Το μόνο που μπορώ να θυμιθώ είναι όταν ήμουν γύρω στα 8. Σπόρος, αφού γύρισα από το σχολείο και είδα πως μόνο η γιαγιά ήταν σπίτι, πέταξα την τσάντα μου και ανέβηκα στο γραφείο. Σόου κανονικό! Να χτυπιέμαι και να ουρλιάζω! Και καλά είδα στο δωμάτιο μου ποντίκι.
Η γιαγιά φρίκαρε, μπήκε στο δωμάτιο αλαφιασμένη με τη σκούπα έτοιμη να κοπανίσει τα πάντα.
Της είπα ότι ήταν "αστειάκι" και μόνο που δεν κοπάνησε εμένα :)
Άλλες πλακίτσες δεν θυμάμαι. Νομίζω πως πάντα προτιμούσα την πρωτομαγιά με τα στεφάνια, από την πρωταπριλιά 
