Είναι ένα θέμα πολυδιάστατο. Η επιβολή ενός νόμου που ισχύει σε όλη την Ευρώπη (τουλάχιστον) και στην Ελλάδα, δεν είναι κάτι τραγικό (αν και καπνίστρια το πιστεύω αυτό). Το τραγικό είναι η χρονική στιγμή που πραγματοποιείται, σε μια εποχή που τα διάφορα μαγαζιά έχουν ήδη χάσει ένα 30% λόγω κρίσης και πάει να προστεθεί κι ένα 20% απώλειας λόγω της διακοπής του καπνίσματος (έστω το πρωτο διάστημα προσαρμογής του κόσμου στην νέα απαγόρευση). Αυτό το θεωρώ οικονομικά καταστροφικό για τους χώρους διασκέδασης και ειδικά για τα μικρά μαγαζιά, και κατ'επέκταση για τους εργαζόμενους σ'αυτά, είτε είναι σερβιτόροι, είτε μάγειρες, barmen, ή μουσικοί.
Ο κόσμος που καπνίζει και πίνει είναι αυτός που στηρίζει τα βραδινά μαγαζιά επι της ουσίας, κι ας μη γελιόμαστε.
Κάπου διάβασα ότι ο κόσμος θα στρέψει την προσοχή του στην μουσική. Αυτό είναι απίθανο να συμβεί: Κανένας δεν θα στραφεί στη μουσική, οι μισοί θα είναι έξω διαρκώς, ενοχλώντας με το μπες βγες και τους μη καπνίζοντες και τους μουσικούς.
Η ειρωνία βέβαια ότι οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες αποφάσισαν να "διαδηλώσουν" γι'αυτό κι όχι για κάτι άλλο, έχει φυσικά να κάνει με θίξιμο των συμφερόντων τους και είναι επίσης σεβαστό και θεμιτό.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, θα πρέπει να δοθεί δικαίωμα να οριστούν κάποιοι χώροι μόνο καπνιζόντων ή μη. Πιστεύω ότι οι χώροι μη καπνιζόντων θα έχουν επίσης κόσμο, και θα πλασσάρουν στυλ. 
