Ντῖνος Χριστιανόπουλος - Εναντίον

Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία απ΄ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε - αυτό το απαίσιο << υπείροχον έμμεναι άλλων >> που μας άφησαν οι αρχαίοι.

Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας.

Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά΄ ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.

Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων. Προτιμώ να πεθάνω στην ψάθα, παρά να αρμέγω το υπουργείο, κι ας με άρμεξε το κράτος μια ολόκληρη ζωή. Γιατί να με ταΐζει το δημόσιο επειδή έγραψα μερικά ποιήματα; Και γιατί να αφήσω το κράτος να χωθεί ακόμη περισσότερο στην ζωή μου;

Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση απο το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει.

Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους΄ όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό. Ακόμη και ο τελευταίος δημογραφίσκος έχει βλάψει την λογοτεχνία μας΄ σκεφτείτε τι γίνεται με τους διευθυντές συγκροτημάτων.

Είμαι εναντίον των κλικών. Προωθούν τους δικούς τους, τους άλλους όλους τους θάβουν. όποιοι δεν τους παραδέχονται, καρατομουνται, κυριαρχούν οι γλείφτηδες και οι τζουτζέδες. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια.

Είμαι εναντίον των κουλτουριάδων΄ όλα τα αμφισβήτησαν εκτός από τις τρίχες τους. Τους έχω μάθει για τα καλά. Χαλνούν τον κόσμο με την κριτική τους, όλους τους βγάζουν σκάρτους και πουλημένους΄ και μόλις πάρουν το πτυχίο, αμέσως διορίζονται στα υπουργεία, από παντού βυζαίνουν, κι ο ιδεαλισμός τους ξεφουσκώνει μες τα βολέματα του κατεστημένου.

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Αυτή είναι η ιδεολογία του??

αλλά ναι τότε είναι και εναντίον της ιδεολογίας του αφού είπε...

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

σε κάποια συμφωνώ αλλά σε κάποια είμαι εναντίον  όπως το ..

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας

Προσωπικά είμαι εναντίον κάθε γενικεύσεων.

Ενας ποιητης, τραγουδοποιος και τραγουδιστης που κυνηγηθηκε απο τη γενια των "δηθεν" πνευματικων ποιητων εξαιτιας της σεξουαλικης προτιμησης του.

Κι ομως, κατα τη γνωμη μου, ειναι ο πιο ερωτικος ποιητης της συγκεκριμενης εποχης, κι ας βλεπουν μερικοι την ομοφυλοφιλια του ως κοκκινο πανι σε αυτα που εγραφε. Ο ερωτας ειναι ενας, οπως και να το κανουμε και ο Χριστιανοπουλος τον βιωσε σε εμας, τους απλους αναγνωστες του, μεσω της ποιησης του!

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.
Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,
νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.
Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,
νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.
Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,
γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.

Και το εκπληκτικο ( τραγουδισμενο απο εναν "δηθεν" πολιτικοποιημενο απολιτικοποιητο καλλιτεχνη της γενιας ):

Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας
ποτὲ δὲ λένε τὴν ἀλήθεια
ὁ κόσμος ὑποφέρει καὶ πονᾷ
κι ἐσεῖς τὰ ἴδια παραμύθια

Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας
εἶναι πολὺ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σὲ σοκολατόπαιδα
μὰ δὲ ταιριάζουνε γιὰ μένα

Μια ενδιαφερουσα συλλογη ορισμενων ποιηματων του θα βρειτε εδω

Κι αυτο εινια αφιερωμενο στους φωστηρες της ελληνικης εκπαιδευσης:

Εαν δεν εχεις διαβασει Χριστιανοπουλο, δεν προκειται να καταλαβεις για τι πνευματικο ανθρωπο μιλαμε, ουτε για το κατα ποσο θεωρει ο ιδιος τον εαυτο του ποιητη και διαννοουμενο....

Μην κρινουμε εναν ποιητη πριν εμβαθυνουμε στο εργο του ( ιδιαιτερα οταν το εργο του "θαφτηκε" απο τη γενια των "διανοουμενων" της καλαμπορτζιας και των διπλωματικων σωματων.. )

Συμφωνώ μαζί σου λύκε, ο Χριστιανόπουλος είναι περίεργος άνθρωπος..υπερβολικός..

μίζερος κατα τη γνώμη μου, αλλα με εξαιρετικα ενδιαφέρουσες απόψεις.

Δεν είπα αλλά ούτε έθιξα το έργο του... μην βάζεις λογία στο στόμα μου

εξέφρασα απλά πολύ απλά μάλιστα την περίεργα μου

για τα περί ιδεολογίας

και είπα την γνώμη μου για τα περι γενίκευσης που διαπίστωσα ότι κάνει

τίποτα άλλο

αν για το κειμενο έχεις να πεις κάτι …οκ

μην πας την βαλίτσα σε αλλο θεμα

αλλά εκεί που είναι το θέμα και το θέμα δεν είναι στο έργο του αλλά στο συγκεκριμένο κείμενο.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : AlfaWolf στις 25-08-2010 21:54 ]

Ουδείς τέλειος Μάνο

Αν και δε καταλαβα το τελος ( τι σημαινει το "πε"? ) νομιζω πως κανεις λαθος να κρινεις εναν καλλιτεχνη με αυτα που διαβασες κι οχι με αυτα που εγραψε.

Ο συγκεκριμενος ο,τι λεει στις συνεντευξεις του, το περιγραφει και στα ποιηματα του. Ειναι μια ιδιαιτερη μορφη του ελληνικου πνευματικου χωρου.

Αυτο ειπα, αλλα...τελοσπαντων, ας το αφησουμε. Δε θα βγαλουμε ακρη δυστυχως. Οταν εμβαθυνεις στο εργο του, θα το ξανασυζητησουμε ευχαριστως. Τωρα δεν υπαρχει λογος, γιατι τα βιαστικα συμπερασματα απλως μπερδευουν.

-----------------
Dreamcatcher Music DreamCatcher

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : noizreduction στις 25-08-2010 21:55 ]

Βρε noizreduction..

Δεν τον κρίνω σε γενικές γραμμές,

αλλά στο συγκεκριμένο κείμενο

μην μπερδεύεσαι. :)

και με τον Μάνο Ελευθερίου Πχ διαφοροποιήθηκα για τα όσα είπε για τον Νίκο Καββαδία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σέβομαι και δεν αναγνωριζω το μέγεθος του σαν ποιητή

δεν συμφωνούμε Πάντα και με Όλους ούτε το αντίθετο :)

Οκ.

• Προσωπικά είμαι εναντίον κάθε γενικεύσεων.

Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτή η πρόταση αποτελεί μία γενίκευση.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 25-08-2010 23:06 ]

κάτι ειναι κι αυτό

η δική σου πρόταση όμως δεν έχει ούτε ενδιαφέρον και ούτε σχέση με το θέμα

τυχαίο ....

δέν νομίζω

-----------------
Η πραγματική Ευτυχία δεν κρύβεται στον προορισμό αλλά στον τρόπο που ταξιδεύεις. http://blogs.musicheaven.gr/alfawolf http://www.musicheaven.gr/live/101

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : AlfaWolf στις 26-08-2010 00:19 ]

αποσπάσμα απο συνεντεύξεις του Ν.Χ

Έχει αναπτυχθεί μια ολόκληρη μυθολογία γύρω από τη στιχουργό Ευτυχία
Παπαγιαννοπούλου που συνεργάστηκε και με τον Τσιτσάνη. Εσάς σας αρέσουν τα
τραγούδια της;
Κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται για σοβαρή περίπτωση.
Έχω διαβάσει και ποιήματα της και στιχουργήματά της και
συμφωνώ απολύτως με τον Τσιτσάνη που τη χαρακτήριζε
ελεεινή και απαράδεχτη. Το κλασικό παράδειγμα είναι τα
«Καβουράκια», από τα οποία οι 60 στίχοι είναι του Τσιτσάνη
και μόνον οι 2 της Παπαγιαννοπούλου. %εν είναι σωστό που ο
Λευτέρης Παπαδόπουλος αποδίδει το 100% των στίχων στην
Ευτυχία!

Τώρα που πέρασαν τα χρόνια και έχετε ωριμάσει και μαλακώσει, έχετε αλλάξει
γνώμη για κάποιους από όσους είχατε επικρίνει παλαιότερα, είτε δημόσια είτε
ιδιωτικά;
Το έχω πει κι άλλες φορές ότι έχω μετανιώσει για πολλές
περιπτώσεις ως προς τη στάση μου απέναντι σε πνευματικούς
ανθρώπους. Λόγου χάριν με τον Ρίτσο, με τον οποίο ήμουν
φανατικά εχθρός και αντίπαλος, καταλαβαίνω ότι δεν είχα
εκτιμήσει όσο έπρεπε ένα θετικό του στοιχείο: την απλή του
γραφή. %ίπλα στον ερμητισμό του Σεφέρη που καταντάει
αφόρητος, ο Ρίτσος είναι νεράκι κρυστάλλινο. Βέβαια,
εξακολουθώ να μην τον εκτιμώ ως ποιητή, διότι έγραψε είκοσι
χιλιάδες ποιήματα. Φοβερό! Ο ποιητής δεν πρέπει να αφήνεται
σε τέτοιο αυτοσχεδιασμό.

Για την Κική Gημουλά, που απολαμβάνει στις μέρες μας μεγάλες τιμές, τι πιστεύετε;
Την έχω παρακολουθήσει από πολύ νωρίς γιατί είμαστε
συνομήλικοι κι έχω διαβάσει τουλάχιστον το μισό της έργο.
Από τότε που απαρνήθηκε εντελώς τον Καβάφη γύρισε και
έκανε μια άλλου είδους ποίηση. Την ποίηση του έξυπνου και
του παράλογου, η οποία εν μέρει την ωφέλησε. Τώρα, τι θα
επιβιώσει απ' όλα αυτά, δεν ξέρω. Η %ημουλά μου φαίνεται
ένα λαμπρό πυροτέχνημα, το οποίο όμως δεν θα 'χει συνέχεια.

(συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία στον Χρήστο Παρίδη το 2009)

Και ένα σπουδαίο κείμενο του ποιητή Θανάση Νιάρχου για τον Ν.Χ:

Ύβρις χωρίς κάθαρση

Θα ήταν το λιγότερο αν μια συνομιλία του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, σε περιοδικό της επαρχίας, παρέμενε στην ανακολουθία ο μεν ίδιος να επαίρεται που τριάντα το λιγότερο εφημερίδες δημοσιεύσανε κάτι που είπε, ή έγραψε, για την Κύπρο, για ομοτέχνους του, δε, να λέει πως λυσσιάζουν για να δουν το όνομά τους σε μιαν εφημεριδούλα. Συνεχίζει όμως πως «ο Σεφέρης αφού μας ψόφησε ότι είναι σπουδαίος και σπουδαίος, σιγά σιγά πέφτει, ξηλώνεται» κι επίσης πως «όταν έκανε μια ηγεμονική χειρονομία για να με πλησιάσει, εγώ αρνήθηκα. Δεν ταιριάζουμε, δεν έχουμε τίποτε κοινό». Για τον Οδυσσέα Ελύτη αποφαίνεται πως «τσιλημπούρδιζε με ωραίες κοπελίτσες, και μάλιστα κοπελίτσες πολύ μικρές. Δηλαδή θα περνούσε και για παιδεραστής». Ενώ για τον Γιάννη Ρίτσο καταγγέλλει: «Είναι δυνατόν ένας ποιητής να έχει γράψει 20.000 ποιήματα; Αλλά δυστυχώς είναι. Αυτό όμως δεν με εμπόδιζε από να τον περιφρονώ. Και γι΄ αυτό σ΄ όλη μας τη ζωή δεν είχαμε καμιάν επαφή».

Μαθαίνουμε, επιτέλους, χάρη στον Ντίνο Χριστιανόπουλο πως «ο Μάνος Χατζιδάκις τι ήταν; Αυτός που παρουσίασε το ρεμπέτικο στην καλή κοινωνία. Εγώ ήμουν συνειδητοποιημένος από το ΄50 στο τι είμαι και τι θέλω. Και ήθελα ρεμπέτικο. Ο Χατζιδάκις ήθελε να το μαγειρέψει». Και στη συνέχεια ο Ηλίας Πετρόπουλος τον έκλεψε (αλλά ο ίδιος υπήρξε μεγαλόθυμος), ο Ελύτης ήταν πλουσιόπαιδο και βουτυρόπαιδο, τον Κύπριο ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη, αν και του στέλνει τα βιβλία του, δεν τον εκτιμά (συλλήβδην οι Κύπριοι ποιητές έχουν την «τιμητική» τους στη μακροσκελή συνέντευξή του). Αν σκεφτεί κανείς πως ένας άλλος ποιητής έχει γράψει πως «αν τύχαινε να συναντήσει τον Θεό, θα τον έστελνε στο διάολο», μάλλον ανώδυνα την γλιτώνουν κι ο Σεφέρης, κι ο Ελύτης, κι ο Ρίτσος, κι ο Χατζιδάκις, και τόσοι άλλοι, με όσα τούς στολίζει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Όχι μόνον ανώδυνα, αλλά ακούγονται σχεδόν τρυφερά, αν θυμηθεί κανείς πώς ξεπροβόδισε ο ίδιος ποιητής τον πεζογράφο Γιώργο Ιωάννου, με δήλωσή του σε δημοσιογράφους: «Αλάφρωσε η γη από ένα σκουλήκι». Το αμάρτημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου δεν είναι αυτά που λέει. Ακόμη και οι αδίστακτοι εγκληματίες γνωρίζουν πως τα εγκλήματα και τα λεγόμενά τους χαρακτηρίζουν τους ίδιους, δεν αφορούν στο ελάχιστο στους ανθρώπους που τους έχουν αφαιρέσει τη ζωή. Το αμάρτημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου είναι μια ενοχλητικότατη απρέπεια και μια απροσμέτρητη κουταμάρα. Και δεν εννοούμε, βέβαια, ότι θα μπορούσε να εισαχθεί ως παράμετρος για την αξιολόγηση ενός ποιήματος, ή οποιουδήποτε έργου τέχνης, ο όρος «τσιλημπουρδίσματα». Εννοούμε πώς είναι δυνατόν να είναι κανείς τόσο κουτός ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι, όταν κατηγορείς τους άλλους να έχουν φτιάξει τόσο κακά πράγματα, έμμεσα αλλά σαφέστατα εκθειάζεις τον εαυτό σου ακριβώς γιατί μεγαλουργείς. Και δευτερευόντως να είναι τόσο απρεπής ώστε να διατείνεται, για πεθαμένους μάλιστα ανθρώπους (Σεφέρης, Ρίτσος), πως δεν θα ήθελε να έχει οποιαδήποτε επαφή μαζί τους, ενώ ωραιότατα θα μπορούσε να έχει προηγηθεί η δική τους απέχθεια να τον γνωρίσουν. Κι από μακριά μόνον να είχε δει κανείς τον Γιώργο Σεφέρη και τον Γιάννη Ρίτσο, θ΄ αντιλαμβανόταν πως τον τελευταίο άνθρωπο που θα ήθελαν να συναντήσουν θα ήταν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Αλλά υπάρχει κι ένα ακόμη αμάρτημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Το ύφος, το «υφάκι». Ο χώρος των γραμμάτων και της τέχνης είναι, από τη φύση του, τόσο προκλητικός και αναρχικός, ώστε δεν χρειάζεται να εκθέτεις τον εαυτό σου με αμετροέπειες και βλακείες για να αντιληφθούν οι άλλοι πόσο ρηξικέλευθος και επαναστάτης είσαι. Είναι τόσο εκτεθειμένος ο χώρος αυτός ώστε ακόμη και όταν σιωπά κανείς, να γνωρίζουμε αν είναι συντηρητικός ή επαναστάτης, αν μασάει τα λόγια του ή δεν φοβάται να ζημιωθεί, προπαντός αν έχει βολευτεί και ακκίζεται για πολέμιος του κατεστημένου.

Αλλωστε όταν συμβαίνουν τόσο πραγματικώς δυσάρεστα και τρομερά γύρω μας και σε όλον τον κόσμο, χρειάζεται να το σκεφτείς πολύ πριν μιλήσεις προκλητικά και υβριστικά. Καθώς τα πράγματα φαίνεται να τραβάνε τον δρόμο τους, χωρίς η πρόκληση και η ύβρις να τα αλλάζουν, παραμένουν οι ίδιες μια εντελώς «δήθεν» υπόθεση. Όπως μάλιστα η ύβρις και η πρόκληση δείχνουν να σε αφορά μόνον ο εαυτός σου, επιτρέπεις στα πράγματα που καταγγέλλεις να πολλαπλασιάζονται. Σε περίοδο χούντας θα είχε ίσως κάποιο νόημα να προκαλείς και να βρίζεις. Αλλά σε περίοδο που ακόμη και ως «χυλός» υπάρχει δημοκρατία, το να κατεδαφίζεις σκερτσόζικα σε μεταβάλλει σε μια γραφική καρικατούρα.

---

Ο Θανάσης Θ. Νιάρχος είναι ποιητής, συνεκδότης του περιοδικού «Η Λέξη»

Ο Χριστιανόπουλος κατά τη γνώμη μου είναι για να είναι αντιδραστικος,

όσο αφορά το θέμα περι ομοφυλοφιλίας, εδώ επιβίωσε ένας Καβάφης,

ο Μεγας ομοφυλόφιλος και μάλιστα είναι αποδεκτός σαν ο μαγαλήτερος Έλλην

ποιητής απο όλο σχεδον το φάσμα της Ελληνικής λογοτεχνίας.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν κυνηγετικο συνδρομο.

Alfawolf, εξαρτάται πάντα από το τί βρίσκει ο καθένας ενδιαφέρον.

Για εμένα, πχ. είναι περισσότερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι κατηγορούμε τους άλλους για αυτά που κάνουμε κι εμείς, παρά το τί έγραψε σε μία συνέντευξη κάποιος ποιητής. Εκείνον -σε τελική ανάλυση- τον 'μετρώ' μέσα από τα ποιήματά του.

Το 'τυχαίο...δε νομίζω' είναι άλλη μία υπαινικτική γενίκευση απέναντι στην οποία -φυσικά- εγώ δεν στέκω ενάντιος, αλλά σκεπτικός.

Η πρόταση λοιπόν "είμαι εναντίον κάθε γενίκευσης" είναι μία γενίκευση με αυτοαναφορά και μάλιστα με αυτοαναίρεση. Ιστορικά θα αναφέρω ότι για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε η αυτοαναίρεση από τον Κρήτα Επιμενίδη (6ος αι. π.Χ.) ο οποίος είπε στην αγορά της πόλης του "Οι Κρητικοί λεν πάντοτε ψέμματα!". Εκ πρώτης όψεως, δεν διακρίνουμε κάτι το μεμπτό, αν εξαιρέσουμε ότι ήταν κι ο ίδιος Κρητικός...

Το φαινόμενο της αυτοαναίρεσης ταλαιπώρησε πολύ τους ενασχολούμενους με την επιστήμη της λογικής κάθε εποχής. Το γιατί ταλαιπώρησε τους ανθρώπους έχει σχέση με την κατηγορηματικότητα του λόγου. Δηλαδή στην ουσία λέμε αυτό που θέλουμε να πούμε ή μήπως η γλώσσα μας είναι πολύ φτωχή για να εκφράσει το παράλογο που κρύβεται πίσω από το νου μας;

Αργότερα, το ίδιο πρόβλημα διατυπώθηκε από τον μεγάλο φιλόσοφο Μπ. Ράσελ, ως το παράδοξο του κουρέα.

Στην δική μου περίπτωση αρμόζει ένα άλλο παράδοξο, εκείνο του ανθρώπου που διατυπώνει την εξής φράση: "τα σημαντικά πράγματα δεν είναι δυνατό να ειπωθούν με λόγια" που με φέρνει προ της αυτοαναίρεσης καθώς αν αυτό που λέω είναι σημαντικό, τότε δεν υπάρχει τρόπος να το πω, ενώ αν από την άλλη το λέω, τότε μάλλον δεν είναι σημαντικό...

Έτσι, λοιπόν, προσωπικά βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρον ένα λογικό αντικείμενο που προβληματίζει τον άνθρωπο τους τελευταίους 26 αιώνες, παρά την διατύπωση ενός politically correct σχολίου για κάποιον ποιητή που εξώκειλε από τα αβαθή των ωκεανών της ποίησης και 'σπαρταρά' από λεκτική ασφυξία στα ρηχά νερά των περιοδικών και των συνεντεύξεων.

Επειδή αναφέρθηκα σε εσένα Alfawolf, θα σε παρακαλούσα, πριν απαντήσεις, να διαβάσεις και να προβληματιστείς πάνω σε ό,τι έγραψα. Δεν είναι προσωπική επίθεση.

Αγαπητέ StavmanR

σε διάβασα και σε αυτό και στο προηγούμενο ποστ σου

δεν λέω είσαι διαβασμένος σε πολλά θέματα και πράγματα,

ίσως είσαι καθηγητής πανεπιστήμιου

η ισως εισαι απλα googloπαιδο,

δεν ξέρω και να σου πω και την αλήθεια μου δεν με ενδιαφέρει

(δεν εχω μαθει να κρινω τους ανθρωπους απο αυτο.)

εγώ είμαι του λυκείου κι αυτό με δυσκολία το εβγαλα

αλλά παρόλα ταύτα είμαι μέσα στο θέμα

εσύ...και στα δυο είσαι έκτος θέματος το πως τα καταφέρνεις,… δεν ξέρω είναι ένα μυστήριο φαινόμενο!!!

τώρα για να σε βοηθήσω...

δεν είναι το θέμα μας ούτε τι έγραψα εγώ,

ούτε ποια είναι η γνώμη σου για τον Ποιητή,

αλλά ποια είναι η γνώμη σου για το κείμενο του ποιητή.

Αν εσύ βρίσκεις  άλλο ενδιαφέρον θέμα

κάνε κάποιο άλλο ποστ να το κουβεντιάσουμε εκεί.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 28-08-2010 17:11 ]

Ας μη ξεφευγουμε απο το θέμα, υπάρχουν και  pm,

αν και δε βοηθάνε στην αυτοπροβολή πάνσοφων ξερoλων.

-----------------
Πρέπει να νικήσουμε τις μικρές αρετές, την ευγένεια, τη λύπη, τη σκοπιμότητα. Τις μικρές αρετές φοβάμαι πιο πολύ από τις μεγάλες κακίες, γιατί έχουν ωραίο πρόσωπο και εύκολα ξεγελούν. Νίκος Καζαντζάκης https://www.youtube.com/user/japan88gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 26-08-2010 02:47 ]

Αγαπητέ StavmanR

σε διάβασα και σε αυτό και στο προηγούμενο ποστ σου

δεν λέω είσαι διαβασμένος σε πολλά θέματα και πράγματα,

ίσως είσαι καθηγητής πανεπιστήμιου

η ισως εισαι απλα googloπαιδο,

δεν ξέρω και να σου πω και την αλήθεια μου δεν με ενδιαφέρει

(δεν εχω μαθει να κρινω τους ανθρωπους απο αυτο.)

εγώ είμαι του λυκείου κι αυτό με δυσκολία το εβγαλα

αλλά παρόλα ταύτα είμαι μέσα στο θέμα

εσύ...και στα δυο είσαι έκτος θέματος το πως τα καταφέρνεις,… δεν ξέρω είναι ένα μυστήριο φαινόμενο!!!

τώρα για να σε βοηθήσω...

δεν είναι το θέμα μας ούτε τι έγραψα εγώ,

ούτε ποια είναι η γνώμη σου για τον Ποιητή,

αλλά ποια είναι η γνώμη σου για το κείμενο του ποιητή.

Αν εσύ βρίσκεις  άλλο ενδιαφέρον θέμα

κάνε κάποιο άλλο ποστ να το κουβεντιάσουμε εκεί.

προσωπικά δεν ''ταΐζω '' άλλο ...