Βουτάω το ψέμα και το πνίγω στα κατώγια της ζωής
Βάζω τους σάπιους να ζητάνε συγνώμη καταγής
Σκίζω γυναίκες που δεν τηρήσανε ποτέ όρκο τιμής
Ανηλεώς γράφω αλήθειες που δε θα παραδεχτείς
Κι άμα με δεις θα μαι η σπίθα της ματιάς σε όρους φωτιάς
Κι όμως με μιας γίνομαι καύσωνας που σπας, λυγάς, και προσκυνάς, από ιδρώτα σαματάς ο κόσμος γίνεται ντουνιάς, κι εγώ η λάβα που κοιτάς, κολλάς, αλλά ποτέ δε σταματάς
Τώρα σε λιώνω μονομιάς είμαι το μάγμα μιας καρδιάς από ψυχή κι από φωνή, βγάζω οργή όταν με κάνουν να σιχαθώ και τη ζωή, ξερνάω φλόγες ένα καμίνι γίνεται όλη η γη, ατσαλώνει η πένα αυτή πιο αιχμηρή πιο στιβαρή, την έχει θρέψει η ζωή δική μου σάρκα για χαρτί, με αίμα μου γράφει και αυτό στάζει βροχή, θα την ξεπλύνει την πληγή, πένθιμος χτύπος για το ψέμα κι ακολουθεί η τελετή…
«Βούτηξα την πένα μου στο αίμα μου,
κι είδα το φως να γίνεται η πηγή για τη ζωή
Στάθηκα εκεί κι έγραψα κάτω στο χαρτί
ό,τι βαραίνει πιο πολύ και τη δικιά μου και τη δικιά σου την ψυχή.
Σκότωσα την ντροπή ανέστησα τη σιωπή με λέξεις και ροή,
άρχισα πόλεμο κι εγώ με το δικό σου και το δικό μου το εγώ
Έθεσα θέμα και πριν το τέρμα θανάτωσα το ψέμα,
και όλα ξαφνικά από σκόρπια γίναν ένα………..»
Τώρα η πένα σε βλέπει στα σκοτάδια, κι αντί για λέξεις χαράζει σημάδια
πώς θα περιγράψει εκείνα τα βράδια που είδε πόσο σου λείπουν τα χάδια,
ή πάλι εκείνη τη μέρα που περήφανα μου το παιζες λέρα
για να αποδείξεις πως έχεις αέρα και πως είσαι ένα βήμα πιο πέρα,
βλέπεις η σύνεση καταστράφηκε από όταν η λογική σου αντιστράφηκε
και η καρδιά σου σε ματαιότητα χάθηκε πες μου τώρα ποιος αλήθεια σου στάθηκε;
Βλέπω έναν κόσμο με αντιφάσεις που όλα κινούνται σε γρήγορες φάσεις
και προσπαθείς όλα να τα προφτάσεις για να κερδίσεις περισσότερα από όσα θα χάσεις,
είναι πολλοί πια σαν και σένα για αυτό κρατώ μια αλήθεια για τον καθένα
μήπως τα αποδεχτεί όλα ένα ένα και βάλει στην άκρη τα απωθημένα
και τα πρότυπα ζωής και θανάτου τα φορτωμένα άκου με μένα έχω γίνει ένα
με μια πένα ,που δεν σταματάει να αλλάζει το θέμα,και να λέει την αλήθεια,
για κάθε τι και για τον καθένα….
«Βούτηξα την πένα μου στο αίμα μου,
κι είδα το φως να γίνεται η πηγή για τη ζωή
Στάθηκα εκεί κι έγραψα κάτω στο χαρτί
ό,τι βαραίνει πιο πολύ και τη δικιά μου και τη δικιά σου την ψυχή.
Σκότωσα την ντροπή ανέστησα τη σιωπή με λέξεις και ροή,
άρχισα πόλεμο κι εγώ με το δικό σου και το δικό μου το εγώ
Έθεσα θέμα και πριν το τέρμα θανάτωσα το ψέμα,
και όλα ξαφνικά από σκόρπια γίναν ένα………..»
Μαύρες σκέψεις και το βάρος της πένας είναι αφόρητο, το αίμα μου κυλάει στο χαρτί σθένος ακλόνητο, νιώθω τη μέρα να τελειώνει τον ήλιο να βουρκώνει το σώμα μου στη σκέψη του θανάτου μόνο του να λιώνει, γιατί όποιος ψάχνει για αγάπη σεβασμό το δες κι εσύ πως διανύει δρόμο μοναχικό, τώρα η πένα μου ορκίστηκε και θα γράψει και για αυτό, είναι απλό πύρινος λόγος σε μορφή δημιουργίας σκορπίζει σκέψεις που αναδυθήκανε απ’ τα μέρη της φοβίας , διαλύει ψευδαισθήσεις αφθαρσίας, μέσα στον κόσμο της πουστιάς της προδοσίας που όλα τελειώνουν με την πρώτη βρώμικη σκέψη της πιο αγνής μας φαντασίας (δις)……
«Βούτηξα την πένα μου στο αίμα μου,
κι είδα το φως να γίνεται η πηγή για τη ζωή
Στάθηκα εκεί κι έγραψα κάτω στο χαρτί
ό,τι βαραίνει πιο πολύ και τη δικιά μου και τη δικιά σου την ψυχή.
Σκότωσα την ντροπή ανέστησα τη σιωπή με λέξεις και ροή,
άρχισα πόλεμο κι εγώ με το δικό σου και το δικό μου το εγώ
Έθεσα θέμα και πριν το τέρμα θανάτωσα το ψέμα,
και όλα ξαφνικά από σκόρπια γίναν ένα………..»
Στίχοι: Origin K
http://www.myspace.com/freedomofspeechgr
http://www.freedomofspeech.gr
Έρωτας είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 09-07-2007 02:52 ]
