Ακούγοντάς το, δεν μπόρεσα να αποφύγω συνειρμούς με ένα άλλο ντουέτο που είχε κάνει ο Μητροπάνος προ 15ετίας, ίσως και περισσότερο, με την Αλέκα Κανελλίδου σε εκείνο το τραγούδι του Μάριου Τόκα που έλεγε "πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλον" ....
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι εδώ : Ο [κατά τα άλλα πολύ - πολύ αγαπημένος] Μητροπάνος κάνει ντουέτο με γυναικεία φωνή σε τραγούδι όπου συνδιαλλέγονται άνδρας και γυναίκα. Και από τη μεταξύ τους κουβέντα καταλήγει στο συμπέρασμα - όπως και στο προαναφερόμενο τραγούδι - ότι, όσο και να διαφέρουν μεταξύ τους, τελικά "δεν γλιτώνουν ο ένας απ' τον άλλον". Όμως, όπως πολύ ορθά υποστηρίζεται, "ιστορία που επαναλαμβάνεται καταντάει φάρσα" [οφφτόπικ 
: τη φράση αυτή την άκουσα πρώτη φορά από το στόμα του τραγουδιστή της μπάντας Jaywalkers όταν αυτοί άνοιξαν τη συναυλία των Triffids στο "Γκαγκάριν" επαναλαμβάνοντας αυτό που είχαν κάνει 23 χρόνια πριν, όταν άνοιξαν πάλι τη συναυλία των Triffids στο "Ρόδον"].
Έτσι, αν ποτέ νιώσω την ανάγκη να γεμίσω το χρόνο μου με τέτοιου είδους τραγούδι, θα ανατρέξω, φυσικά, στο ντουέτο Μητροπάνου / Κανελλίδου !!! Όσο κι αν αυτό το τραγούδι γράφτηκε με προοπτική "να περάσει στον πολύ κόσμο", εντέλει δεν του λείπει η ευγένεια και η τρυφερότητα. Στοιχεία που, δυστυχώς, δεν εντόπισα στο τραγούδι που ο Μητροπάνος τραγουδά με την Πέγκυ Ζήνα [και ζητώ συγγνώμη αν στεναχωρώ τους δημιουργούς του 
.... ] .....
