Ο Θ.Μικρούτσικος μιλάει για την τέχνη κατα παραγγελία

Ο Θάνος Μικρούτσικος μιλάει για τον μύθο του ''ελεύθερου καλλιτέχνη''

και για την τέχνη κατα παραγγελία.

Απο την εκπομπή ''Έλληνες'' του 2001

Εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου "στη μέση".

Ασφαλώς υπάρχουν καλλιτέχνες μέ αστείρευτη έμπνευση που είναι σέ θέση ακόμα και κάθε μέρα να γράψουν κάτι πρωτότυπο και αξιόλογο,επί πολλά χρόνια.

Αλλά υπάρχουν και καλλιτέχνες που ναί μέν έχουν να πούν και να δώσουν πολλά,όμως δέν ανέχονται να καταπιέζωνται από χρονικούς περιορισμούς ώς πρός το πότε θα πούν και θα δώσουν αυτά τά πολλά.Εκφράζονται με το έργο τους μόνο όταν νιώθουν την ανάγκη ή τίς κατάλληλες συνθήκες να το κάνουν.

Δέν είναι λοιπόν "μύθος" ο ελεύθερος καλλιτέχνης.Αλλωστε ο ίδιος ο κ.Μικρούτσικος δέν βγάζει έναν καινούργιο κύκλο τραγουδιών κάθε εξάμηνο,απ'όσο ξέρω.Αν δέν απατώμαι μάλιστα,έχω καιρό να ακούσω πως παρουσίασε μιά καινούργια δουλειά.Κι'άν η ποίηση τού Καββαδία δέν τού άρεσε ή δέν τον εξέφραζε ή άν το σήριαλ που τού έδωσαν δέν το είχε βρεί τόσο ενδιαφέρον ώστε να κάτση να ασχοληθή να το επενδύση μουσικά,είμαι βέβαιος πως δέν θα το είχε κάνει.Δέ τού έβαλε κανείς το μαχαίρι στο λαιμό "ή γράφεις μουσική γι'αυτό το σήριαλ ή σε σκότωσα".Τί είναι λοιπόν αυτό άν δέν είναι ελευθερία τού καλλιτέχνη να επιλέξη πώς και πότε θα δημιουργήση;

Από την άλλη είναι γεγονός αυτό που λέει,πως πολλοί μεγάλοι συνθέτες τού παρελθόντος έγραφαν κατά παραγγελίαν με την κυριολεκτική έννοια δηλ. π.χ. "σε μιά εβδομάδα θέλω να μού έχης έτοιμο ένα ρέκβιεμ γιά την κηδεία τού μπατζανάκη μου".Αυτοί όμως,επειδή ακριβώς ήταν μεγάλοι συνθέτες,προικισμένοι και με την ικανότητα να εμπνέωνται ακόμα κι'όταν έβλεπαν κάποιον να ουρή στον δρόμο και αυτό να το μετατρέπουν σέ αξιόλογο έργο τέχνης,μπορούσαν να ολοκληρώσουν ένα έργο σε μικρό χρονικό διάστημα,ακριβώς επειδή ήδη το είχαν έτοιμο μέσα στο μυαλό τους-έστω και σε γενικές γραμμές......

"Ποιος βοριάς την πόρτα ανοίγει και για σένανε ρωτά;

Τούτη η νύχτα πώς θα φύγει δίχως φως, δίχως φωτιά;

Σβήνουν τ' άστρα ένα ένα κι όσα σου 'χα ειπωμένα

γίναν δάκρυα παγωμένα, γίνανε σιωπή.

Κρύβει η νύχτα το φεγγάρι, κι ούτε φως, ούτε λυχνάρι

να μας βγάλει απ' το ψέμα κι από τη ντροπή."

(ποιος το ξέρει - Μάνος λοΐζος)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 29-07-2010 12:02 ]

Ωραίο το άσμα,Σταύρο και ευχαριστούμε που μάς τό θύμισες,αλλά πώς ακριβώς κολλάει στην συζήτηση αυτή;

-----------------
Enjoy tzatzikalism....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 29-07-2010 20:37 ]

Απλα, τοσο στις μερες μας οσο και σε καθε περιοδο της ιστοριας μας ο "ελευθερος καλλιτεχνης" θυμιζει ρομαντικη ιστορια με χαπι εντ.... Οποιος θελει να επιβιωσει, απο ελευθερος καλλιτεχνης μετατρεπεται σε "ελευθερο επαγγελματια", χωρις να περιοριζει φυσικα τις αναγκες για επιβιωση αλλα και για προσωπικη ευχαριστηση. Καθε συνθεσης δουλευει κατα παραγγελια, τωρα αν παραλληλα με αυτες δουλευει και κατι αλλο ειναι δικαιωμα του. Οσο για τον μπαχ, καθε, μα καθε Κυριακη ετοιμαζε 1 λειτουργια με τροπο αξιοθαυμαστο που προσπαθουμε να μιμηθουμε και σημερα. Ετσι ξεχωριζουν δηλαδη οι καλοι απο τους κακους επαγγελματιες σε καθε τομεα και σε καθε εποχη, απο την ποιοτητα της δουλειας τους, και οχι απο τους συμβιβασμους στους οποιους αναγκαστηκαν να "υποκειψουν", απο τον τροπο με τον οποιο "επιβιωσαν".... (δεν τα τραγικοποιω... μην παρεξηγηθω...)

Θα σου εξηγήσω, Αλβέρτο, αφού πρώτα κάνω μία εισαγωγή.

Η τέχνη δεν είναι συγκεκριμένη κατάσταση, αλλά τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει ένας άνθρωπος πνευματικά τον κόσμο. Ο τρόπος αυτός δεν είναι μία συνήθεια ή ένας συγκεκριμένος μηχανισμός ώστε να ενεργοποιείται στις τρεις, να απενεργοποιείται στις 6 και να έχει ρεπό κάθε Τρίτη και Πέμπτη. Ειναι μία διαρκής προσέγγιση του κόσμου (πνευματική τροπή= χάραξη πορείας του πνεύματος) μέσα από διανοητικές, συναισθηματικές και ψυχικές συνειδητοποιήσεις.

Ένα τραγούδι, ή πίνακας ζωγραφικής ή ποίημα ή ο,τιδήποτε άλλο δεν είναι παρά η αισθησιακή (μέσω των αισθήσεων) απεικόνιση των παραπάνω πνευματικών συνειδητοποιήσεων μέσα από τους κώδικες επικοινωνίας με το περιβάλλον. Οι κώδικες επικοινωνίας είναι μορφωμένες, μα και δυναμικές, δίοδοι συνύπαρξης και συμβίωσης. Κάθε φορά που επικοινωνώ μαζί σου δεν ξεκινώ μία διαδικασία επικοινωνίας από το μηδέν, δηλαδή ας πούμε από την επικοινωνία μεταξύ αμοιβάδων, αλλά υφίσταται ένας ευρύτερος δεσμός ζωής μεταξύ μας που θα ήταν αδύνατο να προσδιορίσουμε επακριβώς. Δηλαδή, αν σου πω 'καλημέρα Αλβέρτο' επειδή έχω μία συγκεκριμένη ανάγκη τη συγκεκριμένη στιγμή, δεν σημαίνει ότι το σύνολο της σχέσης μας εστιάζεται εκεί.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην τέχνη. Τα πνευματικά δημιουργήματα ενυπάρχουν στον άνθρωπο του πνεύματος ανά πάσα στιγμή, σε λανθάνουσα κατάσταση (παθητική). Ένας πνευματικός άνθρωπος μάλιστα απορρίπτει συνειδητά το μεγαλύτερο μέρος των πιθανών καλλιτεχνημάτων που παράγονται σε καθημερινό επίπεδο. Το πότε θα τα αποφασίσει να μορφοποιήσει σε ακλόνητη μορφή μία ήδη χαραγμένη τροπή του πνεύματος είναι θέμα πολλών συγκυριών, μεταξύ των οποίων και κοινωνικές, μα και η ίδια η επιβίωση. Όμως, στην πραγματικότητα, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, αυτές είναι οι εκπτώσεις του πνεύματος, είναι απλή επικοινωνία. Δηλαδή υπάρχει μία τεράστια διαφορά μεταξύ των συνταρακτικών συνειδητοποιήσεων της ζωής και της έκφρασής τους μέσα από τα καλλι-τεχνικά ρεύματα.

Μάθαμε να εξετάζουμε τα πράγματα κοινωνιολογικά, με τη χρήση της αφαιρετικής ιστορίας. Αυτό έκανε εκείνο, το τάδε έκανε το τάδε, κι επομένως το άλλο είναι εκείνο. Κι επομένως τα συμπεράσματά μας δεν μπορεί παρά να είναι άκρως αφαιρετικά. Κι αυτά τα συμπεράσματα ονομάζονται κανόνες.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούμενος θα υποστηρίξω ότι κανείς δεν αναφέρει πως τα μεγάλα πνεύματα σχεδόν κάθε εποχής 'τρελαίνονται'. Κι ετούτο συμβαίνει κυρίως γιατί εξαναγκάζονται σε καταστάσεις που σβήνουν την πνευματική φωτιά μέσα τους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι άνθρωποι αποκηρύσσουν τα ίδια τους έργα, που θεωρούνται από τους υπόλοιπους έργα ζωής. Εδώ θα θυμίσω τον αείμνηστο Μάνο Χατζιδάκι και τη βράβευσή του για το μουσικό κομμάτι 'Τα παιδιά του Πειραιά'.

Επιστρέφω στους στίχους του τραγουδιού που παρέθεσα. Έχει πέσει σκότος στις μέρες μας. Κάτι σαν αυτό το παρανοϊκό που περιγράφει ο Π. Σιδηρόπουλος για τη σύγχρονη αστική και υπεραστική ζωή:

"Η Άννα μου' πε: 'Παύλο η Αθήνα είναι τρελή,

τη νύχτα είν' ολοφώτιστη, τη μέρα σκοτεινή'."

('Τω αγνώστω Θεώ' -Παύλος Σιδηροπουλος).

Ένα σκότος στην ύπαρξη και τη συνύπαρξη, που έχει αφανίσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς μακριά από τις κοινωνιολογικές αναλύσεις, οι οποίες και παραμένουν τα μοναδικά φωτισμένα σημεία της εικόνας. Και φτάνουν σε σημείο να πειστούν οι ίδιοι οι άνθρωποι της τέχνης ότι είναι μηχανισμοί παραγωγής καλλιτεχνημάτων στα πλαίσια μίας βιομηχανίας, επειδή συμβαίνει να συνήθισαν τη ζωή μέσα σε μία τέτοια.

Φτάνουμε λοιπόν στο στίχο: "τούτη η νύχτα πώς θα φύγει δίχως φως, δίχως φωτιά;". Γιατί καθημερινά "σβήνουν τ' άστρα ένα - ένα κι όσα σου ΕΧΩ ειπωμένα ΓΙΝΟΝΤΑΙ δάκρυα παγωμένα, ΓΙΝΟΝΤΑΙ σιωπή..." (με κεφαλαία οι λέξεις που διασκευάζονται στο παρόν κείμενο).

Τα άστρα, οι φωτεινές υπάρξεις στον ψυχρό κόσμο πέφτουν ένα ένα στη λήθη της κοσμικής ψύχρας. όπως υπάρχουν άστρα των γαλαξιών, υπάρχουν φωτεινά πνεύματα των κοινωνιών. Πέφτει σκότος και ξεμένουμε από φωτιά. Το μαρτυρούν οι απεγνωσμένες φωνές των καλλιτεχνών που αρνούνται να υποκύψουν σε αυτή τη βιομηχανία κοινωνιολόγησης των συνειδήσεων.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 30-07-2010 14:48 ]

Δέν είμαι σίγουρος κατά πόσον όλοι οι άνθρωποι τής τέχνης πείθονται ότι είναι "μηχανισμοί παραγωγής καλλιτεχνημάτων στα πλαίσια μίας βιομηχανίας",ακόμα κι'άν έχουν συνηθίσει να ζούνε μέσα σέ μιά τέτοια "βιομηχανία".Υπάρχουν αρκετοί που ακολουθούν την μοναχική πορεία τους και κάνουν τέχνη μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να δούν τον υπόλοιπο κόσμο,ανεξάρτητα από το πού ζούν οι ίδιοι.Ο Ασιμος,π.χ. ήταν ένας τέτοιος καλλιτέχνης-ίσως τό αντιπροσωπευτικώτερο "δείγμα" τού επιδους αυτού- ,ακόμα κι'άν κάποιες φορές πούλαγε τίς κασέττες με τά τραγούδια του,επειδή η πώληση τών κασεττών του δέν ήταν ο αυτοσκοπός του-δέν έγραφε τραγούδια για να τα πουλήση,αλλά γιά να μιλήση μέσω αυτών στόν κόσμο.

Επίσης δέν ξέρουμε τί είχε κατά νούν ο Λοϊζος όταν έγραφε τόν συγκεκριμένο στίχο,αλλά δέν είναι και απίθανο να είχε κατά νούν αυτήν την "νύχτα".Μήν ξεχνάμε όμως ότι εκείνη την εποχή υπήρχε και η "νύχτα" τής χούντας και πολλοί στίχοι που γράφτηκαν τότε ήταν στην ουσία κρυπτογραφημένα μηνύματα....

Με βάση την ανάλυση-ερμηνεία που παρέθεσα παραπάνω, είναι εύκολο να διαπιστώσουμε ότι κανένα κομμάτι δεν γράφτηκε αποκλειστικά για την όποια 'χούντα'. Πρόκειται για συνειδητοποιήσεις του πνεύματος που τελεί υπό ομηρία και καταναγκασμό. Ο Ν. Άσιμος που προανέφερες έγραφε κομμάτια αντιχουτικά στην περίοδο της μεταπολίτευσης, δηλαδή μετά τη χούντα, όπως το "Είμαστε τρομοκράτες" που αποτελεί σαρκασμό της δημοκρατικής χούντας, το "Μηχανισμός" που αναφέρεται στη χούντα της καλλιτεχνικής βιομηχανίας κλπ.

Μπορεί η γλώσσα μας να αναγκάζεται στα πλαίσια της καθημερινότητας ή και της πολιτικής να τοποθετήσει τη χούντα στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, όμως η τέχνη ανακαλύπτει χούντες πιο πολυδιάστατες και πολυσύνθετες από μία πολιτική ομάδα ανθρώπων που αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση μιας χώρας. Για παράδειγμα, το ποίημα "τα λόγια και τα χρόνια" μπορεί να γράφτηκε σε μία περίοδο στρατοκρατίας αλλά αφορά μία πνευματική κληρονομιά χιλιάδων ετών, και στην ουσία γράφτηκε για την αποστροφή προς τον ουσαστικό Λόγο, δηλαδή τη σύμπτωση λόγων και έργων σε μία δημιουργική συνείδηση.

"Και σου μιλώ σε αυλές και σε μπαλκόνια

και σε χαμένους κήπους του Θεού

κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια!"

Ο λόγος υπάρχει παντού γύρω μας, όπως τραγουδούσαν οι Simon and Garfunkel: "The words pf the prophets are written on the subway walls and tenement halls". Κι εμείς τον θεωρούμε ένα ευφυές σλόγκαν. Γι' αυτά τα πράγματα μιλά η τέχνη, κι αυτά τα πράγματα είναι η τέχνη.

Εκείνο που θέλω να περιγράψω είναι πως η έννοια της ελευθερίας ενυπάρχει στον άνθρωπο, αλλά παίρνει την μορφή της εκάστοτε εποχής και των εκάστοτε συνθηκών, μα και των μέσων επικοινωνίας που διαθέτει ο άνθρωπος κάθε εποχής. Γιατί αν πχ. εκλάβουμε τα πράγματα πολύ συγκεκριμένα, όπως κάνουμε με το τραγούδι του Μ. Λοΐζου, θα υποστηρίζαμε ότι το κομμάτι "Ελένη" του Μπ. Τσικληρόπουλου (μουσική : Θ. Μικρούτσικου) είναι τραγούδι κατά του ΠΑΣΟΚ, καθώς γράφτηκε το 1986 και αναφέρεται στις πολιτικές εξουσίες. Όμως στην πραγματικότητα περιγράφει μία φοβερή αρρώστεια του νεοέλληνα, κι όχι μόνο, να μένει απαθής απέναντι στην εσωτερική κι εξωτερική εξουσία (ίδια κι αλλότρια). Γιατί ο 'μαγικός μας κόσμος' όπως προχωρά:

υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό

να σε μπάσει στο παιχνίδι, 'τη ζωή σου πως θα φτιάξει'...
Να σου τάξει. Να σου τάξει. Την ψυχή σου να ρημάξει
κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο.

Χωρίς να μακρυγορήσω, θα υποστηρίξω ότι η τέχνη είναι αγάπη, είναι και ελευθερία, είναι πλούτος, είναι ζωή, είναι το 'τώρα', μά και το 'πάντα', που πότε μετασχηματίζεται σε μικρά πολύχρωμα πετραδάκια και πότε σε τρικυμία και κατακλυσμό, προκειμένου να ταρακουνήσει τον απαθή άνθρωπο. Γιατί τέχνη χρειάζεται ο απαθής κι όχι ο ζωντανός, όπως λόγο του Θεού χρειάζονταν (και χρειάζεται) ο αμαρτωλός κι όχι ο αναμάρτητος. Ο άνθρωπος που ζει για τον διπλανό του είναι ο ίδιος Τέχνη και δεν έχει ανάγκη από εξωτερικές τεχνοτροπίες.

Δεν έχει σημασία τί έχει κατά νου ο άνθρωπος όταν παράγει τέχνη, αλλά τί έχει η καρδιά του. Όπως η ζωή στο νου ενός διανοούμενου δεν έχει σκοπό και τον στρέφει προς το μηδενισμό, έτσι και η τέχνη που προσπαθούμε να τη στρατεύσουμε μέσα σε κοινωνικοπολιτικές σκοπιμότητες.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 31-07-2010 23:19 ]

Θάνο άσε τις περιαυτολογίες. Δεν ταιριάζουν σε έναν καλλιτέχνη του δικού σου αναστήματος. Όπως δεν ταιριάζει και σε έναν καλλιτέχνη του δικου σου αναστήματος το να μην λες κουβέντα για τους Ξέμπαρκους οι οποίοι μελωποίησαν πριν από σένα άσματα όπως το William George Allum, το Καραντί και το Abord de l' Aspasia. Είναι άσχημο ένας τέτοιος καλλιτέχνης σαν κ' εσένα να μην έχει ίχνος σεμνότητας και να μην κάνει καμία αναφορά σε αυτους.

Και αν θέλετε την προσωπική μου γνώμη, οι Ξέμπαρκοι μελωποίησαν καλύτερα τον Καββαδία. Τον Μικρούτσικο τον ξεπέρασαν. Γι' αυτό αυτόν τον τσούζει. Ντροπή.

Θάνος Μικρούτσιος Ο σταυρός του νότου (Lyra 1979)

Ξέμπαρκοι «S/S Ionion 1934» (1986)

(αν και τα ποιήματα που λες τα μελοποίησε το 1992 στο ''Γραμμες των οριζόντων'' )

Προσωπική σου άποψη όπως λες και συ φίλε μου,

μα νισάφι πια, το οπαδιλίκι στην τέχνη δεν έχει θέση, τι παει να πεί ''οι ξεμπαρκοι μελοποίησαν καλυτερα τον Καββαδία'' με ποιο κριτηριο βγάζει αυτο το συμπέρασμα;

Ακούγετε πραγματικά αστείο.

Ο καθένας έδωσε την προσωπική του άποψη για το έργο του Ποιητη,

ο Θανος Μικρούτσικος αυτο το λέει συνέχεια (το έιπε προχθες και στη συναυλία στο Ηράκλειο)

και άκου ''τσούζει''... 

Η δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου πάνω στον Καββαδία

έχει αγαπηθεί απο ''τρεις γενιές και παμε για την τέταρτη'' όπως λέει και ο ίδιος,

και για να μιλήσουμε με αριθμούς, έχει ξεπεράσει τα 1.200.000 αντίτυπα μέχρι σήμερα

-----------------
Ξέρουν πως θα αντιχαιρετήσω πρόθυμα. Γι αυτό φύλλα, πουλιά και λαός με χαιρετάνε. Μόνη μου περηφάνια. Γιάννης Ρίτσος

https://www.youtube.com/user/japan88gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 11-08-2010 02:03 ]

Ακριβώς ! Τα ποιήματα αυτά, όπως και εσύ παραδέχεσαι , τα μελοποίησε πολύ πιο μετά απ' τους Ξέμπαρκους, το 1992, στις γραμμές των οριζόντων  ! Που κολλαει τώρα ο Σταυρός του Νότου που γράφτηκε το 1979 ;;;; Ούτε ένα ποίημα από εκεί δεν μελοποίησαν οι Ξέμπαρκοι.

Αντίθετα ο Μικρούτσικος ήταν αυτός που μελοποίησε πάλι τα "Καραντί, William George Allum, Abord De L' Aspasia" ενώ είχαν ήδη μελοποιηθεί από τους Ξέμπαρκους χρόνια πριν (και μάλιστα ειδικά τα δύο τελευταία σε κλάσεις ανώτερες εκτελέσεις, όποιοι δεν τα έχουν ακούσει τους τα συστήνω ανεπιφύλακτα)....

Δηλαδή εσύ δεν έχεις κριτήρια ; Δεν κρίνεις ; Δεν έχεις άποψη ; Τι να πω... Εγώ είχα την εντύπωση πως είμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι, έχουμε γνώμες, απόψεις κρίσεις.... Μήπως απαγορεύεται να έχω την άποψή μου ; Που ζούμε ; Σε καμιά δικτατορία και απαγορεύεται ; Τι είναι αστείο ; Να έχει κανείς άποψη ; Άρα και εσύ αστείος ακούγεσαι, μιας και έχεις και 'συ άποψη... Τι να πει κανείς....

Όσο για τα κριτήρια, φυσικά και υπάρχουν κριτήρια για να κρίνεις κάτι. Αλλιώς όλα είναι ίδια. Με την ίδια λογική, και η Βανδή είναι το ίδιο με το Μικρούτσικο, γιατί "με ποια κριτήρια βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ο Μικρούτσικος είναι καλύτερος;" Τα κριτήρια για το ότι οι μελωποιήσεις των Ξέμπαρκων είναι κλάσεις ανώτερες από του Μικρούτσικου είναι προφανή, και έχουν να κάνουν με το πως γίνεται η σύζευξη του νοήματος των γραμμών με την αίσθηση της μελωδίας, με τον τρόπο που μελωποιούνται, με το είδος της απαγγελίας και τον ιδιαίτερο τρόπο της ενορχήστρωσης. Και πραγματικά, τα τραγούδια των Ξέμπαρκων μυρίζουν θάλασσα, οι ακατέργαστες λιτές φωνές τους πάνω στις αριστουργηματικές μελωδίες δένουν μαγευτικά σχεδόν σε κάθε ποίημα του S/S Ionion 1934.... Ο Καβαδίας ζωντανεύει όπως δεν ζωντάνεψε ποτέ. Όχι φυσικά πως οι μελωποιήσεις του Μικρούτσικου δεν είναι ορισμένες φοβερές , κάθε άλλο, παρά το ότι έχει το μειονέκτημα ότι ξεπέφτει πολλές φορές σε άχαρα ροκάκια. Οι περισσότερές του είναι όντως μαγευτικές, απλώς των Ξέμπαρκων είναι κάποια επίπεδα πάνω (δεν είναι τυχαίο που το περίφημο "γράμμα ενός αρρώστου" σαγήνευσε τόσο τη Δήμητρα Γαλάνη, που το τραγούδησε η ίδια στο δίσκο τους)

Ναι το λέει , αλλά καταλήγοντας γεμάτος κομπορρημοσύνη στο : "ναι, αλλά εγώ μελέτησα τόσο πολύ τον Καββαδία, μπλα μπλα μπλα" (και καλά κανείς δεν με έφτασε) Και ποτέ στους άλλους δεν αναφέρει τους Ξέμπαρκους. Ούτε καν μες στους "άλλους" δεν τους αναφέρει. Αναφέρει μέχρι και την Αρλέτα που έκανε μόνο μία μελοποίηση το "Black and White" αν θυμάμαι, και κουβέντα γι' αυτούς. Τόση ζήλια.

Και ο Σάκης Ρουβάς έχει πουλήσει πολλά ίσως και περισσότερα. Είναι κριτήριο τώρα αυτό ; Μα φυσικά αφού είχε την προβολή που είχε πούλησε και πολύ. Τι να λέμε τώρα ; Ο ίδιος ο Θάνος το έχει πει ότι τα νούμερα φτιάχνονται από τη βιομηχανία της μουσικής και το lifestyle. Απλά έτυχε να είναι και αυτός ένα κομμάτι του. Οι Ξέμπαρκοι ποτέ δεν ειχαν την παραμικρή προβολή, ούτε υπουργοι Πολιτισμού υπήρξαν , ούτε τίποτα. Μεροκαματιάρηδες ήταν, και μεροκαματιάρηδες παρέμειναν. Σιγά το δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Αν το πάμε με τη "μαγκιά των αριθμών" εντάξει, ο Ρουβάς και η Βϊσση είναι οι καλύτεροι τελικά.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kostakis55 στις 11-08-2010 16:38 ]

και;;;  το ότι οι υπέροχοι κατα τα άλλα Ξέμπαρκοι μελλοποίησαν τα παραπάνω ποιήματα 6 χρονια πριν

πάει να πει κάτι;   όσο για το ''κλάσεις ανώτερες'' αφορά την δική σου μουσική κουλτούρα, δεκτό

έχεις φαντασία πάντως, μήπως έχει φτιάξει και ομάδα στο FB με τίτλο ''Θάψτε τους Ξέμπαρκους'';;

Μπα αδερφέ, εικονικά είναι όλα, στη πραγματικότητα οι πωλήσεις έιναι ένα καλό κριτήριο,

ρίξε μια μάτια σε αυτό http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=11242&gotolast=1

>

Όσο για το τί είπε ο Θάνος για τα νούμερα και επειδή έχεις την τάση να βάζει λόγια

στο στόμα ανθρώπων δημιουργούνταν εντυπώσεις, σου παραθέτω τα λόγια του

Θάνου για  τα νούμερα

Λοιπόν, έβγαλες το απωθημένο σου, τα χωσες στον Θάνο,

έγινε ντόρος, ας το σταματήσουμε εδώ γιατί αρχίζεις να εκτίθεσαι.

Η δουλειά του Μικρούτσικου πάνω στον Καββαδία έχει αντέξει 30 χρόνια,

αυτό τα λέει όλα, ούτε εγώ ούτε εσύ θα αποφανθούμε για την ποιότητα η όχι του

έργου, ο κόσμος έχει μιλήσει και μιλάει ακόμα με το ασφυκτικό γέμισμα του χώρου

σε κάθε εμφάνιση.

-----------------
Ξέρουν πως θα αντιχαιρετήσω πρόθυμα. Γι αυτό φύλλα, πουλιά και λαός με χαιρετάνε. Μόνη μου περηφάνια. Γιάννης Ρίτσος https://www.youtube.com/user/japan88gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 12-08-2010 16:14 ]

τέτοια πόρωση με τον Μικρούτσικο ουτε ο ίδιος με τον εαυτό του ! Δυστυχώς, το κοπάδι πηγαίνει όπου το σαλαγάνε.... παρεπιμπτόντως μόνο, ο Μικρούτσικος είναι αυτός που στο βιντεάκι ωρύεται ενάντια στην προβολη του Ρουβά (ενώ και ο ίδιος έχει ίδια και ανάλογη, αν ήταν μάγκας ας υπερασπιζόταν και αυτους που πραγματικά δεν έχουν καμία προβολή, πέραν απ' το μέγα μουσικό ... Πορτοκάλογλου και τους Κατσιμιχαίους που έχουν να βγάλουν καλό τραγούδι καμιά εικοσαριά χρόνια και το παίζουν και ιστορία - τους φταίνε τώρα και οι αλλοδαποί να καμαρώσω προοδευτικούς τραγουδοποιούς).

Δεν είδα όμως ποτέ τον Μικρούτσικο να μιλήσει για κανέναν Άσιμο, κανένα Ξέμπαρκο (αυτούς τους είχε και υποχρέωση δεν μπορείς φίλε να μας τα κάνεις τσουρέκια για τον Καββαδία, και εσύ που υπερασπίζεσαι την τέχνη και τους καλλιτέχνες εν γένει, να μη λες κουβέντα γι' αυτούς που έχουν κάνει παπάδες πάνω στις αράδες του) κανένα Θάνο Ανεστόπουλο κλπ.

Τέλος πάντων. Για να μη δημιουργουνται εντυπώσεις όμως, πουθενά δεν λέω "πόσο κακός είναι ο Θάνος". Το αντίθετο. Αν δεις προσεκτικά τα λεγόμενά μου λέω ότι είναι μουσική ιδιοφυία, και ότι έχει κάνει αριστουργήματα. Όντως, είναι μεγάλος συνθέτης, και όχι μόνο, σημαντικός και για το τραγουδι και για τον πολιτισμό στην Ελλάδα εν γένει. Αυτό που κριτίκαρα ήταν απλά και μόνο ένα κομμάτι του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του.

Αν θέλετε μερικοι να καθαγιάζετε τα "είδωλα" κάντε το. Όμως κανείς δεν είναι τέλειος. Και ενίοτε, ακόμη και μεγαλοφυείς συνθέτες που αποτελούν κεφάλαιο για τον πολιτισμό μας, έχουν κάποια αηδιαστικά ελαττώματα. Όπως ο Θάνος ο Μικρούτσικος.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kostakis55 στις 12-08-2010 18:12 ]

παραδιδω τα οπλα..

(άσχετο..την φράση ''Ο ηλίθιος είναι ανίκητος!
Πρώτον,γιατί  για να συνεννοηθείς μαζί του πρέπει να κατέβεις στο επίπεδό του

και δεύτερον όταν κατέβεις στο επίπεδό του, σε κερδίζει πάντα λόγω εμπειρίας''

ξέρει κανεις ποιός την πρωτοείπε;)

Όντως ο ηλίθιος είναι ανίκητος. Και ο αλήτης επίσης.

πάντως είναι απορίας άξιον πως ένας "συντονιστής φόρουμ" βρίζει τους συνομιλητές του , μόνο και μόνο επειδή έχουν διαφορετική άποψη απ' αυτόν.

Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να έγινε ρόμπα και να στριμώχτηκε, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη τέτοια άρρωστα άτομα να απομακρύνονται από το συντονισμό και τη διαχείριση των φόρουμς ;

Δεν μπορούν να τον ξαποστείλουν οι υπόλοιποι διαχειριστές του site ? Πέραν από κάθε κανόνα και κώδικα συμπεριφοράς, ( ο συγκεκριμένος βρίζοντας παραβιάζει κάθε κανόνα του φόρουμ, και είναι και χαχα συντονιστής του) , αυτό δυσφημεί το site και διώχνει κόσμο απ' αυτό.

Δηλαδή ο ρόλος του τύπου είναι να συντονίζει ή να πετάει κοτσάνες και όταν κάποιος του αντιπαρατείθεται να αρχίζει να βρίζει ; Αυτό είναι χαρακτηριστικό των απολίτιστων. Τι δουλειά μπορεί να έχει ένα τέτοιο προβληματικό άτομο σε ένα μουσικό site ? Το σχόλιό του έπρεπε να είχε ήδη κοπεί και αυτός ο τύπος να πάρει πόδι από "συντονιστής" !, αν θέλουν οι υπόλοιποι να διατηρήσουν ένα κάποιο επίπεδο και να σεβαστούν τους ίδιους τους κανονισμούς λειτουργίας του φόρουμ.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kostakis55 στις 13-08-2010 00:55 ]

μας πήγε εκεί που ήθελε ο φίλος μας,

ας επανέλθουμε στο θέμα που είναι η τεχνη κατα παραγγελία..

οποιος θέλει ας ανοίξει νέο θέμα με τίτλο ''το τσουξιμο του Μικρούτσικου και οι Ξεμπαρκοι''

αλλα να το ανοιξει στο ''Αναλαφρα,αστεια,ανεκδοτα''

Ας δούμε όμως και το Abord De l' Aspasia.... Ξέμπαρκοι :

αριστουργηματική μελωδία, θεσπέσια τρομπέτα και οι τρομακτικοι στίχοι του Καββαδία απογειώνονται, ή πολύ απλά βγάζουν όλη τη δύναμή τους, ακόμη και αυτήν που δεν φαντάζεσαι ότι θα μπορούσαν ποτέ να έχουν (για όσους έχουν διαβάσει και ποίηση του Καββαδία χωρίς να την ακούν)

Πάμε στο Μικρούτσικο

Ωραία η μουσική, καλό τραγουδάκι , μίξη τζαζ και ροκ , πομπώδες και με στακάτους ρυθμούς. Η ερμηνεία ; Και μόνο το όνομα του κορυφαίου Γιώργου Νταλάρα φτάνει. Και όμως ! Υπάρχει σύγκριση με το πρώτο των Ξέμπαρκων ; Απλά καμία.... Αυτό είναι ένα ωραίο τραγουδάκι μουσικά, που όμως η υπερβολή του και η τάση δημιουργίας συναισθημάτων επικών από το συνθέτη, παντελώς άσχετων με το νόημα των στίχων, το κάνει κατώτερο των περιστάσεων από τη μία , ασύγκριτα κατώτερο από το αριστούργημα των Ξέμπαρκων από την άλλη.

Και ακριβώς επειδή ο Καββαδίας δεν ήταν μόνο ποιητής της θάλασσας, αλλά αυτά που έλεγε πήγαιναν πολύ πιο μακριά και εξέφραζαν πολύ περισσότερα, οι μελωποιήσεις των Ξέμπαρκων ήταν αυτές που πραγματικά έδωσαν στα ποιήματα του Καββαδία το πραγματικό τους νόημα. Όσον αφορά το ότι τα τραγούδια τους "μυρίζουν θάλασσα" "θυμίζουν τη ζωή στο καράβι και τους ήχους εκεί" είναι γιατί χρησιμοποιούν το ίδιο φόντο που ο Καββαδίας είχε στα ποιήματά του, και όπως κ' αυτός έτσι και οι Ξέμπαρκοι πηγαίνουν μετά το πράγμα πολύ παραπέρα.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kostakis55 στις 13-08-2010 16:20 ]