Τι σημαίνει να έχεις μουσικό αυτί?

μα είναι μόνο μια απορία...

Ειναι 2 οι περιπτωσεις: το απολυτο αυτι και το σχετικο. Απολυτο σημαινει οτι εισαι ανα πασα στιγμη κουρδισμενος και καταλαβαινεις καθε νοτα που ακους οπως και το τονικο υψος, την κατασταση μιας συγχορδιας. Απο την αλλη το σχετικο αυτι εχει τις ικανοτητες του απολυτου οταν ομως καποιος  διευκρινισει την τονικοτητα.

Ενα τεστ  που ενα σχετικα απαιδευτο μουσικα αυτι (οπως ενος μικρου παιδιου)  ειναι να τραγουδισει μια μελωδια που ακουει για πρωτη φορα, οσο σωστοτερα μπορει.

Φυσικα οι μουσικες ικανοτητες του αυτιου μας μπορουν  να αλλαξουν γι αυτο απο πολυ μικρα τα παιδια μαθαινουν να τραγουδουν σολφεζ και λιγο αργοτερα να γραφουν ντικτε. Εννοιες οπως μουσικο αυτι και σωστη φωνη ειναι αλληλενδετες και βελτιωνονται  με πολυ εξασκηση.

Ό,τι αντίστοιχα σημαίνει να έχεις καλλιτεχνικό μάτι, γευσιγνωστικές ικανότητες, διακριτική ευχέρεια στην όσφρηση, ευαισθησία στην αφή, και ανεπτυγμένη κιναισθησία (αρμονική συνεργασία νου και σώματος και προσαρμογή τους στο περιβάλλον).

Αλλάζει από εποχή σε εποχή, ανάλογα με το τί εννοούν οι υπόλοιποι τέχνη, μουσική κλπ. μέσα στην κοινωνική σύμβαση που συνάπτουν. Πιθανότατα οι αρχαίοι λυριστές να αποκλείονταν από τους μουσικούς τηλεδιαγωνισμούς σήμερα, δηλαδή το κύριο μέσο μαζικής παραγωγής καλλιτεχνών, ως κακόγουστοι, συντηρητικοί και κακοί γνώστες της σημερινής αρμονίας.

Ταλέντο σε κάθε περίπτωση είναι ένα είδος ευφυίας που αναπτύσσεται με την αυξημένη προσαρμογή του ατόμου σε συγκεκριμένους τομείς της ζωής. Υπάρχουν μαθηματικά, μουσικά, χορευτικά, ποδοσφαιρικά κ.ο.κ. Επειδή μάλιστα η κοινωνία μας είναι κοινωνία της εξειδίκευσης, ταλέντο χαρακτηρίζεται όποιος ρίχνει όλο το βάρος της ζωής του σε έναν τομέα, πχ. ποδόσφαιρο, ασχέτως αν μαθαίνει να μιλά στα 8 του. Είναι ένα είδος προσαρμογής του ατόμου στις κοινωνικές επιταγές.

Τα ίδια ακριβώς και με το μουσικό ταλέντο.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν μουσικό αυτί. Απλά δεν έχουν καλλιεργήσει όλοι τα σύγχρονα στοιχεία της επιστήμης της μουσικής, επειδή δεν ασχολήθηκαν εντατικά και μονόπλευρα με τη μουσική. Κι αυτό είναι ευτυχές (το ότι έχουν όλοι μουσικό αυτί) γιατί αν κρίνουμε από τις σύγχρονες συνήκες ζωής, η μουσικότητά μας θα έπρεπε να περιορίζεται σε μουγκρίσματα αυτοκινήτων και φρεναρίσματα, ήχους δηλαδή που ακούμε στο μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας.

Ο StavmanR θέτει πολύ σωστές προεκτάσεις, αναλυτικά και με διαλεκτικότητα, όπως και σε κάθε topic του (τον διαβάζω συχνά και είμαι μεγάλος fan!).

Φίλε Σταύρο εδώ όμως, παρά τις ενδιαφέρουσες και σωστές επισημάνσεις σου, υπάρχει κίνδυνος να μπερδέψουμε την linkin-fan. Τι εννοώ:

Αυτά δεν ορίζουν το "μουσικό αυτί", όπως τουλάχιστον το εννούν οι μουσικοί, ορίζουν την καλή μουσική αισθητική (γούστο) ή αίσθηση (αντίληψη), αντίστοιχα. Παράδειγμα αισθητικής: "ο Βαγγέλης, με το πρώτο άκουσμα μπορεί να διαισθανθεί την ποιότητα ενός τραγουδιού (όπως ο γευσιγνώστης με την πρώτη μπουκιά ένα καλομαγειρεμένο πιάτο)", μουσικό αυτί όμως μπορεί να μην έχει. Παράδειγμα αίσθησης: "η Μαρία έχει την ικανότητα να διακρίνει πανεύκολα ένα φάλτσο σ' ένα τραγουδιστή ή στο παίξιμο κάποιου οργάνου", και πάλι όμως μπορεί η ίδια να μην έχει αυτό που λέμε "μουσικό αυτί".

Με απλά λόγια, τουλάχιστον όσοι παίζουμε μουσική "μουσικό αυτί" εννοούμε την ικανότητα απλά με το άκουσμα ενός κομματιού, να το εκτελέσεις σωστά (να το παίξεις σε όργανο ή να το τραγουδήσεις), χωρίς να πρέπει να το διαβάσεις από παρτιτούρα. Μάλιστα, έχει βαθμούς ικανότητας, άρα καλλιεργείται. Δεν παύει να είναι όμως ένα έμφυτο ταλέντο (αν κάποιος π.χ. που ενώ ξέρει να παίζει ακόρντα σε μια κιθάρα, αν απλά ακούγοντας ένα κομμάτι δεν μπορεί με τίποτα να βρει τα σωστά ακόρντα, έστω και σε άλλη κλίμακα, τότε απλά δεν έχει μουσικό αυτί. Αν μπορεί, τότε έχει.) Φυσικά αν έχει, μπορεί να το καλλιεργήσει και να το αναπτύξει. Δηλαδή, μόνο ακούγοντας κάτι (εξ ου και "αυτί"), θα μπορεί όχι απλά να βρίσκει τις συγχορδίες, αλλά και πολύ περισσότερα (τόνους, ακριβείς νότες, μουσικούς δρόμους, κλπ.). Επίσης, το καλό μουσικό αυτί βοηθά ιδιαίτερα στους αυτοσχεδιασμούς.

Πολύ σωστές κουβέντες, αλλά για την έννοια μουσικό ταλέντο, κι όχι νομίζω το συγκεκριμένο πράγμα που εννοούμε μιλώντας π.χ. για ένα παιδί που ξεκινά να μάθει μουσική. Δυστυχώς (ή ευτυχώς), δεν έχουν όλοι μουσικό αυτί.

Ελπίζω να βοήθησα.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : AR-ON στις 08-05-2010 16:00 ]

Το σχήμα του αυτιού μας μοιάζει με το κλειδί του Φα. Αν έχει και άνω κάτω τελεία δεξιά τότε είναι μουσικό αυτί. Αν τύχοι δε (το αυτί μας) να έχει το σχήμα του κλειδιού του Σολ τότε δεν παίζεται :))

Εντάξει πλάκα κάνω! Ίσως και όχι...

AR-ON:

"Αυτά δεν ορίζουν το "μουσικό αυτί", όπως τουλάχιστον το εννούν οι μουσικοί, ορίζουν την καλή μουσική αισθητική (γούστο) ή αίσθηση (αντίληψη), αντίστοιχα."

StavmanR:

"Όλοι οι άνθρωποι έχουν μουσικό αυτί. Απλά δεν έχουν καλλιεργήσει όλοι τα σύγχρονα στοιχεία της επιστήμης της μουσικής, επειδή δεν ασχολήθηκαν εντατικά και μονόπλευρα με τη μουσική."

"Αλλάζει από εποχή σε εποχή, ανάλογα με το τί εννοούν οι υπόλοιποι τέχνη, μουσική κλπ. μέσα στην κοινωνική σύμβαση που συνάπτουν."

--------------

Οι λέξεις παίζουν περίεργα παιχνίδια. Ενώ στην ουσία της πρότασης συμφωνούμε, έχουμε μάθει να εκφραζόμαστε διαφορετικά και να δίνεται η εντύπωση ότι διαφωνούμε.

Η μουσικότητα αναπτύσσεται όπως κάθε άλλη διαισθητική ικανότητα. Και λέγοντας διαισθητική, εδώ περιγράφω ένα σύνολο από 'είδη ευαισθησίας' τα οποία είναι άρρητα και αόριστα εκφραστικά μέσα του ψυχισμού του ανθρώπου. Είναι αδύνατο να ορίσεις 'γιατί' σου αρέσει ένα τραγούδι επακριβώς. Κι όμως καταλαβαίνεις ότι σου προκαλεί μία 'μεταφυσική' διάθεση, πέρα από ορισμούς, λογισμούς και ιδέες. Γι' αυτό και την τέχνη τη συνδέω με τη διαίσθηση και κατ' επέκταση με την ευαισθησία.

Ο άνθρωπος φέρει μία αμφισήμαντη ψυχολογία, ατομική και κοινωνική. Μέσα από την τέχνη προσπαθεί ταυτόχρονα να ανακαλύψει και να εκφράσει ποιος είναι τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Έτσι, αφενός προσπαθεί να εκφράσει το ατομικό του στίγμα, αφετέρου προσπαθεί να προσεγγίσει κοινωνικές συμβάσεις, δηλαδή ήδη δημιουργημένες κοινωνικές δομές (στη συγκεκριμένη περίπτωση 'μουσικές φόρμες'). Συχνά εμφανίζεται το φαινόμενο της ατομικότητας, όταν ο άνθρωπος σπάζει τις συμβάσεις και δημιουργεί έναν αυθεντικά ατομικό τρόπο έκφρασης. Άλλες φορές ταυτίζεται με εκείνες και αφουγκράζεται τί 'κυκλοφορεί' ώστε να ενισχύσει το 'κοινωνικό εγώ' του. Έτσι, έχουμε την "ασκητική ή αντισυμβατική τέχνη" και την "δημοφιλή ή συμβατική τέχνη", αποτολμώντας ένα καθορισμό της τέχνης με περιγραφικούς ορισμούς.

Είναι αδύνατο σε έναν κόσμο που πλημμυρίζει μουσικές από τα ραδιοκύματα και τους ψηφιακούς δίσκους, να υπάρχει άνθρωπος χωρίς μουσικότητα. Μα ακόμη κι αν φέρναμε ένα Ροβινσώνα από το πουθενά, η καλλιτεχνική του διαίσθηση που καλλιεργείται μέσα από όλες τις αισθήσεις του, θα τον ωθούσε προς τη βελτίωση της μουσικότητάς του, την αναζήτηση της ακουστικής τέχνης. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη τα παραπάνω, ότι δηλαδή ο άνθρωπος παλινδρομεί μεταξύ του 'εγώ' και του 'εμείς'. Κι έτσι, η διαμόρφωση της διαίσθησής του και κατ' επέκταση της μουσικότητάς του σχετίζεται με το βαθμό κλίσεως προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Επομένως, κατ' εμε δεν τίθεται θέμα μουσικού ή όχι αυτιού, αλλά βαθμού προσαρμογής και υποταγής στις συμβάσεις ενός κοινωνικού συνόλου. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ την υποταγή με σκυμένο το κεφάλι, αλλά της αναγκαιότητας υποχώρησης και συμβιβασμού στις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες.

Όπως ένα παιδάκι στην Βραζιλία μαθαίνει να κλωτσά την μπάλα μέσα σε ένα πολυσύνθετο κοινωνικό πλαίσιο (που το εξαναγκάζει να εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο, καθώς είναι ο μόνος που υπόσχεται ταυτόχρονα επιβίωση), δηλαδή μαθαίνει να μετατρέπει την κιναισθησία του σε τέχνη χορού με την μπάλα, έτσι κι ένα παιδί στην Ελλάδα μαθαίνει πχ. να μετατρέπει την ακουστική του διαίσθηση σε μουσική τέχνη εξαιτίας των ατομικοκοινωνικών επιταγών του περιβάλλοντος. Όχι γιατί γεννήθηκε συγκεκριμένα για την μουσική, αλλά γιατί το διαισθητικό του ρεύμα βρήκε εκεί πρόσφορο έδαφος, καθώς ευνοήθηκε αυτή η ενασχόληση από τις συνθήκες της ζωής. Πέρα από τούτο, βέβαια, η βιολογία και η δομή του σώματος παίζει σημαντικό ρόλο στην πορεία, αλλά η δική μου εμπειρία μου δείχνει πως συνήθως αυτό που μετρά είναι η θέληση και η αγάπη.

Δεν τιθεται θεμα κατα τη γνωμη μου μουσικης αισθητικης αλλα απλης αναγνωρισης των οσων ακουγονται σε ενα μουσικο κομματι. Εχει αποδειχθει σε ερευνες πως ολοι οι ανθρωποι εχουν κλιση στη μουσικη (προσοχη! οχι ταλεντο) αρα ειναι σε θεση να κρινουν αν αυτο που ακουν ταιριαζει στα γουστα και τις προτιμησεις τους. Η εκφραση ομως μουσικο αυτι δεν εκφραζει τιποτα απο τα παραπανω. Τι θα πει δηλ. οταν λεμε σε καποιον γνωστο μας οτι εχει μουσικο αυτι? Οτι ξερει να αναγνωριζει την ποιοτητα της μουσικης που ακουει η το ποσο κοντα στα δικα μας γουστα ειναι? Σε καμια περιπτωση..... Οπως αναφερα στο προηγουμενο μου ποστ, μουσικο αυτι (απολυτο η σχετικο) ειναι η ανθρωπινη ικανοτητα να αναγνωριζει η οχι τα τεχνικα και δομικα μερη της μουσικης και οχι να επιστρατευει το αισθητικο του κριτηριο. Ως προς την αναγνωριση της ποιοτητας της μουσικης κυριαρχο ρολο παιζουν παραγοντες οπως η ανατροφη σε συγκεκριμενο περιβαλλον, η διαλλακτικοτητα, η μελετη της μουσικης φιλολογιας οι κοινωνικες συνθηκες και αλλα που ειδικοι μπορουν να αναλυσουν καλυτερα απο εμενα!!!

Μου άρεσε η απάντηση με το σχήμα του αυτιού - αν μη τι άλλο είναι η πιο ειλικρινής στην ερώτηση!

Πάντως, μουσικό αυτί μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα...
Ο παραγωγός της τάδε δισκογραφικής που ξεχωρίζει ένα άγνωστο γκρουπ σε κάποιο κλαμπ και το προτείνει για ηχογράφηση στην εταιρία...
Ο ραδιοφωνικός DJ που επιμένει να παίζει ένα πρωτοεμφανιζόμενο γκρουπ διότι το ένστικτό του λέει ότι έχουν κάτι να πουν...
Μουσικό αυτί δεν σημαίνει αναγκαστικά και "μελωδικό" αυτί.. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι ο Roger Waters είχε πρόβλημα να κουρντίζει το μπάσο του, ήταν "tone deaf"... Μπορεί όμως κανείς ν' αμφισβητήσει τη μουσικότητα του αυτιού του..? Βασικός συνθέτης των Pink Floyd ήταν.
Μουσικό αυτί έχει ο ντράμερ που δεν παίζει για να κάνει επίδειξη, αλλά στηρίζει το ρυθμό του τραγουδιού, τονίζοντας παράλληλα χαρακτηριστκά σημεία στη μελωδία της φωνής, του πνευστού, κ.λ.π. Παίζει για το τραγούδι...
Μπορεί όμως να'ναι και το 5χρονο παιδάκι που τραγουδάει με απίστευτη πιστότητα ένα τραγούδι που μόλις άκουσε από το στερεοφωνικό του μπαμπά του...

Για μένα μουσικό αυτί έχει κάποιος που έχει το ταλέντο να ακροάται - όχι απλά ν' ακούει - μια νότα, ένα ακόρντο, ένα ρυθμό, ένα τραγούδι, μια σύνθεση, και να μπορεί να επεξεργαστεί τον ήχο, συνειδητά ή ασυνείδητα, σχηματίζοντας μια σφαιρική εικόνα γι' αυτό που ακούει...

Μέσα είσαι dj... Δεν έπρεπε να παραλείψω τους ντράμερ και φυσικά τους ηχολήπτες! Τώρα για τον υπεύθυνο της δισκογραφικής που είπες, θα σε γελάσω αν αυτό που λες είναι "μουσικό αυτί" ή "μουσικό ένστικτο"...

Για να το απλοποιήσω, αναφέρω το κλασικό πρόβλημα που μου συμβαίνει (όχι συχνά, αλλά όχι και τελείως σπάνια): να δείχνω ένα καινούριο τραγούδι σε μουσικό που πρωτοσυνεργαζόμαστε και αν δεν το έχει σε παρτιτούρα, να μας βγαίνει η Παναγία για να το μάθει σωστά! Ε, αυτός δεν έχει μουσικό αυτί, πως να το κάνουμε, κι ας έχει άλλου τύπου ικανότητες στο παίξιμό του...

Η αλήθεια είναι φίλε periigitis, ότι ποτέ δεν έκατσα να παρατηρήσω το σχήμα του ...αυτιού τους, χαχαχαχα! Από δω και στο εξής θα το κάνω όμως, πριν συνεργαστώ με κάποιο μουσικό!!! (Κι εγώ αστειεύομαι, φυσικά! Ή μήπως όχι; Π.χ. αγγελία:

"Ζητούνται μουσικοί να συμμετέχουν στη μπάντα μου, το αυτί των οποίων να έχει το σχήμα του κλειδιού του Sol" ).

Βάσει λοιπόν τών όσων λέει ο metronomos που είναι και dj,θά μπορούσαν να προσδιοριστούν πολλές "υποκατηγορίες" μουσικού αυτιού,όπως π.χ. τό "μελωδικό αυτί",που μόλις ακούση ένα τραγούδι μπορεί να παίξη την βασική μελωδία του (ή π.χ. την μελωδία που παίζουν τά πνευστά ή τά πλήκτρα) -έστω και σέ άλλη κλίμακα-επειδή έχει αντιληφθεί αμέσως τό είδος τών διαστημάτων που συνδέουν τίς νότες τής μελωδίας,άσχετα άν μπορεί να αντιληφθή αμέσως και τίς συγχορδίες που ακούγονται ταυτόχρονα.Παρομοίως,ένας μέ "αρμονικό αυτί" μπορεί να βρή αμέσως ακριβώς ποιές είναι οι συγχορδίες που ακούγονται σ'ένα δεδομένο κομμάτι και να τίς παίξη,ασχέτως άν θά δυσκολευτή να παίξη και την μελωδία ή όχι.Τέλος,ένας μέ "ρυθμικό αυτί" θά αντιληφθή αμέσως τό ρυθμικό μέτρο τού κομματιού,όσο πολύπλοκο κι'άν είναι-ενώ μπορεί να δυσκολευτή να αντιληφθή την μελωδική του γραμμή,ακόμα δέ και να μήν μπορέση να αντιληφθή κάν την αρμονική του διάταξη.

Στούς μουσικούς βέβαια,οι αντιληπτικοί αυτοί τύποι δέν είναι αμιγείς-πάντα συνυπάρχουν σέ διαφορετικούς βαθμούς δύο ή και οι τρείς τύποι.Εξ ού και είναι άδικο να θεωρούμεθα εμείς οι drummers ότι δέν είμαστε μουσικοί,αλλά "οι καλύτεροι φίλοι τών μουσικών" .....

Προσωπικά,έχω δεί άτομα που ουδεμία ενασχόληση έχουν με την μουσική,νά "ακολουθούν" πολύ πιστά τόν ρυθμό ενός τραγουδιούν που ακούνε π.χ.χτυπώντας το χέρι τους πάνω στό τραπέζι ή στά γόνατά τους.

ΥΓ.Οποιος βρή έναν μουσικό που το σχήμα τού αυτιού του να είναι το κλειδί τού ντό,νά μού τον φέρη άμεσα-χρειαζόμαστε έναν γιά την μπάντα μας  

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : linkin-fan στις 09-05-2010 11:14 ]

Το....κουφό σε όλα αυτά είναι οτι μεγαλο μέρος των επαγγελματιών μουσικών και οι ηχολήπτών έχει...μειωμένη ακοή λόγω της καθημερινής έκθεσης αε δυνατούς ήχους....

Πάνω σε αυτά που γράφει ο Αλβέρτος, έχω να απρατηρήσω τα εξής:

Ο άνθρωπος βρίσκει τρόπους να επαναφέρει ισορροπίες, όταν γίνεται μονόπλευρη και συστηματική εκμετάλλευση κάθε έκφρασης στη ζωή. Στη σύγχρονη εποχή ανακάλυψε μία φόρμα, εκείνη της Hip Hop, που δεν υπάρχει στην ουσία μελωδία, αλλά κρουστά, απαγγελία και κάποια 'πλάτη'. Παλαιότερα, χρησιμοποίησε την 'άχρωμη' πεντατονική μπλουζ, απέναντι στην χρωματισμένη τζαζ και την νεοκλασσική.

Σήμερα γίνονται παραστάσεις κρουστών, με κατσαρολικά, σκουπιδοτενεκέδες, μπιντέδες και πλαστικούς κάδους απορριμάτων. Οι οποίες μάλιστα είναι αρκετά δημοφιλείς.

Παρατηρώ ένα ρεύμα στην ποπ της Αμερικής, που επιστρέφει σε μπαλάντες κιθαρωδών. Γράφονται τραγούδια με κιθάρα και φωνή, αντίθετα στις επιταγές της σύγχρονης πολυφωνίας και σύνθεσης - αντίστιξης. Και παρατηρώ επίσης ότι ο κόσμος 'έπηξε' στη φούγκα και το 'ριξε στη μούγγα.

Όλα τα ερωτήματα που αφορούν τη μουσική προϋποθέτουν την κατανόηση του 'τί είναι τέχνη'. Πώς μπορείς να ορίσεις ή να περιγράψεις τί είναι μουσικό αυτί αν δεν γνωρίζεις τί είναι μουσική; Και πώς μπορείς να ορίσεις τη μουσική αν δεν ορίσεις τί είναι τέχνη; Σήμερα όλοι μιλάμε για τέχνη και κανείς δεν αφουγκράζεται τί εννοεί ο άλλος τέχνη. Η τέχνη έχει καταντήσει μία ιδεοληψία, στην οποία βγάζουμε τον κρυμμένο μας αυταρχισμό.

Η ερώτηση 'τί είναι μουσικό αυτί;' είναι αδύνατο να απαντηθεί οριστικά και καθοριστικά. Όπως κάθε ερώτημα εξαρτάται άμεσα από εκείνον στον οποίο απευθύνεται. Επομένως, όσοι τίθενται υπέρ της αυθεντίας στη μουσική αρκεί να ρωτήσουν κάποιον που θεωρούν αυθεντία. Εκείνοι που ψάχνουν τη 'χρυσή τομή' τού πώς ορίζεται και ορίζονταν ιστορικά αυτή η έννοια μέσα από τις λόγιες κι επιστημονικές αναλύσεις κάθε εποχής, ας ανοίξουν τα κιτάπια της επιστήμης. Κι εκείνος που θεωρεί ότι το 'μουσικό αυτί' είναι θέμα ήθους και αξιών, ας ρωτήσει κάποιον με ανεπτυγμένα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Η μουσική δεν γράφεται μέσα από ορισμούς. Οι ορισμοί έρχονται για να περιγράψουν την μουσική. Προσωπικά, αν κάποιος με ρωτούσε 'τί είναι μουσικό αυτί;' θα του απαντούσα αόριστα μα και με νόημα: "Είναι δυνατό να διαθέτεις όραση και να μην έχεις αίσθηση του σχήματος, της μορφής;".

Θα ελεγα οτι η ερωτηση σου ειναι αναλογη με την ερωτηση ενος τυφλου πως μοιαζει η οραση...

Δυστυχως δεν μπορει ο λογος να περιγραψει μια αισθηση , ειναι πολυ μικρος σε δυνατοτητες σχετικα

με την ιδια την αισθηση...

Λυπαμε δεν μπορω να σε βοηθησω αν δεν μπορεις να βιωσεις το μουσικο αυτι...

http://jakemandell.com/tonedeaf/

http://tonometric.com/adaptivepitch/

http://tonometric.com/rhythmdeaf/

λοιπον εδω ειναι τα τρια τεστ για να δειτε αν εχετε μουσικο αυτι.

η εαν ειστε TONEDEAF.

Χχμ.... Καλημέρες!!!!!!!!!!

Είπα να περάσω και να αφήσω τι δικιά μου άποψη περί του θέματος.!

Μουσικό Αυτί!

Ένας άνθρωπος που έχει την ικανότητα καθώς παίζει μια μπάντα να διακρίνει τους ήχους από τα μουσικά όργανα που ακούγονται και να παίξει επιτόπου τον ίδιο ήχο.  ή αυτό που λέμε αυτοσχεδιασμός καθώς ακούει ένα progression σταθερού ρυθμού να ταιριάξει νότες και να βγάλει κάτι ωραίο.

Είμαι της γνώμης πως Δεν γεννιέσαι με μουσικό αυτί αλλά το αποκτάς, η μουσική είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας.  Αυτό φυσικά το αποκτάς με τον καιρό μαθαίνοντας ένα όργανο μπορείς να διακρίνεις τους διάφορους τόνους, ήχους του οργάνου, ακούγοντας μουσική, προσπαθώντας να αναλύσεις αυτό που ακούς, και να είσαι συγκεντρομένος σε αυτό.

Υποστιρίζω πως "Practice makes you perfect".  Τόσα χρόνια ασχολούμαι με μουσική, τραγούδι, κιθάρα, πιάνο όπως και οι πλήστοι σε αυτό το φόρουμ και πιστεύω πως συμφωνείτε με την παραπάνω φράση. Επομένως αν κάτι το αγαπάς, αν μάθεις να ζεις με αυτό, αν το νιώσεις τότε εσύ ο ίδιος θα καταλάβεις τι μουσικό αυτί είσαι.!