Αυτό τα παραμύθι με τον κόσμο να τελειώνει! Ο κόσμος "συνηθίζει" σιγά σιγά να του αρέσει ότι του σερβίρουν! Χρησιμοποιώ τη λέξη "συνηθίζει" κι όχι "μαθαίνει" γιατί αυτή η πλύση εγκεφάλου που υφίσταται τον επηρεάζει μεν, επιφανειακά δε. Αυτό το τελευταίο είναι φανερό όταν αυτός ο κόσμος -ο απλός κόσμος βέβαια- σε μια παρέα που αποφασίζει να τραγουδήσει είτε ακαπέλα είτε με κανα κιθαρομπούζουκο. Τι θα τραγουδήσει τότε; Όχι πάντως αυτό το συρφετό μέτριας κοπτοραπτικής που μας συστήνουν τα ράδια ("ποιοτικά" ή μη) σαν τραγούδια!
Έτσι παρ' όλη την προηγμένη τεχνολογικά επικοινωνία που διαθέτουμε, τα τραγούδια που αξίζουν θα περάσουν απο γενιά σε γενιά δια στόματος πάλι. Και σ' αυτό το "δια στόματος", εκτός απ' τις παρέες, τη μαμά, τον μπαμπά και τους θείους συμπεριλαμβάνω κι εκείνες τις ελάχιστες προσπάθειες που συνεχίζουν να κάνουν κάποιοι άνθρωποι μακριά απο το σύστημα πάντα.
Εκτός... εκτός ν' ανέβει όλη αυτή η ανθυγιεινή μάζα που καταπίνουμε τόσα χρόνια απ' το στομάχι στο στόμα και ν' αρχίσουμε να ξερνάμε! Αν όχι εμείς, ελπίζω οι μεταγενέστεροι!
Ελέχθη επίσης ότι το ράδιο δεν δίνει βήμα σε νέους. Τι λέτε; Πως δεν δίνει! Γεμάτο είναι! Απο τη μια νέοι με χαζοποπ Chatzigiannis-style κι απ την άλλη ψευτοκουλτουριάρικη κλαψομουρμούρα και ηττοπάθεια που βολεύει αφάνταστα το σύστημα. Οποιοσδήποτε μπορεί να παίξει ένα La- κι ένα Sol+ σε μια κιθάρα και βάλει και κανα τεσσάρι μέτρα Τσέλο (αληθινό ή MIDI) κάνει "έντεχνο" τραγούδι, ενώ αν αντί για τσέλο βάλει οκτώ μέτρα κλισέ σόλο ηλεκτρικής κιθάρας κάνει "Ελληνικό Ροκ" (δεν μιλώ για στίχο, γιατί αυτή είναι η πιο πονεμένη ιστορία του σημερινού τραγουδιού, σε μιά χώρα που πάντοτε στήριζε το τραγούδι της στο λόγο)! Απο την άλλη, είναι τέτοια η κατάντια του ελληνικού ραδιοφώνου που ούτε κι αυτούς πολλές φορές τους μαθαίνουμε. Ακούς ένα τραγούδι που δεν τόχεις ξανακούσει και κανείς δεν σου λέει τίνος είναι (άντε να σου πουν ποιός τραγουδάει κι αυτό παίζεται). Θα μου πεις αφού ούτε ο ίδιος ο παραγωγός της εκπομπής πρώτη φορά τ' ακούει! Σωστό κι αυτό!
Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις. Δεν είναι όλοι ίσα κι όμοια! Έτυχε για παράδειγμα ν' ακούω εκπομπή -σε πολύ γνωστό σταθμό που αγαπάει όπως λέει το τραγούδι- που έπαιζε μια non-stop λίστα (προφανώς). Αφού είχαν περάσει 7-8 τραγούδια χωρίς καμμιά διακοπή, χωρίς καμμιά αναφορά σε δημιουργούς, ώ του θαύματος στο 9ο μάθαμε και συνθέτη και τραγουδιστή αλλά και στιχουργό, ο οποίος κατα τύχη ήταν ο Νίκος Μωραίτης. Ή λίστα συνεχίστηκε κανονικά χωρίς διακοπές!
Ο κ.Μωραίτης καλά θα κάνει πρώτα να απολογηθεί (αυτός κι οι όμοιοί του) για την κατάντια στην οποία έχουν φέρει το ελληνικό τραγούδι και μετά να γίνουν τιμητές του οτιδήποτε. Δεν έχει σημασία αν το τραγούδι το βάζει μηχανή ή άνθρωπος σου λέει... Συμφωνώ! Εξαρτάται απ' τον άνθρωπο. Που γράφει... που τραγουδάει... που βάζει τελικά!
