Καλλιτέχνης; Βεβαίως. Διάσημος; Γιατι;

Αναρωτιέμαι αν σταματούσαν να κυνηγάνε οι καλλιτέχνες  μ αυτήν την αγωνία που τους δέρνει  την διασημότητα  και την αναγνώριση και λέγανε πιο εύκολα ΟΧΙ σ αυτά όλα που τους ζητιούνται κατά καιρούς και σ όλο αυτό το σύστημα που τους κατατρώει  δε θα ήταν καλύτερα ?

Και τελικά αν τα καταφέρουν τους έχει δώσει χρήμα και αναγνώριση στους δρόμους που κυκλοφορούν αλλά  τους έχουν  κλέψει όλα τα άλλα και κυρίως τις ζωές τους και την ψυχή τους και φτάνουν να ζουν σαν κυνηγημένοι. Γίνεται πολύ δύσκολη  μια οικογενειακή στιγμή και μια ανθρώπινη βόλτα  στην παραλία του Φαλήρου.

Και ας μη μιλήσουμε για το εξωτερικό το δράμα κορυφώνεται

Χαρακτηριστικό  παράδειγμα . Τα παιδιά του τομ κρούζ για να πάνε με τον μπαμπά τους στο λούνα παρκ  ο διαβόητος  σταρ έκλεισε ένα λούνα πάρκ - σαν το αλου φαν παρκ ένα πράμα - για δυο μέρες . Απαγορευότανε να πατήσει  ούτε παιδί ούτε άνθρωπος  και πήγε τα παιδιά του  σ ' ένα έρημο λουνα παρκ να το έχουν όλο δικό τους και να παίξουν με τι?. Εφιάλτης .

Τυχερά παιδιά του κρούζ και του κάθε κρούζ.

Καλλιτέχνης λοιπόν γιατί ο δρόμος αυτός  είναι ο δρόμος σου αυτό σε εκφράζει?

και αν τύχει και αυτό που κάνεις είναι όμορφο και αρέσει   και στους γύρω σου  μια χαρά και ας γίνουν και τα εργα σου γνωστά και εσείς επίσης.

Η καλλιτέχνης ντε και καλά για να ζήσεις σαν τους τυχερούς που τους "φεύγουν με τρόπο"

η στην καλύτερη τους ΄΄κλέβουν  τις ζωές τους΄΄ λέγοντας η μάλλον κάνοντας ότι σου λένε οι  ειδήμονες?

Και τι θα κάνανε αυτοί οι ειδήμονες αν δεν υπήρχε προσφορά και εμπόρευμα?

Σου φέρονται όπως επιτρέπεις να σου φερθούνε . Άρα εισπράττουμε ότι μας αξίζει.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 30-07-2011 15:34 ]

Πολύ μεγάλη κουβέντα ξεκίνησες,Σοφία....

Υπάρχουν όντως πολλοί που γίνονται καλλιτέχνες επειδή τό έχουν "απωθημένο" τους να γίνουν διάσημοι και να τους ξέρη όλος ο κόσμος.

Κάποιοι όμως γίνονται καλλιτέχνες επειδή αντιλαμβάνονται ότι αυτός είναι ο σκοπός τής ζωής τους,χωρίς να νοιάζωνται άν θα γίνουν διάσημοι ή όχι,"επί τής πορείας" όμως γίνονται διάσημοι γιατί η τέχνη τους βρίσκει ανταπόκριση στον κόσμο και τότε....

-Αλλοι τρομάζουν απ'αυτήν την διασημότητα γιατί διαπιστώνουν πως πλέον δέν είναι κύριοι τού εαυτού τους και σταματούν να κάνουν τέχνη μπάς και ξαναβρούν την ησυχία και την προσωπική τους ζωή.

-Αλλοι ξεκινούν το άθλημα τής "(ξ)ιππασίας επί καλάμου" γιατί παρασύρονται απ'αυτήν την διασημότητα και νομίζουν ότι έχουν μεγαλύτερη αξία απ'όση πραγματικά έχουν.

-Τέλος,άλλοι αδιαφορούν γι'αυτήν την διασημότητα και συνεχίζουν να ζούν σάν να ήταν άσημοι και ασήμαντοι,εξακολουθώντας να κάνουν τέχνη επειδή αυτό θέλουν να κάνουν.Κι'αυτοί καταφέρνουν το πιό δύσκολο,να αγνοήσουν δηλαδή όλους τους πειρασμούς τής διασημότητας και τής δημοσιότητας που αποκτούν....

Ενδιαφέρον θέμα. Αν δε κάνω λάθος, ένας απ'τους Beatles είχε πει ότι η ζωή τους είναι σπίτι - στούντιο - στούντιο - σπίτι. Δεν μπορούσαν να παν πουθενά. Αλλά ακόμα και στην Ελλάδα απορώ πως κυκλοφορεί ένας Ρουβάς ή ένας Χατζηγιάννης (τόσα κοριτσάκια περιμένουν την ευκαιρία..) αλλά και ένας Νταλάρας ή μια Αλεξίου. Απ'την μια είναι ωραίο και στην αρχή αρέσει στον καθένα αλλά όντως μετά καταντά φρίκη.

Αγαπητέ φίλε PanGuitar κανονικά η θέση του καλλιτέχνη θα έπρεπε να είναι δίπλα στον κόσμο η καλύτερα μέσα στον κόσμο,και όχι να γίνεται ολόκληρο θέμα όταν συναντας κάποιο καλλιτέχνη θαρρείς και βλέπεις τον θεό . Άλλο ο σεβασμός στο έργο του και στον ίδιο και αλλο αυτη η υστερία της επωνυμίας και του διαβόητου. Αλλά απο την άλλη τι είναι κανονικό για να είναι και αυτό?

-----------------
κατά βάθος όλοι ξέρουμε..........

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ixthis στις 14-08-2011 04:47 ]

Εξαρτάται απ'τον καθένα. Άλλοι ψωνίζονται από αυτό και έχουν ένα κόμπλεξ ανωτερότητας, τους μιλάς και απαξιούν να σου δώσουν σημασία ή κάνουν τα πάντα για να μην έρθουν σε επάφη με απλό κόσμο. Απ'την άλλη υπάρχουν και πολλοί που είναι φιλικοί με τον κόσμο. Εξαρτάται κι απ'το είδος. Πχ για τον Χατζηγιάννη άκουσα διάφορα. Ότι στο τέλος κάθε συναυλίας του δεν προλαβαίνει κανείς να τον συναντήσει φεύγει γρήγορα κι ένας γνωστός μου του φώναξε όταν τον συνάντησε κάπου που πήγε για να τραγουδήσει και ο Χατζηγιάννης γύρισε το κεφάλι του και τον αγνόησε, πράγματι γελοίο. Επίσης στη συναυλία του έχει σκοπό να πει το πρόγραμμα του και αυτό ήταν. Απ'την άλλη ο Μαχαιρίτσας και ο Αλκίνοος είναι τόσο φιλικοί στις συναυλίες που μιλάνε με το κοινό. Πήγα σε μια συναυλία του Λαυρέντη και μας άφησαν να μπούμε και πάω μέσα και με ρωτάει ο Λαυρέντης (!): "Περάσατε καλά φίλε;". Τόσο απλά και βγάλαμε και μια φωτογραφία. Κι έχω πολλούς φίλους που έχουν φωτογραφίες με τον Πλιάτσικα, τον Αλκίνοο, τον Λαυρέντη κλπ ενώ απ'την άλλη δεν ξέρω πολλά κοριτσάκια που έχουν με τον Χατζηγιάννη. Μονο 1,2 και με τον Ρουβα καμιά. Αυτο σχετίζεται στο ότι στις συναυλίες τους είναι φιλικοί μιλάνε με τον κόσμο και τον δέχονται στο καμαρίνι, ενώ οι ποπ-σταρς φεύγουν γρήγορα μπας και τους πετύχουν κάποιοι θαυμαστές, λες και θα τους φάνε.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 16-08-2011 21:14 ]

-----------------
Ελα γρηγορα εξω....ανοιξαν οι ουρανοι και βρεχει μυαλα!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikosRoman στις 24-08-2011 00:28 ]

Εγραψε ο Nikos Roman

[[Φιλε μπις.Το γιατι επιλεγει καποιος αυτον τον δρομο οπως μαλλον δεν γνωριζεις εχει να κανει με το ταλεντο.Οταν πολλοι αταλαντοι μαζευονται για να κριτικαρουν τους "ψωνισμενους" πετυχημενους τοτε ενα σωρο ασυναρτησιες ακουγονται.]]

Άρα βγάζουμε το συμπέρασμα απ αυτα που γράφεις :

ολοι οι διαβόητοι και οι προβαλλόμενοι καλλιτέχνες του σταρ σύστεμ και των μέσων επικοινωνίας ειναι ταλαντούχοι ..

[[Nikos Roman : Επισης η μυθοποιηση μεσω της οικογενειακης παιδειας και του περιγυρου με κανει σημερα και εν ετη 2011 να ακουω ρεμπετικα,κλασσικα αλλα και το τεραστιοτατο φασμα της ροκ.Γιατι απλα οι μυθοι χτιζονται παντα γυρω απο τα ταλεντα.]]

Εκεί ακριβώς παίζει ρόλο η διαπαιδαγώγηση και η παιδεία .Να σου προτείνει να ακούσεις να σε ενημερώσει να σε μάθει να σέβεσαι το δημιουργημα και το δημιουργό ακόμα κι αν δεν ειναι της προτιμησής σου αλλα να μη το μυθοποιείς γιατι οι μύθοι καταστρέφονται και φορές παρασύρουν και το δημιούργημα χωρις να φταίει για το δημιουργό του.

Και δε χρειάζεται να αναφέρω ονομαστικά καλλιτεχνες που σήμερα για τους νέους εινα μύθοι (κακώς κατά την  αποψή μου) και εμπνέοντε απο το ΄΄έργο τους ΄΄ (σωστά κατα την αποψή μου) .

Καλλιτέχνες που όσοι τους προλάβαμε αγαπάμε τη δουλειά τους ακόμα και τους ίδιους πολύ αλλα ποτέ δε θα μπορούσαμε να τους μυθοποιήσουμε γιατί βλέπαμε καταλαβαίναμε και το μόνο που κάναμε τότε ήτανε να στεναχωριόμαστε και να λέμε ΄΄κρίμα΄΄.

Και κλείνοντας  θέλω να πω οτι υπάρχουν άξιοι ικανοί και ταλαντούχοι άνθρωποι των τεχνών και όχι μύθοι.

[[Nikos Roman : Αν λοιπον με ρωτας οτι εχω να διαλεξω μεταξυ σερβιτορου(και να σου σερβιρω ζεστα σουβλακια)η καρριερα στην μουσικη και διασημος(εφοσον καποιος ανακαλυψε το ταλεντο μου),τοτε διαλεγω το δευτερο.Πες με ψωνιο η βρισε την "παιδεια" των θαυμαστων μου αλλα δεν προκειται να αλλαξει κατι.Εγω θα κανω κατι που αγαπαω βγαζοντας χρημα και εσυ θα συνεχισεις να δουλευεις σε οποια κωλοδουλεια ειναι αυτη βγαζοντας τρεις και εξηντα και βριζοντας ενα συστημα στο οποιο πολυ θα ηθελες να εισαι μερος του.]]

Συμπέρασμα 2ον : ή σουβλατζής πρέπει να γίνει ένας καλλιτέχνης ή διάσημος.Μέση οδός δεν υπάρχει? Ντε και καλά διάσημος? Απαγορεύεται να δημιουργεί και να ζει απο την τέχνη του χωρίς να είναι ΄΄διάσημος ΄΄ απαραίτητα ?

Αλλά μάλλον αναφερόμαστε στο καλλιτεχνικο ΄΄χαμομήλι΄΄αλλιώς φράγκα.

[[Nikos Roman : Επισης εχω παντα την αισθηση οτι διασημος μπορει να εισαι για τον σκυλο σου που τον ταιζεις αλλα και για εκατομμυρια κοσμο για τον οποιο πρεσβευεις αρχες και αξιες]]

Διάσημος δηλαδή και ας είναι και στο σκύλο μου? Ευτυχώς που ο σκύλος μου ειναι υπεράνω και με αγαπάει οπως και να έχει.

Όσο για τις  αρχές και τις αξίες εεε σιγά το πράγμα αλλού είναι το θέμα .......στο ψητό

εγω πιστευω αν ολοι τους ηταν πιο απλοι και συνεχιζαν να ζουν την καθημερινοτητα τους οπως και πριν μεσα στον κοσμο κανοντας απλα πραγματα δεν θα υπηρχε τοσο μεγαλο προβλημα ακομα και στο εξωτερικο ο κοσμος θα τους εβλεπε σαν ανθρωπους και οχι σαν κατι το απιαστο απλα τους αρεσει ολο αυτο και πολλες φορες το επιδιωκουν κιολας

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 26-08-2011 09:32 ]

+100 μεταλάκο..

Οσους μεγαλους καλλιτεχνες θυμαμαι στην απλοτητα τους ειτε πεθαναν στην ψαθα ειτε τους εκλεψαν την ζωη τους τα δικαστηρια,οι συγγενεις,οι γυναικες τους και τα παιδια τους,ειτε αυτοκτονησαν.Το μονο που καταφεραν μετα θανατον ηταν να γινουν μυθοι για αυτους που γουσταρουν να ακολουθουν μυθους.Θα μπορουσα να αναφερω δεκαδες περιπτωσεις ξενων καλλιτεχνων που αποποιηθηκαν τον τιτλο του διασημου και επεμειναν σε πιο απλη ζωη.Ο τσαρλι Τσαπλιν ας πουμε ηταν ενας απο αυτους.Διωχθηκε,ποινικοποιηθηκε και τελικα πεθανε προσπαθωντας να αποδειξει την απλοτητα του λαμβανοντας ενα τιμητικο οσκαρ μεσα στην Μεκκα των(δυτικων)τεχνων,το Χολυγουντ,χειροκροτουμενος απο την ελιτ των διασημων.Μυθος?Σιγουρα.Ειναι αγνωστο ομως τι μου στερησε τα 25 χρονια απουσιας του λογω της μανιας της απλοτητας του.Εγωιστικο αυτο που γραφω αλλα οχι λιγοτερο απο τον ιδιο εγωισμο που ελαβα απο αυτον.

ΠΑΥΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ....ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΔΙΑΣΗΜΟΣ.π.χ...Διασημος ειναι ο Bono ο Vangelis η Μαντονα οι Metallica κλπ.Δημοφιλεις ειναι ο Χατζηγιαννης ο Παπακωνσταντινου,οι Πυξ Λαξ,ο Οικονομοπουλος οι Ονειδραμα τα φουξια ποδηλατα και ο Ρουβας.

Μια κλασσικη ελληνικη περιπτωση απλοτητας  ειναι ο Νικολας ο Ασιμος.Πεθανε στην ψαθα και τρελλαμενος.Δεν προσπαθουσε να αποδειξει την απλοτητα του γιατι ηταν απο μονος του αντισταρ.Ακομα και οταν τον ακολουθουσαν ορδες νεων στην πλατεια Εξαρχειων αυτος δεν αλλαζε το μυαλο του.Ποιοι ηταν ομως αυτοι που κερδισαν απο τον θανατο του??Ξερω τουλαχιστον εναν που εδω σε αυτο το φορουμ τον εχουν θεο.Αυτον τον εναν ο Νικολας δεν τον γουσταρε με τιποτα.Αλλα αυτος ο ενας επελεξε να γινει δημοφιλης απεναντι στην απλοτητα.Η καλυτερη απαντηση του Ασιμου θα ηταν να γινει σταρ και οχι μυθος.Αν ηταν σταρ θα μας χαριζε απιστευτα τραγουδια μεχρι σημερα και πανω απο ολα δεν θα αφηνε πολλες μετριοτητες να κανουν "επαναστατικη" καριερα στο τραγουδι.

Και τι γινεται αραγε με τις ορδες θαυμαστων??Με ολους εμας που παμε στις συναυλιες διασημων??Εμεις δεν συμβαλουμε??Ενταξει.....καποιος επιδιωκει την διασημοτητα,και τελικα το καταφερνει.(Δεν ειναι τοσο ευκολο αλλα χαρην της γραφης ας γραψω οτι ειναι).Και αντε λεω οτι εγω θελω να γινω διασημος.Εγινα????Και βεβαια οχι.Αν δεν κοινοποιησω την δουλεια μου να την ακουσουν η να την δουν και να την κρινουν ανθρωποι,τοτε τιποτα δεν γινεται.Ενα μεγαλο λαθος που κανουν πολλοι ειναι να νομιζουν οτι επειδη σημερα εχουμε ιντερνετ και τεραστια διακινηση υλικου αυτο συνεβαινε και τα παλια χρονια.Η Ελλαδα(θα μεινω εδω για να μην παω σε Αμερικες κλπ)του 80 ειχε περιπου μονο 400 δισκαδικα(εκ των οποιων τα πιο πολλα Αθηνα/Θεσσ/κη/Πατρα).Ο καλλιτεχνης επρεπε να γυριζει την χωρα για να ακουστει η δουλεια του.Και μεσα απο αυτην την δυσκολοτατη διαδικασια γεννιοταν ενα κοινο πιστο,φανατικο και απαιτητικο.Με τεραστια πιεση στον καλλιτεχνη αλλα και με ανταποδοση στις πωλησεις και στην δημοτικοτητα.

Η ιστορια λοιπον για εμενα ,λεει οτι ολοι συμβαλλουν στο προιον που λεγεται τεχνη.Μην τα ριχνουμε ολα στους διασημους η δημοφιλεις καλλιτεχνες.Το κοινο ειναι το ιδιο ενοχο οι καπιταλιστικες κοινωνιες που βασιζονται στην προσφορα και ζητηση ειναι επισης ενοχες και τελικα ας ψαχτουμε λιγο για να βρουμε καποιον αθωο.Αυτον που δεν εχει παει ποτε στην ζωη του σε συναυλια η αυτον που δεν εχει πατησει το ποδι του σε δισκαδικο η τον αλλον που δεν ξερει τι θα πει ιντερνετ.

Γιά να'μαι ειλικρινής,δέν θυμάμαι να είχα δεί ποτέ τον Ασιμο ακολουθούμενο από "ορδές νέων",ούτε στα Εξάρχεια ούτε οπουδήποτε αλλού.Οποτε τον συναντούσα,μόνος του ήταν.Ούτε θεωρώ ότι ήταν "αντι-στάρ",αφού κανείς δέν τον πίεσε ή τού πρότεινε να γίνη στάρ ώστε να λέμε πως αντιστάθηκε σε κάτι τέτοιο.Ηταν απλώς "ο Ασιμος" ή "ο Νικόλας",ακόμα και γιά εμάς που τον ξέραμε,με τον ίδιο τρόπο που και ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης ήταν "ο Τριανταφυλλίδης" ή "ο Ηρακλής"-δηλαδή ένας ακόμα καλλιτέχνης μέσα στο σύνολο τών καλλιτεχνών τής Ελληνικής ρόκ σκηνής τής εποχής εκείνης.Δέν ξέρω τί εξέλιξη θα είχε άν δέν είχε το θλιβερό τέλος που επέλεξε-το πιθανώτερο ήταν ότι θα είχε βγάλει μέν κάποια άλλη δισκογραφική δουλειά,ίσως όμως όχι στην μορφή που βγήκαν τα δυό μεταθανάτια LP του και επίσης πιθανό είναι πως αυτή η δουλειά θα εύρισκε μεγαλύτερη απήχηση από το ΞΑΝΑΠΕΣ,μιά και ενδεχομένως θα είχε διαδοθεί μέσα από το διαδίκτυο.

Τί σημαίνει άραγε "απλός";Γιά μένα σημαίνει "προσιτός στους συνανθρώπους του".Δηλαδή να μήν τους αντιμετωπίζη με αίσθημα ανωτερότητας ("εγώ είμαι διάσημος καλλιτέχνης,εσύ είσαι ένας απλός ανθρωπάκος"),να δέχεται να μιλά μαζί τους και ν'ακούη τίς γνώμες τους χωρίς να παριστάνη την επί παντός επιστητού αυθεντία.Από εκεί και πέρα,άν κάποιοι διάσημοι καλλιτέχνες ποινικοποιήθηκαν γιά κάποιους λόγους,αυτό σίγουρα δέν είχε να κάνη με την επιδίωξή τους να είναι απλοί.

Πώς ορίζουμε τους όρους "δημοφιλής" και "διάσημος";Μοιάζουν να είναι συνώνυμοι,όμως θεωρώ ότι η δημοφιλία είναι πιό προσωρινή από την διασημότητα και αυτή είναι η "ειδοποιός διαφορά" τους.Η διασημότητα αντέχει στον χρόνο,η δημοφιλία πολλές φορές όχι.

Τέλος,η διασημότητα και η δημοφιλία τών καλλιτεχνών δέν έχει να κάνη ούτε με καπιταλισμούς ούτε με σοσιαλισμούς ούτε με δυτικές ή ανατολικές τέχνες.Δηλαδή στίς χώρες τού πρώην Ανατολικού μπλόκ δέν υπήρχαν διάσημοι και/ή δημοφιλείς καλλιτέχνες,που ο υπόλοιπος κόσμος πήγαινε στίς συναυλίες τους,τους χειροκροτούσε,τους ζητούσε αυτόγραφα κλπ;Δέν νομίζω.Ισα-ίσα μάλιστα,αυτοί αποτελούσαν την "νομενκλατούρα" τών καθεστώτων αυτών,τους "πιό ίσους",που θα'λεγε και ο Οργουελ.....

hastaroth πηστευω οτι καταλαβες τι ακρηβως εννουσα με αυτα που εγραψα και συμφωνω απολυτα με αυτα που γραφεις για την απλοτητα  και το μονο που εχω να σου πω ειναι +1

στα λογια σου

Συμφωνουμε εν μερη για τον Ασιμο και συμφωνω απολυτα για τους ορισμους δημοφιλης και διασημος.Θα  ζητουσα ομως πραγματικα την γνωμη σου για τον ρολο του κοινου στην διαμορφωση ενος καλλιτεχνη.Σε μικρη(δημοφιλη) αλλα και σε μεγαλη(διασημη) κλιμακα.

Πρέπει απαραίτητα να συμφωνώ με ΟΛΑ τα γραφόμενά σου;

Ο Μίμης Πλέσσας.ώς γνωστόν,είναι διάσημος Ελληνας συνθέτης.Πρό πολλών ετών,έμενε στην ίδια γειτονιά με μένα-ένα τετράγωνο παρακάτω,γιά την ακρίβεια.Οποτε τον έβλεπα στο φωτοαντιγραφάδικο τής γειτονιάς,με χαιρετούσε χωρίς να τον "διακατέχη" μιά αλαζονεία ανωτερότητας απέναντί μου.Φυσικά,υπάρχουν και διάσημοι που τους διακατέχει αυτή η αλαζονεία,αλλά δέν είναι όλοι έτσι.

Μπαρδόν;Τί θέλει να πή εδώ ο ποιητής;

Ο Lennon ήταν μιά περίπτωση.Δέν σημαίνει αυτό ότι όποιος διάσημος είναι προσιτός στον κόσμο θα βρεθή κάποιος να τον μπουμπουνίση με μιά κουμπούρα.

Εχω την εντύπωση πως επιχειρείς να κάνης έναν αχταρμά μπλέκοντας περιπτώσεις και καταστάσεις άσχετες μεταξυ τους.Ας βγή και ο Goran Baracumovic από το Bitar του στην Σιβηρία να παίξη στο εξωτερικό και αφού είναι τόσο καλός ακκορντεονίστας,θα γίνη σίγουρα διάσημος,όπως διάσημος έγινε και ο Rudolph Nureyev ώς χορευτής και πολλοί άλλοι που ζούσαν στην Σοβιετική Ενωση.Κι'εξ άλλου,άν ο καπιταλισμός βοηθά κάποιον που θέλει να γίνη διάσημος να το επιτύχη αλλά ο κομμουνισμός δέν τον βοηθά,εσένα πού είναι το πρόβλημά σου;

Πρώτον,δέν υπάρχει λέξη "επιμεγενθυμένος".Δεύτερον,η μοιρασιά είναι μοιρασιά και δέν γίνεται ούτε σε μεγάλη ούτε σε μικρή κλίμακα-απλώς γίνεται. 

Τι σχέση έχει το ρύζι με το θέμα μας;

Επίσης,στην Ελλάδα δέν έχουμε ακριβώς καπιταλισμό,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Δηλαδή σε ποιό ή ποιά σημεία συμφωνούμε και σε ποιά δέν συμφωνούμε γιά τον Ασιμο; 

Κατ'αρχάς,μάλλον δέν κατάλαβες την άποψή μου σχετικά με την δημοφιλία και την διασημότητα.Ο Μπετόβεν είναι διάσημος αλλά δέν είναι δημοφιλής επειδή υπάρχει ένα κάπως μικρό τεχνικό πρόβλημα-έχει εδώ και αιώνες αποδημήσει εις το Υπερπέραν.Δημοφιλή πάντως είναι τα έργα του επειδή όλες οι συμφωνικές ορχήστρες απανταχού εις όλον τον κόσμον (που έλεγε και ο Ανδρέας Φιλιππίδης στην "Λούφα και παραλλαγή") τα έχουν στο ρεπερτόριό τους.

Κατά δεύτερον,ασφαλώς το κοινό ενός καλλιτέχνη τον επηρεάζει όσο επηρεάζεται απ'αυτόν.Αν πάψη να ανταποκρίνεται στο έργο του,αυτό τον προβληματίζει ώστε να ψάξη να βρή τον λόγο και ενδεχομένως να αλλάξη κιόλας τον τρόπο,το ύφος,ενδεχομένως και την θεματολογία τής καλλιτεχνικής του δραστηριότητας.

Αυτά από μένα και άν χρειαστή,θα επανέλθω

Αγαπητε Χασταροθ.Ειναι λαθος η εντυπωση οτι πρεπει να συμφωνεις μαζι μου σε ΟΛΑ.Μην εισαι επιθετικος(ισως επειδη εχω Αμερικανικο διαβατηριο.).Θεωρω ομως οτι ενας εμπειρος ανθρωπος σαν εσενα δεν εδωσε την απαραιτητη σημασια στα σημαντικα μερη του κειμενου μου.Πρωτο σημαντικο μερος το γεγονος οτι ιστορικα οποιος διασημος ταυτιστηκε η προσπαθησε /αποζητησε εστω την απλοτητα ,δεν ειχε τελος καλο.

Cobhain."Δεν θελω να με αντιμετωπιζουν σαν σταρ.Θελω να γυρισω στην απλη ζωη μου"(Μπαμ και τα μυαλα στα καγκελα)

J.Joplin."Τωρα τελευταια θυμαμαι ολο και πιο πολλες φορες την εποχη που τα πραγματα ηταν απλα για εμενα και τους ανθρωπους γυρω μου.Πινω για να ξεχνω το παρον".Τελος και αυτη.

James Dean."Απεκτησα τρελλα με τα αυτοκινητα και την ταχυτητα οταν ο κοσμος γυρω μου εγινε επικυνδυνος.Ετσι δεν μπορουν να με φτασουν.Θα τους ελεγα ομως οτι ειμαι τοσο απλος που δεν εχουν να φοβουνται τιποτα απο εμενα".Παει και αυτος.

Στο δευτερο ζητημα που εθιξα(και το οποιο ειναι πιο σημαντικο) παλι δεν απαντησες.Εχει ευθυνη το κοινο με την συμπεριφορα του απεναντι σε εναν καλλιτεχνη που διαλεγει την απομονωση του?(Μηπως τελικα αυτη η απομονωση ειναι συνιφασμενη με την διασημοτητα?

Εγραψες

Τί σημαίνει άραγε "απλός";Γιά μένα σημαίνει "προσιτός στους συνανθρώπους του".Δηλαδή να μήν τους αντιμετωπίζη με αίσθημα ανωτερότητας ("εγώ είμαι διάσημος καλλιτέχνης,εσύ είσαι ένας απλός ανθρωπάκος"),να δέχεται να μιλά μαζί τους και ν'ακούη τίς γνώμες τους χωρίς να παριστάνη την επί παντός επιστητού αυθεντια.

Πολυ προχειρη διαπιστωση.Σχεδον χωρις να θες να αγγιξεις το θεμα.Το πιστευεις αυτο που γραφεις?Εχεις γνωρισει πολλους τετοιους διασημους?

Εγραψες

Κατά δεύτερον,ασφαλώς το κοινό ενός καλλιτέχνη τον επηρεάζει όσο επηρεάζεται απ'αυτόν.Αν πάψη να ανταποκρίνεται στο έργο του,αυτό τον προβληματίζει ώστε να ψάξη να βρή τον λόγο και ενδεχομένως να αλλάξη κιόλας τον τρόπο,το ύφος,ενδεχομένως και την θεματολογία τής καλλιτεχνικής του δραστηριότητας.

Τι γινεται ομως οταν το κοινο ταυτιστει πληρως με το εργο του??Πως το κοιταμε τωρα το ποτηρι?Μισοαδειο η μισογεματο?.Καταλαβα τι γραφεις πιο πανω.Απαντησε μου ομως σε αυτο Σε ποια ακρα μπορει να φτασει το κοινο οταν ταυτιζεται με το εργο του δημιουργου?

Τελος θα επιμεινω στον διαχωρισμο "διασημος" και "δημοφιλης".Μην τρελλαθω τωρα οτι ο Πλεσσας ειναι διασημος.Ο Θεοδωρακης ειναι διασημος,ο Ξαρχακος ειναι διασημος.Ο Πλεσσας ειναι απλα δημοφιλης.Ελαφρυ ρεπερτοριο σ'αγαπω μ'αγαπας στο μεγαλυτερο μερος της καριερας του,τον σεβονται ολοι(και εγω)....αλλα μεχρι εκει.

Αλλα θα χρειαστει να αποκαλυψω την επαφη μου με καποιον πραγματικα για διασημο(Δεν θα το ξανακανω για να μην δημιουργω εντυπωσεις).Το καλοκαιρι του 2003(αν θυμαμαι καλα) επινα καφε με τον Ντεμμι Ρουσσο στην Νεα Υορκη.Διασημος και απλος ανθρωπος.Ηθος,χιουμορ και βεβαια επιβεβαιωνει εν μερη την απλοτητα που μπορει να εχει ενας διασημος.Ο καφες μας εληξε αδοξα μετα απο μιση ωρα οταν ο καθε ενας ερχοταν να ζητησει αυτογραφο και μια φωτο μαζι του.Η κατασταση εγινε αρκετα επικινδυνη οταν το(κρυφο) παταρι του μαγαζιου που καθομασταν γεμισε με πανω απο 200 ατομα.Και καπως ετσι πηρε ο καθενας τον δρομο του και υποσχεθηκαμε ενα ραντεβου στο μελλον.Βρεθηκαμε παλι το 2009(αν θυμαμαι καλα)στην συναυλια του στο Ηρωδειο και ημουν backstage σε ολη την διαρκεια καθοτι ο κιθαριστας του ειναι και πολυ καλος φιλος.

Αυτη ειναι η ιστοριουλα μου για να ξεχωρισουμε το "περπαταω στον δρομο και ενας Χασταροθ με χαιρεταει επειδη ειμαι δημοφιλης" απο το "δεν μπορω να βγω απο το σπιτι μου γιατι θα με φανε ζωντανο λογω του οτι ειμαι διασημος".

Συγνωμη για τα ορθογραφικα η τις περιεργες εννοιες(καθοτι Greek American boy)αλλα σιγουρα γραφω καλυτερα απο πολλους εδω μεσα.Ειχα καλο δασκαλο.

(Να τονισω οτι ο Μοτσαρτ ειναι επισης νεκρος αλλα αν τυχει να πας στην Βιεννη θα δεις το προσκυνημα που γινεται εξω απο το σπιτι που εζησε μονο 10 χρονια.Δεν εχει να κανει με τουριστικο θεαμα.Αυτο φιλε μου ειναι ορισμος διασημου και οχι δημοφιλους.)
-----------------
Ελα γρηγορα εξω....ανοιξαν οι ουρανοι και βρεχει μυαλα!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikosRoman στις 15-09-2011 01:49 ]

Αυτη ειναι συνεντευξη του Frusciante και πιστευω λεει πολλα και για αυτο το θεμα οπως και για πολλα αλλα. Για οσους βαρεθουν η απαντηση ειναι γυρω στο 6ο λεπτο και μετα.

-----------------
Νομιζω οτι ειδα εναν γατουλι!!! Ζω για την μερα που θα δικαιωθoυν ο Sylvester και ο Τομ!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mad4U στις 15-09-2011 13:34 ]