrix κατά τη γνώμη μου είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο επίσης. Το ότι έχει εκδοθεί σε CD δεν το αναιρεί νομίζω. Όπως και το ότι οι πίνακες του Davinci έχουν εκτυπωθεί σε χιλιάδες μεταξοτυπίες που μπορεί ο καθένας να τις αγοράσει με 500 ή και παραπάνω ευρώ επίσης δεν αναιρεί την μοναδικότητα του πρωτότυπου. Τα δικαιώματα των παλιών κλασικών τα μοιράζονται οι εκδοτικές εταιρίες όπως η Deutsche Grammophon και άλλες που τα έχουν αγοράσει, το Δημόσιο ταμείο του κάθε κράτους που γεννήθηκαν οι μεγάλοι αυτοί μουσουργοί, και οι κληρονόμοι τους, μαζί με τις μεγάλες ορχήστρες και τους μαέστρους που διευθύνουν κατά καιρούς. Εκτός εάν πιστεύεις ότι ο Φον Κάραγιαν ζούσε μόνο κουνόντας το ραβδάκι του...

Για την Τζούλια βαριέμαι να σου απαντήσω. Άλλωστε η εταίρες πάντα πήγαιναν με όλους ελευθέρως με ένα μικρό αντίτιμο...

Δεν καταλαβαίνω γιατί όλη αυτη η προσπάθεια να βρεις ανύπαρκτα επιχειρήματα να υποστηρίξεις ότι η παράνομη πράξη του να κατεβάζεις μουσική νομιμοποιείται με κάποιον τρόπο. Δεν χρειάζεται να το κάνεις γιατί απλά είναι παράνομη. Ένας που μπαίνει στο σπίτι σου και σου κλέβει το πορτοφόλι, δεν νομιμοποιείται επειδή απλά είναι άνεργος και πεινάει...

Τώρα αν το δούμε σε τελείως διαφορετικό επίπεδο και ψάξουμε θεωρητικά να δούμε τι θα γινόταν εάν δεν είχε εφευρεθεί το χρήμα και ο καπιταλισμός ή ο καπιταλιστικός σοσιαλισμός ή ο ανύπαρκτος πλέον κομμουνισμός, τότε θα συμφωνήσω πως όλα θα έπρεπε να είναι ανταλλαγή προϊόντων. Να δίνω τραγούδια, να παίρνω ψωμί κτλπ.

Συμφωνώ απολύτως και σε όλα με τον StavmanR και λέω πως έτσι όπως λειτουργεί ο πλανήτης τα τελαυταία 3000 χρόνια, είμαι κάθετα αντίθετος στην κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας όπως και αν συμβαίνει. Είτε μέσω διαδικτύου, είτε μέσω πειρατικών CD είτε πρόκειται για μουσική, είτε για ταινίες, είτε για λογισμικό...

Απλά μου αρέσει όποιος παράγει έργο να πληρώνεται γι αυτό... Παράλογο...;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Korios στις 18-04-2010 11:29 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Korios στις 18-04-2010 11:30 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Korios στις 18-04-2010 11:32 ]

Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε κι άλλος για Μυτιλήνη...

Είναι ωραίος ο καιρός το φθινόπωρο στην Αντίς Αμπέμπα...

Αλβέρτο

Μισό λεπτό

Λες για πολιτική συνείδηση

Και κατά κάποιο τρόπο κατηγορείς τον freakhood

Του το γυρνάς εύλογα αν θες.

Με απλή αναλογική να υποθέσω;

Εντάξει, αν και δεν είναι αυτό το θέμα, θέλω να σε ρωτήσω…

Ποια  είναι η πολιτική συνείδηση όταν.

Α) η προηγούμενη κυβέρνηση έδειχνε κατά συρροή ψευδή οικονομικά στοιχεία.

Και

Β ) είναι αυτήν την στιγμή η μεγαλύτερη δύναμη στην αντιπολίτευση χωρίς κανείς να φυλακιστεί;

Αν κλέβαμε από τους φόρους εγώ και συ

Τι θα αντιμετωπίζαμε;

Τι είναι η πολιτεία  ;

Σταύρο

Τι παράδειγμα είναι αυτό;

Σαν να μου λες ότι η ευαισθησία σπουδάζεται ;

Κατά γνώμονα ;

Ορίστε λοιπόν, ένας ορισμός της τέχνης είναι η ευαισθησία

Και η έκφραση της

Αν και νομίζω (γνωρίζω επέτρεψε μου )ότι το ξέρεις

Σας χαιρετώ

Καλή συνέχεια

Συγνώμη που παρεμβαίνω αλλά δεν καταλαβαίνω πλήρως το πως ενώ το θέμα μας είναι η σχέση της πειρατείας και δη, της ηλεκτρονικής αυτό σχετίζεται με την προηγούμενη Κυβέρνηση.

Παρόλα αυτά δεν θεωρώ πως είναι κανείς άμοιρος ευθυνών. Δεν είναι μόνο οι προηγούμενη είναι και η προπροηγούμενη και η προ-προηγούμενη κτλ. Από το 1960 οι Κυβερνήσεις μας δίνουν ψευδή στοιχεία. Και για να συσχετίσω το θέμα με το θέμα του Τόπικ, ακόμα θυμάμαι μεγαλες ανακοινώσεις του Κίμωνα Κουλούρη το 2003 μετά από συνάντηση με τον Τουρνά, τον Θεοφανέλλη, την ΑΕΠΙ που του έδωσαν διευθύνσεις ονόματα και αποδείξεις παραχαρακτών, λέγοντας πως η Πολιτεία χάνει κάθε χρόνο από την πειρατεία 200 εκ ευρώ από φόρους. "Θα πατάξουμε την κλοπή και θα βοηθήσουμε την τέχνη και τον φορολογούμενο πολίτη".

Παραμυθάδες της κακιάς ώρας. Συμφωνώ με τον StavmanR. Το πρόβλημα δεν είναι κομματικό. Είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνικής κουλτούρας.

Κώστα,όντως δέν είναι αυτό το θέμα,οπότε άς τό αφήσουμε.

Απάντησε εν μέρει ο Κοριός,συσχετίζοντάς το και μέ τό παρόν θέμα.

Πολιτική συνείδηση έχουν όλοι οι πολίτες,εφ'όσον αποδέχονται ότι και οι συμπολίτες τους έχουν και αυτοί το δικαίωμα να υπάρχουν και νά έχουν πολιτικές απόψεις,έστω και άν δέν συμφωνούν μ'αυτές.

Επίσης,δέν κατηγόρησα τόν freakhood,απλώς είπα ότι άν εφάρμοζα την δική του λογική θά έπρεπε να θεωρήσω πως,αφού πρόσκειται σέ κάποιο συγκεκριμένο κόμμα,δέν είναι άξιος σεβασμού.Αλλά πρόσθεσα ότι δέν σκέφτομαι έτσι.

Τέλος πάντων,άς τό αφήσουμε εδώ τό θέμα αυτό,να μήν είμαστε και off topic.

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση, αν και δεν κατάλαβα σε ποιο παράδειγμα αναφέρεσαι Gusfunn, καθώς η παράγραφος που παραθέτεις δεν περιέχει κάποιο παράδειγμα.

Η ευ-αισθησία περιλαμβάνει το πρόθεμα ευ- που αποτελεί προσδιορισμό σχεδόν αποκλειστικά ηθικής βάσης. Το ευ- προσδιορίζει το αποδεκτό, το καλό και το σωστό. Η συγκεκριμένη λέξη (ευ-αισθησία) εκφράζει την τάση του ανθρώπου να χρησιμοποιεί δημιουργικά τις αισθήσεις του, αλλά και με βάση το σωστό. Επειδή δε, έχουμε ταυτίσει την λεπτότητα αισθημάτων και συμπεριφοράς με την ευ-γένεια που καθορίζει/προσεγγίζει το αγαθό, η ευαισθησία ταυτίστηκε με τη λεπτότητα των αισθήσεων.

Εξ ορισμού, η ευαισθησία αποτελεί κάτι που διδάσκεται ως ηθική έννοια. Μα η συνήθης σύγχιση δημιουργείται από την ταύτιση της διδασκαλίας με τη σύγχρονη εκπαίδευση. Εκείνο που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι διδασκόμαστε ταυτόχρονα σε λόγο και σε στάση ζωής από το περιβάλλον μας. Έτσι, λοιπόν και η ευαισθησία διδάσκεται μέσα από συνθήκες προσαρμογής του ανθρώπου στο περιβάλλον του. Μαθαίνει δηλαδή να χρησιμοποιεί τις αισθήσεις του για να παράξει σωστό, ηθικό και δημιουργικό λόγο (σκέψη).

Ακόμη, λοιπόν κι αν δεχόμουν ότι η τέχνη ταυτίζεται με την ευαισθησία, προφανώς θα κατέληγα και πάλι εκεί από όπου ξεκίνησα: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ, εφόσον γίνονται με βάση το ήθος, την ευγένεια και τον δημιουργικό συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου προς το συνάνθρωπό του.

Υπάρξεις όπως εκείνη του Ιησού, του Γκάντι, του Σωκράτη υπερβαίνουν κάθε απόπειρα παραγωγής καλλιτεχνήματος γιατί αποτελούν στην ουσία την ίδια την τέχνη προσωποποιημένη. Όταν ένας άνθρωπος είναι δημιουργικός, ευαίσθητος, φορέας ήθους και ανθρωπιάς σε κάθε του ανάσα, αποτελεί ένα αυτούσιο έργο τέχνης ταυτιζόμενος πλήρως με το όποιο νόημα της τέχνης. Οι υπόλοιποι  προσπαθούμε να πετύχουμε καλλιτεχνικές εκλάμψεις στο σκοτάδι του καθημερινού ανθρωποζωϊσμού, τις οποίες ονομάζουμε 'συλλήψεις'.

* Η διαφορά του ευαισθησία από το καλαισθησία είναι ενδεικτική της δύναμης του ευ-. Άλλο κάτι που απλά φαίνεται όμορφο κι άλλο εκείνο του οποίου η ομορφιά ταυτίζεται με το ήθος και τη δημιουργία.

Γράφεις:

"δέν κατηγόρησα τόν freakhood,απλώς είπα ότι άν εφάρμοζα την δική του λογική θά έπρεπε να θεωρήσω πως,αφού πρόσκειται σέ κάποιο συγκεκριμένο κόμμα,δέν είναι άξιος σεβασμού"

Νομίζω πως είναι φως φανάρι πως όχι μόνο δεν πρόσκειμαι σε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα αλλά πως δεν ψηφίζω κιόλας. Εξάλλου το έχω δηλώσει επανειλημμένως εδώ μέσα.

Ο Μπρέχτ τί επάγγελμα έκανε? Γιατί ρωτάς κάτι τέτοιο?

Δέν θυμάμαι αυτή την στιγμή τί είχες δηλώσει,αλλά γιά να το λές εσύ έτσι είναι.Αφού όμως δέν πρόσκεισαι σέ κάποιο συγκεκριμένο κόμμα καί δέν ψηφίζεις,δέν έχεις και το δικαίωμα να απαξιώνης συγκεκριμένα κάποιους λόγω τών πολιτικών τους πεποιθήσεων ενώ άλλους όχι.

Ρώτησα γιά τόν Μπρέχτ επειδή έχω την εντύπωση ότι ζούσε και αυτός από την τέχνη του:δηλαδή παρέδιδε έναντι αμοιβής τά έργα του σέ κάποιον εκδότη γιά να τά εκδώση και επίσης εισέπραττε δικαιώματα από τίς παραστάσεις τών έργων του.Οπότε,σύμφωνα μέ την δική σου λογική,που λέει ότι πραγματικός καλλιτέχνης είναι μόνο αυτός που προσφέρει τά έργα του δωρεάν στόν κόσμο,πρέπει να τόν θεωρήσουμε κι'αυτόν ιδιοτελή καί μή πραγματικό καλλιτέχνη....

1) Το ότι δεν ψηφίζω συνειδητά είναι πολιτική πράξη. Το ότι δεν ανήκω επίσης σε κάποιο κοινοβουλευτικό κόμμα είναι αμιγώς πολιτική στάση.

2) Η ρήξη με την κατεστημένη κοινωνία είναι βασική ιδιότητα της τέχνης. Και αυτό είναι βασική υπόσταση στα έργα του Μπρεχτ. Γι'αυτό τον αναφέρω.

Αν επιθυμείς να ασχοληθούμε με Μπρεχτ μπορούμε να το κάνουμε κάπου αλλού.

Πάντως επί της ουσίας σχετικά με το συγκεκριμένο topic, πιστεύω πως μάλλον συμφωνούμε.