Η Άνωση με λύπη της ανακοινώνει τη λήξη της λειτουργίας του Ρόδον Live στο τέλος του Ιουνίου λόγω ιδιοχρησίας της ιδιοκτήτριας του κτιρίου εταιρείας. Το ιστορικό κλαμπ της οδού Μάρνη πρωτολειτούργησε το 1987 με την συναυλία των Triffids, αφού ανακαινίστηκε από την Άνωση εκ βάθρων, καθώς από κινηματογράφος είχε μετατραπεί σε αποθήκη... Η ανακαίνιση έγινε με βάση όλους τους τότε σύγχρονους κανόνες σ' όλους τους τομείς: ηχομόνωση, ηχητικός και φωτιστικός εξοπλισμός, κλπ. για συγκεκριμένο σκοπό λειτουργίας: Συναυλίες. Από τότε τα μεγαλύτερα συγκροτήματα όλων των σκηνών όλων των ειδών της μουσικής - εκτός της κλασικής - που είχαν όμως στο είδος τους μια αισθητική παρέλασαν από τη σκηνή του χώρου, που άλλαξε οριστικά και άμεσα τον όρο "συναυλία" στην Αθήνα.
Βέβαια στο Ρόδον έγιναν κι άλλες εκδηλώσεις από πάρτυ, επιδείξεις "προχωρημένης" μόδας, παζάρια έως και "προοδευτικές" θεατρικές παραστάσεις.
Το μεγαλύτερο μέρος της ενεργής και χωρίς ηλικία νεολαίας άκουσε, χόρεψε, ήπιε, δάκρυσε, ερωτεύτηκε ή και χώρισε μέσα στην αίθουσά του!
Μαζί τους κι εμείς οι άνθρωποι της Άνωσης, μεγαλύτεροι και μικρότεροι, παλιοί και νέοι, μπρος ή πίσω από τα μπαρ 17 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή...
Στιγμές πολλές που δεν μπορούν ν' αποτυπωθούν σ’ ένα κομμάτι χαρτί, σ' ένα χώρο διεθνώς γνωστό, βραβευμένο κι από τους εκπροσώπους των γκρουπ του εξωτερικού.
Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε εδώ τους χορηγούς που μας βοήθησαν σε όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως την Camel Music και την Heineken στη διάρκεια της λειτουργίας του Ρόδον, που οικονομικά μόνο γόνιμη δεν ήταν. Το τελείως αντίθετο. Αλλά καμιά φορά η διάθεση υπερτερεί της λογικής. Ευχαριστούμε τους παραγωγούς που συνεργάστηκαν μαζί μας και όλο το προσωπικό, τεχνικό και μη. Και βέβαια ευχαριστούμε εσάς τους δημοσιογράφους που λίγο ή πολύ ήσασταν υποστηρικτές αυτής της πραγματικά ζωντανής σκηνής.
Και πάνω απ' όλα το κοινό. Το πιστό κοινό.
Με σεβασμό στο θεατή, υπολογισμένη χωρητικότητα, καθαρά ποτά και καθάριο ήχο το Ρόδον θα είναι μέχρι και τον Ιούνιο, γερασμένο αλλά συγχρόνως νέο, ο τόπος συνάντησης των οπαδών της καλής μουσικής.
Good News
Η Άνωση με χαρά αναγγέλλει ότι είναι ήδη στις διεργασίες για την δημιουργία του νέου Ρόδον Live!
Θα' χετε νέα μας σύντομα.
Δελτίο Τύπου
Κρίμα που ένας τέτοιος χώρος,ίσως ο πρώτος διεθνών προδιαγραφών συναυλιακός χώρος στην Ελλάδα,κλείνει μετά από 17 χρόνια...
Βρέθηκα αρκετές φορές στο ΡΟΔΟΝ ώς κοινό,αλλά και τρείς φορές πάνω στην σκηνή του με διάφορα γκρούπ που συμμετείχα.Αυτό που μού έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ο ήχος τού χώρου:χαιρόσουν κυριολεκτικά να ακούς αλλά και να παίζης (σε αντίθεση με κάποια άλλα επίσης γνωστά μέρη όπου το να παίξη ένας μουσικός είναι σκέτο...κινέζικο βασανιστήριο :)
Εύχομαι καλή τύχη στον νέο χώρο που θα ανοίξετε,και ελπίζω να καταφέρω να έρθω και εκεί...
Από τις πιο δυσάρεστες μουσικές ειδήσεις που έχω ακούσει...
Το Ρόδον είναι ένα από τα τρία-τέσσερα μέρη που έχω περάσει τις πιο έντονες συγκινήσεις μου. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω πάει, από μαθητής Γυμνασίου μέχρι και που τέλειωσα το Πανεπιστήμιο. Μια από αυτές, σε μια περίοδο έντονων μουσικών αναζητήσεων για μένα, είχα την τύχη να παίξω εκεί, μια πραγματικά αξέχαστη συναυλία...Και ειλικρινά αυτό που λέει ο Αλβέρτος για τον ήχο, ισχύει και με το παραπάνω: σκέτη απόλαυση για τον μουσικό. Πεντακάθαρος ήχος, επαγγελματική ηχοληψία, ατμοσφαιρικός φωτισμός, ό,τι χρειάζεται ένα καλό live το έβρισκες εκεί. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι παρόλο που ο ήχος ήταν δυνατός, η κάθε λεπτομέρεια ακουγόταν πεντακάθαρα, τόσο σε εμάς στα monitors όσο και από τα ηχεία στο κοινό. Όσο για τα ονόματα που έχω ακούσει, δε θα μου φτάσει η ώρα για να τα απαριθμήσω.
Με τις αναμνήσεις ακόμα έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου, εύχομαι το νέο μέρος να είναι ισάξιο του ιστορικού προκατόχου. Bonne chance.
Y.Γ.: Τελικά, αυτό που παρατηρώ είναι ότι ένα ένα όλα τα μέρη που έχει γραφτεί η σύγχρονη μουσική ιστορία του τόπου κλείνουν... (Μεγάλο θέμα βέβαια, για κουβέντα όμως σε ξεχωριστό topic)
Βέβαια, όλες οι πίστες μπορούν να λειτουργούν άνετα και προσοδοφόρα κάθε βράδυ και το "Ρόδον" δεν μπορεί να επιβιώσει...
Κακό το σημάδι αυτό σίγουρα...! Γιατί ήταν σίγουρα κάτι το ιδιαίτερο για την Αθήνα.
Εγω δεν θα ξεχάσω ποτέ τις συναυλίες με
Τρύπες γύρω στο `93-`94. Ειναι η δικιά μου εικόνα για το Ρόδον...
Τα συγκροτήματα που πέρασαν από το 1987 ώς το 2005 από το «Ρόδον» σε λεύκωμα
Και τώρα σε φωτογραφίες
Σώματα στριμωγμένα και ιδρωμένα, που χορεύουν στο παρκέ με τα αμέτρητα καψίματα από τα σβησμένα τσιγάρα· χέρια υψωμένα· προσπάθειες ανεύρεσης λίγου οξυγόνου· κρίσεις πανικού από τον συνωστισμό, που όμως ξέχναγες στο άκουσμα της πρώτης νότας· μεθύσια από αλκοόλ και μουσικά όργια· και στη σκηνή κάθε βραδιά να φιγουράρουν τα σημαντικότερα συγκροτήματα κάθε είδους.
Εικόνα που κράτησε δεκαοκτώ χρόνια, στο στέκι των μουσικόφιλων και των πιτσιρικάδων, που μυήθηκαν για πρώτη φορά σε ροκ μουσικές συνωμοσίες. Εικόνες που αποτυπώνονται στο πλούσιο φωτογραφικό λεύκωμα που κυκλοφορεί, «Ρόδον-Live, 1987-2005»(«Ανωση»).
Iggy Pop, The Fall, Nick Cave, Morrissey, Susanne Vega, John Campbell, The Stranglers, Pj Harvey, Tindersticks, Porcupine Tree, Tricky, Marc Almond, Robert Plant, Pixies, Theivery Corporation, μερικά μόνο από τα ονόματα που πέρασαν από το κατώφλι του ιστορικού «Ρόδον», της οδού Μάρνη, καλλιεργώντας τότε, σε πολλούς, την ψευδαίσθηση ότι η Αθήνα μεταλλάσσεται σε μουσική μητρόπολη αντάξια του Λονδίνου ή του Βερολίνου. Αν οι τοίχοι του κλαμπ είχαν φωνή... θα ούρλιαζαν χιλιάδες ιστορίες!
Αυτές οι ιστορίες ανθρώπων -δημοσιογράφων και άλλων θαμώνων- εξομολογητικές και ποτισμένες με νοσταλγία για το «τέλος εποχής» που σφράγισε το κλείσιμο του κλαμπ, ξεδιπλώνονται σε μορφή άλλοτε συγκεκριμένων στιγμιότυπων και άλλοτε γενικής αίσθησης. Χιουμοριστικά περιστατικά, παρασκήνια, συναυλίες που ακυρώθηκαν, ιδιοτροπίες καλλιτεχνών, πλούσιο αρχειακό φωτογραφικό υλικό (των Μάκη Παπαϊωάννου, Μάκη Μυράτ, Χρήστου Κισατζεκιάν και Ελένης Γρηγοριάδου) και πλήρης κατάλογος των συναυλιών που διοργανώθηκαν, βρήκαν καταφύγιο στο βιβλίο «Ρόδον-Live».
Από την πρώτη μέρα που άνοιξαν οι κουρτίνες του κλαμπ, την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 1987, και υποδέχτηκαν τους Αυστραλούς «Triffids», έως το 2005 και την τελευταία συναυλία του «James Taylor Quartet», του Steve Wynn και των «Miracle 3», μεσολάβησαν σχεδόν 2.000 νύχτες, γεμάτες μουσική, events, πάρτι, παζάρια και ειδικές προβολές. Αρκεί κάποιος να ξεφυλλίσει το λεύκωμα, για να πάρει χαμπάρι τι συνέβαινε στο «Ρόδον», σε μια εποχή μάλιστα που οι συναυλιακές δραστηριότητες έψαχναν απεγνωσμένα χώρους να φιλοξενηθούν.
Εναλλακτικό ροκ, χέβι μέταλ, ροκ, ποπ, βρετανική ποπ, μπλουζ, τζαζ, φανκ και λάτιν ρυθμοί, όλοι χώρεσαν στους τέσσερις τοίχους του «Ρόδον». Κάποια συγκροτήματα, πέρασαν παραπάνω από μία φορά και βαφτίστηκαν από τους θαμώνες «φίλοι». Ακόμη και η προδοσία του ροκ χαρακτήρα του μαγαζιού, που φιλοξένησε τον λαϊκό Γιώργο Μαργαρίτη και την Πίτσα Παπαδοπούλου, τη Χαρούλα Αλεξίου ή την Αλκηστη Πρωτοψάλτη, δεν αφαίρεσαν τίποτα από τον μύθο του. Ακόμη και η «άναρχη» πολλές φορές λειτουργία του κλαμπ, ειδικά τα πρώτα χρόνια, ακόμη και η μαύρη αγορά των εισιτηρίων που προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο από τους διψασμένους φαν που πάσχιζαν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε μια συναυλία, όλα έπαιρναν άφεση. Γιατί, όταν οι βαριές σιδερένιες πόρτες του «Ρόδον» έκλειναν... ξεκινούσαν οι χαοτικές μουσικές μυσταγωγίες.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/01/2007
τρυπες στο ροδον!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!!!!!!
σοβαρα μονο με τη σκεψη ανατριχιαζω!
οποιος δε το εχει ζησει....... δε μπορει να καταλαβει οθτε στο ελαχιστο την εμπειρια αυτη...........
Παράθεση:
Το μέλος fantasma στις 03-05-2007 στις 23:59 έγραψε...
τρυπες στο ροδον!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!!!!!!
σοβαρα μονο με τη σκεψη ανατριχιαζω!
οποιος δε το εχει ζησει....... δε μπορει να καταλαβει οθτε στο ελαχιστο την εμπειρια αυτη...........
|
|
Διαφωνώ. Δεν είναι ανάγκη να έχει πάει κάποιος σε ένα συγκεκριμένο μέρος, για να καταλάβει την αξία του. ή να μην λυπηθεί, όταν αυτό αντικαταστάται από σούπερμάρκετ ή ακόμα χειρότερα, χώρο στάθμευσης.
’σε που όλοι έχουμε δει αγαπημένα μας μέρη να ματατρέπονται σε πολλά άλλα πράγματα και μαζί τους, να νιώθουμε πως γρκεμίζεται μια ολόκληρη εποχή της ζωής μας.
Παράθεση:
Το μέλος movflower στις 04-05-2007 στις 00:23 έγραψε...
Παράθεση:
Το μέλος fantasma στις 03-05-2007 στις 23:59 έγραψε...
τρυπες στο ροδον!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!!!!!!
σοβαρα μονο με τη σκεψη ανατριχιαζω!
οποιος δε το εχει ζησει....... δε μπορει να καταλαβει οθτε στο ελαχιστο την εμπειρια αυτη...........
|
|
Διαφωνώ. Δεν είναι ανάγκη να έχει πάει κάποιος σε ένα συγκεκριμένο μέρος, για να καταλάβει την αξία του. ή να μην λυπηθεί, όταν αυτό αντικαταστάται από σούπερμάρκετ ή ακόμα χειρότερα, χώρο στάθμευσης.
’σε που όλοι έχουμε δει αγαπημένα μας μέρη να ματατρέπονται σε πολλά άλλα πράγματα και μαζί τους, να νιώθουμε πως γρκεμίζεται μια ολόκληρη εποχή της ζωής μας.
|
|
εγω δε μιλησα για το εχει γινει η για το τι προκειται να γινει..........
μιλησα για τη συναυλια αν καταλαβες καλα....
το οτι καποια πραγματα αλλαζουν το θεωρω απολυτως φυσιολογικο.....
...να ξερεις πως παρ ολα αυτα ηταν μια επιχειρηση.... που μπορει να πηγε σε καποια χερια ( συνηθως σε γιους και κορες) .., και αυτοι τα τιναξαν ολα στον αερα...., δε χρειαζεται να ειμαστε κολλημενοι...... η ζωη προχωρα μπροστα και μεις θα πρεπει να την ακολουθουμε αλλιως... χαθηκαμε...
αν θες να σου εξηγησω καλυτερα την αποψη μου.... ουδεν problem....
φιλια στην Κυπρο
Παράθεση:
Το μέλος fantasma στις 04-05-2007 στις 00:40 έγραψε...
Παράθεση:
Το μέλος movflower στις 04-05-2007 στις 00:23 έγραψε...
Παράθεση:
Το μέλος fantasma στις 03-05-2007 στις 23:59 έγραψε...
τρυπες στο ροδον!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!!!!!!
σοβαρα μονο με τη σκεψη ανατριχιαζω!
οποιος δε το εχει ζησει....... δε μπορει να καταλαβει οθτε στο ελαχιστο την εμπειρια αυτη...........
|
|
Διαφωνώ. Δεν είναι ανάγκη να έχει πάει κάποιος σε ένα συγκεκριμένο μέρος, για να καταλάβει την αξία του. ή να μην λυπηθεί, όταν αυτό αντικαταστάται από σούπερμάρκετ ή ακόμα χειρότερα, χώρο στάθμευσης.
’σε που όλοι έχουμε δει αγαπημένα μας μέρη να ματατρέπονται σε πολλά άλλα πράγματα και μαζί τους, να νιώθουμε πως γρκεμίζεται μια ολόκληρη εποχή της ζωής μας.
|
|
εγω δε μιλησα για το εχει γινει η για το τι προκειται να γινει..........
μιλησα για τη συναυλια αν καταλαβες καλα....
το οτι καποια πραγματα αλλαζουν το θεωρω απολυτως φυσιολογικο.....
...να ξερεις πως παρ ολα αυτα ηταν μια επιχειρηση.... που μπορει να πηγε σε καποια χερια ( συνηθως σε γιους και κορες) .., και αυτοι τα τιναξαν ολα στον αερα...., δε χρειαζεται να ειμαστε κολλημενοι...... η ζωη προχωρα μπροστα και μεις θα πρεπει να την ακολουθουμε αλλιως... χαθηκαμε...
αν θες να σου εξηγησω καλυτερα την αποψη μου.... ουδεν problem....
φιλια στην Κυπρο
|
|
Κατάλαβα από πριν τι εννοούσες. Για αυτό και είπα "την αξία του", εννοώντας τις στιγμές που προσέφερε ως μουσική σκηνή.
Όμως συμπλήρωσα και κάτι άλλο, γενικευμένο.
Έχεις δίκαιο φυσικά, εννοείται πως δεν είναι ανάγκη να είμαστε κολλημένοι.
Και κάτι άλλο, άσχετο. Προλάβαμε τους
Τρύπες, σε συναυλία στη Λευκωσία. Μαθήτριες ακόμα, βέβαια.
Όταν τη δω τη Λευκωσία, θα της τα δώσω.
