Πέραν τών όσων είπα σε προηγούμενο post μου,επισημαίνω και τα εξής:
Ακόμα και ο χώρος,το είδος τής μουσικής,η σύνθεση τής ορχήστρας κλπ,"υποβάλλουν" στο κοινό το πώς πρέπει να συμπεριφερθή.Γιά παράδειγμα,στό "Μακάρι",όπου έχω παίξει αρκετές φορές με τον Αγγελο Σκορδίλη,δέν βρεθήκαμε ποτέ αναγκασμένοι να παρακαλέσουμε γιά ησυχία πρίν αρχίσουμε να παίζουμε.Ο ίδιος ο χώρος-μιά αίθουσα περίπου η μισή σε εμβαδόν από την κύρια αίθουσα τής Αυλαίας-καθώς και το γεγονός ότι ήμασταν τρία άτομα-ακουστική κιθάρα,κρουστά και φωνή-άνευ μικροφώνων (ούτε ένα γιά δείγμα δέν διέθετε το μαγαζί) "υποδήλωνε" σε όποιον έμπαινε μέσα ότι άν ήθελε να ακούση τους επί σκηνής,ώφειλε να το βουλώση και να μήν κουνιέται κάν-γιατί και τα τριξίματα από τίς καρέκλες ακουγόντουσαν έντονα.Ωστόσο,έτυχε στο ίδιο μαγαζί ν'ακούσω ένα άλλο σχήμα που έπαιζε τζάζ.Πάλι με ακουστικά όργανα μέν,αλλά επειδή υπήρχε σέτ τυμπάνων (παρ'ότι ο συνάδελφος έπαιζε με σκουπάκια και rods),κοντραμπάσο και σαξόφωνο (και άν θυμάμαι καλά,και πιάνο),το όλο στήσιμο καθιστούσε φανερό ότι ένα ψιθύρισμα μεταξύ δύο ατόμων δέν θα γινόταν αντιληπτό και δέν θα ενοχλούσε αυτούς που ήθελαν να ακούσουν τους μουσικούς-μιά κάπως πιό έντονη ομιλία όμως θα ήταν ενοχλητικώτατη.
Συνεπώς ακόμα και ο θόρυβος που τυχόν προέρχεται από το κοινό κάποιες φορές μπορεί να είναι σε "αρμονία" με τον ήχο που έρχεται από τη σκηνή-όπως πολύ σωστά έγραψε πιό πάνω ο γκρινιάρης συνάδελφος μετρονόμος-και κάποιες φορές μπορεί να είναι σε "δυσαρμονία".Εναπόκειται στο κοινό αυτό να έχη αντιληφθεί εκ τών προτέρων τί πάει να ακούση,γιατί πάει να το ακούση και μάλιστα στον συγκεκριμένο χώρο και να συμπεριφερθή ανάλογα.....
