Λοιπόν φίλε Hastaroth,
Μου ζήτησες να πω πως εξηγώ το γεγονός αυτό. Από πολύ μικρή ηλικία το κάθε παιδί αρχίζει να διαμορφώνει το χαρακτήρα του, να αντιλαμβάνεται τον κόσμο με το δικό του τρόπο. Εσύ και ο αδελφός πιθανότατα αντιλαμβάνεστε τη μουσική ο καθένας με το δικό του τρόπο, όπως και ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με το χαρακτήρα σου, πέρνω παράδειγμα τη δικιά μου περίπτωση: εγώ που είμαι τελειομανης θα κάτσω με τις ώρες για να φτιάξω κάτι να ακούγετε όπως σε εμένα αρέσει, ο αδελφός μου ίσως δεν είναι αυτής της μεγάλης υπομονής και επιμονής. Η θέληση για μάθηση, η θέληση να βγάλεις κάτι για να εκφραστείς, να παίξεις ένα κομμάτι κάποιου τραγουδιστή που θαυμάζεις, αυτό κινεί τα νήματα για το πόσο καλά θα ακούσεις την κάθε λεπτομέρεια.
Με άλλα λόγια: το ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν πιο γρήγορα νότες από ότι η πλειονότητα είναι θέμα εξειδικευσης.
Θα σου δώσω ένα πιο γενικό παράδειγμα, από μωρό παιδάκι μπαίνεις στα πρώτα μαύρα ρίγη(οδυσσεας Ελύτης ’ξιον Εστί) προσπαθόντας να κατακτήσεις αυτό που λέμε γλώσσα, δέχεσαι καθημερινά βομβαρδισμούς από λέξεις, προτάσεις και αυτά είναι στα ελληνικά, έτσι όταν μεγαλώσεις με εξάσκηση στο σχολείο, μαθαίνεις να μιλάς απτεστα ελληνικά, αν από μωρό παιδί σου μιλούσαν αγγλικά θα μάθαινες αγγλικά, ή οποιανδήποτε άλλη γλώσσα.
Επομένως,
Αν από παιδάκι ήσουν κοντά σε ένα μουσικό όργανο, κοντά στη μουσική με οποιονδήποτε τρόπο τότε αναπτύσσεις μέσα σου το κεφάλαιο της μουσικής, ακολούθως καταλήγεις στα δύο άκρα, είτε θα το ακολουθήσεις είτε θα το αφήσεις να σκουριάσει αυτό το ταλέντο που καλλιεργήθηκε μέσα σου με το άκουσμα.
Ελπίζω να σε κάλυψα