Σκέφτηκα σε αυτό το θέμα να γράφει καθένας κάποιο καλό νέο που άκουσε, ή κάτι ευχάριστο που του συνέβη γιατί όπως λέει και ο dr. Σκοτ Πεκ παρακάτω υπάρχουν λόγοι για αισιοδοξία και όχι για απελπισία.
Εγώ θα κάνω την αρχή αναφέροντας πως στη γειτονιά μου υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που εθελοντικά, απλά και αθόρυβα, μαζί με τα δικά τους ψώνια, φροντίζουν να ψωνίσουν τα καθημερινά αναγκαία πράγματα, των ανήμπορων γειτόνων. ¶λλοι είναι φοιτητές, άλλοι άνεργοι γενικά χαμηλού εισοδήματος, μα προσφέρουν κάτι ακριβό σε όσους δεν τα καταφέρνουν να περπατήσουν ως το διπλανό τους μπακαλικάκι για ένα μπουκάλι γάλα.
Απόσπασμα του κεφαλαίου: "το παράδοξο του Καλού και του Κακού", από το βιβλίο του δρ Σκοτ Πεκ: "πέρα από το δρόμο το λιγότερο ταξιδεμένο", εκδόσεις Κέδρος
Μια αρνητική αντίληψη της κοινωνίας μπορεί να γίνει ακόμα πιο ζοφερή εξαιτίας της επιρροής των ΜΜΕ. Μέσα από την επικέντρωση τους στο δράμα του Κακού, τα ΜΜΕ διαιωνίζουν μια μη ισορροπημένη αντίληψη της πραγματικότητας. Όταν κλαπεί μια πιστωτική κάρτα γίνεται μια στατιστική και οι τίτλοι των εφημερίδων μας βομβαρδίζουν με αναφορές σε εγκλήματα. Αλλά σπάνια ακούμε στατιστικές για πιστωτικές κάρτες που ξεχάστηκαν κάπου και επιστράφηκαν ήσυχα ήσυχα. Ο γενικός αποκλεισμός των καλών ειδήσεων από τα ΜΜΕ δημιουργεί στο κοινό την εντύπωση ότι το Κακό πραγματικά κυβερνάει τον κόσμο. Αν η έλλειψη νέων είναι καλό νέο, τότε φαίνεται και πως τα καλά νέα είναι έλλειψη νέων. Έτσι, ούτε ακούμε ούτε διαβάζουμε για το Καλό που υπάρχει σε καθημερινή βάση στον κόσμο.
Είναι εύκολο να απελπιζόμαστε, να σηκώνουμε ψηλά τα χέρια και να πιστεύουμε ότι αφού ο κόσμος είναι τόσο κακός, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να τον βελτιώσει. Αλλά, αν θέλουμε να δούμε ρεαλιστικά την κοινωνία μας, θα αναγνωρίσουμε την ισχυρή επίδραση τόσο καλών όσο και κακών δυνάμεων. Ο κόσμος δεν είναι μόνον όμορφος. Ούτε μόνο άσχημος. Έτσι, η πιο σημαντική πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι να αποκτήσουμε την ικανότητα να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε μια ισορροπημένη αντίληψη των πραγμάτων. Και από αυτή την οπτική γωνία, υπάρχουν λόγοι για αισιοδοξία και όχι για απελπισία.
Το να αγωνιζόμαστε για την ολοκλήρωσή μας, μας αναγκάζει να αναγνωρίζουμε διαρκώς και να πολεμούμε τις δυνάμεις του Κακού. Ταυτόχρονα, πρέπει να συνειδητοποιούμε και να ευγνωμονούμε τις δυνάμεις του Καλού.
