Λοιπόν. έχω μια ωραία ιστορία...
Όταν πήγαινα σχολείο (που έλεγαν και Olympians), είχα ένα φίλο δύο τάξεις μικρότερο, ντράμερ κι αυτός και πολύ ταλαντούχος... Στα 18 έφυγε για Αμερική και δεν ξανακοίταξε πίσω...Ο Γιάννης... Που τώρα λέγεται John και ζει στο Ντάλας...
Ένα καλοκαίρι που είχε έρθει για διακοπές στην Ελλάδα, με επισκέφτηκε στο σπίτι και μου μου είπε την εξής - όχι όμως και απίστευτη - ιστορία. Έπαιζε μ' ένα γκρουπ στο Τέξας και κάποια στιγμή βρέθηκαν να κάνουν support στους ZZ Top, σε μια περιοδεία τους. Ένα βράδυ, σε κάποια πόλη, ο Frank Beard είχε γίνει λιάδα από drugs και δεν μπορούσε να βγει από το καμαρίνι, όχι να παίξει ντραμς. Λένε λοιπόν οι άλλοι στον John, "τόσο καιρό μαζί μας, τα έχεις μάθει τα κομμάτια μας. Τι λες, θα παίξεις εσύ?"... Του έδωσαν και τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά του ντραμίστα τους, 'κρύφτηκε' πίσω από τα θεόρατα ντραμς - μάλιστα, έχει και το ίδιο σουλούπι - κι έτσι λοιπόν, ο φίλος μου ο Γιάννης έπαιξε με τους ZZTop...
Είναι φορές που λέω, "μπα, πλάκα μού έκανε"... Γνωρίζοντας όμως την αμερικάνικη νοοτροπία, είναι κάτι που άνετα μπορεί να έγινε. Εξάλλου, ολόκληροι Who είχαν φωνάξει έναν 16χρονο να παίξει μαζί τους στην Αγγλία, όταν ο Keith Moon κατέρρευσε πίσω από τα ντραμς, από συνδυασμό αλκοόλ και βαρβιτουρικών. Τότε, είχε βγει ο Pete Townshend στο μικρόφωνο και ρώτησε αν υπήρχε κανένας ντράμερ στο κοινό... Βέβαια, αυτό είχε γίνει θέμα στις εφημερίδες την επομένη, με φωτογραφίες, κλπ. Την περίπτωση του Γιάννη την ξέρω εγώ και λίγοι κολλητοί. Και οι ZZ Top... Και τώρα εσείς...
