μοναξιά.. υπάρχει ή όχι;

μοναξιά.. υπάρχει ή όχι; και τί είναι τελικά;

...υπάρχει φυσικά..κι εχει αποχρώσεις μωβ....χρώμα που παίρνουν τα σύννεφα από το δειλινό...το χρώμα της φουρτουνιασμένης θάλασσας.

Δε ξέρω αν σκοπός του ποστ ήτανε πιο επιστημονικές αναλύσεις της μοναξιάς....αν ναι...sorry μόνο έτσι μπορώ να την περιγράψω...

andri μου, σκοπός της ερώτησης είναι να εκφράσει ο καθένας την άποψή του ...οπότε αν αυτό πιστεύεις, τότε ναι... είναι δεκτό...

....
Δε χρειάζεται να ακουστεί τίποτα-
τίποτα να μη βγει στην επιφάνεια
αλλά αυτοί ξέρουν, σε σώζουν
μιας και βρέθηκαν σ αυτά τα ξερονήσια.
Κι εσύ πια νιώθεις τη μοναξιά σου
ένα δάκτυλο κρασί πιο κάτω…
σβήνεις στη σιγουριά της στιγμής πως όλα περνάνε…
χτες, σήμερα, εσύ εγώ...και υπάρχει αύριο...ναι υπάρχει!
Τα ποτήρια ξανασηκώνονται όχι μόνο για να γεμίσουν
αλλά για να ρουφήξουν τη θλίψη,
σηκώνονται όπως σε πρόποση και ζητάνε τους ανθρώπους-καθρέφτες
πριν σπάσουνε κι αυτοί στη μοναξιά της στιγμής....

... τελικά πιστεύω υπάρχει μοναξιά... και το παρακάτω κομμάτι με εκφράζει απόλυτα,

H Χάνα ¶ρεντ έλεγε ότι η μοναξιά δεν έχει σχέση με την απομόνωση. Στη μοναξιά, δεν είμαστε ποτέ μόνοι με τον εαυτό μας. Είμαστε πάντα δύο σε ένα και γινόμαστε ένα μόνο χάρις στους άλλους, όταν βρισκόμαστε μαζί τους. Εμένα μ' αρέσει να είμαι σε ένα τραπέζι όπου τρώνε και γελάνε, προτιμώ όμως να κάθομαι στην άκρη και να μην είμαι υποχρεωμένος να συμμετέχω...

Η αγάπη είναι η ακριβής αντανάκλαση της συνείδησης της αληθινής φύσης μας. Γεννιόμαστε αβοήθητοι. Αμέσως μόλις συνειδητοποιούμε τους εαυτούς μας συνειδητοποιούμε τη μοναξιά. Χρειαζόμαστε τους άλλους ανθρώπους, φυσιολογικά, συναισθηματικά, πνευματικά’ τους χρειαζόμαστε, αν θέλουμε να γνωρίζουμε κάτι, ακόμα και τους εαυτούς μας.
C. S. Lewis




[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: andri14 on 27-01-2005 19:58 ]

επίσης κάτι σχετικό και ενδιαφέρον...
μοναξιά και
Μοναξιά και ιντερνετ

[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: andri14 on 27-01-2005 19:48 ]

Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη;
Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.
Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
Τι χρώμα έχει η χαρά;
Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
Και η μοναξιά;
Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τ’ αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό... και δάκρυσε...

"Το χρώμα του φεγγαριού", Αλκυόνη Παπαδάκη

Ενα πολύ ωραίο βιβλίο που διαπραγματευεται πολύ ποιητικά και δεξιοτεχνικά και το θέμα της μοναξιας του ανθρώπου και της μοιρας του.



[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: andri14 on 27-01-2005 20:08 ]

Επίσης, ένα πολυ ωραίο βιβλίο σχετικό με το θέμα μας είναι το ''Η Μοναξιά είναι απο Χώμα'' της Μάρως Βαμβουνάκη.

την αισθηση της μοναξιας την βιωνω πιοτερο απο ποτε οταν ειμαι αναμεσα στο πλη

θος ....την νοιωθω να με κατακλυζει οταν περιφερομαι σε δρομους που οι ανθρωποι μιλανε αλλη απο τη δικη μου γλωσσα .....

με βασανιζει τις μερες που στο τοπο μου γιορταζουν ενω εδω που βρισκομαι οχι ....

υπαρχει μοναξια ...εμεις την δημιουργουμε και την προβαλουμε....

φορες την επιδιωκουμε ...αλλες την απωθουμε .....

εντονα την νοιωθω ...την ενοιωθα στη ζωη μου .....

και δεν θα τη χρωματιζα μενεξεδια ....θα της εδινα τα χρωματα του ουρανιου τοξου

και τη μυρωδια φρεσκοσπαρμενης γης


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : lope στις 10-09-2005 16:58 ]

Μοναξια μου όλα...
Μοναξια μου τιποτα...
Μη μ' αφηνεις τώρα
που ειναι ολα πιο δυσκολα

Και φυσικα υπαρχει μοναξια, υπαρχουν φορες που δε την αντεχουμε και υπαρχουν φορες που την εχουμε μεγαλη αναγκη!!

Μόνοι γεννιόμαστε, μόνοι πεθαίνουμε.... μοναξιά υπάρχει από το πρώτο λεπτό σύλληψης ενός ανθρώπινου οργανισμού. Μοναξιά is everywhere! Η μαγκιά είναι να το συνηδειτοποιήσουμε και να το δεκτούμε!!!

Μά άν δέν υπήρχε μοναξιά,πώς θα καταλαβαίναμε την αξία τής παρέας;

Πιο καλη η μοναξια....

Εν άλλοις λόγοις..

"μοναχός μου προχωράω και δέν χάνομαι ποτέ"

νιώθω τόσο μόνος μου,μαλλον υπάρχει....

Yparxoun polla eidi monaksias... H xeiroteri einai i psixiki monaksia...

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.......................

Νομιζω πως μοναξια δεν ειναι η επιλογη του να μενεις καποιες ωρες μονος αλλα
να εισαι μονος οταν δεν το εχεις επιλεξει .

Μοναξια ειναι να βρισκεσαι αναμεσα σε ανθρωπους και να νοιωθεις πως δεν υπαρχει κανεις !
Μοναξια ειναι το να μην επικοινωνεις με αλλους αν και θα τοθελες

Μου άρεσε η πρώτη πρόταση!!Πολύ περιεκτική & φιλοσοφημένη.
Αλλά *Iope*,μόνοι γεννιόμαστε,μόνοι πεθαίνουμε και μόνοι μας ζούμε,όσο κι αν δε
θέλουμε να το αποδεχθούμε.