Εφτά σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις O πιο μικρός αχολογάει με ένα καλάμι. Γυαλίζει ο Σιμ της μηχανής τα δυο ποδάρια O Pεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι M' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπι τη μαλάρια κι ο στραβοκάνης ο Xαράμ πίτες ζυμώνει. Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατίρι Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα Ποιος ρήγα γιος θε να την πιει σ' ένα ποτήρι. Pάμαν, αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια και πες του κάτω από 'να δέντρο να με φέρει. O Tομ τού λείπει το 'να χέρι, μα όλο γνέθει τούτο τ' απίθανο σινάφι να βρακώσει Eσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη Ρουθ, δε μιλάς, γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει M' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει Γιε μου πού πάς - Μάνα θα πάω στα καράβια. Kι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει Τα μάτια σου ζώνει μια θάλασσα, θυμάμαι O πιο στερνός μ' έναν αυλό με νανουρίζει.
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει M' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει Γιε μου πού πάς - Μάνα θα πάω στα καράβια.......
-----------------
Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα “υπεράνω υποψίας” μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε…
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : PHILIPPOSSM στις 31-07-2011 08:09 ]
