Είδα το μισό από το βίντεο !!! Πολύ - πολύ ενδιαφέρον .... Αν και, κατά την ταπεινή μου άποψη, οι "μεγαλοστομίες" κατά την έναρξη του ντοκιμαντέρ ίσως θα μπορούσαν να λείπουν, όμως αυτά είναι ... λεπτομέρειες ....
Και, πράγματι, ακούγοντας τους ομιλητές του ντοκιμαντέρ, θυμήθηκα .... κατιτίς από τα παλιά, από τα χρόνια της εφηβείας μου ....
- Τα δισκάδικα Happening, Rock City κλπ κλπ .... τότε μία αγαπημένη μας ασχολία ήταν να πηγαίνουμε στο δισκάδικο και να χαζεύουμε τα εξώφυλλα των βινυλίων !!! Αυτό το "ταξίδι" στα ράφια του δισκάδικου, με την εφηβική φαντασία μας να προσπαθεί, με βάση αυτά που βλέπαμε στο εξώφυλλο, να 'συνθέσει" τον κόσμο που κρυβόταν στα αυλάκια του βινυλίου .... ήταν πράγματι καταπληκτικό !!! Κι όταν το χαρτζηλίκι επαρκούσε και αποκτούσαμε κάποιον δίσκο ... αυτός γινόταν για πολύ καιρό αγαπημένο αντικείμενο στο σπιτικό μας ....
- Τις κασέτες με χέβι μέταλ τραγούδια που γράφαμε ο ένας στον άλλον ....
- Τα ροκ κλαμπ εκείνης της εποχής .... Rainbow, Ombre, Best .... εκείνη την εποχή ήμουν αφενός μικρός σε ηλικία, αφετέρου συνεσταλμένος και όχι και πολύ "του ξενυχτιού" κι έτσι δεν επισκέφθηκα αυτά τα κλαμπς !!! Έτσι, αρκούμουν σε διηγήσεις των μεγαλύτερων [ή των ... πιο περπατημένων συνομήλικών μου] και από αυτές προσπαθούσα να φαντασθώ : πώς ήταν π.χ. στη Rainbow, τι κόσμος σύχναζε εκεί, κλπ κλπ .... Τα μαχαιρώματα που έπεφταν στην Ombre, ιδίως για τα ποδοσφαιρικά [
], τα θυμάμαι .... Κι ένα τέτοιο επεισόδιο αποτέλεσε αφορμή για να κλείσει δια παντός το εν λόγω μαγαζί .... Πάντως, πρόλαβα κι επισκέφθηκα δυο -τρεις φορές την BEST στην Ηλιούπολη, την οποία ανέφερε κάποιος από τους ομιλητές !!!! Επρόκειτο για μια καφετέρια, η οποία διέθετε τηλεόραση με βίντεο και .... με αξιοζήλευτη συλλογή, από βιντεοκασέτες χέβι μέταλ και ροκ .... Έτσι, κάποια απογεύματα Σαββάτου, αφού με την τόοοτε παρεούλα παίζαμε μπάσκετ στις αλάνες του Ζωγράφου [γειτονιά μου], παίρναμε ταξάκι και πηγαίναμε στην Ηλιούπολη, όπου .... μάς περίμεναν οι ήρωες της εφηβείας μας "με σάρκα και οστά" μέσα από τις βιντεοκασέτες !!! Ό,τι ροκάδικο ή μεταλλάδικο βίντεο δεν μπορούσαμε να δούμε από τις εκπομπές της Κρατικής Τηλέόρασης .... ήταν εκεί [όπως έχω ξαναγράψει, το Μουσικόραμα κι οι άλλες εκπομπές της τόοοτε ΕΡΤ δεν έπαιζαν χέβι μέταλ βίντεος, παρά τα .... γράμματα διαμαρτυρίας που ελάμβαναν !!! ] !!!
Και σήμερα .... βρε πώς αλλάξανε οι καιροί !!! Το βινύλιο αντικαταστάθηκε από το κατέβασμα τραγουδιών από το ίντερνετ .... Ο δίσκος π.χ. των Maiden ή των Metallica που ανά δυο ή τρεις μήνες εισχωρούσε στη συλλογή μας γινόταν στην κυριολεξία αντικείμενο λατρείας !!! Σήμερα, όμως, το πλέον εύκολο είναι να κατεβάσεις .... τα άπαντα των Maiden και τα άπαντα των Metallica .... Επιπροσθέτως, καφετέριες ή μπαράκια τύπου Best δεν τα έχουμε πλέον ανάγκη .... Στο Youtube υπάρχει ό,τι βίντεο ποθεί η ψυχή του καθενός, από όποιον καλλιτέχνη γουστάρει .... Τώρα, κατά πόσον αυτή η κατάσταση είναι καλύτερη από την "προηγούμενη κατάσταση", που ζήσαμε "εμείς των 80ς οι εκδρομείς" ..... αυτό είναι ζήτημα που μάλλον θα πρέπει να συζητηθεί σε άλλο τόπικ και όχι εδώ .....
Τέλος, έχω ένσταση ως προς το σημείο του ντοκιμαντέρ που ταυτίζει το χέβι μέταλ με τον "χουλιγκανισμό" .... Στα 80ς το χέβι μέταλ δεν το άκουγαν μόνο οι χουλιγκάνοι .... Το ανακαλύψαμε κι εμείς τα "παιδιά του μπαμπά και της μαμάς", εμείς τα "σπασικλάκια" κλπ κλπ [ο γράφων δεν αρνείται ότι εκείνη την εποχή υπήρξε τέτοιος] .... η μέταλ μουσική έγινε [ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα] σάουντρακ για τις ιδιωτικές /προσωπικές μας στιγμές, μάς άνοιξε παράθυρα τις στιγμές που κάναμε διάλειμμα από το διάβασμα, μάς ταξίδεψε σε κόσμους πέρα από την περιορισμένη μας διαδρομή σπίτι - σχολείο, σχολείο - σπίτι ....
Κι όταν ανακαλύψαμε τη μέταλ μουσική εμείς τα "καλά παιδιά" και αυτή άρχισε να διαδίδεται όλο και περισσότερο .... ίσως άρχισε να χάνεται αυτή η "μαγεία" και αυτό το "μυστήριο" που την περιέβαλλε, δεδομένου ότι καθετί που έχει την υπόσταση του "αντεργκράουντ" και του "περιθωριακού" έχει εκ φύσεως κάτι το μαγευτικό και γοητευτικό .... [θυμάμαι κάποιοι από εμάς παινευόμασταν και τις .... επιτυχίες μας ως προς τη διάδοση της μουσικής : "του έδωσα κι άκουσε Maiden και ξετρελάθηκε, τον έκανα χεβιμεταλλά", "α, εγώ του έγραψα κασέτα με Motorhead και τον έκανα να ξεχάσει τους Duran Duran" ..... ] ......
Και τελικά, με αυτά και με κείνα, με την πάροδο των χρόνων η μέταλ μουσική γνώρισε καθολική αποδοχή .... έχω, δε, την εντύπωση ότι αν π.χ. σήμερα ρωτήσω 100 νέους ηλικίας 15 - 25 ετών "τι έχεις από Maiden", τουλάχιστον οι 99 θα μου πουν ότι έχουν, έστω, ένα cd τους, μια συλλογή τους κλπ κλπ [ενώ π.χ. το 1984 .... πόσοι ήμασταν που είχαμε δίσκο ή κασέτα με Maiden στο σπιτικό μας ????] ....
