Ανάγνωση, ποίηση, ζωγραφική ...με μελωδία

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 10-11-2010 14:46 ]

Πραγματικά υπέροχες οι δημοσιεύσεις σου Μαιρούλα.

Πόσα μου θύμισες να ήξερες...

(Και η υπογραφή σου, τέλεια!)

Ο Γεννάρης του 1904

Α η νύχταις του Γεννάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείναις ταις στιγμαίς και σ' ανταμόνω,
κι' ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι' ακούω τα πρώτα.
Απελπισμέναις νύχταις του Γεννάρη αυτουνού,
σαν φεύγ' η οπτασία και μ' αφίνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική -
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, παν τα σπίτια, παν τα φώτα·
σβύνει και χάνετ' η μορφή σου η ερωτική.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

-----------------
Πως αφήσαμε τις ωρες μας και χαθηκαν πασχιζοντας ανοητα να εξασφαλισουμε μια θεση στην αντιληψη των αλλων.

Γιάννης Ρίτσος

https://www.youtube.com/user/japan88gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 10-11-2010 15:09 ]

Πολλα θαυμαστικα !!!!!!!!!!

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν!

HENRI MATISSE

O Henri -Emile-Benoit-Matisse (1869-1954) δικηγόρος και συμβολαιογράφος, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ζωγραφική το 1891 κατά την διάρκεια ανάρρωσής του απο ασθένεια.

Στα πρώτα έργα του επηρεάστηκε απο Σεζάν, Γκωγκέν, Βαν Γκογκ αλλά και απο την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη. Η τεχνοτροπία του χαρακτηρίζει το κίνημα των φοβιστών, των οποίων απετέλεσε ηγετική μορφή. Η θεματολογία του περιστρέφεται κυρίως σε προσωπογραφίες, εσωτερικούς χώρους, νεκρή φύση, με χαρακτηριστικά έντονα χρώματα.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του προσβεβλημένος απο καρκίνο τα πέρασε σε αναπηρική καρέκλα, χωρίς να εγκαταλείψει το έργο του, αντιθέτως ασχολήθηκε ενεργά με την τεχνική του κολάζ μέσω της οποίας παρήγαγε μερικά από τα ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα έργα του. (στοιχεία απο Βικιπαίδεια)

Οι "Πληνθέτες" από τα Χανιά μελοποιούν ποίηση Μαρίας Πολυδούρη:

Μουσικη:Θανάσης Γκαιφύλιας

Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν

ΑΝ..... Rudyard Kipling  (1865-1936)  βραβειο Νομπελ 1907

[Προσθετω μια αλλη αποδοση που ειχα βρει παλια σε βιβλιο απο την δανειστικη βιβλιοθηκη της ΧΑΝΘ και την κρατησα]

ΑΝ να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι τα ΄χουν χαμένα και σε σένα ρίχνουν την αιτία της συμφοράς τους...

ΑΝ να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου όταν οι άλλοι για εσέ δυσπιστούνε, αλλά εσύ για εκείνους δεν νοιώθεις κακία...

Να περιμένεις ΑΝ μπορείς δίχως να χάσεις ποτέ το κουράγιο, μα και χωρίς να λυπάσαι τις ώρες που πήγαν χαμένες...

ΑΝ μπορείς να πολεμήσεις την ψευτιά, αλλά εσύ με το ψέμμα ποτέ να μην μπλέξεις, και...

ΑΝ μπορείς να αντέξεις το μίσος χωρίς ποτέ σου εσύ να μισήσεις κανένα...

Να ανταμώνεις ΑΝ μπορεις και θρίαμβο και συμφορά παρόμοια, και ίδια να φέρεσαι σ΄αυτούς τους δύο διαρκείς απατεώνες...

ΑΝ να αντέξεις ν΄ακούσεις μπορείς κάθε αλήθεια που είχες εσύ ειπωμένη, παραλλαγμένη απ΄τους κακούς, να γίνεται στους άμυαλους παγίδα...

ΑΝ μπορείς σε σκόρπια ερείπια να δεις όλα όσα έχεις φτιάξει στη ζωή σου...Κι εσύ να αρχίσεις πάλι απ΄την αρχή ακούραστα να ξαναχτίζεις πάλι, και μάλιστα με εργαλεία που είναι φθαρμένα...

ΑΝ όλα όσα έφτιαξες μπορείς σ΄ενα σωρό να τα μαζέψεις, και μιά μοναχά ζαριά κορώνα-γράμμα να τα παίξεις...και να τα χάσεις μονομιάς, χωρίς να θρηνήσεις ποτέ τα χαμένα...

ΑΝ μπορεις στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, όταν νεύρα μυαλό και καρδιά έχουν σπάσει και δεν σου μένει τίποτα, παρά μονάχα η θέληση για να φωνάζει σ΄ολα αυτά "κρατάτε"...

με βασιλιάδες ΑΝ να συναναστρέφεσαι μπορείς χωρίς απ΄τους φτωχούς να ξεμακραίνεις...και

ΑΝ με τους αλήτες μπορείς να μιλάς χωρίς να χάνεις την αξιοπρέπεια σου...

ΑΝ να στοχάζεσαι μπορεις, χωρίς να είναι ο στοχασμός σκοπός σου...

να μην πληγώνεσαι ΑΝ μπορείς ούτε από εχθρό, ούτε από φίλο, και...

ΑΝ μπορείς όλο τον κόσμο ν΄αγαπάς, αλλά ποτέ πάρα πολύ κανένα...

ΑΝ του θυμού σου τις ώρες ξεχνάς, και δεν επιτρέπεις να σου μαυρίσουν την ψυχή, ξαναβρίσκοντας την πρώτη γαλήνη...

Δική σου θα ΄ναι τότε η Γη κι όλα όσα έχει επάνω απλωμένα...

και κάτι ακόμα πιό πολύ...ΑΝΘΡΩΠΟΣ αληθινός θα ΄σαι παιδί μου....

Υπέροχο topic. Σας συγχαίρω !

ποίηση Κώστας Καρυωτάκης με τη φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου και μουσική του Γιάννη Σπανού!!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : isioni στις 16-11-2010 21:18 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 16-11-2010 22:07 ]

Το παράπονο- Ελευθερία Αρβανιτάκη σε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη και μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου...

-----------------
ψάρεμα, βιβλίο, μουσική

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Japan88gr στις 16-11-2010 22:07 ]

E.A.Poe: "The Raven",  από τους Alan Parsons Project

E.A. Poe "A Dream within a Dream"

Κατερίνα Γώγου

Θαρθεί καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσαι η ελπίδα
άκου, θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς,
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά 'μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.