Καλό της ταξίδι ... ένα "αντίο" και ένα μεγάλο "ευχαριστώ" σε έναν γλυκύτατο, αξιοπρεπή άνθρωπο, ταυτισμένο με τη λέξη "ΗΘΟΣ" μέχρι την τελευταία του στιγμή ....
Τον θαυμασμό μου για την Καίτη Χωματά τον έχω ήδη εκφράσει σε άλλο τόπικ που άνοιξα στις 13 / 2 / 2010. Από εκεί αντιγράφω το παρακάτω λήμμα :
"Η φωνή της Καίτης Χωματά με συνοδεύει από πολύ μικρό παιδάκι, καθόσον η μητέρα μου - που έζησε τα φοιτητικά της χρόνια στην Αθήνα των 60ς, την εποχή της άνθισης των μπουάτ - μάς έβαζε συνέχεια να ακούμε ένα παλιό βινύλιο με τραγούδια της εν λόγω αγαπημένης της τραγουδίστριας "της γενιάς της" .........
Εκείνο που πάντα με μάγευε στην Καίτη Χωματά είναι αυτή η ιδιότυπη, τελείως "έξω από τα συνηθισμένα" φωνή της .... Μια φωνή ήπια, χαμηλών τόνων, με αυτή τη μελαγχολική "θαμπάδα" και υγράδα .... Αν στο ξεκίνημά της "έπεφτε" σε άλλον Έλληνα συνθέτη και όχι στον ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΝΟ, δεν αποκλείεται ... να είχε απορριφθεί "μετά πολλών επαίνων" !!! Βλέπετε, εδώ στην Ελλάδα, μέχρι τα 60ς τουλάχιστον, είχαμε αλλιώς συνηθίσει τις γυναικείες φωνές ... Έλα, όμως, που "έπεσε" στον .... "γαλλοτραφή" Σπανό, ο οποίος .... είχε, προφανώς, στο μυαλό του τις φωνές που άκουγε στις μπουάτ του Παρισιού ... Αποτέλεσμα : Το ελληνικό τραγούδι κέρδισε μία από τις καλύτερες τραγουδίστριές του ....
Το άλλο που πάντα με μάγευε ... αυτό το τόσο γλυκό πρόσωπό της την εποχή που ήταν 20 - 25 ετών .... τόσο καθημερινό ... θα μπορούσε άνετα να είναι το κορίτσι της "διπλανής πόρτας" .... Πόσες φορές έχω πει "αχ, να γύρναγε ο χρόνος πίσω, να πηγαίνω στις μπουάτ να βλέπω αυτό το "γήινο" πρόσωπο να τραγουδάει και να αποπνέει γαλήνη και ηπιότητα" ... Κι ακόμη περισσότερο : μού αρέσει που βλέπω στις παλιές φωτογραφίες της το βλέμμα της "απλό" και "καθαρό" .... λες και σε κοιτάζει π.χ. μια φοιτήτρια που συναντάς στο δρόμο ή στο λεωφορείο ...."
Το λήμμα αυτό το συμπληρώνω με ... τις δύο εικόνες της Καίτης Χωματά, που θέλω να κρατήσω :
Την πρώτη από την εποχή που ήταν πολύ νέα : Πρόκειται για την παρουσία της στην ελληνική ταινία από τα 60ς "Σκιές στην άμμο". Εκεί, την βλέπουμε πολύ νέα, πολύ όμορφη και μαυρισμένη από τον καλοκαιρινό ήλιο, να περπατά στην τεράστια αμμώδη παραλία της Νάξου μουρμουρίζοντας μελωδίες του Γιάννη Σπανού, να κολυμπάει στα νερά του Αιγαίου, να παίζει την κιθαρούλα της στην καλαμένια καλύβα κλπ κλπ ... Δηλαδή εκεί είναι η ίδια "μια αγάπη για το καλοκαίρι" .... Από αυτήν την ταινία παραθέτω την τελευταία σκηνή, όπου η Καίτη Χωματά τραγουδά με ένα άλλο παιδί "της γενιάς της" και "του συναφιού της", τον Μιχάλη Βιολάρη ....
Την άλλη εικόνα από την περίοδο της ωριμότητάς της : Με αξιοπρέπεια και διακριτικότητα να δίνει τη μάχη της με την επάρατη νόσο, που την βασάνιζε πολλά χρόνια !!! Και να δίνει, με διακριτικότητα, λίγες μεν αλλά Α΄ ποιότητας συναυλίες, υποστηρίζοντας, όποτε της δινόταν η ευκαιρία, το είδος που υπηρέτησε, το "Νέο Κύμα" ....
Ο καημός μου είναι ότι, δυστυχώς, δεν πρόλαβα να την δω να τραγουδά επί σκηνής ....
-----------------
See, see, see, he said, Seagulls screamin' down in the morning sky, Gee, gee, gee, he said Come on girl, let's leave this world behind [Barry Hay - from Golden Earring (1970)]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 24-10-2010 23:34 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kwstasagas στις 24-10-2010 23:38 ]