Κάποτε ο Roger Waters συμμετείχε σε μία δημοτική συγκέντρωση που έβγαλε ομόφωνη απόφαση να χτίσουν έναν μαντρότοιχο, στην άκρη μίας σχολικής αυλής. Γνωστός για τις κοινωνικές του ανησυχίες δέχτηκε να εργαστεί ως εργάτης κατασκευών. Ξεκίνησαν λοιπόν τρεις εργάτες μαζί την κατασκευή, ο ένας στη μπετονιέρα, ο άλλος στο χαρμάνι κι ο τρίτος (ο ίδιος ο τραγουδιστής) στην τοιχοποιΐα.
Καθώς είχε χτίσει τον μισό τοίχο είδε μία ομάδα παιδιών που έπαιζαν ποδοόσφαιρο. Την ώρα που σκόραρε ο ένας πιτσιρίκος χτύπησε το κουδούνι και του φώναξαν οι φίλοι του "Saved by the bell!. Τότε εκείνος κλωτσώντας με δύναμη τη μπάλα απάντησε: "We don't need no education! We don't need no thoughts' control!", "lets play!". Ένας φίλος του τον τράβηξε και του είπε ότι ο καθηγητής πάλι θα τον στήσει στον τοίχο με το ένα πόδι όρθιο και θα τον ταπεινώσει. Κι εκείνο απάντησε: "We don't need no dark sarcasm in the classroom!".Τελικά, τα δύο παιδιά αποφάσισαν να συνεχίσουν να παίζουν ποδόσφαιρο την ώρα που τα υπόλοιπα πήγαν στις τάξεις τους.
Σε λίγο βγήκε ο δάσκαλος μαζί με τον διευθυντή και πήραν στο κυνήγι τον μαθητή. Καθώς έτρεχαν προς τον Waters εκείνος τους φώναξε σαρκαστικά: "ΗΕΥ! Teachers, leave them kids alone!!!". Ο καθηγητής ακούγοντας την φωνή του Waters γύρισε προς το μέρος του για να του μιλήσει μα έπεσε πάνω στον φρεσκοφτιαγμένο τοίχο και συμπαρέσυρε του υπόλοιπους. Έγιναν όλοι ένα με το σωρό των τούβλων. Τότε γύρισε ο εργάτης που ήταν υπεύθυνος για το χαρμάνι και είπε απελπισμένος: "All in all, we' re all another brick in the wall!".
Έτσι γράφονται τα τραγούδια. Μην παρασύρεστε λοιπόν και νομίζετε ότι η τέχνη έχει βαθύτερα νοήματα. Ένα ατίθασο παιδί, δύο τούμπες, τρεις τρεχάλες και φτιάχνεις το έπος του αιώνα...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 26-05-2010 00:24 ]
) ηταν του CHE.
