Έφυγε ο Νίκος Παπάζογλου

ακουσα το νέο ξαφνικα απο το ραδιόφωνο  ενώ οδηγούσα με χτύπησε σαν να είχα χάσει δικό μου άνθρωπο βούρκωσα

είχα αυτόν τον άνθρωπο πολύ ψηλά μέσα στο μυαλό μου ίσως επειδή δεν ξεπούλησε ποτέ την τεχνη του

στο βωμο του σουξέ και τησ πρόσκαιρης επιτυχίας παρέμεινε πάντα ένας αγνός και αληθινός καλλιτέχνης.

οπως και ναχει οι μεγαλοι και αληθινοί καλλιτέχνες δεν πεθαίνουν ποτε θα ζει οσο υπάρχει το έργο του.

Tώρα πλέον κανείς δεν θα θυμάται τα τα λυτά της μαλλιά...

Το αντίθετο μάλιστα : Επειδή ο Νικόλας έκανε τα "λυτά της μαλλιά" τραγούδι [και ... τι τραγούδι !!!], τα κατέστησε "αλησμόνητα" και "αθάνατα" !!! Και επειδή το τραγούδι αγαπήθηκε από πάααρα πολλούς και θα αγαπηθεί από πολύυυυ περισσότερους, τα "λυτά της μαλλιά" θα μείνουν αλησμόνητα για πολλές γενιές ακόμη ......  

Θα θυμόμαστε, όμως, τα δικά του λυτά μαλλιά και την αίσθηση ελευθερίας, αυθεντικότητας, αμεσότητας, απλότητας, χαλαρότητας και προσεγγισιμότητας που απέπνεαν, σε συνδυασμό με τη συνολική του αύρα.

Από τη στιγμή που είναι βέβαιο πως θα συμβαίνει αυτό, κατά συνέπεια και οτιδήποτε δικό του που αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε θα συνεχίζει να μας συγκινεί, να μας ταξιδεύει και να μας εμπνέει, ίσως ακόμα περισσότερο και από πριν...