496 online · 210.839 μέλη
Στα 2 ½ χρόνια που είμαι μέλος στο ΜΗ, έχουν αναρτηθεί εκατοντάδες συζητήσεις για θέματα ιδιαίτερα σημαντικά -ακόμα και ζωτικά- που αφορούν τον καθένα μας, θέματα για προσωπικότητες μοναδικές που έχουν γράψει ιστορία, και όμως, στα περισσότερα από αυτά, οι απαντήσεις ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και το ενδιαφέρον από χλιαρό έως ανύπαρκτο…
Όμως, για φαινόμενα τύπου «Δημήτρη Αρναούτη», η συμμετοχή είναι αθρόα, σε σημείο που να βλέπεις να απαντούν -εκτός από τους «συνήθεις υπόπτους»- ακόμα και μέλη που σπανιότατα -έως ποτέ- συμμετέχουν σε σημαντικές συζητήσεις στο forum, κάποιοι να αυτοαναγορεύονται σε θεματοφύλακες αξιών που ποτέ δεν αμφισβητήθηκαν, σε υπερασπιστές ή εκπροσώπους των υπολοίπων χωρίς να τους το ζητηθεί, το ενδιαφέρον να φθάνει στα ύψη, και οι απαντήσεις να πέφτουν «κατά ριπάς» και «right through»…
Κάποια στιγμή, άρχισε να γίνεται έκδηλη και μια δυσαρέσκεια εκ μέρους πολλών. Παρόλ΄αυτά, το ενδιαφέρον συνέχισε να είναι μεγάλο. Το όλο θέμα θύμισε το φαινόμενο που αφορά στην πολύ αρνητική γνώμη και στην κριτική της πλειοψηφίας των τηλεθεατών για τη θεματολογία των ειδησεογραφικών εκπομπών των Μ.Μ.Ε., εξαιτίας της βίας και της ευτέλειας των αξιών που εμπεριέχουν, και που παρόλ΄αυτά η τηλεθέαση φθάνει στα ύψη κάθε φορά που προβάλλονται ανάλογης ποιότητας θέματα …
Το φαινόμενο παρουσιάζει ιδιαίτερο κοινωνικο-ψυχολογικό ενδιαφέρον και μπορεί να οδηγήσει σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο…
Βοηθήστε να το κατανοήσουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι, μιας και αυτό το τελευταίο αποτελεί το μότο πολλών από εμάς…
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sven στις 04-06-2011 20:04 ]
Sven νομιζω οτι το παρον θεμα ειναι λιγο overdose στο συγκεκριμενο ζήτημα που προέκυψε. Εχουμε μια αρμαδα απο σχολια στη σχετική δημοσιευση, φοβάμαι πως θα μεταφερθούν εδώ και θα έχουμε μια απο τα ίδια. Ο τίτλος από μόνος του είναι ικανός να προκαλέσει θύελλα νο2
Μήπως θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα θέμα για αυτό το ζήτημα χωρίς να αναφερόμαστε σε συγκεκριμένη κατάσταση; Ειναι ενα γενικό φαινόμενο που υπάρχει, δεν διαφωνώ, αλλά βλέπω να γινόμαστε ρινγκ και πάλι.
Θα συμφωνήσω με την προλαλίσασα
Σάββα είναι λες και υψώνεις κόκκινο πανί ο τίτλος του και είναι πολύ φρέσκο
ακόμα το θέμα.Πάντως λυπάμαι πολύ που ασχολούμαστε γενικότερα,επί μακρό
χρονικό διάστημα με τέτοια ζητήματα,που εμπεριέχουν τσακωμούς κλπ και όχι
απλό μοίρασμα των σκέψεων,απόψεων,απλών θέσεων και αντιθέσεων.
Το musicheaven είναι ένα site και μόνο αυτό και ό,τι μπορεί να δηλώνει αυτό που λέω.
Το έχω αναφέρει και παλαιότερα πως φθιρόμαστε και αναλωνόμαστε άσκοπα λες και
δεν έχουμε τις δικές μας ζωές για να ασχοληθούμε,λες και περιμένουμε να δικαιωθούμε
κατά κάποιον τρόπο,εκθέτοντας τις όποιες απόψεις μας,με άσχημο συχνά τώρα τελευταία τρόπο,
στα μάτια του κόσμου (ποιου κόσμου αλήθεια;Εκείνου που δεν μας γνωρίζει;) από το διαδίκτυο.
-----------------
Κάθε Τρίτη βράδυ 23.00-01.00 μαζί σας με "μια ανάσα"!!!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ilio στις 04-06-2011 12:35 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ilio στις 04-06-2011 12:36 ]
Παράθεση:
|
Πόσο δίκιο έχεις !!!!!!!!!!!!
Εγώ πάντως προ-βλέπω ότι ο συνθέτης - στιχουργός -παραγωγός - τραγουδιστής - ερμηνευτής - διασκεδαστής - υβριστής, κ.α θα κάνει πολλά cd ακομα, κανένας δεν θα του δίνει σημασία, και τότε θα σκεφτεί....."Δεν παω από το ΜΗ να κάνω καμιά ταραχή μπας και με γνωρίσει κάποιος";...Κάποιος τοτε απο το ΜΗ θα γράψει την γνώμη του, ο Αρναούτης θα ξαναγράψει τα ίδια..... ♪♫and so the story goes ♫♫♪ ...♫♪♫ tirari tirari ♪♪♫
υ.γ ρε κορίτσια.......αφήστε μας να χαρούμε λιγο....sven rulles.....
γιατι ολοι οι ψυχολογοι βλεπεται θεματα για ερευνα απο εκει που δεν υπαρχουν? 
Φυσικα κανω πλακα,μην παρεξηγηθουμε.
Εγω θελω να σταθω στον ιδιο τον καλλιτεχνη,γιατι διαβασα και αλλες δημοσιευσεις που παραθεσαν μελη,σε αλλα site,αλλα και ερευνα δικη μου. και κατεληξα να πω με απλα λογια... +1 στον Φίλιππο 
Κανονίστε ξεφύγετε πάλι! Ηδη Γιωργο το κανες..Συνιστώ να διαβάσετε καλα αυτά που έγραψε ο sven γιατί το θεμα εδω δεν είναι ο Δημήτρης Αρναούτης αλλα το φαινόμενο....
''''το φαινόμενο που αφορά στην πολύ αρνητική γνώμη και στην κριτική της πλειοψηφίας των τηλεθεατών για τη θεματολογία των ειδησεογραφικών εκπομπών των Μ.Μ.Ε., εξαιτίας της βίας και της ευτέλειας των αξιών που εμπεριέχουν, και που παρόλ΄αυτά η τηλεθέαση φθάνει στα ύψη κάθε φορά που προβάλλονται ανάλογης ποιότητας θέματα …
Το φαινόμενο παρουσιάζει ιδιαίτερο κοινωνικο-ψυχολογικό ενδιαφέρον και μπορεί να οδηγήσει σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο…
Βοηθήστε να το κατανοήσουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι, μιας και αυτό το τελευταίο αποτελεί το μότο πολλών από εμάς…''' Είναι η αντιγραφή του κειμενου του sven..
και το οποίο συμβαίνει και πολυ συχνά εδώ!
Εγω θέλω να επισημάνω και κάτι άλλο με την ευκαιρία....Γιατί κάποιοι χωρίς να τους αφορά ένα θέμα , και ενω ξέρουν πως αν αναμιχθούν θα δημιουργήσουν κακή αντιπαράθεση το κάνουν; Τι αισθάνονται; Νιώθουν έτσι ότι γεμίζουν την ήρεμη μέρα τους με λίγη νευρικότητα; Λένε μέσα από δω πράγματα που ίσως δεν θα μπορούσαν και δεν θα είχαν το θάρρος να τα πουν πρόσωπο με πρόσωπο; Και γιατί μας διεγείρει ένας καυγάς στο αναμιχθούμε γενικώς; Ειλικρινά πολύ καιρό την έχω αυτή την απορία...ας μου την λυσει κάποιος.
Παιδιά,
το θέμα της συζήτησης που ξεκίνησα ουδεμία σχέση έχει με το συγκεκριμένο συνθέτη και τη δουλειά του -άλλωστε απείχα παντελώς από τον αλληλοσπαραγμό που προέκυψε- αλλά με το ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ που έχει παρατηρηθεί κι άλλες φορές, όπου, για ασήμαντη συχνά αφορμή, πυροδοτείται ένα ντόμινο ακραίων αντιδράσεων και συναισθημάτων μεταξύ ατόμων που ελάχιστα έως καθόλου γνωρίζονται.
Φαίνεται, λοιπόν, πως οι ισορροπίες που υπάρχουν είναι πολύ εύθραυστες, οι σχέσεις πολύ ρηχές, που, σε συνδυασμό με το προπέτασμα της ανωνυμίας που υπάρχει, διευκολύνουν την ανάφλεξη συσσωρευμένων προσωπικών ή διαπροσωπικών εντάσεων και απωθημένων με ασήμαντη συχνά αφορμή.
Κατά μία έννοια, αυτή η δυνατότητα που δίνει το διαδίκτυο λειτουργεί και ως βαλβίδα προσωπικής εκτόνωσης, που αν δεν υπήρχε, ίσως ο αριθμός των αυτοκτονιών να ήταν μεγαλύτερος, αλλά μεγαλύτερος ίσως να ήταν και ο αριθμός των αγανακτισμένων πολιτών στις πλατείες των διαφόρων πόλεων και αντί για μερικές χιλιάδες να μετρούσαμε εκατοντάδες χιλιάδες συμμετεχόντων...
ΥΓ. 1. Αναστασία, αντιλήφθηκες αμέσως την πρόθεσή μου με τη συζήτηση που ξεκίνησα:)
ΥΓ. 2. Παστέλλα, ακολούθησα την υπόδειξή σου και άλλαξα τον τίτλο του θέματος της συζήτησης, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, αν και νόμιζα πως η πρόθεσή μου ήταν προφανής και σαφής...
Εγώ θα ήθελα να θίξω το θέμα από την εξής σκοπιά:
Οι περισσότεροι εδώ μέσα είμαστε άτομα που ασχολούμαστε με την μουσική ώς δημιουργοί.Θεωρούμε λοιπόν ότι ένας δημιουργός -ειδικά δημιουργός τής τέχνης εν γένει- πρέπει να έχη μιά,έστω στοιχειώδη,καλλιέργεια που θα τού επιτρέπη να αντιμετωπίζη με ευγένεια και ευαισθησία ακόμα και όσους δέν γράφουν διθυράμβους γιά το έργο του,αλλά επισημαίνουν κάποιες ατέλειες τίς οποίες οφείλει ο εν λόγω δημιουργός να διορθώση.Ειδικά όταν ο δημιουργός αυτός είναι καινούργιος στον χώρο,έχη ήδη κάνει ένα αξιόλογο ξεκίνημα και εμείς,ώς "συνάδελφοι" αλλά και ώς κοινό του,θεωρούμε ότι έχει μπροστά του μιά αξιόλογη σταδιοδρομία.
Οταν,λοιπόν,ο δημιουργός αυτός αντιδρά σε μιά "απλώς ευμενή" κριτική τού έργου του βρίζοντας και προσβάλλοντας τον άνθρωπο που άσκησε την κριτική,επόμενο είναι εμείς οι υπόλοιποι να εξοργιστούμε.Οταν επι πλέον βλέπουμε ότι ο εν λόγω δημιουργός όχι μόνο συνεχίζει την απρεπή συμπεριφορά του,αλλά βάζει και άλλους να τον υποστηρίζουν,ενδεχομένως δέ δημιουργεί ακόμη και "κλώνους" γιά να συνεχίση τίς ύβρεις ανενόχλητος,λογικό είναι να εξοργιστούμε ακόμη περισσότερο.
Εγραψα στην σχετική συζήτηση ότι άν ο συγκεκριμένος τραγουδοποιός ήταν κάποιος που φτιάχνει ευτελή τραγουδάκια (ήτοι "καψουροσκυλάδικα"),δέν θα ασχολιόμασταν κάν.Ομως δέν είναι τέτοιος,υπάρχει ποιότητα στο έργο του παρ'όλες τίς ατέλειές του.Οταν όμως αντιδρά με τέτοιον τρόπο σ'αυτόν που επισημαίνει τίς ατέλειες αυτές-χωρίς μάλιστα να ξέρη την μουσική προϊστορία τού "επισημαίνοντος",δείχνει έναν χαρακτήρα που δέν εναρμονίζεται με το έργο μάς παρουσιάζει.Λογικό είναι επομένως να προβληματιστούμε,να στενοχωρηθούμε,να νιώσουμε ακόμα και απογοητευμένοι από τον καλλιτέχνη αυτόν.
Επι πλέον,όταν μπαίνη σε άλλους διαδικτυακούς τόπους και μάς χαρακτηρίζει συλλήβδην "αλήτες",όταν επιτρέπη σε άλλους να μάς χαρακτηρίζουν "μουσικά ανίδεους" κλπ,μάς προσβάλλει.Δεν νομίζω πως είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχώμαστε κάτι τέτοιο γιατί τότε θα μπαίνη εδώ ο καθένας που θεωρεί ότι κάποιος έκανε "κακή" κριτική στο έργο του και θα μάς βρίζη-πράγμα που δέν είναι καλό και γιά το επίπεδο τού site.
Αυτή είναι η δική μου άποψη επί τού θέματος....
Τα σοβαρά και κάποτε ζωτικής σημασίας θέματα όπως λες, μπορεί να μην σχολιάζονται από πολλούς γιατί δύσκολα αναπτύσσονται γραπτώς οι απόψεις, χρειάζεται "σεντόνι" τεράστιο και συνήθως όχι απόλυτα περιεκτικό... αυτό όμως δεν σημαίνει οτι δεν διαβάζονται και δεν προβληματίζουν... έτσι νομίζω!
Και ναι, συμφωνώ οτι οι ισορροπίες των σχέσεων είναι πολύ λεπτές και θέλουν προσοχή, είναι και ρηχές γι αυτό μετά από χρόνο και διύλισμα συνήθως ξεχωρίζουμε 1-2 άτομα το πολύ.
Η ανωνυμία είναι προπέτασμα, αλλά και πίσω από τα nicknames εύκολα αναγνωρίζεται ο εριστικός... ο χιουμορίστας... ο δήθεν... ο αφοριστικός... ο δάσκαλος.... ο αδιάφορος.... ο επηρμένος... ο ωραιοπαθής... και πάμε λέγοντας. Ενα μικρό χωριό είμαστε με τα συν και τα μειον...
Αλβέρτο,
επαναλαμβάνεις αυτά στα οποία εκτενώς έχεις ήδη αναφερθεί στη συγκεκριμένη συζήτηση και με τα οποία επί της ουσίας συμφωνώ απόλυτα. Δεν πρόκειται περί αυτού και δεν είμαι ο Δ. Αρναούτης.
Εγώ έθεσα ένα εντελώς διαφορετικό θέμα που ΔΕΝ αφορά στη νέα δουλειά, στο ύφος ή στο ήθος του συγκεκριμένου δημιουργού, αλλά στο μαζικό και κανιβαλιστικό μερικές φορές τρόπο αντίδρασής μας -ως μελών αυτού του ιστοτόπου- απέναντι σε διαφόρων μορφών «απειλές», μερικές εκ των οποίων αγγίζουν ακόμα και τα όρια της φαιδρότητας…
Στις περιπτώσεις που αναφέρομαι, η αντίδρασή μας παραπέμπει στο συναγερμό που ενεργοποιείται από τον πληθυσμό μιας κυψέλης ή μιας μυρμηγκοφωλιάς με την εμφάνιση ενός ανεπιθύμητου εχθρού που πρέπει να εξοντωθεί ή μιας απειλής που πρέπει να εξαλειφθεί…
Το ερώτημά μου είναι, λοιπόν: «Γιατί αντιδρούμε έτσι;», «Τι σημαίνει αυτό;», «Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αλλάξει;»
Αν έγινα σαφής και αν υπάρχουν απόψεις για τα ερωτήματα αυτά, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να συζητηθούν, αφού ενδιαφέρουν τόσους πολλούς από εμάς…
Μαράκι,
δεν αμφιβάλλω πως τα πιο ζωτικής σημασίας θέματα διαβάζονται. Δεν θεωρώ, όμως, πως ο λόγος απουσίας σχολιασμού είναι πως η απάντησή τους απαιτεί «σεντόνι»…
Απλά, αποφεύγουμε να προβληματιζόμαστε, δεν το αντέχουμε, έχουμε εξοικειωθεί στην κατανάλωση απλών, «ανώδυνων» και «ελαφρών» θεμάτων, σαν κι αυτά που μας προσφέρει η TV και που μας έχουν αποξενώσει από τους προβληματισμούς της ανάγνωσης βιβλίων, ακόμα και εφημερίδων..
Η διαπίστωση πως «Ένα μικρό χωριό είμαστε με τα συν και τα μείον» δεν οδηγεί πουθενά αν δεν προχωρήσουμε παραπέρα το συλλογισμό μας…
«Γιατί αντιδρούμε έτσι;» = ελλείψεις
«Τι σημαίνει αυτό;», = τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα
«Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αλλάξει;»
Προσφέροντας σε μας τους ίδιους που μας αποφεύγουμε επιμελώς,
περισσότερη και ουσιαστικότερη αγάπη και φροντίδα .
Ίσως να μην είναι αργά να κερδίσεις ένα μέρος
από αυτά που χρειαζόσουν και δε σου πρόσφεραν η
δε κατάφερες μέχρι τώρα και εσύ ο ίδιος να σου προσφέρεις.
(1) Όσοι έλαβαν μέρος και λαμβάνουν μέρος σε τέτοιες συζητήσεις, προφανώς έχουν άποψη και δεν διστάζουν να την πουν.
(2) Τα φόρουμ υπάρχουν, για να εκφράζει κανείς την άποψή του.
(3) Όποιος δεν ενοχλήθηκε από έναν παρείσακτο που κατηγόρησε ευθέως και δημοσίως ακόμα και από το facebook το Musicheaven και μέλη του με ύβρεις κατάπτυστες και κομπλεξικές, έχει νευρικό σύστημα νοσηρό ή ανύπαρκτο.
(4) Όποιος αηδίασε με τις απόψεις που εκφράστηκαν και με όσους τις εξέφρασαν, να κοιτάξει την εμμονή του να διαβάζει καθημερινά κάτι που τον αηδιάζει. Υπάρχει και η επιλογή να μην ξαναδιαβάσεις κάτι που δεν σου αρέσει. Άσε τους άλλους να βγάζουν τα μάτια τους.
(5) Σε μία συζήτηση ηλεκτρισμένη το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να πεταχτεί και να πει "Ειρήνη Ημίν". Πυροδοτεί νέες αντιδράσεις.
(6) Λατρέυω να βλέπω άτομα που όπου τους βολεύει λοιδωρούν, συκοφαντούν, προσβάλλουν και τα όμοια και όπου δεν τους βολεύει υιοθετούν τη "φιλοσοφία" των παιδιών των λουλουδιών και του πυροσβέστη. Προτιμώ προσωπικά τους σταθερούς χαρακτήρες. Να ξέρω και με ποιον μιλάω.
Ένας απο τους "συνήθεις ύποπτους"
Εxtremio,
βάλε μέσα τα μαχαίρια, τιθάσευσε την επιθετικότητά, τον παρορμητισμό και το «αντριλίκι» σου, μη βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα(*), μη χαρακτηρίζεις με την ίδια ευκολία και με τον ίδιο εμετικό τρόπο άτομα, όπως αυτός τον οποίο πριν λίγες μέρες έκρινες ανελέητα(*) και μην ειρωνεύεσαι(**), ιδιαίτερα όταν πρόθεση του υποφαινόμενου δεν είναι να κρίνει πρόσωπα ή να αντιπαρέλθει/αγνοήσει τον τρόπο αντίδρασης του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, αλλά να συζητήσει το ύφος και το ήθος ανάλογων «συζητήσεων». Η σεμνότητα, το μέτρο και το ήθος -που όπως ο ίδιος είπες- θα πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε νέο καλλιτέχνη, αλλά και κάθε άνθρωπο, θάλεγα εγώ, φαντάζομαι πως αφορά κι εσένα ως νέο άνθρωπο, καλλιτέχνη και μέλος του ΜΗ.
*[(3) Όποιος δεν ενοχλήθηκε από έναν παρείσακτο που κατηγόρησε ευθέως και δημοσίως ακόμα και από το facebook το Musicheaven και μέλη του με ύβρεις κατάπτυστες και κομπλεξικές, έχει νευρικό σύστημα νοσηρό ή ανύπαρκτο.]
**[(6) Λατρεύω να βλέπω άτομα που όπου τους βολεύει λοιδωρούν, συκοφαντούν, προσβάλλουν και τα όμοια και όπου δεν τους βολεύει υιοθετούν τη "φιλοσοφία" των παιδιών των λουλουδιών και του πυροσβέστη. Προτιμώ προσωπικά τους σταθερούς χαρακτήρες. Να ξέρω και με ποιον μιλάω.]
Όπως θα διαπίστωσες, στο θέμα που ξεκίνησα χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό, μη βγάζοντας έξω τον εαυτό μου, καθώς θεωρώ πως όσα υποστηρίζω αφορούν εξίσου ΟΛΟΥΣ μας. Αν θέλεις, λοιπόν, να συμμετάσχεις στη συζήτηση αυτή με διαφορετικό ύφος και ήθος και χωρίς να νιώθεις πως κάποιος σου επιτίθεται ή σε αμφισβητεί, καλοδεχούμενη η άποψή σου.
Παράθεση:
|
Ιατρέ μου,σαφώς και δέν είσαι ο Αρναούτης .Θα σέ ρωτήσω όμως το εξής:
Ας πούμε ότι είσαι μέλος σε κάποιο site που αφορά την ψυχιατρική και κάποιος νέος ψυχίατρος έχει δημοσιεύσει μιά εργασία που από τεχνικής πλευράς έχει κάποιες ατέλειες.Ενας άλλος ψυχίατρος,με μεγαλύτερη επιστημονική εμπειρία,επισημαίνει αυτές τίς ατέλειες και λέει ότι,κατά την άποψή του,ο νέος ψυχίατρος βιάστηκε να δημοσιεύση την μελέτη του και ότι αυτή ήθελε περισσότερη επεξεργασία.Τότε ο νέος ψυχίατρος εγγράφεται στο site και βρίζει τον έμπειρο ψυχίατρο ώς "αποτυχημένο","κομπλεξικό","αμόρφωτο" και τού σέρνει όσα δέν σέρνει η σκούπα.Επί πλέον,βρίζει και όσους,ακόμα και με ήπιο τρόπο,τού επισημαίνουν ότι ακολουθεί εσφαλμένη συμπεριφορά.Ετι περαιτέρω,κατηγορεί και δυσφημεί το εν λόγω site με δηλώσεις του σε άλλες ιστοσελίδες.
Εσύ λοιπόν,ώς μέλος αυτού τού site (άς το ονομάσουμε www.psychiatrists.gr) πώς θα νιώσης;Δέν θα ενοχληθής με την συμπεριφορά τού νέου συναδέλφου σου που επιστημονικώς μέν είναι πολλά υποσχόμενος,δέν έχει όμως το ήθος που οφείλει να έχη ένας επιστήμων;Δέν θα μιλήσης,να εκφράσης μιά άποψη;Κι'άν δής ότι ο "ταραξίας" συνάδελφός σου δέν συνετίζεται,θα αφήσης τα πράγματα έτσι;
Αυτό ακριβώς έγινε στην συγκεκριμένη περίπτωση και γι'αυτό αντιδράσαμε μ'αυτόν τον τρόπο.Αν ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης είχε παραδεχθεί το σφάλμα του και είχε ζητήσει συγγνώμη δημοσίως,θα τού την είχαμε δώσει,φυσικά-και το θέμα θα είχε τελειώσει εκεί.Και άν ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης είχε εξ αρχής φερθεί με κόσμιο τρόπο,απαντώντας με ευγένεια και διακριτικότητα στο μέλος που έγραψε την κριτική τού CD του,δέν θα είχε κάν δημιουργηθεί θέμα.
Με τον ίδιο τρόπο,άλλωστε,δέν αντιδρούμε όταν σε μιά παρέα στην οποία συμμετέχουμε και περνάμε ευχάριστα,έρχεται κάποιος και μάς βρίζει και συμπεριφέρεται αντικοινωνικά;
Αλβέρτο,
λες και πάλι τα ίδια πράγματα -αν και με άλλα λόγια- όπως και στο προηγούμενο σχόλιό σου, στο οποίο απάντησα και είπα πως συμφωνώ επί της ουσίας απόλυτα μαζί σου.
ΔΕΝ πρόκειται, όμως, περί αυτού. Από κάποιο σημείο και έπειτα η συγκεκριμένη συζήτηση ξέφυγε εντελώς, χάνοντας εντελώς το νόημά της και μετατράπηκε σε μία βεντέτα κι ένα ξεκατίνιασμα χωρίς όρια μεταξύ δύο μερών, μη προσφέροντας τίποτα πιά.
Η δική μου πρόθεση είναι, λοιπόν, να σκεφθούμε γύρω από αυτό και να δούμε γιατί συμβαίνει και πώς μπορούμε να το αποφύγουμε στο μέλλον.
Ιατρέ μου,είναι πολύ απλό:
Συμβαίνει,γιατί κάποιοι δέν εννοούν να παραδεχτούν το σφάλμα τους και συνεχίζουν την αντικοινωνική τους συμπεριφορά.
Δέν μπορούμε να το αποφύγουμε (π.χ. αγνοώντας τους) γιατί έτσι θα τους δώσουμε την "ικανοποίηση" πως είχαν την τελευταία λέξη.
