Έφυγε ο Μανώλης Ρασούλης

"Έφυγε" ξαφνικά από τη ζωή, σε ηλικία 66 ετών, ο μεγάλος Κρητικός καλλιτέχνης, Μανώλης Ρασούλης.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που μετέδωσε το «Ράδιο Κρήτη», ο μουσικός βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στη Θεσσαλονίκη. Τα αίτια του αιφνίδιου θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστα.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945, μεγάλωσε στο Ηράκλειο, έψαλε στον Πολιούχο Άγιο Μηνά ο οποίος και τον επηρέασε αισθητικά και ιδεολογικά, βοηθούσε τον πατέρα του στο χρυσοχοείο όπου και από εκεί επηρεάστηκε από τα ρολόγια και τον χρυσό, ήταν σημαιοφόρος στο σχολειό του και από μικρός ανήκε στην νεολαία της αριστεράς.

Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και ξεκίνησε να τραγουδάει ερασιτεχνικά στις μπουάτ της Πλάκας παράλληλα με την εργασία του στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή».

Στις 21 του Απρίλη συλλαμβάνεται από την Δικτατορία και περνάει μερικές ώρες στην «Μπουμπουλίνας». Φεύγει για το Λονδίνο όπου μένει 6 χρόνια. Εκεί διαμορφώνεται ιδεολογικά συμμετέχοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά και στο Τροτσκιστικό κίνημα στο οποίο ήταν στέλεχος και η Βανέσσα Ρεντγκρέιβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε παραστάσεις με αγωνιστικούς στόχους.

Το 74, λίγο μετά από το Πολυτεχνείο με απόφαση της οργάνωσης κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου λόγω συλλήψεων από την Μυστική Αστυνομία, κρύβεται. Μετά τα γεγονότα στην Κύπρο το καλοκαίρι του 74 και την πτώση της Χούντας συνεχίζει τον πολιτικό αγώνα.

Τα τραγούδια του γίνονται γνωστά κι αγαπητά στο Ισραήλ, την Τουρκία, Τη Σερβία, στις Χώρες όπου υπάρχουν Έλληνες αλλά και για κάποιο μυστήριο λόγο και στην Ιαπωνία.

1978 - 2002 Αρχίζει να προσαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα και να καταδύεται στην πεμπτουσία της. Το ένστιχτο και η μοίρα τον οδηγούν στον πυρήνα του ελληνικού τραγουδιού. Παραιτείται από το κόμμα μια μέρα που οι σύντροφοι υποστήριζαν τις ερυθρές πυρηνικές βόμβες ενάντια στις αντίπαλες. Βλέποντας έναν παραλογισμό ρίχνεται στη μελέτη των ανατολικών φιλοσοφιών . Ανακαλύπτει ή του αποκαλύπτεται μέσω μιας γνωστής του τον OSHO. Αναστατώνεται θετικά, διαβάζει βιβλία του, γοητεύεται, βαθαίνει, πηγαίνει στην Ινδία και τον συναντά. Συνεχίζοντας τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες τις εμπλουτίζει στο έπακρο με τη νέα του εμπειρία. Συστήνει στους Έλληνες τον OSHO εκδίδοντας το βιβλίο του "κρυμμένη αρμονία - ομιλίες πάνω στον Ηράκλειτο".

Πηγη: Ζougla.gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 13-03-2011 20:15 ]

Η Δισκογραφία του

* Νέγρικα (Γ. Νεγρεπόντη, Μ. Λοίζου, Μ. Φαραντούρη), 1974
* Νέος Ερωτόκριτος (Ν. Μαμαγκάκης, Π. Πρεβελάκης, Α. Μάνου), 1974
* Αχαρνίς (Δ. Σαββόπουλος), 1977
* Η εκδίκηση της γυφτιάς (Ν. Ξηδάκης, Δ. Σαββόπουλος, Ν. Παπάζογλου), 1978
* Τα δήθεν (Ν. Ξηδάκης, Ν. Παπάζογλου, Δ. Κοντογιάννης), 1978
* Τα τραγούδια της Χαρούλας (Μ. Λοίζος, Χ. Αλεξίου), 1980
* Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει (Χ. Νικολόπουλος, Δ. Κοντογιάννης),
* Παίξε Χρήστο επειγόντως (Χ. Νικολόπουλος, Ε. Βιτάλη, Π. Τερζής),
* Όλοι δικοί μας είμαστε (Χ. Νικολόπουλος, Ν. Παπάζογλου, Π. Τερζής),
* Ζεστά ποτά (Αδελφοί Κατσιμίχα, Μ. Ρασούλης παραγωγή),
* Να μαστε πάλι εδώ Ανδρέα (Α. Μικρούτσικος, Μ. Ρασούλης),
* Ναι στο ναι και ναι στο όχι (Μ. Ρασούλης, Ν. Ξηδάκης, Μ. Στεφανόπουλος),
* Τα ποδοσφαιρικά (Γ. Γαβαλάς),
* Διπλά σακατεμένος πειρατής (Γ. Γαβαλάς),
* Εσύ κι αν γίνεις υπουργός εγώ θα σ' αγαπάω (Π. Βαγιόπουλος, Α. Ρασούλη Κουφουδάκη),
* Πότε Βούδας πότε Κούδας (Π. Βαγιόπουλος, Ν. Παπάζογλου, Γλυκερία),
* Βαλκανιζατέρ (Π. Βαγιόπουλος, Γλυκερία, Α. Καρακότας),
* Σελοτέιπ (Π. Βαγιόπουλος, Ο. Περίδης, Ν. Ρασούλη, Γ. Λίζος),
* Γεια σου κυρ Εισαγγελέα (Π. Βαγιόπουλος, Καφετζοπουλική κομπανία),
* Νοηματουργείο (Π. Βαγιόπουλος, Γ. Ξηδάκης, Γ. Λοίζος),
* Της άγνοιας ο γιος και το τραγούδι για τον Καστοριάδη (Μ. Ρασούλης),
* Τραγούδι για την Καλαμάτα (Π. Βαγιόπουλος),
* Το τραίνο φτάνει τελικά στην Κατερίνη (Χ. Παπαδόπουλος, Β. Λέκκας, Κ. Σιάπαντα, Ορέστης),
* Τι γυρεύεις μεσ' την Κίνα Τσάκι Τσαν (Π. Βαγιόπουλος, Ν. Βενετσάνου, Ο. Περίδης),
* Αγάπα μας και μή μας χαιρετάς (Ν. Ρασούλι)
* Σκόρπια 1 (Ν. Ξηδάκης, Ν. Παπάζογλου, Γλυκερία),
* Σκόρπια 2 (Χ. Αλεξίου, Σ. Μάλαμας)
* Όταν τραγουδούν τα ψάρια (Γ. Λίζος, ’λεξ Λίζος),
* Σέπτικ Φλες - DEATH METAL I (Ν. Ρασούλι), Γαλλική παραγωγή,
* Σέπτικ Φλες - DEATH METAL IΙ (Ν. Ρασούλι), Γαλλική παραγωγή,
* ah elada sagapo (Ν. Παπάζογλου) Γερμανική εταιρία ΠΥΡΑΝΧΑΣ, Βερολίνο,
*Hummus Sapiens και η μνήμη των κύκλων (Yehuda Poliker)

Τί λές Τωρα????

Ειναι σιγουρο Φιλ?

Πραγματικά απίστευτο...

Πωωωωωωωωωω παιδια πολυ κριμα!!

Τεράστια απώλεια

σε αυτήν την φάση δεν μπορώ να πω τίποτα...

τίποτα δεν με ικανοποιεί οτι κι αν πω θα είναι λίγο γι αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ καλλιτέχνη και άνθρωπο

Καλό σου ταξίδι Μανώλη  

Τι λέτε ορέ; Ε, άει στο διάολο πια χάρε!

Σάν πολλοί δέν φεύγουν τώρα τελευταία;

Επιδημία έπεσε;

ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ.....Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Καλό ταξίδι ΔΑΣΚΑΛΕ ....

... διότι, προσωπικά, έτσι τον ένιωθα .... δεν είναι μόνο οι υπέροχοι στίχοι που έχει γράψει και που θα μείνουν αθάνατοι .... είναι και ότι από τότε που ανακάλυψα το έργο του [όταν ήμουν σε ηλικία 11 - 12 ετών] αυτό έχει συμβάλει [και ακόμη συμβάλλει] στη "διαμόρφωσή" μου ως άνθρωπος .....

RIP ΔΑΣΚΑΛΕ .....

Περιττά τα λόγια....περσόνα αξέχαστη....

RIP..

..κρίμα =(

Ενα αντίο στο μεγάλο Ρασούλη!!!Μπήκε και αυτός στο πάνθεο των μεγάλων που πέρασαν στην αιωνιότητα...Θα τον θυμόμαστε πάντα!!!

....................κρίμα , είχε πολλά να προσφέρει ακόμα ........

από το αρχείο της ΕΡΤ : http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=70237&tsz=0&act=mMainView

Πω πωωωωω !!! Πού το πέτυχες αυτό το αρχείο της ΕΡΤ !!! Σαν χθες τη θυμάμαι αυτή την εκπομή, εκεί στις αρχές των 80ς !!! Το "Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ" έγινε αμέσως αγαπημένο μου τραγούδι [χωρίς, φυσικά, ακόμη να ξέρω ότι τους στίχους του θα τους "βρω μπροστά μου" μετά από χρόνια !!! ] !!! Επίσης, με του που είδα τη σκηνή με την παρεούλα να παίζει, έτσι απλά και λιτά, το "Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ", ένιωσα σαν .... να με χτύπησε κεραυνός !!! Μάλιστα, την άλλη μέρα, με το που επέστρεψα από το σχολείο, πήρα σβάρνα τα δισκάδικα της γειτονιάς μου και ζητούσα "την κασέτα με το Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ" και κανένα δισκάδικο δεν την είχε !!!!

"Μικρά περιστατικά" του βίου μου εκείνα τα χρόνια που, όσο τα θυμάμαι, τόσο θα επιβεβαιώνουν το "πόσο μεγάλη" είναι η απώλεια του ανθρώπου που συνδέεται με αυτά