578 online · 210.844 μέλη
Γεια σας.
Τα θεμα τα λεει ολα. Ειναι κατι που ηθελα να συζητησω με συναδελφους μουσικους και προφανως δεν υπαρχει καλυτερο μερος να το κανω αυτο, εκτος απο εδω.
Τον πρωτο χρονο που ανεβηκα Αθηνα δουλευα 4 μερες της εβδομαδας σε ταβερνακι και με τα χρηματα που εβγαζα, μπορουσα να ζω σχεδον δυο ανθρωπους.
Τα δυο τελευταια χρονια, με αποκορυφωση το 2010, τα πραγματα κατρακυλανε με ρυθμους γεωμετρικης προοδου. Τα νυχτοκαμματα μειωθηκαν, οι νυχτες που δουλευουμε μειωθηκαν επισης και τωρα. αυτη τη στιγμη, καταντησαμε να δουλευουμε σχεδον μονο Σαββατο!
Στην αρχη της κατρακυλας σκεφτηκα μηπως φταιμε εμεις, π.χ δεν ειμαστε καλοι, δεν λεμε τραγουδια που αρεσουν κλπ. Αλλα ρωτωντας, καταλαβα οτι παντου τα ιδια ειναι. Τουλαχιστον στην Αθηνα.
Θα ηθελα να μου περιγραψετε αν θελετε τις δικες εμπειριες, οχι στο οσο τι γινοταν παλιοτερα, αλλα στο τι κανετε τωρα. Π.χ ποσες μερες δουλευετε πλεον (προφανως απευθυνομαι σε μουσικους-τραγουδιστες), που κυμαινονται τα "νυχτοκαματα" σας, ή το ποσο μειωθηκαν-αυξηθηκαν, καθως και ποσοι εισαστε στο σχημα σας, δυο, τρεις, πεντε κλπ. Να δουμε, τι στο καλο επιτελους γινεται. Σας ευχαριστω πολυ.
Παράθεση:
|
Χμμ... Δεν είσαι ελεγκτής της Εφορίας?
Το βλέπω ολίγον τι χλωμό να σου απαντήσουν ανοιχτά... πόσα παίρνουν, κλπ...
Κολυμπούν πολλά ψάρια σ' αυτή τη μικρή λίμνη και το ένα τρώει το άλλο...
Εγώ, ας πούμε, δουλεύω 2 βραδιές τη βδομάδα... Εδώ κι ένα μήνα... Ντραμς παίζω. Μη ρωτάς όμως τι βγάζω... Τα πάντα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης, αν είσαι "όνομα", ή αν συνεργάζεσαι με "ονόματα", πόσο καλός μουσικός είσαι αλλά και πόσο καλός στο να κλείνεις συμφωνίες, κι οπωσδήποτε παίζουν ρόλο και οι γνωριμίες... Το θέμα βασικά μ' εμάς έχει ως εξής: "σκάσε και κολύμπα"... Κάθε μέρα έχουμε απεργίες από διαφορετικούς κλάδους, βγαίνουν στο δρόμο, διαδηλώνουν, εμείς όμως τι μπορούμε να κάνουμε... Να βγούμε με κιθάρες και πιατίνια για να μας ακούσει ποιος? Το κοινό? Οι μαγαζάτορες? Οι βουλευτές?
Καλή μας τύχη και Καλές Γιορτές !
Εφορια? χεχε Σωστα, μαλλον το διατυπωσα λαθος, οι ανθρωποι θεωρουν οτι ειναι κακο να λενε ποσα παιρνουν οπως ειναι κακο να λενε την ηλικια τους. Ποτε δεν καταλαβα το γιατι.
Δεν προκειται να συγκρινω αυτον που παιζει σε ενα ρεμπεταδικο με καποιον που παιζει με τον Μαζωνακη, αλλα θελω να δω στατιστικα τι γινεται.
Σ ευχαριστω που μπηκες στη διαδικασια να απαντησεις.
Πριν καποια χρονια εναs γνωστοs μου μουσικοs ,μου ελεγε στην Αμερικη ,αρχισε να λειτουργει το Pay to play,που σημαινει πληρωσε να παιξειs.......και σε λιγο το βλεπω και εδω ναρχετε..........θα πληρωνωνται μονο ,οσοι φερνουνε κοσμο,αλλιωs ,τερμα......
Μηπως ειναι ποιο πολλοι οι τραγουδιστες (ες) απο τους θεατες στην εποχη μας...?
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 02-01-2011 13:16 ]
Παράθεση:
|
Μα καλά....αυτός ο άνθρωπος δεν είχε τσίπα φιλότιμο επάνω του, γιά να σου κάνει αυτη την προσφορά;
Tι να πω ρε παιδιά....πάντως εδω στην επαρχία τα πράγματ είναι πολύ καλύτερα και εαν κάποιος αξίζει, μπορεί να δουλέψει 2 φορές την εβδομάδα και με ανθρώπινα ωράρια-μεροκάματα.
-----------------
Τα πάντα σε τούτη τη ζωή είναι ένας αέρας και μιά στιγμή άτυχη η τυχερή.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : cineboy στις 24-01-2011 18:47 ]
Ο/Η φιλος/η delldal το ειπε πολυ σωστα. Οι ολων των λογιων "μουσικοι" εχουν γινει περισοτεροι απο τους θεατες σημερα και ιδιαιτερα στην Ελλαδα.
Δεν ειναι η κριση υπευθυνη για τον χαμηλο τζιρο στα μαγαζια με ζωντανη μουσικη, ειμαστε εμεις οι ιδιοι.
Το προβλημα ειναι απλο, μα παραλληλα συνθετο.
Πρωτα απο ολα στην Ελλαδα ειναι ολοι για ολα. Μπαινεις σε μαγαζι, ο ιδιοκτητης (νομιζει πως) ειναι και μπαρμαν και σερβιτορος και μαγειρας και πορτιερης και διακοσμητης και ηχοληπτης και φωτιστης και dj και μουσικος και παρκαδωρος και αφεντικο και απο ολα.
Οχι δεν ασχολειται κανοντας τις παραπανω δουλειες, οοοχι, απλα εχει ...αποψη!
Αντε τωρα εσυ που σπουδασες τρια χρονια ακουστικη για παραδειγμα, και του εξηγεις την σωστη τοποθετηση των ηχειων στο χωρο, την ωρα που μπορει να πει στον μπασιστα "Βαγγελη, βαλε εδω το ηχειο να ειναι κοντα στην μπριζα και δυναμωσε απ' την κονσολα". Γινεται να του πας κοντρα? Παει λοιπον ο ανυποψιαστος θεατης στο κεντρο και υποφερει για δυο ωρες, σπαζοντας τα τυμπανα του απο τα ντεσιμπελ και αμα δεν ξαναπατησει το ποδι του δεν θα ειναι η κριση υπευθηνη για αυτο.
Δευτερον, δουλειες δεν υπαρχουν, δεν υπηρχαν προ κρισεως, τωρα δε, το προβλημα εχει δεκαπλασιαστει. Αναγκαστικα ο καθε ενας προσπαθει να κανει οτιδηποτε δουλεια πεσει στα χερια του, οσο ασχετος και να ειναι με το αντικειμενο. Εξ αναγκης. Αποτελεσμα? Τον πινουμε αλυγιστα. Εμεις φταιμε που δεν υπαρχουν δουλειες, που εχουν πεσει τα standards και η ποιοτητα, εμεις φταιμε που τα μεροκαματα ειναι εξεφτελιστικα, οι υπερωριες απληρωτες, που δουλευουμε ανασφαλιστοι, χωρις τα εξτρα του ΣαββατοΚυριακου, κλπ.
Τριτον, υπαρχουν χιλιαδες ατομα που στριμοχνωνται για πολυ λιγες θεσεις εργασιας και καθε χρονο αρκετες χιλιαδες ακομα προσθετονται σε αυτους. Φανταστητε οτι υπαρχουν εκατονταδες ωδεια που απο αυτα αποφοιτουν χιλιαδες ανθρωποι ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, πολλοι απο αυτους πληρωνουν αδρα, υποσχομενοι ενα λαμπρο επαγγελματικο μελλον. Αυτοι ειναι και οι ...λιγοτεροι, αν λαβουμε υπ' οψη μας τους υπολοιπους αυτοδιδακτους μουσικους.
Μετα υπαρχουν και αλλες μουσικες σχολες περα απο τα ωδεια, μουσικα λυκεια, πανεπιστημια, ιδιωτικοι δασκαλοι, φτανουμε λοιπον να εχουμε καθε χρονο πολλες χιλιαδες μουσικους καθε λογης, να περιφερονται απο εδω κι απο εκει ψαχνοντας κι αυτοι μια ευκαιρια.
Για παραδειγμα, πριν λιγα χρονια πηγα διακοπες στην Παρο. Η Παρος εχει το λιγοτερο 100 μπαρακια που παιζουν μουσικη, το καθε ενα απο αυτα ειχε και τον dj του. Συνολο 100 "dj's" ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ! 100 στην Ναξο, 100 Σαντορινη, 100 Κρητη, 100 Ροδο, 100 Αθηνα -λεμε τωρα-, 100 θεσσαλονικη, ποιος ειναι καλος στα μαθηματικα να μας πει το συνολο των dj's πανελλαδικα?
Ειναι δυνατον να ζουμε σε μια χωρα που το 10% του πληθισμου της ειναι ...Dj's?
Το ιδιο ακριβως συμβαινει και με τους μουσικους.
Ποσοι απο εμας εχουν ταυτοτητα που γραφει επαγγελμα μουσικος?
Ποσοι απο εμας δουλευουμε ανασφαλιστοι, χωρις υπερωριες, με γελοια μεροκαματα ενω εχουμε και μια δευτερη η και τριτη δουλεια -αν ειμαστε τυχεροι?-
Ναι, ειμαστε αναγκασμενοι να το κανουμε, αλλα δεν ευθυνεται η οικονομικη κριση για αυτο, το καναμε και πριν τρια, και πριν πεντε, και πριν δεκα χρονια. Οσοι λοιπον απο εμας δουλευουμε κοψοχρονιας σαν μουσικοι τα σαβατοκυριακα, την στιγμη που το πρωι παμε στην εταιρια να χτυπησουμε καρτα για δουλεια και το απογευμα δουλευουμε pizza delivery, στερουμε αθελα μας (?) δουλειες οχι μονο απο τον καθε μουσικο, αλλα και τον καθε ντελιβερα στο φιναλε.
Τεταρτον, τα μαγαζια με ζωντανη μουσικη ειχαν ηδη καταντησει ειδος πολυτελειας πολυ προ της κρισης, με κλεισιμο τραπεζιου, φιαλης και λοιπων πολλων -και καλα "high society"- πρακτικων που παραδοξως μονο στην μπανανια μας παρατηρουνται, και πουθενα αλλου στον κοσμο.
Ο Ελληνας μπορει να μην εχει μια, αλλα οταν θα παει στην "πιστα" πρεπει να ντυθει στην πενα, σε αντιθεση με τον Ευρωπαιο που δεν εχει αναγκη να προσποιηθη πως ειναι "καποιος" και ντυνεται απλα. Ετσι εχουμε φτασει στο σημειο να ξερουμε οτι οσο πιο λιτα ντυμενος ειναι καποιος σημερα στα μπουζουκια τοσο μεγαλυτερο το κοινωνικο του status!
Ειμασταν ποτε το παραδειγμα του savoir vivre εμεις οι Ελληνες, για να χρειαζομαστε ολα αυτα τα προσποιητα για να διασκεδασουμε?
Πιατα, λουλουδια, σαμπανιες, παραγγελιες και αλλα τριτοκοσμικα -και ουτε-?
Αντε, πες πως ημασταν, ειχαμε ομως οι περισσοτεροι απο εμας, τα λεφτα για να το κανουμε?
Τωρα που εγινε στην μοδα ακομα και στην καφετερια να υπαρχει καποια η καποιος που θα σου υποδειξει που θα καθησης (!), ειναι η οικονομικη κριση η το καπνισμα υπευθυνα για την ελλειψη πελατων, η η μεγαλομανια που μας διακρινει, ακομα και εν δεν εχουμε δεκαρα μες' την τσεπη?
Λες και δεν ηταν ολα αυτα αρκετα, ερχεται τωρα και η οικονομικη κριση σαν το κερασακι στην τουρτα.
Δεν ειναι ομως απλα ενα αποτελεσμα της οικονομικης αυτης κρισης, η κριση που περνουν τα μαγαζια, ειναι κατι ακομα πιο βαθυ.
Ειναι αποτελεσμα της ελλειπης παιδειας μας.
Το κρατος αυτο θα επρεπε απο μονο του και απο το δημοτικο ακομα να βοηθουσε, ωστε να διαλεξει ο καθε ενας πολιτης ενα επαγγελμα με μελλον, αντι να μας λεει "μπειτε σε οποια σχολη θελετε και βγειτε ολοι μουσικοι, χωρις να υπαρχουν καν χωροι για να δουλεψετε και να βγαλετε τα προς το ζειν". Αν παρ' ολα αυτα, εμεις επιλεγαμε να το κανουμε, δικο μας προβλημα, δεν θα μπορουσαμε να παραπονεθουμε σε κανεναν, εκτος τον ιδιο μας τον εαυτο.
Οταν κανεις δεν θελει να γινει αγροτης, οικοδομος, καθαριστης η σοφατζης, ε, ναι τοτε θα υπαρχουν πολλοι για να μοιραστουν τα λιγα, θα πεση δηλαδη μεγαλη πεινα, οχι μονο για τους ενλογο μουσικους αλλα και για το ιδιο το κρατος σαν συστημα, που δεν θα μπορεσει να ξεπερασει την κριση αν δεν εισπραξει, και να εισπραξει απο αυτους που δεν εχουν ειναι ασφαλως αδυνατο.
Αρα το ιδιο το κρατος (εμεις) καταστρεφει τον εαυτο του (εμας), ενω θα μπορουσε καλλιστα να καθοδηγει τους πολιτες ωστε να κανουν καλες επιλογες για την επαγγελματικη τους σταδιοδρομια, ωστε τελικα να βοηθησουν το κρατος (ξανα εμας) να βγει γρηγοροτερα απο την κριση.
Βλεπουμε λοιπον πως ειμαστε αναγκασμενοι να ζουμε σε μια χωρα οπου λειπουν εκτος των αλλων και οι "ειδικοι".
Οπως οι περισσοτεροι ξερουν τα παντα χωρις να ξερουν τιποτα, ετσι και οι περισσοτεροι "επαγγελματιες" μουσικοι, μουσικα ειναι στην καλυτερη περιπτωση ...ανιδεοι σε επαγγελματικο επιπεδο!
Θα μπορουσαν να ασχολουνται με την μουσικη σαν χομπυ, ενω με αλλα πραγματα με μεγαλυτερη επιτυχια γι' αυτους και τελικα περισσοτερα οικονομικα οφελη για τον εαυτο τους και το κοινονικο συνολο, αφηνοντας τους υπολοιπους επαγγελματιες μουσικους ελευθερους να δουλεψουν πανω στην ειδικοτητα τους και να δημιουργησουν.
Εγω προσωπικα, επελεξα να ζω σε μια χωρα οπου ο καθε ενας ειναι ειδικος στον τομεα του. Ο μουσικος ειναι μουσικος, ο ηχοληπτης, ηχοληπτης, ο φωτιστης, φωτιστης και παει λεγοντας.
Οταν το αφεντικο χρειαστηκε καποτε να αλλαξει μια απλη λαμπα στο μαγαζι που δουλευα, ζητησε απο καποιο συναδελφο να την αλλαξει. Αυτος αρνηθηκε λεγοντας του "δεν ειμαι ηλεκτρολογος". Οταν εγω τον ρωτησα γιατι το εκανε αυτο, μου εξηγησε πολυ απλα οτι αν κανει αυτος την δουλεια του ηλεκτρολογου, τοτε ο ηλεκτρολογος δεν θα ειχε δουλεια.
Ετσι λοιπον κι εδω, οταν ο καθε υπαλληλος γραφειου δουλευει ταυτοχρονα και σαν μουσικος, με το μισο μεροκαματο απο το κανονικο, χωρις χαρτια, ασφαλεια, ΙΚΑ, οχι μονο στερει την εργασια απο καποιον αλλο που την εχει αναγκη, αλλα κανει και μεγαλο κακο στο επαγγελμα.
Οποτε τελειονωντας, κατα την δικη μου αποψη, υπευθυνοι για την κριση στα μαγαζια με ζωντανη μουσικη ειμαστε εμεις οι ιδιοι, και μονο εμεις, ειτε σαν υπαλληλοι, ειτε σαν πελατες και ο μονος τροπος να ξεπεραστει η συγκεκριμενη κριση απο την δικη μας μερια, ειναι να κανει ο καθενας απο εμας την δουλεια που πληρωνεται να κανει, τιποτα περισσοτερο, τιποτα λιγοτερο, σωστα και υπευθυνα, φροντιζοντας τα συγκεκριμενα λαθη και παθηματα του παρωντος να γινουν μαθημα του μελλοντος και για τους νεοτερους που θα ακολουθησουν.
Μπορει να μην ειναι ευκολο αλλα δεν νομιζω να υπαρχει αλλη λυση.
Αλοιως θα παραμεινουμε στο "Kalo kouragio"
