Κατα την γνωμη μου, η γιουροβιζιον σαν ιδεα ειναι καλη.
Ενας διεθνης διαγωνισμος για την αναδειξη καποιων τραγουδιων, στιχουργων, μουσικοσυνθετων, ερμηνευτων, χορευτων κλπ σε διεθνες επιπεδο.
Στην πραξη ομως τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι και αυτο εχει παρατηρηθει απο τις αρχες του διαγωνισμου.
Η σχεση Ελλαδας - Κυπρου ειχε σχολιαστει, καυτηριαστει, επικριθει και διακομωδιθει απο ολες σχεδον τις χωρες που λαμβαναν μερος στον διαγωνισμο.
Με την εισοδο βεβαια δεκαδων νεων χωρων απο το πρωην σοβιετικο μπλοκ, χωρων με μεγαλες κοινωνικες και πολιτισμικες σχεσεις μεταξυ των, εγινε σαφες και στους υπολοιπους ευρωπαιους οτι μια αντικειμενικη εικονα για το τι ειναι μουσικα καλο, κακο και τι μετριο ειναι αδυνατον να εχει ενας διαγωνισμος, οταν τα κριτιρια του ειναι τοσο υποκειμενικα, σε σχεση με τους ολυμπιακους αγωνες για παραδειγμα, οπου, οσο και να μου αρεσει ο Καρλ Λιουις που ειναι πατριωτακι μου, αν δεν περασει πρωτος την γραμμη του τερματισμου δεν ειναι δυνατον να θεωρηθει απο κανεναν νικητης.
Οποτε καταλαβαινουμε οτι στον συγκεκριμενο διαγωνισμο παιζουν ρολο παρα πολλοι υποκειμενικοι παραγωντες, ωστε να θεωρηθει καποια συμμετοχη μιας χωρας σαν φαβορι.
Τον μεγαλυτερο ομως ρολο, παντα κατα την ταπεινη μου γνωμη, αναμφησβητητα παιζει η ιδια η συμμετοχη, δηλαδη το τι απηχηση κρινει η ικανη κριτικη επιτροπη της καθε χωρας που θα επιλεξει το καθε τραγουδι να την εκπρωσωπισει, σε καθε μια απο τις χωρες που θα συμμετεχουν ξεχωριστα και που ακουγοντας το θα κληθουν να το βαθμολογησουν, καθως και το αν μπορει να εχει περαση και κατα ποσο το συγκεκριμενο τραγουδι σε εναν Σουηδο, Γερμανο, Ελβετο και παει λεγοντας.
Οποτε, ειναι ολοφανερο οτι οι κριτικες επιτροπες των χωρων που θα διαγωνιστουν θα πρεπει να εχουν μια ιδεα για το τι ακουγεται στις χωρες που θα τους ψηφησουν, τι ειναι γενικα στην μοδα σε καθε ευρωπαικη γωνια, ποιοι ηχοι συγκινουν, ποιες θεματολογιες, τι χορευτικα στυλ εχουν περαση, ενδυματολογια, παρουσιαση, κλπ, μια ολοκληρη βιομηχανια δηλαδη η οποια ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ στην κυριολεξια στην οποια γνωση της κριτικης επιτροπης.
Η δικη μας λοιπον κριτικη επιτροπη ειναι ολοφανερο πια πως δεν εχει την παραμικρη ιδεα για το οτι υπαρχει κοσμος περα απο τα συνορα μας εκτος της Κυπρου.
Ειναι παντελως ασχετοι με τα συγχρονα ευρωπαικα μουσικα δρωμενα.
Ειναι καλοβολεμενοι γερασμενοι δεινοσαυροι στα ακουσματα και τα βιωματα τους.
Θεωρουσαν και θεωρουν οτι πρεπει απλα να γινει αναγκαστικα ενα παντρεμα της Ελληνικης μουσικης -αρα μπουζουκι- σε καποιο λαικο μετρο -αρα αυτην τη φορα ζειμπεκικο-, με την συγχρονη μουσικη κατα την γνωμη τους -αρα ραπ-!
Δεν τους απασχολει καθολου το γεγονος πως στην πραγματικοτητα μια τετοια μουσικη μιξη, μονο συγχρονη δεν μπορει να χαρακτηριστει, μιας και οι γερασμενοι κριτες μας ειναι τουλαχιστον ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ.
Αποτελεσμα?
Ενας νεος καλλιτεχνης να μιμειται το στυλ καποιου αγαπημενου μας καλλιτεχνη πχ του Μητροοπανου οπως πολλοι απο εσας γραφουν, ενα ηχωχρωμα και στυλ που ισως μοναχα εμας να ικανοποιει και να εκφραζει σαν λαο.
Ενας δευτερος νεος καλλιτεχνης που προσπαθει να ραπαρει χωρις να τα καταφερνει ουτε στο μετρο ουτε στην ομοιοκαταληξια -μιας και η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ραπ χρησιμοποιει τα μετρα και τις ομοιοκαταληξιες με διαφορετικο τροπο απο οτι ο συγκεκριμενος τραγουδιστης και στιχουργος, (οι μονοι που γνωριζω να εχουν καταφερει να παντρεψουν ικανοποιητικα Ελληνικο στιχο με ραπ ΣΤΥΛ ειναι οι πιτσιρικαδες Terror-x crew, ουτε Nivo, ουτε και σαν Αρτεμης, Ευθυμης) ενω ταυτοχρονα μιμειται καποια σκληρη, βαρια χρεια Αμερικανικου μοτιβου, που δεν περναει πια στην Ευρωπη του 2011 παρα μονο στην Ελλαδα.
Φυσικα, αυτο θεωρειται απο τους παντελως ασχετους κριτες μας, σαν την μοδα του σημερα -τουλαχιστων δεκαπενταετια πισω σε Βελγιο, Ολλανδια, Ιρλανδια και Αγγλια που πρωσωπικα γνωριζω, αλλα και στις υπολοιπες χωρες οπως τελικα αποδειχτηκε- η οποια μαγικη συνταγη ειναι -εντελως τυχαια- η ιδια που ειχαμε, εχουμε και οπως δειχνουν τα πραγματα θα εχουμε για πολυ καιρο ακομα.
Δεν λεω πως θα πρεπει να στειλουμε κατι που δεν μας ικανοποιει σαν ακουσμα, η δεν μας αντιπροσωπευει σαν λαο για να ικανοποιοισει τους ξενους ωστε να μας ψηφισουν, αλλα ρε παιδια, ημαρτον!
ΔΙΕΘΝΗΣ διαγωνισμος ειναι, του χρονου δηλαδη πρεπει αναγκαστικα να στειλουμε την Βισση να τραγουδησει Καραγκουνα σε ρυθμο Trance, με σολο σαντουρι σε Βυζαντινη κλιμακα και τον Φασιανο να ζωγραφιζει πινακες live? Γιατι η "μαγικη συνταγη" της επιτροπης προς τα εκει κλινει.
Ποσο καιρο χρειαζομαστε να δουμε κατ' αρχας αν μας συμφερει οικονομικα ενας τετοιος διαγωνισμος, ειδικα τωρα σε περιοδο οικονομικης κρισης?
Ποσο πια θα παρει να αποφασισουμε αν αυτη η γερασμενη, στενομυαλη κριτικη επιτροπη, εχει την ικανοτητα το θαρρος και την γνωση να κρινει σωστα και με διεθνη κριτιρια την καθε συμμετοχη που ενδεχεται να στειλει η χωρα μας, και αν μπορει σε τελικη αναλυση να βγαλη το κεφαλι της απο τον πισινο της και να αφησει αυτη τη μαγικη συνταγη, που για δεκαετιες τωρα μας εχει κουρασει πιπιλωντας, να παει στο διαολο...
Ωραια λοιπον, ας ανναρωτηθουμε πως θα γινει αυτο?
Με τον ιδιο τροπο που γινεται σε ολες τις χωρες οταν οι ακροατες καλουνται να ψηφησουν το νουμερο ενα κομματι.
Ειναι πολυ απλο, ακους το τραγουδι και λες "θα αγοραζα ποτε αυτο το τραγουδι?"
Τελειωνοντας, η δικη μου γνωμη για την νικητηρια φετινη συμμετοχη στην γιουροβιζιον, ειναι η συμμετοχη της Γεωργιας, η οποια ηταν ζωντανη, δυναμικη, συγχρονη, περιειχε το παντρεμα με την ραπ σε πολυ ανωτερο βαθμο και τεχνικη απο οτι η δικη μας συμμετοχη, με σκηνικη παρουσια, στυλ, ενδυματολογια, οπου σαν μπαντα και πιο ολοκληρωμενη εικονα δεμενων αληθηνων μουσικων βγαζει, ενω παραλληλα κινει το ενδιαφερον να τους δει κανεις να παιζουν ζωντανα σε καποια συναυλια και οχι playback, και στο φιναλε θα μπορουσε να ακουστει να παιζει απο πληθωρα ραδιοφωνικων σταθμων, απο τον kissfm μεχρι τον rockfm και απο τον besτ radio μεχρι και τον Flash fm, οχι μονο φετος αλλα και δεκα χρονια μετα.
Ακουστε τους εδω:
>
οι κοντοί σε χαιρετούν !!!
άντε και του χρόνου!
