Quote:
|
Το μέλος ANDREAZ στις 07-03-2005 στις 20:08 έγραψε:
Κι επειδή θα σκάσω αν δε πω και τη γνώμη μου ...
Δεν είναι κακό να παίζει κανεις στα πανηγύρια παραδοσιακή μουσική ή και μουσική γενικότερα, σίγουρα.
Είναι κακό το αποτέλεσμα γιατί ξεκινάς με λάθος στόχο:Παίζεις καθαρά για τα λεφτά.Που σημαίνει:
Θα μαζευτείτε παραμονή ή και ανήμερα 4-5 νοματαίοι.
Το πιθανότερο, δεν θα υπαρχει πρόγραμμα, δε θα υπάρξουν σοβαρές πρόβες.
Θα τζαμάρετε δηλ. και ότι προκύψει.Συνήθως θα ξεκινάει το κλαρίνο κι εσείς θ ακολουθείτε ψάχνοντας. Τα σίγουρα είναι ότι ο ήχος θάναι χαλια , τα τραγούδια θα βγαίνουν ολα σε διαφορετικές version του "βρε μελαχρινάκι", θα σιχαθείς τον εαυτό σου, και το κυριώτερο ο κόσμος θα διασκεδάσει αφάνταστα , θα σου λενε μπράβο , θα σου πετάν λεφτά, θα σε κερνάνε ποτά ...το απόλυτο χαος.
Στο τέλος θα μαζευτείτε , θα μοιράσετε τη ¨χαρτούρα" και θ αποχωρήσετε ευχαριστημένοι που "βαράγατε το μάιντανο όλη νύχτα" που λεμε και στο χωριό μου.
Για εμπειρία καλή έιναι, σε κάνει να σκέφτεσαι...
Κατά τ άλλα, ο jorge και ο Οrfeus μια χαρά σου τα λένε...
|
|
Εχω κάνει κι’εγώ κάτι τέτοια «σκαψίματα»-όχι σέ παραδοσιακά πανηγύρια αλλά σε «αρπαχτές πόλεως» (που κι’αυτές πανηγύρια είναι,αλλά «γιά τα πανηγύρια»)…
Καί μάλιστα χωρίς κάν πρόβες.Απλά,πήγαινα μιά-δυό ώρες νωρίτερα στόν χώρο όπου θά γινόταν το «συμβάν»,έστηνα τά τύμπανα (άν δέν είχε εκεί ήδη στημένο σέτ) και μετά ήρχοντο και οι λοιποί τής ορχήστρας,συστηνόμασταν (ναί,καμμιά φορά γινόταν κι’αυτό…),εκάθητο ο αρμονίστας (που συνήθως έφερε καί τον τίτλο τού «μαέστρου») εις το όργανον,έλεγε «πάμε ένα slow από ντό ματζόρε» (αυτές οι εκδηλώσεις ξεκινάνε συνήθως με μουσική φαγητού και καταλήγουν σε νησιώτικα) και…show time now…
Τώρα βέβαια όταν εγώ την ώρα τού «κλεισίματος τής δουλειάς» έλεγα «καλά βρέ παιδιά,καμμιά πρόβα δέν θα κάνουμε;»,έπαιρνα την απάντηση «μήν ανησυχής,εσύ δέν χρειάζεται να τά κάνης πρόβα τά κομμάτια,ντραμίστας είσαι,θά ακούς και θά ακολουθάς».Τό ότι δέν είναι έτσι τα πράγματα το ξέρουμε όλοι εδώ μέσα......
Τό αποτέλεσμα ήταν να παίζω επί 4-5 ώρες σχεδόν συνέχεια «στην τσίτα»,διότι ακόμα και όσα εκ τών τραγουδιών τά ήξερα,ενδεχομένως οι άλλοι τά ήξεραν σε άλλες εκτελέσεις,σέ όσα δέ δέν ήξερα εξασκούσα καί τίς ικανότητές μου εις την μαντικήν (γιά τίς παύσεις,τα tutti κλπ ιδιομορφίες εκάστου τεμαχίου).Μόλις δέ τελείωνε το «πρόγραμμα» το κεφάλι μου ήτο σάν καζάνι ατμομηχανής….
Ευτυχώς μετά από δύο-τρείς τέτοιες ιστορίες εγκατέλειψα το άθλημα τής «αρπαχτής» διότι,άν είναι να παίξω χωρίς πρόβα,προτιμώ να κάνω jam session σέ ρόκ καταστάσεις παρά αυτό το πράγμα-πιό άνετος και χαλαρός είμαι καί πιό πολύ το ευχαριστιέμαι.Κι’άς μήν παίρνω φράγκο (όπως καί γίνεται συνήθως),το σημαντικό είναι ότι περνάω μιά ωραία βραδυά.
Από εκεί και πέρα,άν το δούμε στο στύλ «παίζω και παίρνω και λεφτά»,δέν θα έλεγα όχι-αλλά με τον όρο να είναι μιά προσεγμένη κατάσταση,μέ σωστή προετοιμασία (ήτοι αρκετές και συστηματικές πρόβες),μέ όσο γίνεται καλύτερο ήχο και κυρίως με προσεχτικά επιλεγμένο πρόγραμμα (που σημαίνει όχι «σκυλοτράγουδα»…).Αλλιώς θά απέφευγα ακόμα και να λέω ότι «ασχολούμαι μέ την μουσική»…
που ειναι το κακο??? 
